1 Shu gaplardan keyin Iso ko‘zlarini osmonga tikib, dedi: “Ey Ota! Vaqt–soati keldi. O‘g‘ling Seni ulug‘lashi uchun O‘g‘lingni ulug‘lagin.
2 Sen Unga butun insoniyat ustidan hokimiyat berding. Toki Unga berilgan har bir insonga U abadiy hayot ato qilsin.
3 Abadiy hayot esa Seni — yagona haq Xudoni hamda Sen yuborgan Iso Masihni tanib– bilishdan iboratdir.
4 Sen Menga topshirgan ishni tugatib, yer yuzida Seni ulug‘ladim.
5 Dunyo yaratilishidan avval Men Sening huzuringda ulug‘vor edim. Endi, ey Ota, o‘sha ulug‘vorlikni O‘z huzuringda Menga tag‘in ato qilgin.
6 Sen dunyodan Menga bergan odamlarga Seni tanitdim. Ular Seniki edilar va Sen ularni Menga berding. Ular Sening so‘zingga amal qildilar.
7 Sen Menga bergan hamma narsa Sendan ekanligini ular endi bilib oldilar.
8 Chunki Sen Menga aytgan so‘zlaringni Men ularga aytdim. Ular so‘zlaringni qabul qilib, Men Sendan kelganimni aniq tushundilar. Meni Sen yuborganingga ishondilar.
9 Men ular uchun iltijo qilaman. Dunyo uchun emas, balki Sen Menga bergan odamlar uchun iltijo qilaman. Axir, ular Senikidir.
10 Zotan Meniki bo‘lgan hamma — Seniki, Seniki esa Menikidir. Mening ulug‘vorligim ular orqali ayon bo‘lmoqda.
11 Men bu dunyoda ortiq qolmayman, Sening oldingga qaytib ketyapman. Ular esa bu dunyoda qoladilar. Ey Muqaddas Ota! Menga bergan O‘z noming qudrati ila ularni omon saqla. Toki ular ham Bizday bir bo‘lsinlar.
12 Men ular bilan birga bo‘lganimda, Menga bergan noming qudrati ila ularni omon saqladim. Ularni asradim, birontasi yo‘qolmadi. Faqat Muqaddas Bitiklarda aytilganlar bajo bo‘lishi uchun halokatga mahkum bo‘lgan odam nobud bo‘ldi.
13 Endi esa Sening oldingga ketyapman. Mening shodligim ularning qalbini to‘ldirsin, deb bularni hali dunyoda bo‘lganimda aytyapman.
14 Men ularga Sening so‘zlaringni aytdim. Bu dunyoga tegishli bo‘lganlar ulardan nafratlanadi. Chunki Men bu dunyodan bo‘lmaganim kabi, ular ham bu dunyodan emaslar.
15 Endi ularni dunyodan olishingni emas, balki yovuz shaytondan saqlashingni so‘rayapman.
16 Men bu dunyodan bo‘lmaganim kabi, ular ham bu dunyodan emaslar.
17 Sening kaloming haqiqatdir. Haqiqat orqali ularni O‘zing uchun ajratib olgin.
18 Sen Meni dunyoga yuborganingday, Men ham ularni dunyoga yubordim.
19 Ularni deb O‘zimni Senga bag‘ishladim, toki ular ham haqiqat orqali o‘zlarini Senga bag‘ishlasinlar.
20 Men nafaqat ular uchun iltijo qilyapman, balki ularning so‘zi orqali Menga imon keltiradiganlar uchun ham iltijo qilyapman:
21 Hammalari bir bo‘lishsin. Ey Ota, Sen Menda va Men Senda bo‘lganimday, ular ham Bizda bo‘lishsin. Shu tariqa Meni Sen yuborganingga dunyo ishonsin.
22 Sen Menga ato qilgan ulug‘vorlikni ularga berdim, toki Biz bir bo‘lganimizdek, ular ham bir bo‘lishsin.
23 Men ulardaman, Sen esa Mendasan. Shunday ekan, ular mukammal birlikda bo‘lsinlar. Toki, Meni Sen yuborganingni dunyo bilsin. Meni qanday sevsang, Menikilarni ham shunday sevganingni dunyo ko‘rsin.
