Сен уддалайсан (Макс Лукадо) 9 bob

Макс Лукадо. Сен уддалайсан - (9-боб) Узбек тилида

Sen uddalaysan (Maks Lukado) Audiokitob Uzbek tilida.

МУНДАРИЖА

1 БОБ. Сен уддалайсан

2 БОБ. Мисрга жойлашиш

3 БОБ. Ёлғиз, лекин бутунлай эмас

4 БОБ. Аҳмоқликни аҳмоқлик билан тузатиб бўлмайди

5 БОБ. Э-ҳа, бу бор-йўғи тайёргарлик эдими?

6 БОБ. Худо ҳаракат қилганда кутиб тур

7 БОБ. Масхарабоз

8 БОБ. Ҳаётда ҳамма нарса яхши бўлмаса ҳам, Худо барибир яхшими?

9 БОБ. Илтимос, озгина бўлса ҳам миннатдор бўл

10 БОБ. Оилавий хафагарчиликлар ҳақида гаплашамиз

11 БОБ. Қасос олиш ёқимли, лекин кейин…

12 БОБ. Олий Ҳукмдор – сенинг Аканг

13 БОБ. Хайрлашишлар билан видолаш

14 БОБ. Тинчлан ва бардам бўл

15 БОБ. Офат. Худо. Яхшилик

9 БОБ. ИЛТИМОС, ОЗГИНА БЎЛСА ҲАМ МИННАТДОР БЎЛ

Ошхона одоб-аҳлоқ қоидаларини яхши билмаганимни яширишга қанча ҳаракат қилсам ҳам зодагон бўлмаганим кўпинча панд беради. Шундай воқеалардан бири бир неча йил олдин содир бўлди. Мени жамоат чўпони бир пиёла чой ичишга уйига таклиф қилди. Ўша пайтда мен хизматга ҳам, шаҳарга ҳам янги келган эдим. У эса Англияда таҳсил олган Янги Зелландиялик тажрибали чўпон эди. Унинг жамоатида ваъз қилиш таклифини олганимда бошим осмонга етганди, чойга таклиф қилгани эса мени жуда қизиқтириб қўйди.

Британияликларнинг чой ичиш анъаналари ҳақида ҳеч қандай тасаввурга эга эмасдим. Тўғри, “файф-о-клок” ҳақида эшитганман, лекин бу соҳада билганларим анча эскирганди. Унутманг, Техас ғарбида яшовчи одамлар учун чой энг аввало буғланган хумлар, бўйи баланд финжонлар, муз бўлаклар ва «Липтон»дан иборат. Қизиқиб қолганим сабабли мен бу таклифни мамнуният билан қабул қилдим. Чой ва патниснинг кўринишини ўзи мени Ҳайратлантирди. Лекин ҳақиқат юзага чиқадиган вақт келганди. Уй бекаси мендан чойга нима солишни ёқтиришимни сўради. Унинг ўзи танлаш имкнониятини ҳам берди: Лимонми ёки сутми? Нима қилишни билмадим, аммо қўпол кўринишни ҳам истамадим ва ниманидир ўтказиб юборишни ҳохламаганим учун «иккаласини» дедим.

Унинг юз қиёфасидан Ҳайратлангани кўриниб турарди. Мен қўлга тушдим. “Агар чойингиз қуюқлашиб қолишини истамасангиз, - деди у мулойимлик билан, - лимон билан сутни аралаштирмаганингиз маъқул”.

Айрим нарсалар бирга аралаштириш учун яратилмаган. Мушукнинг узун думи билан тебранадиган курсини олайлик. Ёмон комбинация. Ҳўкиз идишлар турадиган токчада. Яхши фикр эмас. Марҳамат ва ғам-алам. Бу аралашмалар Худога тўғри келмайди. Илоҳий меҳр-шафқатни фоний азоблар билан аралаштирсангиз, нордан аралашма ҳосил бўлади.

Эҳтимол, сиз аллақачон биларсиз. Шукур қилиш ҳисси табиий равишда келмайди. Ўзига ачиниш эса табиий равишда келади. Оғриқлар табиий равишда келади. Шикоят ва нолишлар – буларни кимдир бизга эслатиши шарт эмас. Лекин бу нарсалар бизга берилган меҳр-шафқат билан аралашмайди. Бизга зарур бўлгани – бир қошиқ шукрона ҳолос.

