Китоблар / Муқаддас Китоб / Ўзбек тилидаги

Эски Аҳд:  |  ИБТИДО  |  ЧИҚИШ  |  ЛЕВИЛАР  |  САҲРОДА  |  ҚОНУНЛАР  |  ЁШУА  |  ҲАКАМЛАР  |  РУТ  |  ШОҲЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (УЧИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ТЎРТИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ЭЗРА  |  НАХИМИЁ  |  ЭСТЕР  |  АЮБ  |  ЗАБУР  |  СУЛАЙМОННИНГ ҲИКМАТЛАРИ  |  ВОИЗ  |  СУЛАЙМОННИНГ ГЎЗАЛ ҚЎШИГИ  |  ИШАЁ  |  ЕРЕМИЁ  |  ЕРЕМИЁНИНГ МАРСИЯСИ  |  ҲИЗҚИЁ  |  ДОНИЁР  |  ХЎШЕЯ  |  ЙЎЭЛ  |  АМОС  |  ОБOДИЁ  |  ЮНУС  |  МИХО  |  НОХУМ  |  ХАБАҚҚУҚ  |  ЗАФАНИЁ  |  ХАГГЕЙ  |  ЗАКАРИЁ  |  МАЛАКИ
Янги Аҳд:
МАТТО  |  МАРК  |  ЛУҚО  |  ЮҲАННО  |  ҲАВОРИЙЛАРНИНГ ФАОЛИЯТИ  |  РИМЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ГАЛАТИЯЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ЭФЕСЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ФИЛИППИЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОЛОСАЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИТУСГА МАКТУБ  |  ФИЛИМЎНГА МАКТУБ  |  ИБРОНИЙЛАРГА МАКТУБ  |  ЁҚУБНИНГ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ УЧИНЧИ МАКТУБИ  |  ЯҲУДОНИНГ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ



ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

Кириш

 

Мазкур китобда Исонинг Юҳаннога кўрсатган ваҳийси баён этилган. Бу ваҳий охирзамон ҳақидадир. Юҳанно ваҳийни олганда, Ўрта ер денгизининг шарқидаги Патмос оролида сургунда эди. Бу орол ҳозирда Туркияга қарашлидир. Патмос ороли Эфес шаҳридан қарийиб 100 километрча масофада жойлашган бўлиб, ўша даврда Рим империяси томонидан зиндон сифатида ишлатилган. Бу китобнинг ёзилган даври аниқ эмас. Баъзи мутахассислар, китоб император Неро ҳукмронлиги даврида, яъни эрамизнинг 54-68 йилларида ёзилган, деб айтишса, бошқа мутахассислар ушбу китоб император Домитиан ҳукмронлиги даврида, яъни эрамизнинг 81-96 йилларида ёзилган, деб таъкидлашади. Бу иккала ҳукмдор ҳам масиҳийларни шафқатсиз қувғин қилган эдилар.

Мазкур китобнинг асосий моҳияти Худонинг Исо Масиҳ ҳақидаги хабарни аён қилиш ва қаттиқ қувғин остида қолган масиҳийларга умид бахшида этишдан иборат. Ўша даврдаги масиҳийлар бу китобни ўқиб, Худонинг Қўзиси ҳар қандай ёвузлик устидан ғалаба қозонганини билишар эди. Рим империясининг ваҳший зулмига қарамасдан, Худога содиқ қолишарди.

Ушбу китоб Эски Аҳд образларига ва ғояларга бойдир. Уни гўё илк масиҳийлар учун ёзилган сирли хабарга ўхшатса бўлади. Бу хабарни ўқиган масиҳийлар унинг мазмунини осонликча тушуниб олардилар, Рим амалдорлари эса, аксинча уни тушунмасдилар. Мисол учун 18–бобдаги “Бобилнинг қулаши” Рим империясининг қулашига ишора эканлигини масиҳийлар билар эдилар ва бу уларга умид берарди.

Китобни мазмун жиҳатидан 3та асосий қисмга бўлса бўлади: 1) дунёда ёвуз кучлар мавжуд. Масиҳийлар имон учун азоб чекишлари ва ҳатто жонидан маҳрум бўлишлари мумкин. 2) Исо Масиҳ Раббийдир. У Худога қарши бўлган ҳамма одамларни ва кучларни енгади. 3) Худога охиргача содиқ қолган одамлар учун Исо Масиҳ мукофотлар тайёрлаб қўйган. Айниқса, Худони ўз жонидан ҳам ортиқ кўрганларни У юқори даражада тақдирлайди.

Дарҳақиқат, жамики азоб–уқубатлар тугаганда, Худога содиқ қолганлар буюк мукофот оладилар:

“Худонинг маскани инсонлар орасидадир!

У энди одамлар орасида яшайди,

Улар Худонинг халқи бўладилар.

Худонинг Ўзи улар билан бирга бўлади.

Худо уларнинг кўзидаги ҳар бир томчи ёшни артиб қўяди.

Энди ўлим мавжуд бўлмайди,

Ҳеч ким қайғурмайди, йиғламайди, азоб чекмайди.

Зеро, аввалгилар ўтиб кетди.” (21:3-4)

 

1–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Муқаддима ва дуойи салом

 

1Мазкур китобда Исо Масиҳнингваҳийси баён этилган. Яқин орада юз берадиган ҳодисаларни Худо Ўз қулларига аён қилиш учун бу ваҳийни Исо Масиҳга берди. Исо Масиҳ Ўз фариштасини қули Юҳаннонинг олдига юбориб, ушбу ваҳийни кўрсатди. 2Юҳанно Худонинг каломи ва Исо Масиҳнинг шаҳодати тўғрисида нималар кўрган бўлса, ҳаммаси ҳақида гувоҳлик бермоқда. 3Ушбу башорат сўзларни овоз чиқариб ўқиётган одам бахтлидир. Уни тинглаб, китобда ёзилганларга амал қилувчилар бахтлидир. Ахир, бу ҳодисаларнинг вақт–соати етди.

4-5Асия вилоятидаги еттита имонлилар жамоатига Юҳаннодан салом! Азалдан бор бўлган, ҳозир ҳам бор, келажакда ҳам бор бўладиган Худодан, Унинг тахти олдида турган етти руҳдан, шунингдек, ўликлар ичидан биринчи бўлиб тирилган, ер юзи шоҳларининг Ҳукмдори бўлган содиқ шоҳид — Исо Масиҳдан сизларга иноят ва тинчлик бўлсин.

Исо Масиҳ бизни севади. У Ўз қонини тўкиб, бизни гуноҳларимиздан халос этди. 6У биздан Шоҳлик яратди, бизни Отаси Худога хизмат қиладиган руҳонийлар қилиб тайинлади. Қудрат Соҳиби бўлган Масиҳга абадулабад шон–шарафлар бўлсин! Омин.

7Ана, У булутларда келяпти!

Ҳар бир кўз Уни кўради,

Ҳатто Унга найза санчганлар ҳам Унга кўз тикади.

Дунёнинг жамики қабилалари У туфайли йиғлайди.

Дарҳақиқат, ҳаммаси айтилгандай бўлади! Омин.

8“Мен — Ибтидо ва Интиҳодирман, — деб айтмоқда Эгамиз Худо. — Мен олдин бор бўлган, ҳозир ҳам бор, келажакда ҳам бор бўладиган Қодир Худодирман.”

 

Юҳанно ваҳийда Масиҳни кўради

 

9Мен биродарингиз Юҳанноман. Исонинг азоблари, Унинг Шоҳлиги ва сабр–тоқатини баҳам кўрган шеригингизман. Мен Худонинг каломини ваъз қилиб, Исо ҳақида гувоҳлик берганим учун Патмос оролига сургун қилинганман. 10Ҳафтанинг биринчи кунида Муқаддас Руҳ мени қамраб олди. Мен орқамдан карнай садосига ўхшаш кучли бир овозни эшитдим. Овоз шундай деди: 11“Кўрганларингни китобга ёзиб бор. Сўнг уни Эфес, Смирна, Пергам, Тиятира, Сардис, Филаделфия ва Лаодикия шаҳарларидаги имонлиларнинг еттита жамоатига юбор.”

12Менга гапираётган Кимсани кўриш учун ўгирилдим. Шунда еттита олтин чироқпояни кўрдим. 13Чироқпоялар орасида инсон қиёфасидаги бир Зот турган эди. Унинг устида узун, тўпиғигача тушган ридо, кўксига олтин тасма боғланган эди. 14Сочи момиқдай оқ, қордай оппоқ эди. Кўзлари эса алангадай чақнарди. 15Унинг оёқлари ўчоқда қиздирилган бронзадай ярқирар, овози гувиллаган денгиз товушига ўхшарди. 16Ўнг қўлида еттита юлдуз бор эди, оғзидан ўткир дудама қилич чиқиб турарди. Унинг юзи кун қизиганда балқийдиган қуёшдай порларди.

17Уни кўришим биланоқ, оёқлари остига жонсиздай йиқилдим. У эса ўнг қўлини устимга қўйиб, шундай деди: “Қўрқма! Мен Биринчи ва Охиргиман. 18Барҳаётман. Ўлган эдим ва мана, абадулабад тирикман. Ўлимнинг ва ўликлар диёрининг калитлари Мендадир. 19Шундай экан, сен олдин кўрганларингни, ҳозир кўраётганларингни ва бундан кейин кўрадиганларингнинг ҳаммасини ёзиб бор. 20Сен ўнг қўлимда кўрган еттита юлдуз ва еттита олтин чироқпоянинг сирига келсак, етти юлдуз — етти жамоатнинг фаришталарини, етти чироқпоя эса етти жамоатни билдиради.”

 

2–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Эфес шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

1“Эфесдаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Етти юлдузни ўнг қўлида Тутгувчи, еттита олтин чироқпоя орасида Юрувчи шундай демоқда: 2Сенинг ишларинг, меҳнатинг, бардошингни биламан, бадкирдорларга тоқат қилмаслигингни ҳам биламан. Ҳаворий бўлмаган ҳолда ўзларини ҳаворий деб айтганларни сен синадинг, уларнинг ёлғонини фош қилдинг. 3Ҳа, бардошлисан. Менинг номим учун кўп қийинчиликларни бошдан кечириб, ҳолдан тоймадинг. 4Бироқ сенга бир эътирозим бор: сен Менга бўлган илк севгингни унутдинг. 5Қара, қанчалар паст тушдинг! Тавба қил ва аввалги ишларингга қайт. Тавба қилмасанг олдингга бориб, чироқпоянгни ўз жойидан олиб ташлайман. 6Ҳа, сенда яна бир яхши фазилат бор, сен николайчиларнинг ишларидан нафратланасан. Мен ҳам улардан нафратланаман.

7Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин. Ғолиб келганларга Худонинг жаннатидаги ҳаёт дарахти мевасидан ейишни насиб этаман.”

 

Смирна шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

8“Смирнадаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Ўлиб тирилган, Биринчи ва Охирги бўлган Зот шундай демоқда: 9Чеккан азобларингни, камбағаллигингни биламан. Аслида эса бойсан! Ўзини Худонинг халқи деб атаганлар сени қанчалар ҳақоратлаганини ҳам биламан. Улар Худонинг халқи эмас, балки шайтон тўдасидир. 10Бошингга тушадиган азоб–уқубатлардан қўрқма! Мана, иблис сизларни синаш учун орангиздан баъзиларни зиндонга ташлайди, ўн кун давомида азоб чекасизлар. Ўлим хавфи остида бўлганингда ҳам содиқ қол, шунда Мен сенга ҳаёт тожини бераман.

11Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин. Ғолиб келганлар иккинчи ўлимдан ҳеч қандай зарар кўрмайдилар.”