24 Ey Ota! Sen Menga bergan odamlar Men bilan bir joyda bo‘lishini xohlayman. Sen Menga ato qilgan ulug‘vorligimni ular ham ko‘rsin, chunki olamni yaratmasingdan oldin Sen Meni yaxshi ko‘rar eding.
25 Ey odil Ota! Dunyo Seni bilmasa ham, Men Seni bilaman. Bu odamlar ham Meni Sen yuborganingni bilib oldilar.
26 Ularga Sening kimligingni ayon qildim va ayon qilishni davom ettiraveraman. Toki, Menga bo‘lgan sevging ularning yuraklarida jo bo‘lsin, Men ham ularda bo‘layin.”
Yuhanno Muqaddas xushxabar: 17 Bob
MakDonaldning Injil kitobiga o'zbek tilidagi sharhlari
Y. Iso O‘z xizmati uchun ibodat qilmoqda (17:1−5)
Endi biz Hazrati Isoning Xudoga qilgan ibodati deb atalgan bobni ko‘rib chiqamiz. Bu ibodatda U O‘zi uchun shafoat qildi. Bu - Uning hozir osmonda O‘z xalqi uchun ibodat qilayotgan xizmatining timsoli. Markus Reynsford bu haqda shunday degan:
"Butun ibodat Xudoning o‘ng tomonida o‘tirgan muborak Rabbimizning shafoatining ajoyib namunasidir. U O‘z xalqiga qarshi biror so‘z aytmadi; ularning kamchiliklari yoki nuqsonlari haqida eslatmadi... Yo‘q, U ular haqida Otasining e’tibor markazida turgan, O‘zining ajralmas qismi bo‘lgan, osmondan tushib, ularga berishi kerak bo‘lgan narsani to‘liq olishga munosib kishilar sifatida gapiradi... Rabbimizning O‘z tanlanganlariga qilgan barcha alohida shafoatlari ruhiy narsalarga taalluqli; ularning barchasi samoviy barakalar bilan bog‘liq. Rabbimiz ular uchun boylik, obro‘, dunyoviy hokimiyat yoki xizmatda yuqorilashni so‘ramaydi, balki ularni yovuzlikdan asrashni, dunyoviy narsalardan uzoq tutishni, vazifalarini bajarishga ko‘maklashishni va osmondagi uylariga eson-omon yetib borishlarini chin qalbdan so‘raydi. Ruhiy muvaffaqiyat eng yaxshi muvaffaqiyatdir; bu - haqiqiy farovonlikning belgisidir". (Marcus Rainsford, Our Lord Prays for His Own, 173-bet.)
17:1 Vaqt-soati yetib keldi. Dushmanlar Uni hech qachon qo‘lga ololmadilar, chunki Uning vaqti kelmagan edi. Endi esa Rabbimiz o‘lishi kerak bo‘lgan payt keldi. "O‘g‘lingni ulug‘lagin," deya iltijo qildi Najotkor. U O‘zining xochdagi o‘limini oldindan ko‘rgan edi. Agar U qabrda qolsa, dunyo Uning oddiy inson bo‘lganini biladi. Ammo agar Xudo Uni ulug‘lab tiriltirsa, bu Uning Xudoning O‘g‘li va dunyoning Najotkori ekanligini isbotlaydi. Xudo bu iltimosga javob berib, uchinchi kuni Rabbimiz Isoni tiriltirdi, so‘ng Uni osmonga olib chiqib, ulug‘vorlik va sharaf tojini kiydirdi.
"O‘g‘ling ham Seni ulug‘laydi," deya davom etdi Rabbimiz. Bu so‘zlarning ma’nosi keyingi ikki oyatda tushuntiriladi.
Iso Otasini ulug‘lab, O‘ziga ishonganlarga abadiy hayot beradi. Xudosiz sarson-sargardon yurgan erkak va ayollar imon keltirib, Rabbimiz Isoning hayotini yer yuzida namoyon etganlarida, Xudo ulug‘lanadi.