Юсуфда эса бир қошиқдан кўпроқ эди. Ношукурчилик қилишга унда сабаблар бор эди. Уни ташлаб кетишди. Қул қилиб сотиб юборишди. Хиёнатга учради. Саргардон бўлди. Унинг юрагидан хафагарчилик топишга уринсак ҳам, топа олмаймиз. Аксинча, унинг қалбидан топганимиз миннатдорчиликнинг иккита кўриниши бўлади.

Қаҳатчилик йиллари бошланишидан олдин Он шаҳри руҳонийси Пўтиферонинг қизи Осанат Юсуфга икки ўғил туғиб берди. “Қайғуларимни ва отамнинг хонадонини Худо эсимдан чиқарди”, деб Юсуф тўнғич ўғлига Манаше деб исм қўйди. Иккинчи ўғлининг исмини Эфрайим қўйди. “Чунки, - деди Юсуф, - мен азоб-уқубат тортган юртда Худо мени баракали қилди”

Ибтидо 41:50-52

Болага исм қўйиш анча масъулиятли вазифа. Чунки бола шу исм билан бир умр яшайди. Бола қаерга борса, қайси жойда болани таништиришса, ота-онасининг қарори ёдга олинади. Техас штатининг губернатори Жим Хогг қизига Айма* деб исм қўйганида нимани ўйлаган экан? Кўп ота-оналар фарзандаларига яхши исм қўйишга ҳаракат қилишади. Юсуф ҳам шундай қилганди.

Фаровонлик йиллари эди. Худо Юсуфни фиръавн саройидан жой ва ўз хонадони учун хотин билан тақдирлаганди. Унинг оила қуриш вақти келганди. Икки ёш диванда ўтирганларида, Юсуф хотинининг қорнини силади:

- Чақалоғимизга нима деб исм қўйиш ҳақида ўйлаяпман.

- Вой, азизим, қандай яхши. Мен ҳам бу ҳақда ўйладим. Ҳатто дўкондан “Чақалоғингиз учун исмлар” китобини ҳам сотиб олдим.

- Бу китоб сенга керак бўлмайди. Мен аллақачон исм танлаб қўйдим.

- Нима экан?

- Худо эсимдан чиқарди.

- Худо эсингдан чиқарган бўлса, чақалоққа қандай қилиб исм қўясан?

- Йўқ, мана шунинг ўзи исм: Худо эсимдан чиқарди.

Мисрлик аёллар яҳудий эрларига қандай назар билан қараса, у ҳам эрига шундай назар билан қаради. “Худо эсимдан чиқарди? Ўғлимни чақирмоқчи бўлганимда, ҳар гал “Худо эсимдан чиқарди”, деб чақираманми?” У бошини қимирлатиб, айтиб кўрди: “Тушлик вақт бўлди, Худо эсимдан чиқарди. Қўлингни ювиб кел, Худо эсимдан чиқарди”. Мен билмайман, Юсуф. Мен Тута ёки Рамзес исмларини ўйлаётгандим. Макс исми ҳақида ҳам ўйлаб кўрдингми? Бу исм махсус одамлар учун ўйлаб топилган”.

- Йўқ, Осанат, мен аллақачон бир қарорга келганман. Ҳар гал ўғлимнинг исми тилга олинганида, Худонинг номи улуғланади. Акаларим қўлида тортган азобларимнинг барини Худо эсимдан чиқарди, энди барча одамлар, Худо ҳам менинг хурсанд эканлигимни билишларини истайман.

Юсуфнинг хотинига ҳам бу фикр ёққан бўлса керак, чунки иккинчи ўғиллари туғилганида, Юсуф иккаласи унга Худо мени баракали қилди, деб исм қўйишади. Ўғилларининг бирини исми Худонинг иноятини, бошқасининг исми эса Унинг меҳр-шафқатини билдирган.

___________________________

*Бу исм Айманинг амакиси Томас Хогг ёзган “Марвиннинг тақдири” поэмасидан олинган. Айма Хог исм-шарифи I’m a hog (“мен чўчқаман”) маҳносини билдиради. Айма бутун умр исмини сир тутишга ҳаракат қилиб, мисс Хогг деб имзо қўйган.

