Xudoga qay tarzda manzur bolish mumkin (Robert Charlz Spraul) 7 bob

Роберт Чарльз Спраул. Худога қай тарзда манзур бўлиш мумкин - (7 боб) Ўзбек тилида

Xudoga qay tarzda manzur bolish mumkin (Robert Charlz Spraul) O‘zbek tilida Audiokitob

МУНДАРИЖА

Сўзбоши

1-боб Нафис иноят

2 боб Масиҳийлик ҳаётининг мақсади

3 боб Фарзийларнинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинг

4 боб Дунё билан кураш

5 боб Тана билан кураш

6 боб Шайтон

7 боб Шайтон – туҳматчи

8 боб Қўрқув ва айбдорлик мажмуи

9 боб Ҳақиқий кечирим

10 боб Шаҳвоний масиҳий

11 боб Мағрурлик гуноҳи

12 боб Ялқовлик гуноҳи

13 боб Ёлғон гуноҳи

14 боб Доктрина ва ҳаёт

15 боб Ҳеч қачон таслим бўлманг

ЕТТИНЧИ БОБ

ШАЙТОН - ТУҲМАТЧИ

Шайтон васвасада ҳам, айбловда ҳам даҳшатли душман каби ўзини намоён этади. Биз ўтган бобда шайтон-васвасага солувчига қаршилик кўрсатган ҳолда Худога манзур бўлишимиз мумкинлигини кўриб чиққандик. Мазкур бобда эса шайтоннинг заҳарли айбловларига берилиш ўрнига, ҳатто гуноҳ қилсакда, ўзимизни Худонинг раҳм-шафқатига топшириш орқали Унга манзур бўлиш мавзусини кўриб чиқамиз.

ЁВУЗ АЙБЛОВЧИ

Шайтон бизни руҳий саросимага тушириш учун Худо халқини айбловчи сифатида Муқаддас Руҳ ниқоби остида яшириниши мумкин. Биз айбдорлик туйғусини ҳис этишимиз керак бўлганида ўзимизни яхши ҳис этишга ундаши ёки аксинча, тинч-хотиржам яшашимиз керак бўлганида, айбдорлик туйғусини ҳис этишимизга мажбурлаши мумкин.

Закариё шайтон одамларни қандай айблаётгани кўриниб турган ҳолатни ҳикоя қилади:

Кейин фаришта менга Эгамизнинг фариштаси олдида олий руҳоний Ёшуа турганини кўрсатди. Ёшуанинг ўнг томонида эса шайтон уни айблаб турган эди. Эгамиз шайтонга шундай деди:

- Эй шайтон! Гапларингнинг ҳаммаси ёлғон! Мен Қуддусни танлаган Эгангман. Мен сенга айтаман, гапларинг ёлғон! Ахир, бу киши алангадан қутқарилган бир ўтин парчасидай эмасми?!

Ёшуа фариштанинг олдида кир кийимларда турар эди. Фаришта атрофида турганларга:

- Унинг кир кийимларини ечинглар – деди. Ёшуага эса:

- Мана, қара, Мен сенинг гуноҳларингни олиб ташладим, - деди. – Энди сенга тоза, байрамларда киядиган янги кийимларни кийдираман.

Кейин мен:

- Унинг бошига тоза салла кийдиринглар, - дедим. Унинг бошига тоза салла, устига эса янги кийим кийдиришди. Эгамизнинг фариштаси унинг ёнида турар эди.

Кейин Эгамизнинг фариштаси Ёшуани огоҳлантириб, шундай деди:

- Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Агар сен Менинг йўлимдан юриб, талабларимни бажарсанг, Менинг уйимда, Маъбадим ҳовлиларида бош бўласан. Сенга шу ерда турганлар орасидан жой бераман (Закариё 3:1-7).

Ёшуа кир кийимлари билан турарди. У Худонинг ҳузурида турганида, шайтон унинг кийимларига эътибор қаратди. Душман Ёшуани Худо олдида айблади. Дарҳақиқат, унинг кийимлари кир бўлганди. Шайтон нишонга олиш учун энг нозик жойини танлади. Бироқ Худо Ўзи танлаганини ҳимоя қилди – “ахир, бу киши алангадан қутқарилган бир ўтин парчасидай эмасми?!”