17:2 Xochdagi qurbonlik natijasida Xudo O‘z O‘g‘liga barcha insonlar ustidan hokimiyat berdi. Bu hokimiyat Unga Otasi bergan kishilarga abadiy hayot in’om etish huquqini berardi.
Bu yerda yana bir bor Xudo dunyo yaratilishidan oldin Masihga tegishli bo‘lganlarni tanlagani eslatilmoqda. Shunga qaramay, Xudo Iso Masihni qabul qilgan har bir kishiga najot taklif etishini unutmang. Agar Najotkorga ishonsa, najot topolmaydigan hech kim yo‘q.
17:3 Abadiy hayotga erishishning sodda izohi bor: Xudoni va Iso Masihni bilish. Yagona haqiqiy Xudo - soxta xudolar bo‘lmish butlardan farqli o‘laroq.
Bu oyat Iso Masih haqiqiy Xudo emas, degan ma’noni anglatmaydi. Uning ismi abadiy hayotning yagona manbai sifatida Ota Xudo bilan birga tilga olinishi, ularning tengligini ko‘rsatadi.
Bu yerda Rabbimiz Iso Masih deb atalgan. "Masih" so‘zi "Mesiya" degan ma’noni anglatadi.
Bu oyat Iso hech qachon O‘zini Masih deb aytmagan, degan da’voni rad etadi.
17:4 Rabbimiz bu so‘zlarni aytganida, U go‘yo allaqachon o‘lib, dafn etilib va tirilib ketgandek gapirdi. U begunoh hayoti, mo‘jizalari, azob-uqubatlari, o‘limi va tirilishi bilan Otasini ulug‘ladi. U Otasi topshirgan najot ishini oxiriga yetkazdi.
Rayl bu haqda shunday yozadi:
"Xochga mixlanish Otaga shon-sharaf keltirdi. Uning donoligi, sadoqati, muqaddasligi va muhabbatini ulug‘ladi. U rejani amalga oshirishdagi donoligini namoyon etdi, buning natijasida U adolatli bo‘lib qolib, ayni paytda gunohkorlarni oqlashga erishdi. U ayolning zurriyoti ilonning boshini ezishi haqidagi va’dasini bajarishdagi sadoqatini ko‘rsatdi. U buyuk Najotkorimiz orqali O‘z qonunini bajarishni talab qilishda O‘zining muqaddasligini namoyon etdi. U O‘z sevgisini ko‘rsatib, gunohkor insonga O‘zining abadiy O‘g‘li kabi Vositachi, Xaloskor va Do‘stni yubordi. Xochga mixlanish O‘g‘ilga ham ulug‘vorlik keltirdi. Uning rahm-shafqati, sabr-toqati va qudratini ulug‘ladi. U O‘zining cheksiz rahmdilligini ko‘rsatdi, chunki U bizning yerimizda azob chekib, biz uchun o‘limni qabul qildi; bizning gunohlarimiz va la’natlarimizni O‘z zimmasiga olib, O‘z Qoni bilan bizni qutqardi. U ko‘pchilik uchun g‘ayrioddiy tarzda jon berganida, hech kim tasavvur qila olmaydigan og‘riq va azoblarga ixtiyoriy ravishda chidaganida, U faqat bir og‘iz so‘z aytishi bilan Otaning farishtalari Uni ozod qilishlari mumkin bo‘lganida, O‘zining eng buyuk sabrini namoyon etdi. U O‘zining ulkan qudratini ko‘rsatdi, chunki butun dunyo gunohlarining og‘irligini ko‘tardi, shaytonni mag‘lub etib, undan o‘ljani tortib oldi". (Ryle, John, III:40, 41.)
