Джош Макдауелл. Саботли инсон - (18-боб) Китоб Ўзбек тилида
Sabotli inson (Djosh Makdauell) O‘zbek tilida Audiokitob
Оғир хотиралардан ақл бовар қилмас марҳаматгача бўлган йўлни босиб ўтган инсоннинг ҳақиқий тарихи
МУНДАРИЖА
Муаллифдан
Биринчи боб - Ер юзидаги ҳамма нарса ажойиб
Иккинчи боб - Азалда
Учинчи боб - Уэйн
Тўртинчи боб - Меньшойнинг хиёнати
Бешинчи боб - Мактаб
Олтинчи боб - Ҳарбий ҳаво кучлари
Еттинчи боб - Янги уфқлар
Саккизинчи боб - Буюк Британия
Тўққизинчи боб - Саёҳат давом этади
Ўнинчи боб - Ҳаммаси бошқатдан
Ўн биринчи боб - Уитон ва келажак
Ўн иккинчи боб - Уйга қайтиш
Ўн учинчи боб - 1961 йилнинг ёзи
Ўн тўртинчи боб - Битирув курси
Ўн бешинчи боб - Унаштириш ва ўқишнинг тугаши
Ўн олтинчи боб - Сўнгги ёз
Ўн еттинчи боб - Ғарбга
Ўн саккизинчи боб - Даъват
Ўн тўққизинчи боб - Зангори океан
Хотима
Ўн саккизинчи боб. Даъват
Сиз мени чақирдингизми? — деб сўрадим семинариянинг маъмурий корпусидаги котибадан.
— Шошилинч хабар келди: уйингизга имкон қадар тезроқ қўнғироқ қилар экансиз, — деди у. — Ҳа, айтгандай, бу ерда сизга мактуб ҳам бор.
Мен конверт юзасидаги йирик ҳарфларни дарров танидим.
— Ана, холос! — деб хитоб қилдим. — Отам хат ёзибди–ку менга!
Яқин орадаги телефон–автоматни топиб, у ерда нима юз берди экан, мени дарсда чақиришга зарурат туғилибди, деган бирон тасаввурга бормай уйга қўнғироқ қилдим.
Трубкани Берта олди:
—Джош… — Бертанинг овози эшитилмай қолди.
— Берта? Нима бўлди?
— Отанг…
— Унга нима бўлди?
— У ўлди!
— Нима–нима?
— У кеча вафот этди.
— Қандай қилиб? — деб айта олдим, холос. Бутун ичим увушиб қолди. — Бу қандай содир бўлди? — дедим ўзимни қўлга олиб.
— Оғилхонада ишлаётиб, йиқилиб тушди.
Оғилхонада йиқилиб тушди. Бир неча йил илгари севимли отим Доллини эрталаб оғилхонада қотиб қолган ҳолда топганимдай.
— Докторнинг айтишича, жигари ишламай қолибди, — деб гапини чўзди Берта. — Чамаси, ичкилик ўз ишини қилган, шекилли…
Бертадан дафн маросимига тайёргарлик ҳақида билдим:
— Дафн пайшанба куни Дженкинс дафн бюросида бўлади. Дафн маросимида охирги нутқни сен айтишингни бутун оила илтимос қилди.
— Нимага мен? — деб фикрларимни йиғиб олишга ҳаракат қилдим.
— Оилада ягона имонли сенсан... эҳтимол. Шунинг учун бўлса керак, — Бертанинг кўз ёшлари унга гапириш учун ҳалақит бераётганини сезиб турардим.
Мана, улар менинг қиёфамда нимани кўряптилар. Мен отамнинг хатига назар ташладим, хатни ҳануз қўлимда ушлаб турган эканман. Мен телефон трубкасини секингина жойига илдим. Кейин яқиндаги агентликка бориб, Детройтгача биринчи рейс самолётга билет сотиб олдим. Кейин хонамга қайтиб келиб, очиқ турган дераза ёнида қоронғу тушгунча ўтирдим.
Ўзимни мажбурлаб ўрнимдан турдим, сумкамни йиғиштириб, шипга тикилганимча, кроватимда ётавердим. Дераза ортида бойўғлининг шикоятомуз «уху»лаган овози эшитиларди. Кимдир бир куни, «жанубий Калифорниянинг осмони доим мусаффо», у ерда ҳеч қачон ёмғир ёғмайди, деган эди. Табиийки, ўша одам бу ерда кузда ёки қишда ҳеч қачон бўлмаган. Дераза ташқариси совуқ, бир неча ойлардан бери биринчи ёмғир ҳиди келарди. Бу ҳолат менга уйимизни эслатди, шунда кўзларимдан ёш қуйилди.