Ҳар бир масиҳий дўзах алангасидан қутқарилган ўтин парчаси ҳисобланади. Уни алангадан тортиб чиқаришганидан сўнг олов унга зарар етказа олмайди. У бир муддат тутаб туриши мумкин, аммо ўтин ёниб кетмайди.

Тутаган ўтин ифлос қилади. Унга тегинган ҳар кимда қора доғлар қолдиради. Унинг куйган юзаки қисми қурум ва кул билан қопланган.

Биз ана шундай кўринишга эгамиз. Худо томонидан гуноҳи ювилган, Худонинг қўли билан алангадан тортиб чиқарилган бизлар ҳануз кул билан қопланганмиз. Бизда ҳали кўплаб қоракуя белгилари бор. Биз қурум доғлари билан қолганмиз. Бизнинг гуноҳимиз ювилган, лекин гуноҳсиз эмасмиз. Ва шайтон диққатни кир-ифлосликларимизга қаратмоқчи бўлади. У биз Худо марҳамати ва иноятидан кўра кўпроқ ўз гуноҳимизни англашимизни истайди.

Худо шайтоннинг айбловига қарши танбеҳ билан жавоб қайтаради: “...Мен сенга айтаман, гапларинг ёлғон! Мен Қуддусни танлаган Эгангман”. Худо шайтоннинг оғзини ёпади. Масиҳ бизнинг ҳимоямиз учун овозини кўтарган Адвокатимиз ҳисобланади. Шайтон бизни таъқиб этганида, Масиҳ суд залида туриб айтади: “Мен бу айбловларга қарши эътироз билдираман, Жаноб Ҳакам! Бу мен алангадан олиб чиққан ўтинларимдан бири”. Худо Ўзининг олий тахтидан жавоб қайтаради: “Эътироз қабул қилинади!” Айбловчи Қодир Худонинг суд залида жим бўлиб қолади.

Худонинг фариштаси Ёшуанинг эгнидан кир кийимларни ечиб, уни ҳашаматли либосларга буркади. Бошига тоза салла кийдиришди. Худо Ўзи оқлаганларни шундай кийинтиради. Биз Унинг ҳаққониятига ўранганмиз, шу боис Унинг ҳузурида ўзимизни айбдор ҳис этишимиз керак эмас.

Лойиқ келадиган либос жуда муҳим иш. Мен яқинда Флорида губернатори қабулида бўлдим. Бу расмий қабул бўлиб, мен таклифномани сўнгги дақиқаларда олгандим. Мен мувофиқ тарзда кийиниш учун смокинглар ижараси агентлиги томон югурдим. Хизматчи буюртмамни қабул қилди, бироқ смокингни ўз вақтида қабул қила олмаслигим ҳақида огоҳлантирди. Ўша тунда туш кўрибман: қабулда мувофиқ тарзда смокинг киймаган ёлғиз ўзим эканман. Совуқ терга ботиб уйғониб кетдим ва шу ондаёқ енгил тин олдим, негаки бу бор-йўғи аҳмоқона бир туш эди, холос.

Бироқ губернатор олдида номувофиқ кийимда намоён бўлиб, жамоатчилик тартиби қоидасини бузиш бошқа масала. Худонинг ҳузурида кир кийимда пайдо бўлиш эса мутлақо бошқа гап. Агар Худонинг тахти қаршисида номувофиқ кийимда намоён бўлишдан қўрқсак, тўғри қилган бўламиз.

Аммо Худода смокинг тайёрлаш бўйича махсус устахонаси бор. У бизни кийинтирадиган либос бизга ижарага берилмайди. У абадий бизники бўлиб қолади. Ва албатта, у бизнинг ички кийимларимизнинг барча камчиликларини беркитади, чунки биз унга жуда яхшилаб ўраниб олган бўламиз. Бу либосга ўранганимиз заҳоти энди ҳеч қачон хижолатга тушмаймиз. Бу кийим ҳеч қачон эскирмайди, ҳеч қачон урфдан чиқиб кетмайди.