17:5 Dunyoga kelishidan oldin, Masih osmonda Otasi bilan birga yashagan. Farishtalar Rabbni ko‘rganlarida, Uning butun ilohiy ulug‘vorligini ko‘rganlar. U ular uchun, shubhasiz, Xudo edi. Ammo odamlar orasida yurganida, ilohiy ulug‘vorlik yashiringan edi. Garchi U hali ham Xudo bo‘lib qolayotgan bo‘lsa-da, bu ko‘pchilik uchun aniq emas edi. Ular Isoga xuddi duradgorning O‘g‘liga qaragandek qarashardi. Bu yerda Xaloskor samoda O‘zining ulug‘vorligining ko‘rinadigan namoyon bo‘lishini tiklashni so‘rayapti. "Meni O‘z huzuringda ulug‘la, Ota" so‘zlari: "Meni osmonlarda O‘z huzuringda ulug‘la" degan ma’noni anglatadi.
"Inson bo‘lib kelishimdan oldin Sen bilan baham ko‘rgan dastlabki ulug‘vorlikni qayta tiklashga imkon ber."
Bu, Masih dunyo yaratilishidan oldin mavjud bo‘lganini yaqqol isbotlaydi.
Z. Iso shogirdlari uchun ibodat qilmoqda (17:6−19)
17:6 Iso shogirdlariga Otasining ismini oshkor etgan. Muqaddas Kitobda "ism" Shaxs, uning sifatlari va fe’l-atvorini anglatadi. Masih Otasining haqiqiy tabiatini to‘liq ochib bergan. Shogirdlar dunyodan O‘g‘ilga berilgan edilar. Ular imonsiz insoniyatning ko‘pchiligidan ajralib, Masihga tegishli bo‘lish uchun o‘zlarini alohida tutishgan. J.G.Bellett shunday deb yozgan edi: "Ular dunyo yaratilishidan oldin Ota tomonidan tanlangan, Masihga Otaning in’omi sifatida berilgan va qutqaruvchi Qon orqali Uniki bo‘lganlar." "Va ular Sening so‘zingni saqladilar," - dedi Rabbimiz. Barcha kamchiliklari va xatolariga qaramay, Unga ishondilar va ta’limotiga amal qildilar, deb ularni sharaflaydi. "Qutqarilganlar to‘g‘risida bir og‘iz ham yomon so‘z aytmadi, - deb yozadi Reynsford, - ular nima qilishgani yoki qilmoqchi bo‘lganlari - Uni tark etishlari haqida bir og‘iz ham ishora qilmadi."
17:7−8 Xaloskor O‘z Otasini mukammal tarzda namoyon etdi. U shogirdlariga gapirayotgani va qilayotganini O‘z irodasi bilan emas, balki faqat Otasining irodasi bilan qilganini tushuntirdi. Shunday qilib, ular Ota O‘g‘ilni yuborganini angladilar. Qolaversa, Masih O‘z vazifasining tashabbuskori bo‘lmagan. U Otasining irodasiga bo‘ysungan. U Yahovaning mukammal xizmatkori edi.
17:9 Oliy ruhoniy sifatida, U shogirdlari uchun ibodat qildi; U butun dunyo uchun ibodat qilmadi. Bu Iso hech qachon dunyo uchun ibodat qilmaganini anglatmaydi. U xochda: "Ota, ularni kechirgin, ular nima qilayotganlarini bilmaydilar," deb so‘ragan.
Lekin bu yerda U imonlilarni Xudoning taxtiga olib kelgan Zot sifatida ibodat qilardi. Bu yerda Uning duosi faqat O‘zinikilari uchundir.
17:10 Bu oyatda Ota va O‘g‘il o‘rtasidagi mukammal birlik ko‘rsatilgan. Hech bir oddiy inson bu so‘zlarni halol ayta olmaydi. Biz Xudoga: "Mening hamma narsam Seniki," deyishimiz mumkin, lekin: "Sening hamma narsang meniki," deya olmaymiz. O‘g‘il Ota bilan teng bo‘lgani uchun shunday deyishi mumkin. Bu oyatlarda (6−19) Iso O‘zining kambag‘al va qo‘rqoq podasini ko‘rsatadi va har bir qo‘zichoqqa rang-barang liboslar kiydirib: "Men ham ularda ulug‘landim," deb e’lon qiladi.