Кейинги куни эрталаб самолётда отамнинг хатини ўқидим:
Салом, Джош,
Сендан хабар келганидан хурсандман, энди менда сенинг адресинг бор. Семинарияда ҳамма ишларинг тўғри бўлди, деб умид қиламан. Сен билан мен биламиз–ку, Худо Ўз хоҳиш–иродасини бажариш учун ажойиб ва буюк ишлар қилади. Шунинг учун мен сенга ортиқча саволлар бермайман. Фақат ҳозирда имкониятинг бор пайтда қилаётган ишларингни аъло даражада бажаришга ҳаракат қил. Исо айтганидай, «ҳозир кундуз; кечаси бўлганда, ҳеч ким ҳеч нарса қила олмайди». Айтгандай, бу оят Юҳанно Хушхабарининг тўққизинчи бобида ёзилган.
Фермада хотиржамлик. Бир–икки ҳафтадан кейин ҳали сотилмай турган чўчқаларни сотмоқчиман. Балки, Гернсини ҳам сотарман.
Яна маҳбуслар олдида гувоҳлик бериш учун Джексонга таклиф қилишди. Бу сафар менинг гувоҳлигимни эшитганлардан ташқари, бир неча янги йигитлар ҳам бор эди. Булардан бештаси Исони ўзларининг Раббийси ва Нажоткори деб қабул қилиш учун ибодат қилдилар. Улардан бири қотил экан (буни кейинроқ билиб қолдим), — у Исога юрагини очганда, менинг қўлларимдан ушлаганича, худди ёш болага ўхшаб ҳўнграб йиғлади. Шундай пайтда, мен ким бўлибманки, бошқа одамни ҳукм қиляпман, деб ўйлаб қоламан. Исо ўша даҳшатли хочда ўлимни қабул қилганда, Раббийнинг икки томонида жиноятчилар бўлган эди–ку.
Шаҳарда ҳам Исо ҳақида ҳикоя қилиб беряпман. Мавлуд байрамига келганингда, икковимиз Фрэнк Остиннинг устахонасига бориб, у билан яна суҳбатлашсак, деган эдим. Ишончим комилки, у яхши одам, фақат Раббийдан қочиб юради. Қанийди, у Худонинг ҳузуридан озгина бўлса–да татиб кўрса, буни деб жудаям истардим. Шунда у Раббимиз Исо қанчалар яхши эканига ишонган бўларди! У мени кўриши билан, худди кўрмагандай, дарров тескари қараб кетади. Балки, сенинг гапингга кирар. Ахир, сен ўша кунда кафеда менга қараб, сизни яхши кўраман, деб айтганингда, мен сенинг гапингга кирдим–ку.
Шаҳарда яна Фрэнкка ўхшаган одамлар бор, улар билан суҳбатлашсанг, ёмон бўлмасди. Улар ҳам ёмон одамлар эмас, фақат адашиб қолганлар. Биргина қария О’Брайенни олишнинг ўзи кифоя. Кеча у билан ибодат қилдик, у Раббимиз Исони ўзининг Нажоткори деб қабул қилди! Ундан бир ҳафта олдин эса Чарли ва Энни Катценберглар ҳам шундай ибодат қилган эдилар. Бироқ хоним Донни О’Брайен эса ниҳоятда қайсар аёл экан. Албатта, Джефф Бергер билан ҳам яхшилаб, жиддий суҳбатлашиш лозим, биласан–ку, у банкир. Ўзингга маълум — у камбағал одам эмас. Эҳтимол у: «Ҳамма нарсам бор, Худони нима қиламан?» деб ўйлаётгандир. Аммо жонни пулга сотиб ололмайсан, нажот ҳам пул билан ўлчанмайди! Буни сотиб олиш учун ҳеч қандай олтин ва кумушлар етмайди. Шунақа гаплар. Майли, анча кеч бўлиб қолди, кўп ёзганимдан қўлим толиқиб қолди. Афсус, Шукроналик Кунида сен бизнинг ёнимизда бўлмайсан. Биз сени соғинамиз. Мавлуд кунига албатта келгин. Икковимизни муз остидан балиқ овлаш кутиб турибди, эсингда бўлса керак–а?
Сени қаттиқ бағримга босиб қоламан.
Отанг.
* * *
Икки кундан кейин отамнинг мактубини дафн маросимига келган одамларнинг ҳаммасига ўқиб бердим. Келганлар тахминан эллик–олтмиш одам эди, агар ундан кўп бўлмаса. Юрагимнинг тўрида, отам ҳам шуни истаган бўлса керак, деб ҳис қилдим. Отам ўз мактубида эслаган одамларнинг кўпчилиги дафн маросимида иштирок этаётган эдилар. Мактубни ўқиганимда, улар эшитган гапларига таъсир турлича бўлди — худди отам мактубида ёзгандай эди. Бу мактубни ўқиб беришдан мақсадим — уларни хижолатга солиш ёки ғазаблантириш эмас, балки отамнинг охирги хоҳиш–иродаси билан ўртоқлашиш эди.