 

Пергам шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

12“Пергамдаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Ўткир дудама қилич Соҳиби шундай демоқда: 13Қаерда яшаётганингни биламан. Шаҳрингда шайтоннинг тахти жойлашган. Шундай бўлса–да, сен Менинг номимга қаттиқ боғландинг. Шайтон яшаётган ўша шаҳрингда содиқ шоҳидим Антипа ўлдирилганда ҳам сен Менга бўлган имонингдан қайтмадинг. 14Лекин сенга бир оз эътирозим бор: орангизда Балом таълимотига риоя қилувчилар бор. Балом Исроил халқини йўлдан оздириш йўлини Болоққа ўргатганди. Болоқ эса Исроил халқини бутларга қурбонлик қилинган гўштни ейишга ва фаҳш–зинога ундаганди. 15Шунингдек, орангизда николайчилар таълимотини тутувчилар ҳам бор. 16Энди тавба қил! Акс ҳолда мен зудлик билан олдингга бориб, оғзимдаги қилич билан ўшаларга қарши жанг қиламан.

17Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин. Ғолибга Мен пинҳон сақланган маннани бераман. Унга оқ тошни ҳам бераман. Бу тошнинг устига янги бир исм ёзилган, тошни олган кишидан бошқа ҳеч ким у исмни билмайди.”

 

Тиятира шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

18“Тиятирадаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Кўзлари оташ алангасидай чақноқ, оёқлари қиздирилган бронзадай ярқироқ Худонинг Ўғли шундай демоқда: 19Сенинг ишларинг, севгинг, имонинг, хизматинг ва бардошингни биламан. Ҳозирда олдингидан ҳам кўпроқ иш қилаётганингни биламан. 20Лекин сенга бир эътирозим бор: сен Изабел деган хотинга тоқат қилиб юрибсан. У ўзини пайғамбар деб, таълимоти билан қулларимни йўлдан оздиряпти. Уларни фаҳш–зино қилишга ва бутларга қурбонлик қилинган гўштни ейишга ундаяпти. 21Фаҳш–зинодан тавба қилиши учун унга муҳлат бердим, аммо у тавба қилишдан бош тортяпти. 22Мана, Мен уни хасталик тўшагига ётқизаман. У билан бирга фаҳш–зино қилганларни ҳам, борди–ю, унинг йўлидан қайтмасалар, қаттиқ азоб–уқубатларга дучор қиламан. 23Унинг издошларини ўлдираман. Онгларни ва юракларни синагувчи Мен эканлигимни шунда ҳамма жамоатлар билиб оладилар. Мен орангиздаги ҳар бир кишини ўз қилмишига яраша жазолайман.

24Тиятирадаги баъзиларингиз Изабелнинг бу таълимотига эргашмадингиз. Сизлар “шайтоннинг сирлари” деб аталган нарсалардан бехабарсизлар. Сизларга шундан бошқа ҳеч нарса юкламайман: 25фақат Мен келгунимга қадар, имонингизни қаттиқ тутинглар, дейман. 26Ғолиб келганларга ва охиригача Менинг иродамни бажарганларга халқлар устидан ҳокимият бераман. 27Улар халқларни темир хивчин ила бошқаришади. Сопол кўзани синдиргандай халқларни парчалашади. Отам Менга ато қилган бу ҳокимият уларда бўлади. 28Мен уларга тонг юлдузини ҳам бераман.

29Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин.”

 

3–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Сардис шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

1“Сардисдаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Худога хизмат қиладиган етти руҳни Бошқарувчи, қўлида етти юлдузни Тутгувчи шундай демоқда: сенинг ишларингни биламан. Сени тирик дейишади, аммо ўликсан. 2Сенинг ишларинг Худойим назарида тугал эмаслигини билдим. Уйғон! Жамоатинг нобуд бўлмоқда. Имонини сақлаб қолганларга қўшилиб, жамоатингни мустаҳкамла. 3Нима эшитиб ўрганган бўлсанг эслагин. Ўшаларга риоя қилгин. Гуноҳларингдан тавба этгин. Агар уйғонмасанг, Мен устингга ўғридай бостириб келаман. Сен эса қайси соатда келишимни билмайсан. 4Бироқ Сардисда ўз кийимларини булғатмаган бир неча одамларинг қолган. Улар Мен билан бирга оқ кийимда юрадилар, улар бунга лойиқдирлар. 5Ғолиб келганлар улар сингари шундай оқ кийим киядилар. Мен уларнинг номларини ҳаёт китобидан ўчирмайман, Отам ва Унинг фаришталари олдида номларини тан оламан.

6Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин.”

 

Филаделфия шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

7“Филаделфиядаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Шоҳ Довуднинг калити муқаддас ва ҳақ Зотдадир. У эшикни очганда, уни ҳеч ким бекита олмайди. У бекитганда, ҳеч ким очолмайди. Ўша Зот шундай демоқда: 8Сенинг ишларингни биламан. Мана, олдингда бир эшик очдим, уни ҳеч ким бекита олмайди. Кучинг камлигини Мен биламан. Шунга қарамай, сен сўзимга риоя қилдинг, Мендан тонмадинг. 9Шайтон тўдасидан бўлганларни нима қилишимни ўзинг кўрасан. Улар ўзларини Худонинг халқи деб атайдилар, аммо гаплари ёлғон, улар Худонинг халқи эмаслар. Мен уларни шундай кўйга соламанки, келиб сенинг оёғингга йиқиладилар. Мен сени қанчалик севганимни билиб оладилар. 10Сен Менинг сабрли бўлиш ҳақидаги амримга итоат этдинг. Шундай экан, ер юзида яшовчиларни синаш учун юбориладиган кулфат вақтидан Мен сени асрайман. 11Мен тезда келаман. Имонингни маҳкам тут, токи ҳеч ким тожингни тортиб олмасин. 12Ғолиб келганларни Мен Худойимнинг Маъбадида устун қиламан. Шунда улар зинҳор Маъбадни тарк этмайдилар. Уларнинг пешаналарига Мен Худойимнинг номини ва Худойимга қарашли шаҳарнинг номини ёзаман. Бу шаҳар — Худойим осмондан юборган янги Қуддусдир. Ғолибнинг пешанасига Мен Ўзимнинг янги номимни ҳам ёзаман.

13Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин.”

 

Лаодикия шаҳридаги имонлилар жамоатига

 

14“Лаодикиядаги имонлилар жамоатининг фариштасига ёз:

Содиқ ва ҳақ Шоҳид, Худо яратган борлиқнинг Асосчиси, Омин деб ном олган Зот шундай демоқда: 15Сенинг ишларингни биламан, сен на совуқ ва на иссиқсан. Эҳ, қани эди ё совуқ, ё иссиқ бўлсанг! 16Сен иссиқ ҳам, совуқ ҳам эмас, балки илиқ бўлганинг учун Мен сени қусиб юбораман. 17Сен: “Бойман, ўзимга тўқман, ҳеч нарсадан кам–кўстим йўқ”, — дейсан. Аслида эса аянчли, ачинарли аҳволда эканингни, қашшоқ, кўр ва яланғоч эканингни билмайсан! 18Сенга маслаҳат бераман: бойишинг учун Мендан оловда тобланган олтинни сотиб ол. Шармандали яланғочлигингни ёпиш учун эгнингга оқ кийим, кўришинг учун кўзларингга суртадиган малҳамни Мендан сотиб ол. 19Мен кимни севсам, айбини кўрсатаман, тарбиялайман. Шундай экан, шижоатли бўл, гуноҳларинг учун тавба қил.

20Мана, Мен эшик олдида туриб, тақиллатяпман. Ким овозимни эшитиб эшикни очса, Мен ўшанинг олдига кираман. Мен у билан ва у Мен билан овқатни баҳам кўрамиз. 21Ғолиб келганларни Мен ёнимда, тахтимда ўтиришга ҳақли қиламан. Зотан Мен ҳам ғолиб келганимда Отам билан бирга Унинг тахтида ўтирдим.

22Кимнинг қулоғи бўлса, Руҳнинг жамоатларга айтаётган гапларини эшитсин.”

 

4–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Самодаги сажда

 

1Шундан кейин мен осмонда ланг очиқ бир эшикни кўрдим. Илгари менга гапирган карнай садосига ўхшаш ўша овоз яна эшитилди. У шундай деди: “Бу ёққа чиқ, бундан кейин нима юз беришини сенга кўрсатаман.”

2Шу пайт Муқаддас Руҳ мени қамраб олди. Мен осмонда турган бир тахтни кўрдим, унда бир Зот ўтирар эди. 3Ўтирган Зотнинг қиёфаси қимматбаҳо яшма ва лаъл тошларидай ярқирарди. Тахт атрофида зумрад тусидаги камалак жилваланарди. 4Тахтнинг теварагида яна йигирма тўртта тахт турарди. Бу тахтларда оқ кийим кийган, бошларида олтин тожлари бўлган йигирма тўрт нафар оқсоқол ўтирар эди. 5Тахтдан чақмоқ чақарди, момақалдироқнинг гулдурос садоси келарди. Тахт олдида Худонинг етти руҳи бўлган еттита машъал ёниб турарди. 6Тахтнинг олдида шиша денгизга ўхшаш биллурдай тиниқ бир нарса бор эди.

Тахтнинг атрофида тўртта жонли мавжудот турар эди, уларнинг олди ва орқаси кўзлар билан қопланган эди. 7Биринчи мавжудот шерга, иккинчиси буқага ўхшар эди, учинчи мавжудотнинг юзи одамнинг юзига, тўртинчиси эса учаётган бургутга ўхшар эди. 8Бу тўртта мавжудотнинг ҳар бирида олтитадан қаноти бор эди. Уларнинг ҳамма ёғи кўзлар билан қопланган эди, ҳатто қанотларининг тагида ҳам кўзлари бор эди. Улар кечаю кундуз тинмай шундай сўзларни такрорлар эдилар:

“Муқаддасдир, муқаддасдир,

Муқаддасдир Қодир Худо — Эгамиз.

У бор бўлган, ҳозир ҳам бор,

Келажакда ҳам бор бўлар!”

9Мавжудотлар тахтда Ўтирганни, то абад барҳаёт Зотни улуғлашарди, иззат–икром кўрсатиб, шукроналар айтишарди. 10Шунда йигирма тўрт нафар оқсоқол тахтдаги то абад барҳаёт Зот олдида ерга мук тушиб, сажда қилишарди. Тожларини тахт олдига қўйиб, шундай дейишарди:

11“Ё Эгамиз, ё Худойимиз!

Сен қудратлисан!

Улуғворлигу иззатга Сен лойқсан!

Зеро, бутун борлиқни Сен яратгансан,

Ҳамма нарса Сенинг ироданг ила вужудга келди, яратилди.”

 

5–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Муҳрланган ўрама қоғоз ва Қўзи

 

1Мен тахтда ўтирган Зотнинг ўнг қўлида бир ўрама қоғозни кўрдим. Ўрамнинг олди ва орқа томонларида ёзувлари бор бўлиб, у еттита муҳр билан муҳрланган эди. 2Сўнг мен кучли бир фариштани кўрдим. У баланд овозда: “Муҳрларни ечишга, ўрамни очишга ким лойиқ?”, деб сўради. 3Бироқ на осмонда, на ер юзида, на ер остидаги оламда ўрамни оча оладиган ёки ичига назар сола оладиган бирон кимса бор эди. 4Мен аччиқ–аччиқ йиғлай бошладим, чунки ўрамни очишга, ҳатто унинг ичига назар солишга лойиқ бирон кимса топилмаганди. 5Шунда оқсоқоллардан бири менга деди: “Йиғлама! Ана қара, Яҳудо қабиласидан бўлган Шер — Довуд уруғидан чиққан Зот ғалаба қозонди. У ўрамнинг еттита муҳрини ечишга ва ўрамни очишга қодирдир.”

6Шунда мен тахтнинг олдида, тўртта жонли мавжудот ва оқсоқоллар қуршовида турган бир Қўзини кўрдим. У гўё бўғизлангандай эди. Қўзининг етти шохи ва етти кўзи бор эди. Булар Худо бутун ер юзига юборган еттита руҳдир. 7Қўзи келиб, тахтда ўтирган Зотнинг ўнг қўлидан ўрамни олди. 8У ўрамни олганда, тўртта мавжудот ва йигирма тўрт оқсоқол Қўзининг олдида мук тушишди. Ҳар бирининг қўлида бир арфа ва хушбўй тутатқиларга тўла олтин косалар бор эди. Хушбўй тутатқилар — Худо азизларининг дуою ибодатлари демакдир. 9Улар қуйидагича янги қўшиқ айтишар эди:

“Сен ўрамни олишга,

Унинг муҳрларини ечишга лойиқсан!

