Жойтылған қой ҳаққында тымсал
Мухаддес Китап, Лука жазған Хош Хабар, 15-бап, 3-7 аятлар
Бир күни Ийса диний муғаллимлер менен парисейлерге мынадай ўақыя айтып берди:
– Бир шопан ҳәмме ўақытта ҳақ нийет пенен өз қойларына ғамхоршылық қылады екен. Оның толық жүз қойы бар еди ҳәм сүриўден ҳеш бири жоғалмаўы ушын жақсылап қарап, бағатуғын еди. Аўа, ол жақсы шопан болды, ҳайўанларды жақсы көрди ҳәм қойлары күн бойы жайлаўдан тойып, зыян көрместен үйге қайтыўы ушын ҳәммесин қылатуғын еди. Бирақ бир күни кеште сүриўди санаса, тек ғана тоқсан тоғызы бар болып шықты. Шопан және санап шықты – қараса, және сол тоқсан тоғыз болып турыпты! Демек, бул жерде бир қой жойтылған болып шықты – бир шуқырға түсип кеткен болыўы мүмкин ямаса оны қасқыр жеп кеткен болыўы да мүмкин? Не болса да, оны табыў керек!
Шопан сүриўди және бир мәрте көзден өткерди ҳәм мурнында қара дағы бар кишкене бир қозының жоқ екенин анық билип алды. Есиктиң жақсы жабылғанына исенимли болғаннан соң, ол қозыны излеўге киристи. Әлбетте, тоқсан тоғыз қойы қараўсыз қалыўын қәлемеди, бирақ жойтылған қозыға ҳәр бир минутта өлим қәўпи туўып турғанлықтан, ол асығыўы керек еди.
Қәўетерге түскен ол бар күши менен жылдам таўға қарай жуўырып кетти. Деген менен, излеўди енди баслағанлықтан тынышланыўға еле ерте еди. Ҳәр бир мәўритте ол тоқтап, бар даўысы менен кишкене қозысын шақырып, маңыраған даўысы еситилер-аў деп, дыққат пенен қулақ түрип туратуғын еди. Бирақ оны қоршап турған таў жыралары оның даўысын эхо менен қайтарып, жуўап берер еди. Қозы түпсиз ойыққа түсип кетпеген болғай да! Төбешиклерге минип, шопан қайта-қайта қозыны шақырар еди.
– Мә-мә-әәә! – деген маңыраған даўыс зорға еситилип турды. Жуўырып шаршағаннан жүреги қатты урып турған шопан, қуўаныштан жерге бойын таслайын деп қалды. Оның қозысы еле тири!
Ол маңыраған даўыс шыққан жаққа қарай асығып барды. Мине, оның жойтылған қозысы! Қозы мөлдир жартастың кишкене шығыңқы жеринде турған болып, ол алдыға да, артқа да қыймылдай алмайтуғын еди. Шопан сол шуқырға нәзерин таслап, қойдың қасына түсиў ушын соқпақ бар ма екен, деп қарады.
Ол: «Қәўипли, бирақ мүмкиншилиги бар», – деген жуўмаққа келди.
Шопан әсте ғана төменге түсти де, қозыны ийнине салды ҳәм жоқарыға шығыў ушын, абайлаған ҳалда жоқарыға шыға баслады. Ол сондай қуўанышлы болды! Қозы оның мойнына қатты асылғанынан, оның да өз қутқарылыўына шадланғанын билиўге болатуғын еди.
– Қудай да Өзинен алыслаған адамларды усылай излейди, – деп Ийса Өз сөзин даўам етти. – Маған исениң, тәўбеге мүтәж болмаған тоқсан тоғыз ҳақ адамлардан гөре, бир гүнакардың тәўбе еткенине аспанда көбирек қуўаныш болады.
СОРАЎЛАР:
1. Ийса парисейлерге қандай тымсал айтып берди?
2. Бул ўақыядан сизиң ядыңызда көбирек не нәрсе қалды?
3. «Тәўбе етиў» деген нени билдиреди?