17:11 Iso Masih osmonga qaytishini kutayotgan edi. Xuddi u yerga ketib qolgandek ibodat qilardi. "Muqaddas Ota" ismiga e’tibor bering. "Muqaddas" U cheksiz yuqori ekanligini, "Ota" esa U cheksiz yaqin ekanligini bildiradi.
Isoning "...ular bir bo‘lsinlar" degan ibodati masihiylarning birligiga ishora qiladi. Ota va O‘g‘il axloqiy jihatdan bir bo‘lgani kabi, imonlilar ham Rabbimiz Isoga o‘xshash bo‘lish uchun birlashishlari kerak.
17:12 Najotkor shogirdlari bilan birga bo‘lganida, U ularni Otaning nomi bilan, ya’ni O‘z kuchi va qudrati bilan sadoqatda saqladi. Iso: "Ulardan hech biri halok bo‘lmadi, faqat halokat o‘g‘li halok bo‘ldi", - degan edi. Ammo bu, Yahudo Ota O‘g‘liga ato etgan kishilardan biri bo‘lganini yoki u qachonlardir chinakam imonli bo‘lganini anglatmaydi. Jumlaning ma’nosi quyidagicha: "Sen Menga berganlarni saqlab qoldim va ulardan birortasi ham yo‘qolmadi, ammo Muqaddas Bitiklar to‘liq bo‘lishi uchun halokat o‘g‘li yo‘qoldi." "Halokat o‘g‘li" Yahudo abadiy halokatga mahkum etilganini anglatadi. Yahudo bashoratni amalga oshirish uchun Masihga xiyonat qilishga majbur qilinmadi, u Xaloskorga xiyonat qilishga o‘zi qaror qildi va shu tariqa Muqaddas Yozuvlar amalga oshdi.
17:13 Rabbimiz nima uchun shogirdlari oldida ibodat qilganini tushuntirdi. U ularga go‘yo shunday deyayotgandek edi: "Bular Men osmonlarda, Xudo huzurida doimo shafoat qiladigan kishilardir. Endi esa Men bu so‘zlarni dunyoda aytyapman va sizlar eshityapsizlar. Shunda Men sizlar uchun qanday ibodat qilayotganimni va farovonligingiz uchun qayg‘urayotganimni yaxshiroq tushunib olasizlar, hamda Men bilan birga mukammal quvonchimga sherik bo‘lasizlar."
17:14 Rabbimiz shogirdlariga Xudoning kalomini yetkazdi va ular uni qabul qilishdi. Natijada dunyo ulardan yuz o‘girdi va nafratlandi. Ular Iso bilan ko‘p umumiy jihatlarga ega edilar va shuning uchun dunyo ulardan nafratlanardi. Ular dunyoviy tizimga mos kelmasdilar.
17:15 Xudovand Otadan imonlilarni darhol osmonga olib ketishni so‘ramadi. Ular bu yerda qolishlari, inoyatda o‘sishlari va Masih haqida guvohlik berishlari kerak edi. Lekin Iso ularni yomonlikdan asrashini so‘rab iltijo qildi. Olib ketishni emas, balki asrashni so‘radi.
17:16 Masihiylar dunyodan emas, xuddi Masih dunyodan bo‘lmagani kabi. Dunyoviy o‘yin-kulgilarda qatnashish yoki Isoning ismi yoqimsiz bo‘lgan dunyoviy tashkilotlarga qo‘shilish vasvasasiga uchraganimizda, buni yodda tutishimiz lozim.
17:17 Muqaddas qilmoq - ajratmoq, alohida qilmoq demakdir. Xudoning Kalomi imonlilarga muqaddaslik baxsh etadi. Uni o‘qib, unga amal qilish orqali ular ajralib, Parvardigor foydalanadigan idishlarga aylanadi. Hazrati Iso bu yerda aynan shu haqda ibodat qilgan edi. U odamlarning dunyodan ajralib, Xudo uchun yaroqli bo‘lishini istardi. Iso: "Sening kaloming haqiqatdir", dedi. U bugungi kunda ko‘pchilik aytganidek: "Sening Kalomingda haqiqat bor" emas, balki: "Sening Kaloming HAQIQATdir", deb aytdi.