Чунки Сен бўғизланган эдинг,

Ўз қонинг эвазига ҳар бир қабила, миллат, элату халқдан

Худо учун одамларни қутқариб олдинг.

10Улардан Шоҳлик яратдинг,

Уларни Худойимизга хизмат қиладиган

Руҳонийлар қилиб тайинладинг.

Улар ер юзида ҳукм сурадилар.”

11Кейин мен тахтнинг, мавжудотлар ва оқсоқолларнинг атрофида кўп фаришталарни кўрдим, уларнинг овозларини эшитдим. Уларнинг саноғига етиб бўлмас, минг–минглаб, ўн минглаб эдилар. 12Улар баланд овозда шундай дердилар:

“Бўғизланган Қўзи ҳамдларга лойиқдир!

Кучу давлат, донолигу қудрат Соҳибига

Шон–шарафлар бўлсин!”

13Шунда мен еру осмондаги, ер остидаги, денгиздаги жамики жонзотларнинг овозларини эшитдим. Уларнинг ҳаммаси шундай деб куйлаётган эдилар:

“Тахтда ўтирган Худога ва Қўзига

Абадулабад ҳамдлар бўлсин!

Бу қудрат Соҳибларига

Абадулабад шон–шарафлар бўлсин!”

14Тўртта мавжудот: “Омин!” — деди. Оқсоқоллар эса мук тушиб, сажда қилдилар.

 

6–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Муҳрлар

 

1Кейин мен Қўзининг етти муҳрдан бирини ечганини кўрдим. Ўша пайтда тўртта жонли мавжудотдан бири момақалдироққа ўхшаш овоз билан: “Кел!” — деб айтганини эшитдим. 2Шунда мен бир оқ отни кўрдим. От устида камони бор сувори ўтирарди. Унга бир тож берилди. У босқинчи бўлиб, душманларини босиб олиш учун йўлга чиқди.

3Қўзи иккинчи муҳрни ечганда, мен иккинчи мавжудотнинг: “Кел!” — деб айтганини эшитдим. 4Шу пайт бошқа бир от чиқиб келди. У қип–қизил рангда эди. Халқлар бир–бирига қирғин келтирсин деб, бу от устидаги суворига дунёни тинчликдан маҳрум қилиш қудрати берилганди. Унга катта қилич ҳам берилди.

5Қўзи учинчи муҳрни ечганда, мен учинчи мавжудотнинг: “Кел!” — деб айтганини эшитдим. Шунда мен қора отни кўрдим. Бу от устидаги суворининг қўлида тарози бор эди. 6Мен тўртта мавжудотнинг орасидан чиққан овозга ўхшаш бир садони эшитдим. Ўша овоз деди: “Одамлар бир кунлик иш ҳақига бор–йўғи бир коса буғдой ёки уч коса арпа сотиб оладиган бўлсин. Аммо зайтун боғлари ва узумзорларга зарар етказма!”

7Қўзи тўртинчи муҳрни ечганда, мен тўртинчи мавжудотнинг: “Кел!” деб айтганини эшитдим. 8Шунда мен кўкимтир рангдаги бир отни кўрдим. От минган суворининг номи Ўлим эди. Ўликлар диёри унинг кетидан эргашиб келаётган эди. Уларга дунёнинг тўртдан бир қисми устидан ҳокимият берилганди. Улар ердаги одамларни қилич, қаҳатчилик, ўлат ва ёввойи ҳайвонлар орқали ўлдиришлари мумкин эди.

9Қўзи бешинчи муҳрни ечганда, мен қатл қилинган одамларнинг жонларини қурбонгоҳ остида кўрдим. Улар Худонинг каломи ва берган шаҳодатларига содиқ қолганлари учун ўлдирилган эдилар. 10Улар қаттиқ фарёд қилиб шундай дердилар: “Ё Эгамиз, Сен муқаддас ва ҳақдирсан. Сен қачон дунёда яшаётганларни ҳукм этасан? Қачон улардан ўлимимиз учун қасос оласан?” 11Бу жонларнинг ҳар бирига оқ либос берилди. Уларга: “Қисқа бир муддат дам олиб туринглар”, деб айтилди. Бошқа хизматчи биродарлар ҳам улар сингари ўлдирилиб, сони белгиланган сонга етгунга қадар улар кутиб туришлари керак эди.

12Қўзи олтинчи муҳрни ечаётганини мен кузатиб турдим. Шунда қаттиқ зилзила рўй берди. Қуёш қора жундай тим қора бўлиб қолди, тўлин ой эса қондай қип–қизил тусга кирди. 13Осмондаги юлдузлар ерга қулади. Ҳа, кучли шамол дарахтни силкитиб анжирни тўккандай улар ерга тўкилди. 14Осмон қоғоздай ўралиб, йўқ бўлиб кетди. Ҳар бир тоғ ва орол жойидан силжиди. 15Дунёнинг шоҳлари, аслзодаларию лашкарбошилари ғорларга ва тоғларнинг қоялари орасига яшириндилар. Улар билан бирга бойлару кучлилар, қулу эркин одамлар яшириндилар. 16Улар тоғу қояларга шундай деб ёлворар эдилар: “Устимизга қуланг, тахтда ўтирган Зотнинг назаридан ва Қўзининг ғазабидан бизни яширинг! 17Ахир, Улар ғазабини сочадиган қўрқинчли кун келди! Бу кунга ким бардош бера оларди?!”

 

7–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Муҳрланган 144.000 киши

 

1Шундан кейин мен ер юзининг тўрт бурчагида турган тўрт нафар фариштани кўрдим. Улар тўртта шамолни тутиб турар эдилар. Шамолнинг эсишига, ерга, денгизга, бирон дарахтга тегишига йўл қўймас эдилар. 2Сўнгра мен шарқдан келаётган бошқа бир фариштани кўрдим. У барҳаёт Худонинг муҳрини олиб келаётган эди. Еру денгизга зарар етказиш қудрати берилган тўртта фариштага у баланд овозда шундай хитоб қилди: 3“Ерга, денгизга ва дарахтларга зарар етказмай туринглар. Биз Худойимизнинг қуллари пешаналарига муҳр босиб олайлик!”

4Мен муҳрланган кишиларнинг сонини эшитдим. Исроил қабилаларининг барчасидан 144.000 киши муҳрланган эди:

5Яҳудо қабиласидан 12.000 киши,

Рубен қабиласидан 12.000,

Гад қабиласидан 12.000,

6Ошер қабиласидан 12.000,

Нафтaли қабиласидан 12.000,

Манаше қабиласидан 12.000,

7Шимўн қабиласидан 12.000,

Леви қабиласидан 12.000,

Иссaхор қабиласидан 12.000,

8Забулун қабиласидан 12.000,

Юсуф қабиласидан 12.000,

Бенямин қабиласидан 12.000 киши.

 

Оқ кийимли оломон

 

9Шундан кейин мен саноғига етиб бўлмайдиган катта бир оломонни кўрдим. Турли хил халқ, қабила, элату миллатларга мансуб бўлган бу одамлар тахт олдида, Қўзининг ҳузурида туришарди. Ҳаммасининг эгнида оқ либос, қўлларида пальма шоxлари бор эди. 10Улар овозлари борича шундай ҳайқиришарди: “Тахтда ўтирган Худойимиз билан Қўзи нажот бериш қудратига эгадирлар!” 11Ҳамма фаришталар тахт атрофида, оқсоқоллар ва тўртта мавжудот атрофида турар эдилар. Улар тахт олдида мук тушиб, Худога сажда қилган ҳолда 12шундай дейишарди:

“Омин!

Худойимизга ҳамду санолар бўлсин!

Донолигу куч–қудрат Соҳибига

Абадулабад шукронаю шон–шарафлар бўлсин!

Омин.”

13Оқсоқоллардан бири мендан сўради:

— Оқ либос кийган бу одамлар ким? Улар қаердан келганлар?

14— Тақсир, буниси ўзингизга аён, — дея жавоб бердим мен. У менга шундай деди:

— Булар қаттиқ қувғинлардан ўтиб келганлар. Улар либосларини ювиб, Қўзининг қони билан оқартирганлар. 15Шунинг учун улар Худонинг тахти олдида турадилар ва Унинг Маъбадида кеча–кундуз хизмат қиладилар. Тахтда Ўтирган эса уларни Ўз паноҳида асрайди. 16Улар энди оч қолмайдилар, чанқамайдилар. Қуёш ҳам, офтоб ҳам уларни урмайди. 17Зотан тахт олдида турган Қўзининг Ўзи уларга чўпонлик қилади. Уларни ҳаётбахш сув булоқларига олиб боради. Худо уларнинг кўзидаги ҳар бир томчи ёшни артиб қўяди.

 

8–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Еттинчи муҳр

 

1Қўзи еттинчи муҳрни ечганда, осмон ярим соатча сукунатда қолди. 2Мен Худонинг ҳузурида турган еттита фариштани кўрдим. Уларнинг ҳар бирига биттадан карнай берилди.

3Бошқа бир фаришта келиб, қурбонгоҳнинг олдида турди. Унинг қўлида олтин оташкурак бор эди. Унга кўп хушбўй тутатқилар берилди. У бу тутатқиларни барча Худо азизларининг ибодатларига қўшиб, тахт олдида турган олтин қурбонгоҳ устида назр қилиши керак эди. 4Тутатқиларнинг тутуни Худо азизларининг ибодатлари билан бирга фариштанинг қўлидан юқорига Худонинг ҳузурига кўтарилди. 5Фаришта оташкуракни олиб, уни қурбонгоҳдаги оташ билан тўлдирди–да, ер юзига улоқтириб юборди. Ўшанда момақалдироқнинг гулдурос садоси янграб, чақмоқ чақди, зилзила бошланди.

 

Охирзамон карнайлари

 

6Еттита фаришта қўлларидаги карнайларни чалишга тайёрландилар.

7Биринчи фаришта карнайини чалди. Шунда дўл, олов ва қон ер юзига ёғдирилди. Ернинг учдан бир қисми ёниб кетди, дарахтларнинг учдан бири ва ҳамма ўт–ўланлар куйиб кетди.

8Иккинчи фаришта карнайини чалди. Шунда ловуллаб ёнаётган улкан тоққа ўхшаш бир нарса денгизга отилди. Денгизнинг учдан бир қисми қонга айланди. 9Денгиздаги жонзотларнинг учдан бир қисми ўлди, кемаларнинг учдан бир қисми ҳалокатга учради.

10Учинчи фаришта карнайини чалди. Шунда осмондан улкан бир юлдуз тушди. Машъал бўлиб ёнаётган бу юлдуз дарёларнинг учдан бир қисмига ва сув булоқларига тушди. 11Бу юлдузнинг номи Эрман эди. Сувларнинг учдан бир қисми аччиқ бўлди. Сувнинг аччиқлигидан кўп одамлар ўлди.

12Тўртинчи фаришта карнайини чалди. Қуёшнинг учдан бир қисми, ойнинг ва юлдузларнинг учдан бир қисми зарба еб, қоронғилашди. Натижада кундузнинг ҳам, туннинг ҳам учдан бир қисми ёруғликсиз қолди.

13Кейин мен бошим узра учиб кетаётган бир бургутни кўрдим. У баланд овозда шундай деганини эшитдим: “Ер юзида яшаётганларнинг ҳолига вой! Ҳолига вой! Ҳолига вой! Ахир, қолган учта фаришта ҳозир карнайларини чалишади.”

 

9–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Бешинчи карнай: жаҳаннам қаъридан чиққан чигирткалар

 

1Бешинчи фаришта карнайини чалди. Шунда мен осмондан ерга тушган бир юлдузни кўрдим. Унга жаҳаннам қаърининг калити берилган эди. 2У жаҳаннам қаърини очди. Улкан ўчоқдан чиқаётгандай, жаҳаннам қаъридан тутун бурқираб чиқди. Бу тутундан қуёш ва ҳаво қоронғилашиб кетди. 3Тутундан чигирткалар чиқиб, ер юзига тарқалди. Уларга ердаги чаёнларнинг кучига ўхшаш бир куч берилган эди. 4Чигирткаларга: “Ер юзидаги ўт–ўланларга, биронта ўсимлик ёки дарахтга тегманглар”, деб айтилган эди. Улар фақат пешаналарида Худонинг муҳри бўлмаган одамларга зарар етказишлари мумкин эди. 5Одамларни ўлдириш чигирткаларга ман этилганди. Улар одамларга беш ой давомида азоб беришлари керак эди. Бу азоб чаён чаққандаги азобга ўхшарди. 6Ўша беш ой давомида одамлар ўлим излайдилар, аммо тополмайдилар. Ўлимни орзу қиладилар, аммо ўлим улардан қочади.