Нима деб ўйлайсан, Худо Юсуфнинг ишорасига эътибор берганми? Бунинг жавобини Янги Аҳд ҳикояларидан топамиз. Бир неча асрлардан кейин “Исо Самария ва Жалилани кесиб ўтди… У бир қишлоққа кираётганда, тери касаллигига чалинган ўн киши Уни қаршилаб олдилар. Улар узоқдан туриб, фарёд қилдилар: Эй Исо! Устоз! Бизга раҳм қилинг!” (Луқо 17:11-13)

Эҳтимол, уларнинг қишлоғига Исонинг йўли тушишини кутишгандир. Ёки дарахтларнинг ёки бўлмаса тошларнинг ортига беркиниб кутиб туришганди. Улар қаердан пайдо бўлиб қолгани маълум эмас, лекин улар: «Нопок! Нопок!» деб бақирганлари аниқ. Бундай огоҳлантиришга ҳожат йўқ эди. Улар пайдо бўлиши билан одамлар улардан қочишган. Терисига яра тошган, юз ва оёқ-қўллари ёрилган. Одамлар бундай касаллардан қочишган. Лекин Исо улардан қочмади. Уларнинг нолаларини эшитиб, уларга: “Бориб, ўзларингни руҳонийга кўрсатинглар”, - деди (14 оят).

Тери касалига чалинган одамлар бу кўрсатманинг аҳамиятини тушунишди. Фақат руҳонийгина уларнинг жамиятдаги даҳшатли аҳволини ўзгартириши мумкин эди. Моховлар уларга итоат қилишарди. Исонинг шарофати билан улар шифо топган эдилар. Улар кетаётиб қўлтиқтаёқларини ҳам паранжиларини ҳам ташлаб юбордилар. Уларнинг қадди тикланиб, терилари поклана бошлади ва юзларида табассум пайдо бўлди. Азоб-уқубатлари йўқолиб, сакраб, қичқириб, тузалганларини нишонладилар.

Исо уларнинг қувончдан сакраб ўйнаб тепаликдан ўтиб кетаётганларини кузатиб турди. Уларнинг қайтиб келишларини ҳам кутди. У узоқ кутди. Шогирдлари ерга ётиб олишди. Айримлари овқат қидириб кетишди. Исо эса турган жойида кутаверди. У янгиликни эшитишни истаганди. Хотинингиз нима деди? Фарзандаларингиз нима қилишди? Шифо топиш қандай бўларкан? Исо ўша ўн кишини қайтиб келиши ва раҳмат айтишини кутди. Лекин улардан фақат биттаси қайтиб келди.

Улардан бири ўзининг шифо топганини кўриб, Исонинг олдига қайтиб келди ва баланд овозда “Худога шукур, мен шифо топдим!” – деб ҳайқирди. У Исонинг оёқлари остига ўзини ташлаб, Унга миннатдорчилик билдирди. Ўша одам Самариялик эди.

Исо деди: “Мен ўн кишига шифо бермаганмидим? Қолган тўққизтаси қани? Худони улуғлаш учун шу бир бегона кишидан бошқа ҳеч ким қайтиб келмадими?”

15-18 оятлар

Ҳатто Исонинг Ўзи ҳам уларнинг руҳий соқовлигидан ҳайратда қолди. Уларни Исонинг оёқлари остига келиб тиз чўкишлари учун олов ҳам, дўл ҳам қайтара олмайди, деб ўйлаган бўлардинг. Қолган тўққиз киши қани? Буни тахмин қилиш қийин эмас.

Айримларини миннатдорчилик билдиришга вақти йўқ эди. Миннатдорчилик билдириш уларнинг режасида бор эди. Лекин аввал оила аъзоларини, шифокорларини, итларини, тўтиқушларини ва қўшниларини топишлари керак эди. Шунчаки ўта банд эдилар.

Баъзилари миннатдорчилик билдиришда жуда эҳтиёткор эдилар. Улар эрта қувонишдан, умидга берилишдан ўзларини тутиб турдилар. Битта оёқ кийими тушиб қолгунича, майда ҳарфларда ёзилган ёзувни ўқий олгунича, Исо шифо бергани эвазига нима сўрашини билгунича кутишди. Шифо топганликларини ҳақиқат эканини билиш албатта яхши. Улар жуда эҳтиёкор бўлдилар.

Бошқалари эса миннтдорчилик билдира олмайдиган даражада худбин эдилар. Касал ҳаётлари енгилроқ эди. Энди улар ишга киришлари, жамиятда ўз ўринларини топишлари керак.

Яна бошқари ўта такаббур эдилар. Ҳудди ҳеч қачон бундай касал бўлмагандай. Етарлича вақт берилганида, улар тузалиб кетган бўлишарди. Бундан ташқари, миннатдорчилик билдириш – шифога муҳтож бўлганликларини тан олиш билан баробар. Ҳимояланиш имконияти турганда, ким ҳам заифлигини кўрсатарди?