17:18 Ota Hazrati Isoni odamlarga Xudoning tabiatini ko‘rsatish uchun dunyoga yubordi. Ibodat qilayotib, Rabbimiz tez orada osmonga qaytishini angladi. Ammo keyingi avlodlar ham Xudo haqida guvohlikka muhtoj bo‘ladi. Bu vazifani imonlilar Muqaddas Ruh kuchi bilan bajarishlari kerak bo‘ladi. Albatta, masihiylar hech qachon Xudoni Masih kabi mukammal namoyon eta olmaydilar, chunki ular hech qachon Xudo bilan teng bo‘la olmaydilar. Biroq imonlilar baribir Xudoni dunyoga namoyish etadilar. Aynan shu sababdan Iso ularni dunyoga yubordi.
17:19 Muqaddas qilish faqat muqaddas qilish degani emas. U O‘zining shaxsiy fazilatlari bilan muqaddasdir. Bu yerda aytilishicha, Rabbimiz Otasi Uni yuborgan ish uchun, ya’ni qurbonlik o‘limi uchun O‘zini alohida qiladi. Shuningdek, U dunyodan tashqarida O‘z o‘rnini egallab, ulug‘vorlikni qabul qilib, ajralib chiqqanini ham nazarda tutish mumkin. "Uning bag‘ishlovi biz uchun namuna va imkoniyatdir", deydi Vayn. Biz dunyodan ajralib, Unda o‘z ulushimizni topishimiz lozim.
Iso barcha imonlilar uchun ibodat qilmoqda (17:20−26)
17:20 Bu yerda Oliy ruhoniy faqat shogirdlar haqidagina emas, balki kelajak avlodlar uchun ham ibodat qilmoqda. Darhaqiqat, bu oyatni o‘qigan har bir kishi: "1900 yildan ortiq vaqt oldin Iso men haqimda so‘ragan", deb aytishi mumkin.
17:21 Ibodatda U imonlilar o‘rtasidagi birlik haqida so‘radi, lekin bu safar gunohkorlarning najot topishi fikri bilan edi.
Masih ibodat qilgan birlik cherkovlarning tashqi ittifoqini emas, balki umumiy axloqiy o‘xshashlikka asoslangan birlikni nazarda tutgan. U imonlilarning hammasi bir bo‘lib, Xudo va Masihning mohiyatini namoyon etishlarini so‘radi. Aynan shu narsa dunyoni Xudo Uni yuborganiga ishonishga undaydi. Bu birlik dunyoni shunday deyishga majbur qiladi: "Ota Masihda qanday ko‘ringan bo‘lsa, men ham Masihni masihlarda shunday ko‘ryapman".
17:22 Ikkinchi oyatda Rabbimiz muloqotdagi birlik haqida ibodat qilgan edi. 21-oyatda - guvohlik berishdagi birlik haqida. Bu yerda esa - ulug‘vorlikdagi birlik haqida. U avliyolar o‘zlarining ulug‘vor tanalarini oladigan vaqtni kutgan edi.
"Menga bergan ulug‘vorliging" qayta tirilish va yuksalish ulug‘vorligidir. Biz hali bu ulug‘vorlikka ega emasmiz. U bizga Xudoning maqsadlarini amalga oshirish uchun berilgan, ammo Najotkorimiz bizni osmonga olib ketish uchun qaytib kelmaguncha biz uni qo‘lga kiritmaymiz. U Masih yer yuzida O‘z Shohligini o‘rnatish uchun qaytib kelganida, butun dunyoga namoyon bo‘ladi. Shunda dunyo Ota va O‘g‘il, O‘g‘il va Uning xalqi o‘rtasidagi hayotiy birlikni tushunadi va Isoning Xudo tomonidan yuborilganini (juda kech bo‘lsa-da) tan oladi.