7Чигирткаларнинг кўриниши жангга шайланган отларга ўхшар эди. Уларнинг бошида олтин тожга ўхшаган нарсалар бор, юзлари эса одамсимон эди. 8Сочлари аёлларнинг сочига, тишлари эса арслон тишига ўхшар эди. 9Кўкраклари темир совутдай эди. Қанотларининг товуши эса урушга елиб бораётган тумонат жанг араваларининг товушини эслатарди. 10Чаёнларга ўхшаш думлари ва нишлари бор эди. Инсонларга беш ой давомида зарар етказиш учун олган куч–қудрати ўша думларида эди. 11Уларга жаҳаннам қаърининг фариштаси ҳукмронлик қиларди. Бу фариштанинг оти ибронийчада Аваддон, юнончада Аполлион (яъни “ҳалок қилувчи”) демакдир.

12Биринчи ҳалокат ўтди, бундан кейин яна иккита ҳалокат бор.

 

Олтинчи карнай: отлиқ қўшинлар

 

13Олтинчи фаришта карнайини чалди. Шунда мен Худо ҳузуридаги олтин қурбонгоҳнинг тўртта шохи томонидан келаётган бир овозни эшитдим. 14Бу овоз карнай тутган олтинчи фариштага шундай деди: “Буюк Фурот дарёси бўйида боғлаб қўйилган тўрт фариштани ечиб юбор!”

15Бу тўртта фаришта ўша соат, ўша кун, ўша ой ва ўша йил учун сақлаб келинган эди. Улар инсониятнинг учдан бир қисмини қириб ташлаш учун бўшатилди. 16Улар икки юз миллионлик отлиқ қўшинни бошқаришарди, мен уларнинг сонини эшитдим. 17Мен кўрган ваҳийдаги отлар билан сувориларнинг кўриниши қуйидагича эди: сувориларнинг совутлари оловдай қизил, тўқ кўк ва олтингугуртдай сариқ рангда эди. Отларнинг боши арслон бошига ўхшар, оғизларидан олов, тутун ва олтингугурт отилиб чиқарди. 18Инсониятнинг учдан бир қисми шу уч балодан — олов, тутун ва олтингугуртдан ўлди. 19Отларнинг кучи оғзида ҳам, думларида ҳам эди. Уларнинг думлари илонларга ўхшарди. Бу илонлар одамларни чақиб, жароҳатларди.

20Бу балолардан омон қолган инсонлар эса ўзлари ясаган бутларидан воз кечмадилар, жинларга сиғинишдан қайтмадилар. Кўрмайдиган, эшитмайдиган, юрмайдиган олтин, кумуш, бронза, тош ва ёғоч бутларга сажда қилавердилар. 21Қотилликларидан, иссиқ–совуқ қилишдан, фаҳш–зино ва ўғирликларидан қайтмадилар.

 

10–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Фаришта ва кичкина ўрама қоғоз

 

1Мен осмондан тушаётган бошқа кучли бир фариштани кўрдим. У булутга бурканган эди. Унинг боши узра камалак бор эди. Юзи қуёшдай порлар, оёқлари олов устунларидай ловуллаб турар эди. 2Унинг қўлида кичкинагина очилган ўрама қоғоз бор эди. У ўнг оёғини денгиз устига, чап оёғини ер юзига қўйганича, 3шер ўкиргандай қаттиқ ҳайқирди. У ҳайқирганда еттита момақалдироқ ҳам тилга кириб, гулдурос овоз билан гапира бошлади. 4Еттита момақалдироқ гапирганда, мен ёзмоқчи бўлдим. Лекин осмондан бир овоз шундай деди:

— Еттита момақалдироқнинг гапларини ёзма, уларни сир сақла!

5Денгиз ва ер юзида турган, мен кўрган фаришта ўнг қўлини осмонга кўтарди. 6-7У то абад барҳаёт Худо ҳақи онт ичди. Еру осмонни, денгиз ва уларни тўлдирган жамики жониворларни яратган Худо ҳақи онт ичиб, шундай деди:

— Худо пайғамбар қулларига Ўзининг сир тутган режасини маълум қилганди. Еттинчи фаришта карнай чалганда, Худо ўша режасини амалга оширади. Энди кечиктирмайди.

8Осмондан келган овоз менга яна деди:

— Бор, денгиз ва ер устида турган фариштанинг қўлидан очиқ ўрама қоғозни ол.

9Мен фариштанинг ёнига бориб:

— Ўрама қоғозни менга беринг, — дедим. Фаришта менга деди:

— Мана, ол! Уни егин! У ичингни ачитиб юборади, оғзингга эса асалдай ширин таъм беради.

10Мен ўрама қоғозни фариштанинг қўлидан олиб едим. У оғзимда асалдек ширин эди. Аммо уни ютганимдан кейин ичим ачишиб кетди.

11Сўнг менга шундай деб айтишди:

— Сен яна кўп элатлар ҳақида, халқлар, миллатлару шоҳлар ҳақида башорат қилишинг керак.

 

11–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Охирзамоннинг икки шоҳиди

 

1Менга ўлчаш учун бир қамиш берилди, сўнг шундай деб айтилди: “Бор, Худонинг Маъбадини ва қурбонгоҳни ўлчаб чиқ. У ерда сажда қилувчиларни санагин. 2Маъбаднинг ташқи ҳовлисини эса қолдир, уни ўлчама. Чунки у ер бутпарастларга берилган. Улар муқаддас шаҳарни қирқ икки ой оёқ ости қиладилар. 3Мен икки шоҳидимга қудрат бераман. Улар эгниларига қанор кийиб, 1260 кун давомида ваъз қиладилар.

4Бу икки шоҳид — бутун дунё Эгасининг ҳузурида турган иккита зайтун дарахти ва иккита чироқпоядир. 5Борди–ю, биронтаси уларга озор етказмоқчи бўлса, уларнинг оғзидан олов чиқиб, ўша душманни еб битиради. Уларга озор беришни истаганлар шу йўсинда ҳалок бўлади. 6Бу икки шоҳид ваъз қиладиган кунларда ёмғир ёғмаслиги учун Худо уларга осмонни беркитиш қудратини берган. Уларга яна сувни қонга айлантириш ва ер юзини истаган вақтларида турли балою офатларга йўлиқтириш қудрати берилди.

7Улар шаҳодат бериб бўлганларидан кейин, тубсиз чуқурликдан чиққан бир маҳлуқ улар билан жанг қилади, уларни енгиб, ўлдиради. 8Уларнинг жасадлари буюк шаҳарнинг кўчасида ётади. Шоҳидларнинг Раббийси Исо ҳам ўша шаҳарда хочга михланган эди. Ўша шаҳарнинг рамзий номи Садўм ва Мисрдир. 9Барча элу қабилалар, миллату халқлардан бўлган одамлар уч ярим кун давомида уларнинг жасадларини томоша қиладилар. Уларни дафн этишга рухсат беришмайди. 10Ер юзида яшаётганлар шоҳидларнинг ўлимидан севиниб хурсандчилик қилишади. Бир–бирларига ҳадялар юборишади. Чунки иккала пайғамбар ер юзида яшовчиларга кўп азоб берган эди.”

11Аммо уч ярим кундан кейин иккала пайғамбарнинг вужудига Худонинг ҳаёт нафаси кирди. Шунда улар оёққа турдилар. Уларни кўрган ҳаммани қаттиқ ваҳима босди. 12Икки пайғамбар осмондан келган баланд бир овознинг: “Бу ёққа чиқинглар!” — деганини эшитишди, шунда улар душманларининг кўз ўнгида булут ичида осмонга кўтарилишди. 13Ўша заҳоти шиддатли зилзила юз берди. Шаҳарнинг ўндан бир қисми қулади. Зилзилада етти минг киши нобуд бўлди. Қолганлари эса ваҳимага тушиб, Самовий Худони улуғлашди.

14Иккинчи ҳалокат ўтди. Мана, учинчи ҳалокат тез яқинлашяпти.

 

Еттинчи карнай: самодаги ҳамду сано

 

15Еттинчи фаришта карнайини чалди. Осмонда баланд овозлар янгради. Улар шундай деб айтаётган эдилар:

“Энди бу дунё ҳукмронлиги,

Эгамизга ва Унинг Масиҳига тегишлидир.

Улар абадулабад ҳукмронлик қилишади.”

16Шунда Худонинг ҳузуридаги ўз тахтларида ўтирган йигирма тўрт нафар оқсоқол юз тубан ерга мук тушдилар. Улар Худога сажда қилиб дедилар:

17“Ё Қодир Худо — Эгамиз!

Сен бор бўлгансан, ҳозир ҳам борсан.

Биз Сенга ташаккурлар айтамиз.

Ахир, Сен буюк қудратингни намоён этдинг,

Ҳукмронлик қила бошладинг.

18Халқлар Сендан ғазабланганди,

Энди Сен ҳам ғазабга миндинг.

Энди вақти келди ўликларни ҳукм қилишга,

Пайғамбар қулларингни, азизларингни мукофотлашга,

Сендан қўрққан каттаю кичикни тақдирлашга.

Ерни вайрон қилганларни вақти келди хонавайрон қилишга!”

19Сўнг Худонинг осмондаги Маъбади очилди. Маъбадда Худонинг Аҳд сандиғи кўринди. Ўшанда чақмоқ чақиб, момақалдироқнинг гулдурос садолари янгради, зилзила бошланди, шиддатли дўл ёғди.

 

12–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Туққан аёл ва аждаҳо

 

1Осмонда ажойиб бир аломат рўй берди: қуёшга бурканган бир аёл пайдо бўлди. Унинг оёқлари остида ой ва бошида ўн икки юлдузли тож бор эди. 2Аёл ҳомиладор бўлиб, уни тўлғоқ тутар, дард билан бақирар эди.

3Сўнгра осмонда бошқа бир аломат кўринди: етти бошли, ўнта шохли улкан қизил аждаҳо пайдо бўлди. Унинг ҳар бир бошида биттадан тожи бор эди. 4У думи билан осмондаги юлдузларнинг учдан бир қисмини судраб, ерга улоқтирди. Аждаҳо тўлғоқ тутган аёлнинг олдига туриб олди. Чақалоқ туғилиши биланоқ аждаҳо уни ютиб юбормоқчи эди. 5Аёл ўғил кўрди. Келажакда барча халқларни темир хивчин билан бошқарадиган бу ўғлон дарҳол олиб кетилди. У Худонинг ҳузурига, тахтга келтирилди. 6Аёл эса чўлга қочиб кетди. У ерда 1260 кун давомида аёлга ғамхўрлик қилишсин деб, Худо махсус жой ҳозирлаб қўйган эди.

7Шундан кейин осмонда жанг бошланди. Микоил ва унинг фаришталари аждаҳога қарши чиқишди. Аждаҳо ҳам ўзининг фаришталари билан Микоилга қарши жанг қилди. 8Аммо аждаҳо талафот кўрди. Унга ва унинг фаришталарига энди осмонда жой йўқ эди. 9Улкан аждаҳо ерга улоқтирилди. Бутун дунёни алдаган бу қадимги илон иблис ва шайтон деб аталган. У ўз фаришталари билан ерга улоқтирилди.

10Шунда мен осмондан баланд овозда айтилган бу сўзларни эшитдим:

“Худойимиз нажоту қудратини аён қилди,

Мана, Унинг Шоҳлиги келди.

Масиҳининг ҳокимияти ўрнатилди.

Ахир, биродарларимизнинг туҳматчиси ерга улоқтирилди,

Ҳа, Худойимиз ҳузурида кеча–кундуз

Уларга туҳмат қилаётган иблис пастга отилди.