Айнан Худо ерда одам учун биринчи либосни тайёрлаган. Худо марҳаматининг илк қайд этилган акти Одам Ато ва Момо Ҳавони яланғочлигини беркитиш учун уларни кийим билан таъминлашдан иборат бўлган. Худо уларга раҳм-шафқат қилган, негаки улар уят ҳиссини сезишгани учун шу тариқа хизмат қилган (Ибтидо 3:21). У Ўзининг севган, аммо гуноҳ билан кирланган одамларига кийим беришда давом этмоқда.

Закариё айтадики, Худо Ёшуадан гуноҳларини олиб ташлаб, тоза кийимлар берганидан сўнг огоҳлантириб ўтди, яъни юмшоқ оҳангда танбеҳ берди. Ана шу қисқагина кўринишда Ёшуа шайтоннинг айбловини ҳам, Худонинг танбеҳини ҳам эшитди. Биз, масиҳийлар ҳам, худди шуни ҳис этамиз. Биз гуноҳ қилганимизда, шу заҳотиёқ шайтоннинг айбловини ҳам, Муқаддас Руҳнинг ўз гуноҳимизни англаб етишимизга қаратилган хоҳиш-истакларини ҳам эшитамиз.

Аммо бу ердаги фарқ нимада? Шайтон бизни айблаган ҳолда бизга зарар етказишни ўз олдига мақсад қилиб қўяди. У бизни Худодан нари олиб кетишни истайди. Муқаддас Руҳ эса гуноҳдан юз ўгиришга бизни кўндиришни ўз олдига мақсад қилиб қўйган. У бизнинг гуноҳларимизни англаб, Худога яқин бўлишимизни истайди. Шайтон эса биз гуноҳларимизни англаган ҳолда ўзимизни барбод қилишимизни хоҳлайди. Руҳ бизни айбдорлик ҳиссидан қутқариш йўлларини излайди. Уларнинг иккаласи ҳам диққатни битта гуноҳга қаратишади, бироқ мақсадлари мутлақо бошқа-бошқадир.

АЙБНИ ЛАЗЗАТЛИ АНГЛАБ ЕТИШ

Шайтоннинг айбловлари бизни умидсизликка туширади, аммо Муқаддас Руҳнинг бизни фош этишида қандайдир лаззат бор. У эътиборимизни гуноҳга қаратганида, таскин ва кечиримни ҳам, қайта тикланишни ҳам олиб келади.

Дарбадар ўғил билан нималр юз бергани ҳақида мулоҳаза юритинг. У барча мол-давлатини совуриб, чўчқалар орасида ётишга ва улар емишидан озиқланишга мажбур бўлди. Ана ўшанда, Каломда айтилганидек, “Ниҳоят йигит ақлини йиғиб олиб, ўзига ўзи дебди...” (Луқо 15:17).

“Ақлини йиғиб олиб” ҳушига келиб, ўз ҳолатини ҳақиқат нурларида кўришни англатади. Бу онг тикланишига олиб боришни билдиради. Онгнинг шу пайтгача мудраб ётган қисми тўсатдан уйғонади. Худди одам руҳий уйқудан уйғониб кетгандек. Бунинг ортидан ёмонликни бас қилиш қарори билан биргаликда ҳақиқий тавба келади. Масал бу ҳақда шундай дейди:

Ниҳоят йигит ақлини йиғиб олиб, ўзига ўзи дебди:

- Отамнинг қанчадан-қанча ёлланма ишчиларининг нони ошиб-тошиб ётибди, мен эса бу ерда очликдан ўляпман. Энди отамнинг олдига бориб, унга шундай деб айтаман: “Ота, мен Худога ва сизга қарши гуноҳ қилдим. Энди сизнинг ўғлингиз деб аталишга лойиқ эмасман. Мени ёлланма ишчиларингиз қаторига қабул қилинг.”

Йигит отасининг олдига равона бўлибди. Йигит ҳали узоқда келар экан, отаси уни кўриб, ўғлига раҳми келибди. У югуриб бориб, ўғлини қучоқлаб, ўпибди (Луқо 15:17-20).

