41-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
Надим Нур кўзлари катта-катта, қўллари ҳам кучли ва кулгуси баланд овозли, келишган, бақувват одам эди. У энди йиғламай, фақатгина куларди. Тарик бўлса камроқ асабийлашарди.
Нур хоним дастурхон тайёрлагунга қадар, жаноб Нур Тарикка ўз уйини кўрсатиб чиқди. Бу кичкинагина, ихчам уй эди. Уйнинг учта ётоқхонаси, кичкроқ ошхонаси, катта меҳмонхонаси бор эди. Меҳмонхонада бир нечта диван ва стуллар бўлиб, тахминан 15-20та меҳмон бемалол сиғарди. Деворлардаги полкаларда кўплаб китоблар терилган. Бундай кўп китобни Тарик фақат университет кутубхона‑
сида кўрганди. Китоблардан ташқари, кўп жойларга оилавий расмлар ва турли диний воқеалар суратлари осилган.
Қавмбоши Нур қутидан расм альбомини олди. Унда Далиянинг болалигидан бошлаб, то мактабни битиргунга қадар жойлаштирилган фоторасмлари бор эди. Ота кейин Далиянинг акаси Элиаснинг расмларини кўрсатди. Ўқишни тугатгандан кейин Элиас Иордания авиациясига хизмат қилишга кетган экан. Ҳозирда у самолётда қирувчи-пилот вазифасида бўлиб, Англия Ҳарбий Ҳаво Кучларида тайёр‑
лов муддатини ўтамоқда. Элиас катта одам бўлиб кетиб‑
ди — ҳарбий капитан. Буларнинг ҳаммасидан Далия бе‑
хабар экан. Қиз ҳамон узоқ вақт уйга келмаганлиги, хат‑
ларга жавоб бермаганлиги учун кечирим сўрарди. Ота бўл‑
са ҳеч нимани эшитгиси келмасди.
— Ҳаммаси ортда қолди, азизам, — деди қавмбоши Нур қизига. Унинг овозидан қизини жуда соғинганлиги,
ўзини қўярга жой топа ололмаганлиги билиниб турарди. Ота қизининг олдида, катта қўллари билан уни қучганича ўтирарди. — Исо сени кечиради. Мен ҳам қандай қилиб шу йўлни тутмайин? Муқаддас Китобда нималар дейилга‑
ни эсингдами: “Самолар заминдан нақадар баланд‑
дир! Эгамизнинг содиқ севгиси ҳам Ундан қўрққанларга шундай юксакдир. Шарқ ғарбдан қанчалик узоқ бўлса, гуноҳларимизни биздан шу қадар узоқ қилади. Ота болала‑
рига шафқат қилганидай, Эгамиз Ўзидан қўрққанларга раҳм қилади” (Забур 102:11–13).
— Раҳмат, ота, — деди Далия секингина. — Мен сиздан қанчалик миннатдор эканлигимни тасаввур қилолмайсиз.
Улар яна бир-бирларини қучоқладилар. Ошхонадан Нур хоним келди ва столнинг устига мевалар, ёнғоқлар солин‑
ган идишларни қўйди, ҳаммага қаҳва узатди. Ошхона‑
дан келаётган хушбўй ҳидлар одамнинг иштаҳасини очиб юборди.
— Ммм, — деди Тарик, — мабодо бу тоджин эмасми?
— Ҳа, чиндан ҳам тоджин, — деди она. — Умид қи‑
ламанки, сиз уни яхши кўрасиз.
— Жуда яхши кўраман, — деди йигит. — Бу...
Тарик ўзини тўхтатди. Қўзичоқнинг барра гўштидан қилинган ва сабзавотлар қўшилган марокан рагу Раниянинг севимли таоми бўлган, деб айтиб юборишига сал қолди. Агар у ўзини тўхтатиб қолмаганда, нақадар катта хатога йўл қўйган бўларди.
— Бу нима? — сўради қавмбоши Нур.
— Буми... Мароккода менинг бир мижозим бўлган, —
деб ёлғон гапира бошлади Тарик йўл қўйган эҳтиётсизли‑
гидан ўзига келмоқчи бўлиб. — Ҳар гал мен у ерга борга‑
нимда, дўстлар албатта мени уйларига меҳмондорчилик‑
ка таклиф қилардилар. Уларнинг рафиқалари мени ажойиб мрузия таоми билан зиёфат қиларди. Таомнинг мазалиги‑
дан ҳалигача сўлакларим оқиб туради.
Тарик шулар ҳақида гапирганда, бирдан уни гуноҳкор‑
лик ҳисси чулғаб олди. У соф, имонли одамнинг уйида ўти‑
риб, уларга ёлғон гапирса. Яна унинг хаёлига олдинги ҳаё‑
ти тамомила ёлғон бўлганлиги ҳақидаги фикр келди.
— Тарик, сиз билсангиз керак, мрузия — Далиянинг севимли таомидир, — деди Нур хоним. Унинг кўзлари яна ёшга тўлди. — Далия кетгандан бери биз бу таомни тайёрламаганмиз...
Ўз ҳис-ҳаяжонини беркита олмаган она кечирим сўра‑
ди, кўзларидаги ёшларни дастрўмолча билан артиб, ошхо‑
нага йўл олди. Далиянинг узоқ йўқ бўлганлиги оила аъзо‑
ларига қанчалар ташвиш солганлигини, қиз ҳақида қанча‑
лар кам маълумотга эга эканлигини Тарик тушунди. Да‑
лия қандай таомларни севишини, севимли мусиқаси қан‑
дай эканлигини, қайси кинофильмларни ва қандай теле‑
кўрсатувларни ёқтиришини йигит билмайди. Қиз қандай байрамларни ёқтиришини ва қайси тиш пастасини афзал кўришини ҳам билмайди. Далия Нажиб Махфузнинг ро‑
манларини севиб ўқишини ва саёҳат қилишни яхши кўришини Тарик билади. Энг асосийси, у йигитни севиши‑
ни Марван билади. Мана қиз ҳақида билганларининг ҳам‑
маси.