11Улар Қўзининг қони туфайли,

Ўзларининг шаҳодат сўзи туфайли уни енгдилар.

Ҳатто ўлим хавфи остида бўлганларида жонларини аямадилар.

12Эй осмону фалак, хурсанд бўл!

Унда яшовчилар, шодланинг!

Аммо, еру денгиз, сизнинг ҳолингизга вой!

Зеро, иблис олдингизга тушди.

Вақти оз қолганини билиб, у қаҳру ғазабга минди.”

13Аждаҳо ўзининг ер юзига улоқтирилганини англагач, ўғил бола туққан аёлни таъқиб қила бошлади. 14Аёл ўша илондан қоча олиши учун унга катта бургутнинг икки қаноти берилди. У саҳрога — уч ярим йил давомида унга ғамхўрлик қилинадиган жойга қочиб бориши керак эди. 15Илон эса, уни сел оқизиб кетсин деб, оғзини очди–да аёлнинг кетидан дарёдай сув оқизди. 16Аммо ер аёлга ёрдам берди. Ер даҳанини очиб, аждаҳо оқизган дарёни ютиб юборди. 17Аждаҳо аёлдан қаттиқ ғазабланди. У аёлнинг бошқа фарзандлари билан жанг қилгани чиқди. Аёлнинг фарзандлари — Худонинг амрига итоат қилган ва Исонинг шаҳодатига содиқ қолган одамлардир.

 

13–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Денгиздан чиққан маҳлуқ

 

1Аждаҳо денгизнинг қум соҳилига бориб турди.

Тўсатдан мен денгиздан бир маҳлуқ чиқиб келганини кўрдим. Унинг еттита боши ва ўнта шохи бор эди. Ҳар бир шохига биттадан тож кийдирилган, ҳар бир бошига эса куфрона ном ёзилганди. 2Мен кўрган бу маҳлуқ қоплонга ўхшарди. Оёқлари айиқнинг оёғига, оғзи эса шернинг оғзига ўхшар эди. Аждаҳо бу маҳлуққа ўз қудрати, тахти ва буюк ҳокимиятини берди. 3Маҳлуқнинг бошларидан бири даволаб бўлмайдиган даражада қаттиқ яраланган эди. Аммо унинг бу яраси соғайиб қолди. Шунда бутун жаҳон ҳайратда қолиб, маҳлуққа эргашди. Одамлар аждаҳога сажда қилишди, чунки аждаҳо маҳлуққа ўз ҳокимиятини берди. 4Улар маҳлуққа ҳам сажда қилиб шундай деб айтишарди: “Ким ҳам бу маҳлуққа тенг келарди?! Ким ҳам унга қарши чиқа оларди?!”

5Маҳлуққа такаббурона ва куфрона сўзлар сочадиган оғиз берилди. Унга қирқ икки ой давомида ҳукмронлик қилиш ҳуқуқи берилди. 6Маҳлуқ куфр кетиб, Худони ва Худонинг номини лаънатлади. У Худо яшайдиган маконга ва осмонда яшайдиган ҳар бир мавжудотга лаънатлар ёғдирди. 7Унга Худонинг азизларига қарши жанг қилиш ва уларни енгиш учун изн берилди. Унга ҳар бир қабила, элат, миллат ва халқ устидан ҳокимият берилди.

8Бу дунёга қарашли одамларнинг ҳаммаси маҳлуққа сажда қилишади. Дунё яратилганидан бери бу одамларнинг исмлари бўғизланган Қўзининг ҳаёт китобига ёзилмаган.

9Кимнинг қулоғи бўлса эшитсин!

10Ҳамма пешанасидагини кўради:

Баъзилар асирликка тушиб, сургунга кетади.

Баъзилар қиличдан ўтказилади,

Бу вазият Худо азизларидан сабр–тоқату имонни талаб қилади.

 

Ердан чиққан маҳлуқ

 

11Бундан сўнг мен ердан чиқаётган бошқа бир маҳлуқни кўрдим. Унинг икки шохи қўчқорнинг шохларига ўхшарди, у аждаҳодай гапирарди. 12У биринчи маҳлуққа хизмат қилиб, унинг бутун ҳокимиятини ишга соларди. Бутун ер юзи ва у ерда яшаганлар яраси тузалган биринчи маҳлуққа сажда қилсин, деб уларни мажбурларди. 13Бу иккинчи маҳлуқ буюк ва мўъжизали аломатлар кўрсатди. У ҳатто ҳамманинг кўзи олдида осмондан ерга олов туширди. 14Биринчи маҳлуқнинг номидан бу мўъжизали аломатларни кўрсатишга унга изн берилганди. Бу аломатлари билан у ер юзидаги одамларни йўлдан оздирди. У одамларга: “Қиличдан яраланган, аммо соғ қолган маҳлуқнинг тасвирини ясанглар”, деб буюрди. 15Унга маҳлуқнинг тасвирига жон ато этиш қудрати берилганди. Маҳлуқ тасвири тилга кирди ва ўзига сажда қилмаганларнинг ҳаммасини ўлдиртирди. 16У ҳаммани — каттаю кичикни, бою камбағални, қулу эркин одамни мажбурлаб, уларнинг ўнг қўли ёки пешанасига тамға бостирди. 17Кимда маҳлуқнинг тамғаси бўлмаса, у мутлақо олди–сотди қилолмасди. Тамғада маҳлуқнинг номи ёки номининг сони ёзиларди.

18Бунда ҳикмат бор. Ақли етган одам маҳлуқнинг сонини ҳисоблаб чиқсин, чунки бу сон — маълум бир инсонни билдирадиган сондир. Унинг сони 666.

 

14–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Қўзи ва 144.000 киши

 

1Мен Сион тоғида Қўзининг турганини кўрдим. Қўзи билан бирга 144.000 киши бор эди. Уларнинг пешаналарига Қўзининг ва Отасининг исми ёзилганди. 2Шунда мен осмондан бир товуш эшитдим. Бу товуш денгизнинг шовуллашидай, гумбурлаган момақалдироқ товушидай эди. У худди арфа чалаётган чолғучиларнинг куйига ўхшарди. 3Ўша 144.000 киши тахт олдида, тўртта жонли мавжудот ва оқсоқоллар олдида янги бир қўшиқ куйлаётган эдилар. Дунёдан қутқариб олинган бу 144.000 кишидан бошқа ҳеч ким бу қўшиқни ўргана олмас эди. 4Бу одамлар булғанмаганлар, бокира қизлардай ўзларини пок сақлаганлар. Қўзи қаёққа борса, Унинг орқасидан эргашганлар. Инсонлар орасидан қутқариб олинган бу одамлар илк ҳосил сингари Худо ва Қўзига назр қилинганлар. 5Уларнинг тилида ёлғон–макр йўқ, улар бенуқсондирлар.

 

Уч фариштанинг хабари

 

6Шундан кейин бошим узра учиб бораётган бир фариштани кўрдим. Бу фаришта ер юзида яшовчи ҳар бир халқ ва қабилага, ҳар қандай миллату элатга абадий Хушхабарни эълон қилаётган эди. 7У баланд овозда шундай деди:

“Худодан қўрқинг, Уни улуғланг!

У халқларни ҳукм қиладиган вақт келди.

Еру осмонни, денгизу булоқларни Яратганга сажда қилинг!”

8Унинг кетидан иккинчи фаришта учиб келиб, шундай деди:

“Вайрон бўлди!

Буюк Бобил шаҳри вайрон бўлди!

Бобил шаҳвоний ҳирси шаробидан

Ҳамма халқларга ичирганди.”

9Уларнинг кетидан учинчи фаришта учиб келиб, баланд овозда шундай деди:

— Кимки маҳлуққа ва унинг тасвирига сажда қилиб, пешанаси ёки қўлига тамға қабул қилса, 10у Худонинг ғазаб шаробидан ичади. Қаҳр косасига қуйилган бу шароб ниҳоятда кучлидир. Бундай одамлар муқаддас фаришталар ва Қўзи олдида ёнаётган олтингугурт ичида азоб чекадилар. 11Азобларининг тутуни абадулабад бурқираб туради. Маҳлуқ ва унинг тасвирига сажда қилиб, маҳлуқ номли тамғани қабул қилганлар кечаю кундуз тинчлик кўрмайдилар. 12Бундай вазиятда Худонинг амрларига итоат қилган ва Исога содиқ қолган Худонинг азизларидан сабр–тоқат талаб қилинади.

13Шунда мен осмондан бир овоз эшитдим. У менга деди:

— Шундай деб ёз: Бундан буён Раббимиз Исога умид боғлаб, оламдан кўз юмганлар бахтлидир!

— Ҳа, — дейди Руҳ, — улар қилган оғир меҳнатидан дам олсинлар, меҳнатининг роҳатини кўрсинлар.

 

Ернинг ҳосили ўрилади

 

14Шундан кейин мен оқ бир булутни кўрдим. Булут устида инсон қиёфасидаги бир Зот ўтирганди. Унинг бошида олтин тож, қўлида ўткир ўроқ бор эди. 15Кейин Маъбаддан бир фаришта чиқди. У булут устида ўтирган Зотга баланд овозда шундай деди: “Ўроғингизни ишга солинг, чунки ўрим–терим вақти келди. Мана, ернинг ҳосили етилди.” 16Булут устида ўтирган Зот ерга ўроқ солди, ернинг ҳосили ўрилди.

17Осмондаги Маъбаддан бошқа бир фаришта чиқди. Унинг ҳам ўткир ўроғи бор эди. 18Сўнг қурбонгоҳ олдидан яна бошқа бир фаришта келди. У қурбонгоҳдаги олов учун масъул эди. У ўткир ўроқли фариштага баланд овозда хитоб қилди: “Ўткир ўроғингни ишга сол. Ердаги узум бошларини йиғ. Ахир, узум пишиб бўлди.”

19Фаришта ўроғини ерга солди. Ердаги узум бошларини йиғиб, Худонинг узум эзадиган катта қаҳр–ғазаби чуқурига улоқтирди. 20Шаҳар ташқарисидаги ўша чуқурда узумларни эза бошлашди. Чуқурдан қон дарё бўлиб оқиб чиқди. Бу қонли дарё 1600 ўқ отими масофага оқиб борди, у шунчалик чуқур эдики, деярли отни кўмиб юборар эди.

 

15–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Етти фаришта ва етти бало

 

1Мен осмонда буюк ва ҳайратга соладиган бошқа бир аломатни кўрдим. Осмонда еттита фаришта турарди, ҳар бирининг қўлида биттадан бало бор эди. Бу балолар сўнгги балолар бўлиб, Худо ғазабини якунлар эди.

2Мен гўё олов аралаш шишадан ясалган бир денгизни кўрдим. Унинг ёнида одамлар турган эди. Улар маҳлуқ устидан, унинг тасвири ва номини билдирган сон устидан ғалаба қозонган эдилар. Уларнинг қўлларида Худо берган арфалар бор эди. 3Улар Худо қули Мусонинг қўшиғини ва Қўзининг қўшиғини куйлаб, шундай дердилар:

“Ё Қодир Худо — Эгамиз,

Буюк ва ажойибдир Сенинг ишларинг.

Эй халқларнинг Шоҳи!

Тўғри ва ҳақдир Сенинг йўлларинг.

4Эй Эгамиз, Сендан қўрқмайдиган борми?!

Номингни улуғламайдиган борми?!

Ахир, ёлғиз Ўзинг муқаддасдирсан.

Жамики халқлар ҳузурингга келадилар,

Улар Сенга сажда қиладилар.

Зеро, одил ҳукмларинг ҳаммага аён бўлди.”

5Шундан сўнг мен самовий Mаъбаднинг энг муқаддас хонаси очилганини кўрдим. 6Маъбаддан етти балони тутган еттита фаришта чиқди. Уларнинг эгнида тоза, оппоқ зиғир либослар бор эди, кўксларига олтин тасмалар боғланган эди. 7Тўртта мавжудотдан бири бу етти фариштага еттита олтин косани берди. Бу косалар то абад барҳаёт Худонинг ғазаби билан тўлган эди. 8Маъбад Худонинг улуғворлиги ва қудрати тутунига тўлиб кетди. Етти фариштанинг етти балоси тамом бўлмагунга қадар, ҳеч ким Mаъбадга кира олмади.