Биз Худо-Муқаддас Руҳнинг фош этишини кўряпмиз. Руҳ бизга гуноҳларимизни кўрсатганида, У бизни тавбага ва қайта тикланишга олиб боради. Айбимизни дастлабки англаб етишлар оғриқли бўлиши мумкин, бироқ у тушкунликка олиб бормайди. У кўпроқ бизни Ўз бағрига босишни истаётган Ота олдига қайтаради. Ота бўрдоқи бузоқни сўйишни буюради, бизни яхши либослар билан кийинтиради, қавариқларимизни беркитади ва қўлимизни оила узуги билан безайди. Шуниси аниқки, бу масал қилган гуноҳимизга астойдил тавба қилиш ва ундан воз кечиш истагидан кўра Худо учун ёқимлироқ нарса йўқлиги ҳақида тушунча беради.

Муқаддас Руҳнинг фош этиши бизга эркинлик олиб келади. У яхшилик ва мулойимлик билан тўлган. Руҳнинг фош этиши Унинг азоб-уқубатлари билан мувофиқ келади. Унда барча вайрон бўлган қалблар учун таклифни яққол кўриш мумкин. Бешафқат жазо эмас, балки илоҳий мукофот олиш вақти келди. Фаришталар ўртасида катта хурсандчилик ҳукм суради, Муқаддас Руҳнинг қалбида эса қувонч ва шодлик. Масалда отанинг қувонишига бир қаранг-а:

- Бўрдоқи бузоқни олиб чиқиб, сўйинглар. Еб-ичайлик, хурсандчилик қилайлик. Чунки бу ўғлим мен учун ўлган эди, энди тирилди, йўқолган эди, энди топилди.

Шундай қилиб, хурсандчилик қила бошлабдилар (Луқо 15:23-24).

Шайтоннинг айбловидан мақсад тиклаш эмас, балки барбод қилишдир. У тавба қилаётганимизни кўришни асло истамайди. Гуноҳкор ақлини йиғиб олиб, гуноҳ қилишни тўхтатганида, шайтоннинг измидагилар орасида қувончли ҳайқириқлар эшитилмайди. Шайтон гуноҳ олдида бизнинг таслим бўлишимизни истайди. У барчамизни чўчқахонадаги чўчқалар олдига ҳайдаб киритишни истайди. У гуноҳкорларда Худога нисбатан аччиқ ва душманлик туйғуларини уйғотиш учун бизни азоблайди. У гуноҳкорнинг ўзига раҳми келиб, Худони ўз тақдири учун айблашини хоҳлайди. У дарбадар ўғил чўчқаларни лаънатлашидан, айни вақтда Худони ҳақорат қилишидан умидвор. У дарбадар ўғилнинг шундай дейишини эшитишни истайди: “Отам менга кам мерос берди. Худо адолатсиз, чунки мени шу чўчқахонада очликдан қийналишимга мажбурлаяпти”.

Тавба қилувчига нисбатан шайтоннинг муносабати дарбадар ўғилнинг акаси билдирган реакцияда акс этган:

Катта ўғил шу пайтда далада эди. Қайтаётиб уйга яқинлашганда, қулоғига мусиқа ва ўйин-кулги садолари эшитилибди. Хизматкорлардан бирини чақириб:

– Нима гап? – деб сўрабди.

– Укангиз қайтиб келдилар. Отангиз уни соғ-саломат кўргани учун бўрдоқи бузоқни сўйдилар, - деб жавоб берибди хизматкор. Шунда катта ўғилнинг жаҳли чиқибди, ичкарига киришдан бош тортибди. Отаси эса ташқарига чиқиб, ўғлига ўтиниб гапирибди (Луқо 15:25-28).

Биз отанинг меҳр-шафқати ёқмаган аканинг ҳасад қилаётганини кўряпмиз. Шайтоннинг Аюбга муносабати ҳам шундай бўлган. Иблис ҳамиша ҳукм қилишга ва айблашга интилади, аммо кечиришга асло уринмайди. Мана шу боис масиҳий бошқаларни муҳокама қилиши мумкин эмас. Шу боис ҳаворий Павлус биз Исода Ўз қалъамиз каби кўрган ўша ҳимоя ва куч-қудрат ҳақида жўшқинлик билан гапиради:

Худонинг танлаганларини ким айблай оларди?! Худонинг Ўзи уларни оқлайди-ку! (Римликлар. 8:33).