Ўта банд, ўта эҳтиёткор, ўта худбин, ўта такаббур… таниш сўзларми? Агар шу воқеадан хулоса чиқарадиган бўлсак, ўнта одамдан тўққизтаси ношукурчиликдан азият чекмоқда. Шунчаки тарқалган касаллик! Нима учун? Нима учун миннатдорчилик билдиришнинг қадри бунчалик тушиб кетди?

Назаримда, яқинда қилган парвозларимдан бирида бу саволнинг жавобини топдим. Ўрта Ғарбдан уйимга қайтиб келаётганимда, об-ҳаво шароити туфайли самолётимиз Даллас аэропортига қўнди. Сан-Антониога учадиган тунгги сўнгги рейсга чиптамни рўйхатдан ўтказишга улгуриш мақсадида кассага югурдим. Аэропортда тартибсизлик ҳукм сурарди: барча йўловчилар мен каби чопишарди. Мен учишим керак бўлган рейсга рўйхатдан ўтказиш охирлаб қолганди. Ўша пайтда рўйхатга олиш йўлагида турган навбатчи қизга имкон қадар мулойимлик билан мурожаат қилдим:

Илтимос, аниқлаб беринг, биронта жой қолдимикан?

Экранга қараб олиб, қиз шундай деди:

Менимча, сиз…

Юрагим увишиб қолди. Ундан қуйидаги сўзларни эшитишга тайёр эдим: “Менимча, сиз тунни аэропортга ўтказишингизга тўғри келади”; “Менимча, сиз меҳмонхонадан жой банд қилишингизга тўғри келади”; “Менимча, сиз эрталабки олтигача Сан-Антониога учиб кета олмайсиз”.

Бироқ қиз бундай демади. Менга қараб, жилмайиб деди:

Афсус, иқтисодий-классда жой қолмаган, шунинг учун сизни бизнес-классга ўтказишга тўғри келади. Эътироз билдирмайсизми?
Сизни ўпиб қўйсам, эътироз билдирмайсизми?

Тез орада самолётга чиқиб, оёқларимни узатиб, кенг ўриндиққа қулай жойлашиб олдим.

Ниҳоятда миннатдор эдим. Лекин бу рейсдаги барча йўловчилар менга ҳушмуомала бўлмади. Йўлакчанинг нариги томонида ўтирган киши битта ёстиқча олганидан норози эди. Салонда ўтирган барча йўловчилар учишга тайёр бўлганларида у бечора стюардессани қониқарсиз хизмат кўрсатишда айблади.

Бизнес-классга чипта олиш учун қўшимча ҳақ тўлаганман, менга

бундай муоамала қилишларига йўл қўймайман. Яна битта ёстиқ беришингларни талаб қиламан.

Йўлакнинг бу томонида эса камина, камтаргина қулингиз, чиптани сотиб олмасдан лотореяда ютиб олгандек жилмайиб турардим. Шундай қилиб, бир йўловчи ғазабда, бошқаси эса миннатдор. Нима учун? Гап шундаки, қайсар киши бизнес-класда учиш учун кўп пул тўлади, менга эса бу жойни ҳадя қилишди.

Сен йўлакнинг қайси томонида ўтирибсан?

Агар бутун олам сендан қарздор, деб ўйласанг, ҳаётингда бўладиган нордонликларга тайёр тур. Ўзингни бир умр ношукур бўлиб қолишга маҳкум қиляпсан. Осмон сен учун ҳеч қачон етарли даражада кўм-кўк бўлмайди, ликопчангдаги гўшт ҳеч қачон етарли даражада пишмайди. Сендай қайсар одам учун бу ҳаёт ҳеч қачон кўнгилдагидек бўлмайди. Гўрга киргунингча нолиш ва қичқириш билан ўтиб кетасан. “Мағрур одам камдан-кам миннатдор бўлади. У қанчага муносиб бўлса, шунча олиши унинг калласига ҳам келмайди”. (1)