 

16–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Худонинг ғазабига тўла етти коса

 

1Бундан кейин мен Mаъбаддан келаётган баланд бир овозни эшитдим. Ўша овоз еттита фариштага шундай деди: “Боринглар, Худонинг ғазабига тўлиб–тошган етти косадаги балоларни ерга тўкинглар.”

2Биринчи фаришта бориб, косасидагини ерга тўкди. Маҳлуқнинг тамғаси босилган ва унинг тасвирига сажда қилган одамларда оғир, жирканч яралар пайдо бўлди.

3Иккинчи фаришта косасидагини денгизга тўкди. Денгиз ўликнинг қонига ўхшаб қолди. Денгиздаги ҳамма жониворлар қирилиб кетди.

4Учинчи фаришта косасидагини дарёларга ва булоқларга тўкди, улар ҳам қонга айланди. 5Сувлар учун масъул бўлган фариштанинг шундай деганини эшитдим:

“Эй Муқаддас Худо,

Сен бор бўлгансан, ҳозир ҳам борсан.

Сенинг чиқарган бу ҳукмларинг одилдир.

6Азизларинг ва пайғамбарларингнинг қонини тўкканларга

Сен қон ичирдинг, улар бунга лойиқдир.”

7Қурбонгоҳдан бир овоз эшитилди, у шундай деди:

“Ҳа, Қодир Худо — Эгамиз!

Сенинг ҳукмларинг ҳақ ва адолатлидир.”

8Тўртинчи фаришта ўз косасини қуёш устига тўкди, қуёшга инсонларни олов билан ёндириш қудрати берилди. 9Жазирама иссиқ инсонларни куйдирганда, улар бу офатлар устидан ҳокимиятга эга бўлган Худони лаънатладилар. Улар қилмишларидан тавба қилмадилар, Худони улуғламадилар.

10Бешинчи фаришта косасидагини маҳлуқ тахтига тўкди, маҳлуқнинг салтанати зимистонга чулғаниб қолди. Одамлар чеккан азобидан тилларини тишлардилар. 11Яраларининг оғриғидан Самовий Худони лаънатлардилар. Аммо қилмишларидан тавба қилмадилар.

12Олтинчи фаришта косасидагини буюк Фурот дарёси устига тўкди. Дарёнинг суви қуриди. Шарқдан бостириб келадиган шоҳларга йўл очилди.

13Бундан кейин мен қурбақаларга ўхшаш учта ёвуз руҳни кўрдим. Улар аждаҳо, маҳлуқ ва сохта пайғамбарнинг оғизларидан чиқаётган эдилар. 14Булар жинлар бўлиб, мўъжизали аломатлар кўрсата оларди. Улар Қодир Худонинг улуғ кунида бўладиган жангга барча жаҳон шоҳларини тўплагани бордилар.

15Масиҳнинг шундай гапларини ёдингизда тутинг:

“Мана, Мен ўғри каби ногаҳон келаман!

Ҳушёр турган киши бахтлидир,

Яланғоч юрмайин, шарманда бўлмайин деб,

Кийимини тахт қилиб қўйган киши бахтлидир!”

16Учта ёвуз руҳ шоҳларни ибронийчада Хар–Магидўн деган жойга тўпладилар.

17Еттинчи фаришта косасидагини ҳавога тўкди. Маъбаддаги тахтдан: “Амалга ошди!” — деган баланд бир овоз келди. 18Шу вақт чақмоқ чақиб, момақалдироқнинг гулдурос садолари янгради, кучли зилзила бўлди. Зилзила шу қадар кучли эдики, ер юзида инсон яшагандан бери бунақаси бўлмаганди. 19Буюк шаҳар уч қисмга бўлиниб кетди. Бошқа халқларнинг шаҳарлари ер билан яксон бўлди. Худо буюк Бобил шаҳрини ёдга олди. У Бобилга косадаги ғазаби шаробидан берди. 20Ҳар бир орол ўрнидан жилди, тоғлар кўздан ғойиб бўлди. 21Осмондан одамлар устига йирик дўл ёғилди. Ҳар бир дўл донасининг оғирлиги 45 кило чиқарди. Бу даҳшатли дўл дастидан одамлар Худони лаънатлашарди.

 

17–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Маҳлуқни минган аёл

 

1Еттита косани тутган етти фариштадан бири келиб, менга шундай деди: “Бу ёққа кел, мен сенга машҳур фоҳишанинг оладиган жазосини кўрсатаман. Фоҳиша тимсолидаги бу буюк шаҳар сероб сувлар бўйида жойлашган. 2Ер юзининг шоҳлари у билан зино қиларди, ер юзида яшаётганлар унинг фаҳшу зино шаробидан ичиб, маст бўларди.”

3Муқаддас Руҳ мени қамраб олди, фаришта мени чўлга олиб борди. У ерда мен қип–қизил маҳлуқ устида ўтирган бир аёлни кўрдим. Маҳлуқнинг ҳамма ёғига куфрона номлар ёзилганди, унинг еттита боши ва ўнта шохи бор эди. 4Аёл сафсар ва қип–қизил либослар кийган, олтин, жавоҳирлар ва марваридлар билан безанганди. Унинг қўлида олтин коса бор эди, бу коса жирканчли нарсаларга, фаҳшу ҳаромликларига тўлиб–тошган эди. 5Аёлнинг пешанасига сирли маънога эга бўлган шундай бир исм ёзилганди: “Буюк Бобил — фоҳишаларнинг ва ер юзидаги жирканч ишларнинг онасидир.”

6Мен аёлнинг Худо азизлари қонидан, яъни Исо шоҳидлари қонидан маст бўлганини кўрдим. Уни кўриб, ғоят даражада ҳайрон қолдим.

7Фаришта менга деди: “Нега ҳайрон бўласан? Мен сенга аёлнинг ва у минган етти бошли, ўн шохли маҳлуқнинг сирини айтиб бераман. 8Сен кўрган бу маҳлуқ қачонлардир бор эди, энди эса йўқ. У кўп ўтмай тубсиз чуқурликдан чиқади ва маҳв этилади. Дунё яратилгандан бери исмлари ҳаёт китобига ёзилмаган ер юзидаги ҳамма одамлар маҳлуқни кўриб, ҳайрон қоладилар. Чунки бу маҳлуқ бор эди, ҳозир йўқ, аммо яна келади.

9Буларни англамоқ учун ақлу идрок даркор. Маҳлуқнинг етти боши — аёл ўтирган еттита тепаликнинг тимсолидир. 10Бу етти бош еттита шоҳни ҳам билдиради. Буларнинг бештаси қулаган, биттаси ҳозир ҳукмронлик қиляпти, бошқаси эса ҳали келгани йўқ. У келганда ҳам кўп вақт турмайди. 11Илгари бор, ҳозир йўқ маҳлуқ эса еттита шоҳдан бири бўла туриб, саккизинчи шоҳ сифатида қайтиб келади ва маҳв этилади.

12Сен кўрган маҳлуқнинг ўнта шохи ҳали тахтга ўтирмаган бошқа ўнта шоҳни билдиради. Улар қисқа вақт давомида маҳлуқ билан бирга ҳукмронлик қиладилар. 13Булар бирлашиб, ўзларининг қудрати ва ҳокимиятини маҳлуққа топширадилар. 14Улар Қўзига қарши жанг қиладилар. Аммо Қўзи Ўзининг даъват этилган, танланган ва содиқ издошлари билан уларни енгади. Ахир, Қўзи ҳокимларнинг Ҳокими, шоҳларнинг Шоҳидир.”

15Фаришта менга яна шундай деди: “Сен фоҳишанинг сувлар бўйида ўтирганини кўрдинг. Бу сувлар тўда–тўда элатларни, халқлару миллатларни билдиради. 16Сен кўрган ўнта шох ва маҳлуқ фоҳишадан нафратланадилар. Уни хонавайрон қилиб, яланғоч қолдирадилар. Унинг этини ейдилар, қолдиқларини эса оловда ёндирадилар. 17Худонинг айтган сўзлари амалга ошмагунча, ўнта шоҳ бирлашиб, ўз ҳокимиятини маҳлуққа топширади. Зеро, бу мақсадни уларнинг дилига Худонинг Ўзи солган. 18Сен кўрган аёл — ер юзи шоҳлари устидан ҳукмронлик қиладиган буюк шаҳардир.”

 

18–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Бобил вайрон бўлади

 

1Бундан кейин мен осмондан тушиб келаётган бошқа бир фариштани кўрдим. Унда буюк ҳокимият бор эди. Унинг улуғворлигидан ер юзи ёришиб кетди. 2У қаттиқ ҳайқириб, шундай деди:

“Вайрон бўлди! Буюк Бобил вайрон бўлди!

У жинларнинг макони, ҳар турли ёвуз руҳнинг паноҳи,

Ҳар қандай ҳаром ва жирканч қушнинг уяси бўлиб қолди.

Ахир, барча халқлар Бобилнинг

Шаҳвоний ҳирси шаробидан ичганди.

3Ер юзи шоҳлари у билан зино қилганди,

Ер юзи савдогарлари

Унинг чексиз шаҳвати туфайли бойлик орттирганди.”

4Шу пайт мен осмондан келаётган бошқа бир овозни эшитдим. У шундай деди:

“Эй халқим, Бобилдан чиқиб кетинг!

Тағин гуноҳларига шерик бўлиб қолманг,

Тағин сизлар ҳам балоларига дучор бўлманг!

5Зеро, унинг гуноҳлари уюлиб кўкка етди,

Худо унинг жиноятларини ёдга олди.

6Бобил сизга нима қилган бўлса,

Худо ҳам унга шуни қилсин!

Қилмишига яраша икки баробар жазосини берсин!

Ўзи тайёрлаган ичимликдан унга икки баробар ичирсин!

7Бобил қай даражада кеккайиб, кайф–сафо сурган бўлса,

Унга шу даражада азобу изтироб берилсин!

Ахир, у дилида шундай демоқда:

Mен маликаман, бева эмасман,

Асло қайғу чекмайман.”

8Шу боис унинг бошига балолар келади,

У бир куннинг ичида ўлат, қайғу, қаҳатчиликка дучор бўлади.

Уни оловда ёндиришади.

Ахир, уни ҳукм қилувчи Эгамиз Худо қудратлидир!

9Бобил билан зино қилиб, кайф–сафо сурган ер юзи шоҳлари ёнаётган Бобилнинг тутунини кўриб, унинг ҳолига ҳўнграб йиғлайдилар. 10Бобилнинг азоб–уқубатидан даҳшатга тушиб, узоқдан туриб, дейдилар:

“Эй буюк шаҳар, ҳолингга вой!

Эй қудратли Бобил, ҳолингга вой!

Сен бир соатдаёқ жазоингни олдинг!”

11Ер юзи савдогарлари ҳам унинг ҳолига йиғлаб мотам тутадилар. Чунки уларнинг молини энди ҳеч ким сотиб олмайди. 12Олтин, кумуш, жавоҳирлару марваридларни, майин зиғир матоси, шойи, сафсару қирмизи газламаларни, турли хил хушбўй ёғочларни, фил суягидан ясалган ҳар хил буюмларни, энг қимматбаҳо ёғочдан, бронзадан, темирдан ва мармардан ясалган буюмларни, 13долчин, зираворлар, хушбўй тутатқилар ва миррани, шароб, зайтун мойини, олий навли ун ва буғдойни, мол–қўйларни, отлару араваларни, одамларнинг жонини, танасини ҳам сотиб оладиган бошқа ҳеч ким бўлмайди. 14Савдогарлар шундай деб айтишади: “Эй Бобил, сен орзу қилган неъматларинг йўқ бўлди. Ҳашамату савлатинг ном–нишонсиз ғойиб бўлди.” 15Ҳа, ўша молларини Бобилга сотиб, бойиб кетган савдогарлар Бобилнинг азоб–уқубатидан даҳшатга тушиб, қайғуриб йиғлайдилар:

16“Ҳолингга вой!