Павлуснинг саволи риторика қоидаларига асосланган. У сўрайди: “Худонинг танлаганларини ким айблай оларди?”, унинг ўзи амалда шундай жавоб қайтаради: “Ҳеч ким бунга ботина олмайди?” Худо оқлаган одамни айблаш Хушхабарни ҳақорат қилиш демакдир. Масиҳ ким учун ўлган бўлса ва У кимни ҳимоя қиладиган бўлса, уни ҳукм қилиш ҳам аҳмоқлик, ҳам аҳлоқсизликдир.

Шайтоннинг айбловларига қарши бизнинг ҳимоямиз Хушхабар ҳисобланади. Иблис Хушхабардан нафратланади. У Хушхабарни рад этади. У бизни оқланишни қаердан бўлса ҳам излашимизга мажбурлашга уринади, аммо бизни Ўзининг мукаммал солиҳлиги билан буркаган Масиҳда эмас. Шайтон бизга қарши доимо айбловларни олдинга суради. У бизни муҳокама қилади. У кийимларимиз кирланиб кетгани, биз солиҳ Худога манзур бўлиш учун ҳаддан зиёд гуноҳкор эканлигимиз ҳақида қулоқларимизга қичқиради. Бироқ биз Масиҳда шундай деймиз: “Йўқол бу ердан, ғийбатчи! Худонинг танлаганларини ким айблай оларди? Нажоткорим мени кийинтириб қўйган. У мендан ҳамма гуноҳларимни ювиб ташлаган. Айнан шу лаҳзада У мен учун ибодат қилмоқда. Қулоқларингни беркит, шайтон, Масиҳнинг мени ҳимоя қилувчи сўзлари сенга эшитилмасин. Масиҳ – менинг ҳаққониятим. Унинг хизматлари меники. Ҳеч нима мени Унинг севгисидан ажрата олмайди”.

Биз васвасаларга қарши туриб, гуноҳ қилмаганимизда Худога манзур бўлишимиз мумкин. Бизнинг Худода улғайишимизнинг бир қисми шу йўлдан яна ва яна олдинга боришдан иборат. Аммо биз такрор ва такрор гуноҳ қиламиз ҳамда Худода улғайганимиз сайин Худога ва бошқа одамларга қарши қанчалик турлича тарзда гуноҳ қилаётганимизни янада теранроқ англаб бораверамиз. Бироқ бизнинг руҳан улғайишимизнинг яна бир қисми Худо бизни қабул қилганига бўлган улкан ишонч ҳисобланади. Худо бизнинг ҳаётимиз покиза бўлгани учун бизни қутқармаган, балки биз Исо Масиҳнинг солиҳлиги билан кийинганимиз учун қутқарган. Ўз гуноҳини англаб етиш чиндан ҳам оғриқли жараёндир, лекин бу ширин оғриқ бизни севувчи Ота қучоғига олиб боради. Агар шайтон-васвасага солувчи бизни бунга ундаса ҳам, Худодан юз ўгириб кетмасак, Худога манзур бўламиз. Шайтон-айбловчи ҳар қанча қаршилик қилмасин, биз Худога қайтганимизда Худога манзур бўламиз. Иблис имонлининг қулоғига шивирлайди: “Сен барча гуноҳларинг билан Худога ёқмайсан”, солиҳ эса шундай жавоб қайтаради: “Мен Худога манзур бўламан. Аммо барча шон-шавкат – Худоникидир!”

Книга на Узбекском языке: - Как угодить Богу (Ричард Чарльз Спраул)

Книга доктора Спраула вводит нас в круг размышлений о том, что такое жизнь, угодная Богу. Содержанием такой жизни является полное и совершенное покаяние, верность Богу и Его заповедям в большом и малом, абсолютное послушание, требующее посвящения Ему всего себя, беспощадная борьба с ветхим человеком в себе, стремление к освящению и исполненности Духом Святым.