Ўшанда шукур қилувчи юрак ҳар куни инъомлар қабул қилади. Шукур қилувчи киши ўзига етмай қолган ёстиққа эътибор бермайди, аксинча ўзида бор бўлган имтиёзларга кўпроқ диққат қилади. Яқинда бир зиёфатда иштирок этдим. У ерда яраланган аскарга бепул уй олиш учун сертификат топширилди. Минатдорчилик билдираётганида тиз чўкишига сал қолди. Катта қийинчилик билан саҳнага чиқиб, кечани олиб бораётган бошловчини шунчалик қаттиқ бағрига босдики, у нафас ололмай қолди. “Раҳмат! Раҳмат! Раҳмат!” – деб, қайта-қайта такрорлади ва ёнида турган мусиқачини ҳам, биринчи қаторда ўтирган хонимни ҳам, офицантни ҳам, бошқа аскарни ҳам ва охирида бошловчини ҳам яна бир бор бағрига босди. Зиёфат тугашидан олдин унинг мукофотига умуман алоқам бўлмасада, у ҳатто менга ҳам миннатдорчилик билдирди.

Биз ҳам шундай миннатдор бўлишимиз керак эмасми? Исо биз учун паноҳ (Юҳанно 14:2), У яраланган аскарга топширилган сертификат каби мулкка эгалик қилувчи ҳуқуқимизни тасдиқловчи ҳақиқий сертификатдир. Бундан ташқари, Исо бизни онгимизни ва қалбимизни ҳиралаштирган гуноҳдан поклади. Шунга қарамай, йўлимизда учраган Инсон Ўғли бизга шифо топганимизни айтди. Мўъжиза! Биз чиндан ҳам шифо топдик!

Миннатдор юрак оҳанграбо сингари шукур қилиш учун кичкина сабабларни ҳам ўзига тортади. Ҳар оқшом осмоннинг қора чойшабига нур сочувчи сон-саноқсиз гавҳарлар ёйилади. Раҳмат Сенга, Худойим. Кўзларимизнинг ажойиб тузилиши бизга ушбу сатрларни ўқишга, онгимиз эса олган маълумотларни қайта ишлашга имкон беради. Раҳмат Сенга, Худойим. Ўпкамиз ҳар куни ўн бир минг литр ҳавони ўзига олиб яна чиқаради. Умримизнинг охирига юрагимиз тахминан уч миллиард маротаба уради. Миямиз – имкониятларни ҳақиқий яратувчисидир. Раҳмат Сенга, Худойим.

Нон устига суртилган қиём ва бўтқага солинган сут учун раҳмат; қулай ёпинчиқ ва кайфиятни кўтарувчи ҳазил-мутойиба учун; Худонинг севгисини ёдга солувчи меҳрибон қуёш учун, ерга бехатар қўнган минглаб самолётлар учун раҳмат. Аёлига садоқатли бўлган эрлар учун, эрини севадиган аёллар учун раҳмат. Ота-онасига ўчмас иснод келтириш истаги кучли бўлишига қарамай, ундан воз кечишга қарор қилган фарзандлар учун раҳмат. Раҳмат Сенга, Худойим.

Шукур қилиш қийинчиликларни енгишда бизга ёрдам беради. Ҳаётимиздаги баракалар ҳақида гувоҳлик бериш орқали биз фақат Худонинг ютуқлари ва муваффақиятларини тан оламиз. Унинг ютуқларини тан олиш орқали Унинг қалбини англаб етамиз. Унинг қалбини билиш учун нафақат яхши инъомларни, балки ўша яхши инъомларни берувчи Зотни ҳам билишимиз керак. Шукур қилиш бутун диққатимизни Худога қаратади ва қўрқувларни унутишимизга имкон беради. Қуёшнинг илк нурлари водийларга тарқалган туманни қувиб юборгани каби шукур қилиш ҳам ташвишларни шундай қувади, ҳатто изини қолдирмайди.

Худони олқишлар билан кутиб оладиган ўша шифо топган 10% инсонлар орасида бўлинг. “Ҳар доим, ҳар бир нарса учун Раббимиз Исо Масиҳ номи билан Отамиз Худога шукур қилинглар” (Эфесликлар 5:20).

Сиз фарзандингизга Худонинг исмини қўйишингиз шарт эмас, лекин бошқа томондан, нима учун шундай қилмаслигингиз керак? Унинг сизга берган баракаларини ифода қилувчи мактуб ёзишингиз ёки Унга атаб мадҳиялар басталашингиз ҳам мумкин. Ҳеч кими йўқ етим-есирларни васийликка олишингиз, кам таъминланган оилаларга қандайдир электр жиҳоз олиб беришингиз ёки Худо сизни Ўзига ўғил қилиб олганидек, биронта болани фарзандликка олишингиз ҳам мумкин. Чоҳга йиқилишнинг олдини олувчи энг ишончли йўлга “Раҳмат” белгиси қўйилади.