17:23 Dunyo nafaqat Isoning Xudoning O‘g‘li ekanligini tushunadi, balki Xudo Masihni qanchalik sevsa, imonlilarni ham shunchalik sevishini anglab yetadi. Bizni shunchalik sevishiga ishonish qiyin, ammo bu haqiqatdir!
17:24 O‘g‘il O‘zining tanlanganlarini U bilan ulug‘vorlikda bo‘lishini istaydi. Biror imonli vafot etganida, bu ma’lum ma’noda Isoning ibodatiga javob bo‘ladi. Agar buni anglasak, qayg‘umizdan taskin topamiz. O‘lish - Masih bilan birga bo‘lish va Uning ulug‘vorligini ko‘rish uchun ketish demakdir. Bu ulug‘vorlik faqatgina Xudo dunyo yaratilishidan oldin ega bo‘lgan Ilohiy ulug‘vorlik emas. Shuningdek, bu Uning Najotkor va Xaloskor sifatida erishgan ulug‘vorligidir.
Bu ulug‘vorlik Xudo Masihni dunyo yaratilishidan oldin sevganining isbodidir.
17:25 Dunyo Isoda namoyon bo‘lgan Xudoni ko‘ra olmadi. Ammo bir necha shogird Isoni Xudo yuborganini tushundi. Uning xochga mixlanishi arafasida butun dunyo bo‘ylab faqat bir nechta sodiq qalblar qoldi - va hatto ular ham Uni tark etmoqchi edilar!
17:26 Hazrati Iso shogirdlari bilan birga bo‘lganida, ularga Otasining ismini oshkor etgan. Bu Iso ularga Otani ko‘rsatganini anglatardi. Uning so‘zlari va ishlari Otasining so‘zlari va ishlari edi. Masihda ular Otaning mukammal timsalini ko‘rishardi. Iso Muqaddas Ruh orqali Otasining ismini oshkor qilishda davom etadi. Hosil bayramidan so‘ng Ruh imonlilarga Ota Xudo haqida ta’lim beradi. Shuningdek, Xudoning Kalomi orqali Uning kimligini bilib olishimiz mumkin. Odamlar Hazrati Iso ko‘rsatgan Otani qabul qilganlarida, ular Otaning muhabbatining alohida obyektiga aylanadi. Hazrati Iso barcha imonlilar ichida bo‘ladi, demak, Ota ularda O‘z O‘g‘lini ko‘ra oladi va ularga O‘zining yagona O‘g‘lidek munosabatda bo‘ladi. Reuss ta’kidlaydi:
"Jismoniy dunyo yaratilishidan oldin Xudoning sevgisi butunlay O‘g‘ilga qaratilgan edi (24-oyat), yangi ruhiy dunyo yaratilgandan so‘ng esa O‘g‘il bilan bir butunni tashkil etganlarga tarqaladi".
Godet qo‘shimcha qiladi:
"Xudo O‘z O‘g‘lini yer yuziga yuborar ekan, insoniyatdan O‘ziga o‘xshagan farzandlar oilasini yaratmoqchi edi". (F. L. Godet, Commentary on the Gospel of John, II:345.)
Rabbimiz Iso imonlida bo‘lgani uchun, Xudo uni xuddi Masihni sevganidek sevadi.
Men Xudoga shunchalik azizmanki,
Bundan ortiq aziz bo‘lishim mumkin emas;
U O‘z O‘g‘lini qanday sevsa,
Meni ham shunday sevadi!
(Keytsbiy Rejjet)
Reinsford ta’kidlaganidek, Masihning O‘z najot topganlari uchun qilgan ibodatlari...ma’naviy narsalarga, samoviy marhamatlarga taalluqlidir. U boylik, shon-shuhrat yoki dunyoviy hokimiyat so‘ramaydi, balki yovuzlikdan xalos etishni, dunyodan ajratishni, sodiq xizmat qilishni va osmonga bexatar yetib borishni so‘raydi". (Rainsford, Our Lord Prays, p. 173.)