Аюб 30 bob
1 Энди эса ўзимдан ёш бўлганлар устимдан кулади, Уларнинг оталари қўриқчи итларим орасида бўлишга ҳам арзимайди.
2 Улардан менга нима фойда?! Ахир, улар куч–қувватдан қолган–ку!
3 Улар очлигу муҳтожликдан озиб–тўзиб кетган, Тун бўйи дашту биёбонда дайдиб юради.
4 Чўл буталари орасида аччиқ ўтлар теради, Юлғун бутасининг илдизлари уларга емиш бўлади.
5 Улар одамлар орасидан ҳайдалган. Ўғриларга бақиргандай уларнинг орқасидан бақирадилар.
6 Улар қуруқ сойликлару чуқурларда, Қоялар орасида яшашга мажбурдирлар
7 Чангалзорларда ҳайвонлар сингари бўкиради, Қичитқи ўтлар орасида ғужанак бўлиб ўтиради.
8 Энг паст, ярамас бу тўдани Хивчинлар билан юртдан ҳайдашган.
9 Мана энди ўшалар мазах қилиб, Мен ҳақимда қўшиқлар куйлайди, Мен уларга кулги бўлиб қолдим.
10 Улар мендан нафратланиб, яқинимга ҳам келмайди, Ҳатто юзимга тупуришдан ҳам тоймайди.
11 Худо кучимни кесди, мени ерга урди. Шунинг учун ўша ярамаслар ҳам Менинг олдимда ўзларини жиловлай олмайдиган бўлдилар.
12 Ўша қаланғи–қасанғилар Менга қарши чиқиб, ерга йиқитадилар, Мени ўлдирмоқчи бўлиб, ҳужум қиладилар.
13 Йўлларимни тўсиб, Бошимга тушадиган кулфатни тезлатадилар, Уларни тўхтатадиган ҳеч ким йўқ.
14 Мени мазах қилувчилар ҳар томонлама ҳужум қиладилар, Тўфондай устимга ёпириладилар.
15 Мени қўрқув босган, Обрўйим шамол учиргандек кетди, Фаровонлигим булут каби ўтиб кетди.
16 Энди юрагим эзилиб кетяпти, Ҳар куни мен азоб–уқубат тортаман.
17 Тун бўйи суякларим зирқираб оғрийди, Мени дард қийнаб, ҳеч тинчлик бермайди.
18 Худо шахт билан кийимимдан ушлади, Кўйлагимнинг ёқасидан тутди.
19 У мени лойга булғади, Чангу тупроқчалик қадрим йўқ.
20 Эй Худойим, Сенга илтижо қиламан, Аммо Сен менга жавоб бермайсан. Сенинг олдингда турибман, Сен эса қараб тураверасан.
21 Менга нисбатан шафқатсиз бўлиб қолдинг, Ўз қудратинг билан мени қувғин қиляпсан.
22 Қуюн билан мени кўтариб, Бўрон орасида у ёқдан–бу ёққа отасан.
23 Биламан, инсоннинг қисмати бўлган ўлимга Мени ҳам олиб борасан.
24 Бошига кулфат тушган муҳтож одам нола қилса, Ҳеч ким унга қўл кўтармайди–ку, ахир.
25 Мен бошига кулфат тушганлар учун қайғурдим–ку! Муҳтожларни кўриб, юрагим ачиди–ку!
26 Аммо яхшилик кутганимда ёвузлик келди, Ёруғликка умид қилсам, зулмат тушди.
27 Қалбим безовталанган, тиним билмайди, Оғир кунлар бошимга тушган.
28 Қуёш нури бўлмаган бир зулматда юрибман, Жамоа олдида мадад сўраб, фарёд қиламан.
29 Мен чиябўрининг дўстидай, Туяқушнинг укасидай бўлиб қолдим.
30 Терим қорайиб кетган, Танам иситмадан ёняпти.
31 Найим садоси азадорларга жўр бўлади, Лирам қайғули нола қилади.