Аммо фожиалар ҳақида нима дейиш мумкин? Бедор тунлар ва соатлаб тинч қўймайдиган ташвишлар ҳақида-чи? Ўшанда ҳам Худога шукур қилиш керакми? Исо шукур қилган. “… Раббимиз Исо хоинона тутиб берилган кечада қўлига нонни олди-да, шукрона дуосини айтиб, синдирди…”

(1 Коринфликлар 11:23-24).

Битта жумланинг ўзида “хиёнат” ва “миннатдорчилик” сўзларининг бирга келиши камдан-кам учрайди, бу сўзларнинг битта юракда бўлиши эса ундан ҳам камроқ учрайди. Исо ва Унинг шогирдлари болохонада тўпланишди. Айёр Яҳудо бурчакка ўтирди. Жасур Бутрус эса дастурхон ёнига. Яна бироз вақтдан кейин биттаси Исога хиёнат қилади, иккинчиси Ундан юз ўгиради. Исо хоинона тутиб берилган ўша кечада У буни билса ҳам, Отаси Худога шукрона айтди. Инсон жони учун энг қийин синов вақтида ҳам Исонинг қалби шукрона билан тўла эди. Куннинг ёруғ қисмида ҳамма ҳам Худога шукрона айтиши мумкин, лекин Исо бизга атрофимизни зулмат қоплаганда ҳам шукур қилишга ўргатади.

У саккиз ёшли Даниэлга ҳам буни ўргатган. Дўстим Роб кўз ёшларини яширмай, ўғилчасининг мураккаб ҳаёти ҳақида бир неча марта гапириб берган. Даниэл очиқ лаб ва очиқ танглай билан туғилган, шунинг учун юзи жуда хунук кўринади. У жарроҳлик амалиётини бошидан ўтказди, лекин барибир тўлиқ тузалмади, шунинг учун одамлар унга бошқачароқ назар билан қарашади ва ўзларича буни изоҳламоқчи бўлишади.

Аммо Даниэл бундан хижолат бўлмайди. Қизиқувчан одамларга эса, “Худо мени шундай яратган, хўш, бу муаммоми?” деб жавоб беради. Бир марта мактабда у ҳафтанинг энг яхши ўқувчиси деб тан олинган. Бундай ҳолларда ғолиб ўқувчи синфдошларининг олдида туриб, “Кўрсат ва сўзлаб бер”* деб номланадиган намойиш кўрсатиши керак. Даниэл жарроҳликдан олдин тушган суратларини синфдошларига кўрсатмоқчи эканини онасига айтади. Бундан онаси бироз хавотирга тушди.

Бундан хижолат бўлмайсанми, миттивой? – сўради онаси.

Лекин Даниэл қатъий оҳангда деди:

Ҳечам. Худо мен учун нималар қилганини ҳамма кўришини истайман! (2)

Даниэлдан ўрнак олишга ҳаракат қилинг ва нима бўлишини кўрасиз. Худо сиз учун бир пиёла марҳаматини шай қилиб қўйган. Унга бир қошиқ шукрона қўшинг.

Ижозатингиз билан сизларга ўғилларимни таништирсам. – Юсуф йиғилганларга шундай деб мурожаат қилиши мумкин эди. Қани, Худо эсимдан чиқарди ва Худо мени баракали қилди, бу ёққа чиқинглар. Уларга нима учун бундай исм қўйганимни билишни истайсизларми? Унда қулайроқ ўтириб олинглар, Худо менга нималар қилганини айтиб бераман.

_________________________________

*“Кўрсат ва сўзлаб бер” – нутқ қобилиятини ривожлантириш учун кичик синфдаги болаларга мўлжалланган машқ.

Книга на Узбекском языке: Ты справишься (Макс Лукадо)

Ты боишься, что не справишься? Все боятся. Мы боимся, что никогда не пройдет депрессия, никогда не иссякнут слезы, никогда не прекратятся страдания. Оказавшись на дне глубокого рва, каждый из нас сомневается, что сможет оттуда выбраться. Автор этой книги предлагает вспомнить историю библейского Иосифа - брошенного в ров братьями, проданного в рабство, несправедливо обвиненного и заключенного в темницу - и научиться доверять Богу, Который любую нашу скорбь обернет нам во благо. Подлинная вера не избавляет нас от страданий, но позволяет нам пройти через них.