Үңгир
МухаддесКитап, 1 Патшалықкитабы, 24-бап
Енди Даўыт ҳәмме ўақытта өзине қолайлы орын излеўге мәжбүр еди. Ол қайсы жерде болса да, оның қай жерде екенин дәрҳәл билип алатуғын еди ҳәм бул ҳаққында хабар тез жайылатуғын еди. Даўыттың қасына әсте-әсте адамлар қосылып, әскерлери көбейе баслады. Бир күни олар таўда жасырынып жүргенде, үңгирдиң алдында отырған еди ҳәм оларға көп ләшкерлердиң жақынлап киятырғанын көрди. Даўыт:
– Бул Шаул-ғо. Ол мени өлтириў ушын излеп киятыр. Жасырыныңлар! – деди. Әскерлери дәрҳәл үңгирге жасырынды. Үңгирдиң аўзында қалған сақшы, бир неше ўақыттан соң олардың изинен ишке кирди. Қәўетерленген ол:
– Бул жерге патшаның өзи киятыр. Бул сениң әўметиң, Даўыт! Сен оны өлтире аласаң! Оның бир өзи, ҳеш қандай қарсылық билдире алмайды. Соннан кейин, үш мың әскер саған бойсынатуғын болады, – деди. Даўыт:
– Тыныш! – деп оның сөзин бөлди. Ҳәммеси үнсиз турды. Қараңғыда олар үңгирдиң кирер аўзын кескинлик пенен бақлап турды. Мине, Шаул патшалық кийиминде көринди. Даўыт абайлаған ҳалда алдыға қарай жылжыды да, әсте даўыс пенен:
– Усы жерде қалың! – деди. Анық усы жерде Шаул үңгирдиң арғы жағына көринбей қалды. Шынында, Даўыт еңкейип әсте сол үңгирдиң шығар жерине жеткенде, ол Шаулдың шапанының бир ушын көрди. Даўыт өткир қылышы менен шапанының шалғайын кесип алды да, кейнине қайтты.
Әскерлери сыбырлап:
– Не ушын Шаулды өлтирмедиң? – деп сорады.
Даўыт:
– Қудай оны патшалыққа майлады. Мен Қудай таңлаған адамды өлтирмеймен, – деп жуўап берди.
– Бирақ Қудай оннан әлле қашан жүз бурды ҳәм сени таңлады! – деди олар.
– Аўа, соның ушын Қудайдың Өзи белгилеген ўақытта мени тахтқа отырғызады. Бул мәселени мениң өзим қолыма алмайман, – деди Даўыт.
Ҳәммеси кирер аўызға қарап турды. Патша үңгирден шықты. Даўыт:
– Усы жерде қалыңлар! – деди де, оның изинен кетти.
Даўыт қараңғы үңгирден көзди қамастыратуғын жақтылыққа шыққан ўақытта, Шаулдың әлле қашан төменге түсип, өз әскерлери менен турғанын көреди.
– Патшам ҳәм Тақсыр! – деп Даўыт Шаулды патша сыпатында сыйлайтуғынын билдирип, жерге дейин ийилип, тәжим қылды ҳәм даўам етип, – Не ушын мени сизге қарсы жаманлық қылады, деп ойлайсыз? Менде сизди өлтириў ушын тап ҳәзир ғана мүмкиншилигим болды, – деди. Кейин Даўыт Шаулдың шапанынан кесип алған шалғайын, жоқары көтерип көрсетти.
Шаул қорқып кетип, кийиминиң төменги етегине қарады. Шынында да, шапанының шалғайынан бир бөлек кесип алынған екен. Шаул жылап:
– Сен меннен гөре ҳақлырақсаң! – деди қалтыраған даўысы менен. – Бул ис-ҳәрекетиң менен сен маған жақсылық тилейтуғыныңды дәлилледиң, ал мен болсам саған жаманлық ойлап жүриппен. Мен анық билемен, сен патша боласаң. Мениң шаңарағымды жоқ қылмайтуғыныңды айтып, маған ант иш!
СОРАЎЛАР:
1. Даўыт қай жерде жасырынып жүрди?
2. Даўыт Шаулға қандай қатнаста болды?
3. Ол не ушын Шаулды өлтирмеди?
– Буған ант ишемен! – деп даўыслап айтты Даўыт.
Шаул Даўыттың кеўли ҳақлығынан тәсирленип кетти ҳәм өз ләшкерлерине оның изине түсиўди тоқтатыўды буйырды. Барлық ләшкерлер артқа бурылып, келген жолына қарай жүрип кетти, ал Даўыт болса олардың изинен узақ тигилип турды.