Уларнинг ўрталаридаги муносабатлар ҳақида асло га‑
пирмаслик бирдан Тарикнинг хаёлига келди. Далия ва Марван никоҳланганларини ҳозир эшитишга Нурлар оиласи тайёр эмаслар. Бу жуда ҳам тез амалга ошган бўлади. Улар қандай танишганларини ота-она билмоқчи бўладилар. Улар кечада танишганларини, биргаликда “наша” чекканларини ва кечадан кейин бирга тунаганларини Тарик айта олмас эди. Йигит билан қиз қанча вақтдан бери таниш бўлганларини улар билмоқчи бўладилар. Аслида эса улар бир неча йил ёки ой эмас, бор-йўғи бир неча кундан бери таниш эканликларини йигит қандай айтади. Улар йигит‑
нинг келажакдаги режалари ҳақида билишни хоҳлайди‑
лар. Тарик эса: “уни ўлдирмасликлари ва қамоққа олмас‑
ликлари” дейишдан бошқа ҳеч нарса айтолмайди.
Тарик на бундай саволларга, на бошқа саволларга жа‑
воб бера олади. У нимаики айтса, ҳаммаси ёлғон бўлади. У қанчалик кўп ўйланмасин, бу одамларга ёлғон гапира олмаслигини янада чуқурроқ англарди. Ҳар ҳолда, ўзининг ва уларнинг ҳаётини сақлаб қолиши учун ҳеч бўлмаган‑
да, энди ёлғон гапирмаслиги керак.
— Тарик, илтимос, сиз ҳозирда нималар билан машғул эканлигингизни бизга сўзлаб беринг, — деди қавмбоши
Нур. У қизларини узоқ кўрмагани туфайли изтироб че‑
каётган хотинини бироз чалғитмоқчи бўлди. — Сизни бу‑
тун дунё — Европа, Марокко, Миср, Ливан бўйлаб юриш‑
га мажбур қилаётган мижозлар қандай экан?
Тарик енгил нафас олди. Бу ҳақда у соатлаб гапири‑
ши мумкин эди. У ўз афсонасини ипидан игнасигача би‑
ларди.
— Жаноб, мен компьютерлар бўйича консультантман, — деб гап бошлади Тарик. — Мен банкларга, суғурта ком‑
панияларига, мультинационал корпорацияларга хафвсиз‑
лик системаларини ўрнатишга ёрдам бераман. Хавфсиз‑
лик системалари уларнинг мейнфреймларини ёки сер‑
вер системаларини хакерлардан, вируслардан ва шунга ўх‑
шаш нарсалардан ҳимоя қилади.
Далиянинг отаси кулиб юборди.
— Худо сизга ёрдам берсин, Тарик. Булар нимани англатиши тўғрисида мен ҳеч қандай тасаввурга эга эмас‑
ман. Ҳар ҳолда, бу яшаш учун пул топиш имкониятини бериши кўриниб турибди.
— Ҳа, жаноб.
Мана бўлди. У нима билан машғул бўлиши ҳақидаги ҳикоя қандай тез бошланган бўлса, шундай тезгина ўз ниҳоясига етди. Қавмбоши Нур йигитни янада чуқурроқ суриштира бошлади, Тарик яна безовталикни ҳис қилди.
— Сиз ливанча акцент билан гапирар экансиз, — деди қавмбоши кофедан бир хўплаб. Кейин креслога суяниб ўтирди. — Сиз Бейрутда туғилганмисиз?
Тарик ич-ичидан ҳис-ҳаяжонни сезди. Ўтмиши тўғ‑
рисидаги очиқ-ойдин ҳикоя жиддий хато бўлиши мум‑
кин. Ёлғон бўлса олдин айтилганларнинг ҳаммасини эс‑
лаб қолишга ундайди, токи келажакда янглишмаслик учун. Унинг ўтмиши ҳақидаги афсона олдиндан тайёрлаб қўйилмаган эди — олдин ёлғон керак ҳам бўлмаган. Далия унга кўп саволлар бермаган (қиз Тарикнинг ота-онаси ўлими ҳақида сўраган, холос), чунки ўзининг ўтган ҳаё‑
ти тўғрисида Далия эслагиси келмасди. Агар Тарик эҳ‑
тиёткор бўлмаса, жаноб Нур унинг хаёти ҳақида кечаси билан сўраб чиқади. Отасига Далия ва унинг онаси ҳам қўшилишлари мумкин. У ўзини фош қила олмайди.
Нима қилмоқ керак? Тарик бу уйда бир неча кун қо‑
лишни режалаштирган. У бир нималар тўғрисида тинмай улар билан суҳбатлашиши лозим.
Бу муаммолардан қочиб қутилишнинг ягона йўли — бу унинг ҳужумга ўтишидир. Саволларни Тарик бериши керак. Ана ўшанда гапни изга солувчи унинг ўзи бўлади. Суҳбатлашиш учун мавзу танлаши ва унга риоя қилиши даркор. Бу одамни қандай мавзу қизиқтиради ва диққат эътиборини жалб қилади? Тарикнинг ўтмишидан ва Далия билан ўрталаридаги муносабатлардан узоқда улар соатлаб нималар тўғрисида гаплашишлари мумкин?
Guvoh 41-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