Эй буюк шаҳар, ҳолингга вой!

Сен майин зиғир матосидан кийим кияр эдинг,

Сафсару қирмизи либослар ила ясанардинг.

Олтин, жавоҳирлару марваридлар ила безанардинг.

17Шундай бойлигинг бир соатдаёқ нобуд бўлди–я!”

Ҳар бир кема дарғаси, кемадаги йўловчилар, денгизчилар ва денгизда савдо–сотиқ қилувчиларнинг ҳаммаси узоқдан Бобилга қараб турадилар. 18Шаҳардаги ёнғиндан чиқаётган тутунни кўриб, шундай фарёд қиладилар: “Бу буюк шаҳарга тенг келадигани йўқ!” 19Улар бошларига кул сочиб, фарёд чекиб, қайғуриб, дод соладилар:

“Ҳолингга вой!

Эй буюк шаҳар, ҳолингга вой!

Денгиздаги кемаларга эга бўлганлар

Сенинг зийнатларинг туфайли бойлик орттирдилар.

Энди эса сен бир соатдаёқ хароб бўлдинг!”

20Эй осмон, унинг ҳолидан шодлангин,

Эй Худонинг азизлари, хурсанд бўлинг,

Ҳаворийлару пайғамбарлар, севининг!

Зеро, Худо сизларни деб, Бобилни жазолади.

21Кейин кучли бир фаришта тегирмон тошига ўхшаш катта тошни кўтариб денгизга улоқтирди–да, шундай деди:

“Мана шундай шиддат билан

Буюк шаҳар Бобил қулайди!

Энди у асло қад кўтармайди.

22Арфачилару ашулачиларнинг овозлари сенда эшитилмас,

Найчию карнайчиларнинг куйи сенда янграмас.

Энди биронта ҳунарманд сенда устахона очмайди.

Тегирмон тошининг товуши кўчаларингда эшитилмайди.

23Энди кўчаларингдаги чироқлар шуъла сочмайди,

Куёв билан келиннинг овози эшитилмайди.

Зеро, савдогарларинг бутун дунёга сўзини ўтказарди,

Сеҳр–жодуларинг дастидан жамики халқлар алданган эди.

24Пайғамбарлар ва Худо азизларининг қони кўчаларингда тўкилди,

Ҳа, ер юзида қирғинга дучор бўлганлар сенда ўлдирилди.”

 

19–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Осмондаги ҳамду сано

 

1Бундан кейин мен осмондаги катта оломоннинг ғала–ғовурига ўхшаш баланд овозларни эшитдим:

“Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

Нажот, улуғворлик ва қудрат Худойимизга тегишлидир.

2Зотан У тўғри ва адолатли ҳукм қилади.

Ер юзини фаҳш–зино ила булғаган ўтакетган фоҳишани У маҳкум этди,

Ундан Ўз қулларининг хунини олди.”

3Оломон яна шундай деб ҳайқирди:

“Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

Бобилдан то абад бурқираб тутун чиқади.”

4Шу пайт йигирма тўрт нафар оқсоқол ва тўртта мавжудот ерга мук тушиб: “Омин! Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!” — дея тахтда ўтирган Худога сажда қилдилар.

5Кейин тахтдан бир овоз келди:

“Эй Худойимизнинг барча қуллари,

Ундан қўрқувчи каттаю кичиклар,

Унга ҳамду сано айтинглар!”

6Сўнгра мен кўп халойиқнинг овозига ўхшаш, шовуллаган денгиз, гумбурлаган момақалдироқнинг садосига ўхшаш овозларни эшитдим. Улар шундай дер эдилар:

“Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

Қодир Худо — Эгамиз ҳукмронлик қилмоқда!

7Севиниб хурсанд бўлайлик,

Ҳаммамиз Уни улуғлайлик!

Ахир, Қўзининг никоҳ соати етди,

Унинг келини ўзини тўйга тайёрлади.”

8Кийиши учун келинга ярқираган, пок, майин зиғир либос берилди. Бу либос — Худо азизларининг одил ишларидир.

9Кейин фаришта менга шундай деди:
— Қани, ёз: Қўзининг никоҳ тўйига таклиф этилганлар бахтлидир!

Яна қўшиб деди:
— Булар Худонинг ҳақ сўзларидир.

10Мен унга сажда қилиш учун ўзимни оёқлари остига ташладим. Лекин у менга деди:

— Йўқ, менга сажда қилма! Фақат Худога сажда қил! Мен ҳам сенга ўхшаб Худога хизмат қиляпман, Исо ҳақида шаҳодат берадиган сен ва биродарларинг сингари Худонинг хизматкориман. Дарҳақиқат, Исо ҳақида шаҳодат берганлар пайғамбарлардир, улар Худонинг ҳақ хизматкорларидир.

 

Оқ от минган Чавандоз

 

11Бундан кейин мен осмоннинг очилганини кўрдим. У ерда бир оқ от турар эди. Устидаги Чавандозни Содиқ ва Ҳақ, деб чақиришарди. У одилона ҳукм чиқариб, жанг қиларди. 12Унинг кўзлари оташ алангасидай чақнарди. Бошида кўп тожлари бор эди. Пешанасига эса Ўзидан бошқа ҳеч ким билмайдиган бир исм ёзилганди. 13Эгнидаги кийими қонга беланганди. Чавандозга “Худонинг Каломи” деб ном берилган эди. 14Оппоқ, топ–тоза, майин зиғир либос кийган самовий қўшинлар оқ отларда Чавандозга эргашиб боришарди. 15Унинг оғзидан ўткир бир қилич чиқиб турарди. У ўша қиличи билан халқларни мағлуб этади, қўлидаги темир хивчин билан уларга ҳукмронлик қилади. Қодир Худонинг қайноқ қаҳр–ғазаби чуқуридаги узумларни босиб эзади. 16Кийимининг сон қисмида: “шоҳларнинг Шоҳи, ҳокимларнинг Ҳокимидир”, деган исм ёзилган.

17Шундан сўнг мен қуёш устида турган бир фариштани кўрдим. У учиб кетаётган барча қушларга баланд овозда шундай хитоб қилди: “Худонинг буюк базмига келинглар! 18Шоҳлар, саркардалар, баҳодир жангчиларнинг жасадларини, оту суворилар, ҳамма қулу эркин, каттаю кичикнинг жасадларини ейиш учун тўпланинглар!”

19Шунда мен маҳлуқни, ер юзи шоҳларини, уларнинг қўшинларини кўрдим. Улар от минган Чавандоз билан Унинг қўшинларига қарши жанг қилиш учун сафарбар бўлган эдилар. 20Маҳлуқ асир тушди. У билан бирга сохта пайғамбар ҳам асир олинди. Бу сохта пайғамбар маҳлуқнинг номидан мўъжизали аломатлар кўрсатарди. У бу аломатлари билан маҳлуқнинг тамғасини олган ва унинг тасвирига сажда қилган одамларни алдаганди. Маҳлуқни ҳам, сохта пайғамбарни ҳам тириклайин олтингугурт билан ёнаётган олов кўлига ташлашди. 21Бошқалар эса от минган Чавандознинг оғзидан чиққан қилич билан ўлдирилди. Ҳамма қушлар бўкиб қолгунча уларнинг гўштидан еди.

 

20–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Минг йиллик тинчлик

 

1Мен осмондан тушаётган бир фариштани кўрдим. Унинг қўлида тубсиз чуқурликнинг калити ва катта занжир бор эди. 2Фаришта аждаҳони тутиб олди. Иблис ва шайтон деб аталган бу қадимги илонни у минг йил муддатга кишанлаб қўйди. 3Яна халқларни алдамасин деб, уни тубсиз чуқурликка ташлаб, қамаб қўйди. Минг йил тамом бўлгунга қадар кираверишни муҳрлади. Минг йил ўтгандан кейин уни қисқа бир муддатга озод қилиши керак эди.

4Бундан сўнг, мен тахтларни ва тахтларда ўтирганларни кўрдим. Худо тахтларда ўтирганларни оқлаган эди. Улар Исо ҳақидаги шаҳодати ва Худонинг сўзи туфайли боши олинганларнинг жонлари эди. Улар маҳлуққа ва унинг тасвирига сажда қилмаганлар, пешаналари ва қўлларига унинг тамғасини бостирмаганлар. Улар тирилиб, Масиҳ билан минг йил ҳукмронлик қилдилар. 5Қолган ўликлар минг йил ўтгунча тирилмади. Бу биринчи тирилишдир. 6Биринчи тирилишда иштирок этганлар бахтли ва муқаддасдир. Иккинчи ўлим уларга ҳоким эмас. Улар Худонинг ва Масиҳнинг руҳонийлари бўлиб, У билан минг йил давомида ҳукмронлик қиладилар.

 

Шайтон жазоланади

 

7Минг йил ўтгач, шайтон ўз зиндонидан озод этилади. У чиқиб, ернинг тўрт бурчагидаги халқларни, яъни Гўг ва Магўгни алдаб, жангга тўплайди. Тўпланган халқларнинг сони денгиз қумидай сон–саноқсиз бўлади.

8Улар бутун ер юзини қоплаб оладилар, Худо азизларининг қароргоҳини ва Худо яхши кўрадиган шаҳарни қамал қиладилар. 9Шунда осмондан олов тушиб, уларни қириб ташлайди. 10Уларни алдаган иблис олтингугуртли кўлга ташланади. Маҳлуқ ва сохта пайғамбарлар ҳам ўша кўлга ташланган эдилар. Улар кечаю кундуз, абадулабад у ерда азоб чекадилар.

 

Қиёмат куни

 

11Кейин мен улкан бир оқ тахтни ва тахтда ўтирган Зотни кўрдим. Унинг ҳузуридан еру осмон қочар эди, бироқ уларга яширингани жой топилмади. 12Мен ўша улкан тахт олдида турган каттаю кичик ўликларни кўрдим. Китоблар очилди. Ҳаёт китоби деган бошқа бир китоб ҳам очилди. Ўликлар китобларда ёзилгани бўйича қилмишларига яраша ҳукм этилди. 13Денгиз ўзидаги ўликларни берди, ўлим ҳам, ўликлар диёри ҳам ўзларидаги ўликларни берди. Ҳар бир киши қилмишларига яраша ҳукм этилди. 14Ўлим ва ўликлар диёри олов кўлига ташланди. Мана бу олов кўли иккинчи ўлимдир. 15Исмлари ҳаёт китобида ёзилмаганларнинг ҳаммаси олов кўлига ташланди.

 

21–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Янги еру осмон

 

1Шундан кейин мен янги бир осмон ва янги бир ерни кўрдим. Аввалги еру осмон ғойиб бўлган эди, денгиз ҳам энди йўқ эди. 2Мен муқаддас шаҳар — янги Қуддусни кўрдим. Қуддус осмондан, Худо ҳузуридан тушиб келаётган эди. У куёви учун безаниб олган келинчакка ўхшар эди. 3Мен тахтдан баланд бир овоз келганини эшитдим. Ўша овоз деди:

“Худонинг маскани инсонлар орасидадир!

У энди одамлар орасида яшайди,

Улар Худонинг халқи бўладилар.

Худонинг Ўзи улар билан бирга бўлади.

4Худо уларнинг кўзидаги ҳар бир томчи ёшни артиб қўяди.

Энди ўлим мавжуд бўлмайди,

Ҳеч ким қайғурмайди, йиғламайди, азоб чекмайди.

Зеро, аввалгилар ўтиб кетди.”

5Тахтда ўтирган Зот шундай деди: “Мана, Мен ҳаммасини янги қилиб яратяпман!” Кейин У менга деди: “Буларни ёзиб қўй. Ахир, бу сўзлар ишончли ва тўғридир!”

6Сўнг менга яна деди: “Амалга ошди! Ибтидо ва Интиҳо, Боши ва Поёни Ўзимман. Чанқаганга Мен булоқдаги ҳаётбаxш сувдан ичираман. Бунинг эвазига у ҳеч қандай тўлов бермайди. 7Ғолиб келганларга бу баракалар насиб бўлади. Мен унинг Худоси бўламан, у Менинг ўғлим бўлади. 8Аммо қўрқоқ, имондан қайтган, ифлос, қотил, бузуқ, жодугар, бутпараст ва ҳамма ёлғончиларнинг қисмати олов ва олтингугурт билан ёнаётган кўлдадир. Бу иккинчи ўлимдир.”