Сўнгра мен Павлуснинг Филимўнга ёзган мактубини ўқиб бердим. Бу — чўпон Логаннинг ғояси эди, у отамни илгари Филимоннинг қули бўлган Ўнисимус билан қиёслашни таклиф қилди. Ўнисимус Масиҳга имон келтиргандан кейин, Павлуснинг ишларига ёрдам бериб, унга садоқат билан хизмат қила бошлаганда, Павлус Филимўндан, қулингни озодликка чиқар, деб илтимос қилди.
«Балки, сен Ўнисимусни абадий қайтариб олишинг учун у сендан вақтинчалик ажралгандир, — деб Филимўнга мактубдан овоз чиқариб ўқишда давом этдим. — Энди у сенга фақатгина қул эмас, балки қулдан юқори, севикли биродарингдир. Мен уни жуда қадрлайман. Ишончим комилки, у сенга ҳам қул сифатида, ҳам Раббимиз Исо орқали биродаринг сифатида янада қадрлироқдир. Агар сен мени Раббимиз хизматидаги сафдошинг, деб билсанг, Ўнисимусни мени қабул қилгандай қабул қилгин. Мабодо у сенга зарар келтирган бўлса ёки сендан қарздор бўлса, буни менинг зиммамга юкла. Мен, Павлус, қуйидагини ўз қўлим билан ёзяпман: мен қарзингни тўлайман...» (Филимўнга 1:15–19 га қаранг).
Мен оиламизга ва дўстларга назар солдим:
— «Буни менинг зиммамга юкла, деб айтган эди ҳаворий Павлус, — деб гапимни давом эттирдим, — мен қарзингни тўлайман». Дўстлар, Исо Масиҳ буни ҳаммамизга истисносиз таклиф қиляпти. У, гуноҳларингизни Ўзимга оламан, деб айтмоқда. Айнан Исо отамга шуни таклиф қилган эди. Отам бу таклифни қабул қилди. Отам ҳеч қачон ўзи қила олмаган ишни Исо қилишига имкон берди. Хўш, сиз–чи, жаноб Бергер? Исо сизнинг гуноҳларингиз баҳосини қоплаши учун йўл қўйиб берасизми? Бутун оламда инсон жонини гуноҳдан қутқариб қолиш учун шунча пул топилмайди. О’Брайен хоним, сиз–чи? Остин хоним—чи? Отам мактубида ёзганларни эшитдиларингизми? Ўзларингиз яхши биласизлар — отам бу мактубини сизларни хижолатга солиш учун ёзмаган. У сизларни яхши кўргани учун бу мактубини ёзган. Мен сизларга отамнинг сўзлари билан, сизларнинг қалбингиз ҳақида унинг кўз ёшлари билан мурожаат қиляпман. Бу залда отам ўз мактубида эсламаган бошқа одамлар ҳам йиғилган. Ўзларингиздан ўзларингиз сўранглар: Исо сизларни ўлимдан ва гуноҳдан фориғ қилиши учун йўл қўясизми? Исосиз биз қул Ўнисимус сингари чекланганимизча қолаверамиз. Биз Масиҳда халос бўлганимизда, ўшанда ҳақиқий ҳаёт бошланади.
Отамнинг васиятига кўра, уни Риверсайд қабристонига онамнинг ёнига дафн қилдик. Мен яна бир неча кун оилага оид ҳужжатларни, Шерли ва Джун билан юридик масалаларни тўғрилаш учун фермада бир неча кун қолиб кетдим (Мак дафн маросимида иштирок этиш учун Африкадан кела олмади).
Ҳамма ишларни тўғрилаб бўлганимизда, Шукроналик Кунига бир неча кун қолган эди. Мен яна Мичиганда қолиб, дўстларимдан, ошна–оғайниларимдан хабар олмоқчи бўлдим. Шу пайтда жаноб Остин меникига келди. У худди бир неча кун ухламагандай кўринарди. Қисқа суҳбатимиздан кейин у менга, Уилмот қилган ишни мен ҳам қилмоқчиман, деди. Биз икковимиз отам Исо Масиҳга ўз ҳаётини берган хонада ибодат қилдик. Кейинги куни мен семинариядаги машғулотларимга — Лос–Анжелесга қайтиб кетдим.
Книга на Узбекском языке: - Непоколебимый (Джош Макдауэлл)
Джош Макдауэлл считается одним из самых известных в мире проповедников. Невероятно, но в детстве этот человек… не верил в Бога. Ещё, будучи совсем молодым человеком, он взялся доказать, что учение о Божественности Христа - вымысел. С этой целью он исследовал подлинные исторические документы, где говорилось о событиях того времени, беседовал с людьми, которые хорошо знали эту тему, и в конце концом превратился в верного последователя Христа.
Перед вами история этого легендарного человека, написанная широкими мазками, чтобы как можно полнее показать те подъемы и падения, которыми отмечено было начало его пути. Впервые Джош рассказывает о своём удивительном духовном перерождении, когда он вверил свою судьбу в руки всемогущего Бога и познал божественную благодать: даже самые ужасные события, которые с нами происходят, можно перенести с верой в Бога - свободной, глубокой и… НЕПОКОЛЕБИМОЙ.