 

Янги Қуддус

 

9Шу пайт мен охирги етти балога тўлдирилган еттита косани ушлаган етти фариштадан бирини кўрдим. У олдимга келиб, менга деди: “Бу ёққа кел! Мен сенга келинни, Қўзининг хотинини кўрсатаман.”

10Муқаддас Руҳ мени қамраб олди ва фаришта мени баланд бир тоғнинг чўққисига олиб чиқди. У менга осмондан, Худо ҳузуридан тушаётган муқаддас шаҳар — Қуддусни кўрсатди. 11Шаҳар Худонинг улуғворлигига тўлиб, қимматбаҳо жавоҳирдай, биллурдай соф яшма тошидай ярқирарди. 12Қалин ва баланд девор билан ўралган бу шаҳарнинг ўн икки дарвозаси бор эди. Ҳар бир дарвозани биттадан фаришта қўриқларди. Дарвозаларда Исроил халқининг ўн икки қабиласи номлари ёзилганди. 13Дарвозаларнинг учтаси шарқда, учтаси шимолда, учтаси жанубда ва учтаси ғарбда жойлашган эди. 14Шаҳар деворларининг ўн иккита пойдевори бор эди. Пойдеворларга Қўзининг ўн икки ҳаворийси исмлари ёзилганди.

15Менга гапирган фариштанинг қўлида олтин чизғичи бор эди. Бу чизғич шаҳарни, унинг дарвозаларию деворини ўлчаш учун эди. 16Шаҳар тўртбурчак шаклда бўлиб, узунлиги билан эни бир хил эди. Фаришта чизғичи билан шаҳарни ўлчади, шаҳарнинг эни 12.000 ўқ отими экан. Унинг узунлиги билан баландлиги ҳам шундай эди. 17Сўнг фаришта шаҳарнинг деворини ўлчади. Деворнинг баландлиги 144 тирсак чиқди. Фаришта инсоний ўлчовдан фойдаланганди. 18Шаҳар девори яшма тошидан қурилганди. Шаҳарнинг ўзи эса шишадай тиниқ, соф олтиндан эди. 19Шаҳар деворларининг пойдеворлари турли қимматбаҳо тошлар билан безатилган эди: биринчи пойдевор яшмадан, иккинчиси кўк ёқутдан, учинчиси агатдан, тўртинчиси зумраддан эди. 20Бешинчиси ақиқ, олтинчиси лаъл, еттинчиси хризолит, саккизинчиси берилл, тўққизинчиси топаз, ўнинчиси забаржад, ўн биринчиси ложувард, ўн иккинчиси аметистдан эди. 21Ўн икки дарвоза ўн икки марвариддан иборат эди. Ҳар бир дарвоза битта марвариддан ясалган эди. Шаҳарнинг шоҳ кўчаси соф олтиндан бўлиб, шишадай мусаффо эди.

22Мен бу шаҳарда Mаъбад кўрмадим. Зотан Қодир Худо — Эгамизнинг Ўзи ва Қўзи шаҳарнинг Mаъбадидир. 23Шаҳарни ёритиш учун қуёшга ёки ойга эҳтиёж ҳам йўқ. Чунки Худонинг улуғворлиги уни ёритади, Қўзининг Ўзи унинг чироғи бўлади. 24Халқлар шаҳарнинг нурида юришади. Ер юзи шоҳлари унга ўз бойликларини келтиришади. 25Шаҳар дарвозалари кун бўйи ёпилмайди, у ерда тун бўлмайди. 26Халқларнинг улуғвор хазиналари унга киритилади. 27Лекин ҳеч қандай ҳаром нарса, жирканч ишлар қиладиган ёки ёлғон гапирадиган биронта киши унга кирмайди. Фақат Қўзининг ҳаёт китобида ёзилганлар кирадилар.

 

22–БОБ - ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ

 

Ҳаёт дарёси

 

1Фаришта менга биллурдай тиниқ, ҳаётбахш сувлар дарёсини кўрсатди. Бу дарё Худонинг ва Қўзининг тахтидан чиқиб, 2шаҳар кўчаси бўйлаб оқаётган эди. Дарёнинг иккала қирғоғида ҳам ҳаёт дарахти бор эди. Бу дарахт йилда ўн икки марта, ҳар ой ҳосил беради. Дарахтнинг барглари халқларга шифо бахш этади. 3Лаънат деган нарса у ерда қолмайди. Шаҳарда Худонинг ва Қўзининг тахти бўлади, Худонинг қуллари Унга хизмат қилади. 4Улар Худонинг жамолини кўради. Худонинг исми уларнинг пешаналарига ёзилади. 5У ерда бошқа тун бўлмайди. Чироққа ҳам, қуёшга ҳам эҳтиёж қолмайди. Ахир, Эгамиз Худо уларга нур сочади, улар эса то абад ҳукмронлик қилади.

 

Исо келяпти

 

6Фаришта менга шундай деди:
— Бу сўзлар ишончли ва тўғридир. Пайғамбарларни руҳлантирган Эгамиз Худо Ўз қуллари олдига фариштасини юборди. Токи фаришта яқин орада юз бериши муқаррар бўлган воқеаларни уларга билдирсин.

7“Мен тезда келаман!

Бу китобнинг башорат сўзларига

Амал қилганлар бахтлидир!”

8Мен, Юҳанно, буларни кўрдим ва эшитдим. Буларни кўриб эшитганимдан кейин, бу нарсаларни менга кўрсатган фариштага сажда қилмоқчи бўлиб, ўзимни унинг оёқларига ташладим. 9Аммо у менга деди:

— Зинҳор бу ишни қилма! Мен сенинг ҳамкорингман, шунингдек пайғамбар биродарларингнинг ва бу китобдаги сўзларга риоя қилувчиларнинг ҳамкориман. Худога сажда қил!

10Кейин менга яна шундай деди:

— Бу китобнинг башорат сўзларини сир сақлама, чунки вақт яқиндир. 11Бадкирдорлар ёмонлигини қилаверсин. Ифлослар ифлослигини давом эттираверсин. Солиҳлар эса тўғри иш қилишдан тўхтамасин, муқаддас одамлар ўзини муқаддас сақласин.

12“Мен тез келаман, мукофотим Ўзим билан.

Ҳар кимга қилмишига ярашасини бераман.

13Мен Ибтидо ва Интиҳодирман,

Биринчи ва Охирги,

Боши ва Поёнидирман.”

14Кийимларини ювганлар нақадар бахтлидир! Улар ҳаёт дарахти мевасидан ейишга, шаҳар дарвозаларидан киришга ҳақли бўладилар. 15Ҳамма “кўппаклар” эса: жодугарлар, бузуқлар, қотиллар, бутпарастлар, ёлғонга ружу қўйиб, ҳийла ишлатганлар ташқарида қоладилар.

16“Мен, Исо, Ўз фариштамни олдингизга юбордим,

Токи у булар тўғрисида жамоатларимга шаҳодат берсин.

Мен Довуд илдизидан чиққан Зотдирман, унинг зурриётиман,

Ёруғ тонг юлдузиман.”

17Руҳ ҳам, келин ҳам: “Кел!” — деб чорлаяпти.

Эшитган киши ҳам: “Кел!” — деб айтсин.

Ким чанқаган бўлса, келсин.

Ким хоҳласа, ҳаётбахш сувдан текин баҳра олсин.

18Бу китобнинг башорат сўзларини эшитувчи ҳар бир кишини огоҳлантираман: кимда–ким бу сўзларга бирор нарса қўшса, Худо ҳам ўша кишининг жазосига бу китобда ёзилган балоларни қўшади. 19Кимда–ким бу китобдаги башорат сўзларидан бирортасини чиқариб ташласа, Худо ҳам ўша кишини бу китобда ёзилган ҳаёт дарахтидан маҳрум қилиб, муқаддас шаҳардан чиқариб ташлайди.

20Бу гапларнинг Шоҳиди: “Ҳа, Мен тез келаман!” — деб айтмоқда.

Омин! Ё Раббимиз Исо, келгин!

21Раббимиз Исонинг инояти барчангизга ёр бўлсин.

 




Китоблар / Муқаддас Китоб / Ўзбек тилидаги

Эски Аҳд:  |  ИБТИДО  |  ЧИҚИШ  |  ЛЕВИЛАР  |  САҲРОДА  |  ҚОНУНЛАР  |  ЁШУА  |  ҲАКАМЛАР  |  РУТ  |  ШОҲЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (УЧИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ТЎРТИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ЭЗРА  |  НАХИМИЁ  |  ЭСТЕР  |  АЮБ  |  ЗАБУР  |  СУЛАЙМОННИНГ ҲИКМАТЛАРИ  |  ВОИЗ  |  СУЛАЙМОННИНГ ГЎЗАЛ ҚЎШИГИ  |  ИШАЁ  |  ЕРЕМИЁ  |  ЕРЕМИЁНИНГ МАРСИЯСИ  |  ҲИЗҚИЁ  |  ДОНИЁР  |  ХЎШЕЯ  |  ЙЎЭЛ  |  АМОС  |  ОБOДИЁ  |  ЮНУС  |  МИХО  |  НОХУМ  |  ХАБАҚҚУҚ  |  ЗАФАНИЁ  |  ХАГГЕЙ  |  ЗАКАРИЁ  |  МАЛАКИ
Янги Аҳд:
МАТТО  |  МАРК  |  ЛУҚО  |  ЮҲАННО  |  ҲАВОРИЙЛАРНИНГ ФАОЛИЯТИ  |  РИМЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ГАЛАТИЯЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ЭФЕСЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ФИЛИППИЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОЛОСАЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИТУСГА МАКТУБ  |  ФИЛИМЎНГА МАКТУБ  |  ИБРОНИЙЛАРГА МАКТУБ  |  ЁҚУБНИНГ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ УЧИНЧИ МАКТУБИ  |  ЯҲУДОНИНГ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ


Injil Uzbek tili: Yangi Ahd. Latin online
 Matto | Mark | Luqo | Yuhanno | Havoriylar | Yoqub | 1 Butrus | 2 Butrus | Yuhannoning 1chi | Yuhannoning 2chi | Yuhannoning 3chi | Yahudoning | Rimliklarga | Korinfliklarga 1chi | Korinfliklarga 2chi | Galatiyaliklarga | Efesliklarga | Filippiliklarga | Kolosaliklarga | Salonikaliklarga 1chi | Salonikaliklarga 2chi | Timo‘tiyga 1chi | Timo‘tiyga 2chi | Titusga | Filimo‘nga | Ibroniylarga | Vahiy  
Injil Uzbek tili: Eski Ahd. Latin online
IBTIDO | ZABUR

Китоблар Ўзбек тилидаги: Инжил ва Muqaddas Kitob ва Инжил Каракалпак

Kitoblar - Kutubxona  |  Simfoniya  |  Guvohliklar  |  Musiqa mp3  |  VIDEO  |  UzLatin.com   |  Telegram kanal @kitoblar_elektron_uz


Hamdu Sanolar - Imon yuli. Uzbek musiqasi


(skachat Hamdu-Sano-Xudoga.pdf 2 mb)
Hamdu Sanolar - Imon yuli. Uzbek musika
(skachat Hamdu-Sanolar_Imon-yuli.pdf 1 mb)
Online Yangi o'zbek MP3. Ayni damda musiqa javonida 3gb. guruh. Ҳамду санолар
++ KANAL MP3 https://t.me/uzbekmusika ++


Injil Uzbek tilidagi. Yangi Ahd

Audio Injil Uzbek tilidagi. Yangi Ahd

Китоблар Ўзбек тилидаги: Инжил ва Muqaddas Kitob ва Инжил Каракалпак
Uzbek tilida Muqaddas Kitob Injil skachat - Audio mp3, Download (.zip 624mb)



Yaxshi audio kitoblarni O`zbek tilidagi

Audio Injil Uzbek tilidagi. Yangi Ahd

O'zbek tilidagi Kinolar

Uzbek tilidagi Kinolar

KitoBook.com