Урусла Марк. Яна қароқчилар қўлидами? - (15-боб) Китоб Ўзбек тилида
Yana qaroqchilar qo‘lidami? (Urusla Mark) O‘zbek tilida Audiokitob
Томнинг янги саргузаштлари, Шоҳ ўғли
МУНДАРИЖА
Кириш
Бу топшириқ – арзимаган иш!
Мирош
Вақт қўлдан бой берилди
Ҳаммаси бошқача
Туғилган кун байрами
Унинг қарори
Шерли узук
Ором
Қайғули хабар
Энди иккига бўлинган эмас
Қаср ва зулфин ортида
Уйдаги қийинчиликлар
Кенгаш олдида
Ўғирландилар
Биз олға борамиз
Никодимлар ибодатхонасида
Тоғда
Шоҳнинг амри
Софиянинг тарихи
Қудратлининг юзини бошқа тарафи
Жангнинг ғалати режалари
Қонун устози Каиафа
Халққа хабар
15 боб
Биз олға борамиз
“Биз олға қадам ташлаяпмиз, юракларимиз ёнаяпти...!” – қулоғида жаранглаган бу қўшиқнинг сўзлари билан Том уйғонди, бу қасрда бўлган вақтнинг биринчи эртаси эди. Ҳа, уни юраги шоҳ ва уни иши учун яна ёнаётганди.
“Менинг Аввам, мен яна бу ердаги топшириғимга “ҳа” деяпман. Мен уни сени кучинг ва севгинг билан бажармоқчиман!” – деди ёки аниқроғи, бўлиб ўтган нарсалардан кейин биринча бўлиб шундай ўйлади. Туришдан олдин у яна озгина ётди, чунки шоҳ ёки уни ўғли унга бирон нарса дейиши мумкин эди. Кутилмаганда ҳаёлидан бир гап ўтди: “Бутунлай менга суянгин, ўғлим!”. Бу шоҳнинг сўзлари эди. Бу уларни отга ўтиришидан олдин айтилган охирги сўзлари эди.
Шоҳона қасрда қолганларни ишлари қандай экан, масалан, Женнида? Том сал бўлса уй ҳақида орзуга бералаёзди. Бироқ, кейин у ўзини қўлга олди, ахир уни топшириғи бор‑ку. Буни амалга оширишда бугун ҳеч бўлмаса салгина олдинга силжий олармикин? Эҳтимол, жуда қийин – ахир улар бу ерда асир каби эди! Яна! Бу мамлакатга келишганидан бери, ишлари қандайдир яхши эмасди. Лекин бунга қарамасдан, тўрт ошна олға қадам ташлашарди! Бугун иш албатта қотиб турган жойидан олдинга силжийди, ахир шоҳнинг ўғли кўринмас тарзда улар билан эди‑да. У ғолиб ва ҳар доим шундайлигича қолади!
Том кўтаринки руҳда турди.
Мирош бугун биринчи бўлиб туриб, ювиниб, сочларини тараб, ошхонага шошиларди. Уй эгасини рафиқаси кўп ўтмай қайноқ ичимлик олиб келиб, очиқ юракдан меҳмонга салом берди. Уни кўзлари йиғлагандай қизариб кетганди. Ҳа, у турмуш ўртоғини қаттиқ севса керак, шунинг учун уни жуда соғинарди. Иккала олижаноб уй эгалари бир‑бирларига мос келгани қандай ажойиб.
О, стол атрофида унинг учала фарзанди ва Лора ўтирарди! Лора йигит томонга дўстона, ёрқин табассум қилди, бундан йигитнинг томоғига бир нима тиқилгандай бўлди. Жудаям ноқулай, ҳозир уни юзи қисқичбақа каби қизариб кетган бўлса керак! Бироқ дўстлари ошхонага югуриб киришиб, уни қутқариб қолишди. Ҳамма жасур қизга юракдан миннатдорчилик билдиришарди. Улар қиз уларга нима учун ёрдам берганини билгиси келарди.
‑ Буни мен ҳам аниқ билмайман. Сизлар шунчаки менга ёқиб қолдингизлар. Сизлар ўзингизни бошқача тутдингизлар, ахир биз доимо сизларни туйнуклар орқали кузатиб турардик, ‑ секингина гапирди қиз, лекин қамоқда бўлаганидек қўрқув билан эмас. – Сизларни бир‑бирингизга юракдан қилган муомалангиз таъсирлантирди. Бу мен учун мутлақо янги нарса эди! Шу ўринда сизларни руҳлантирувчи қўшиқларингиз ва Қудратлига бўлган мурожаатингиз услуби. Мен сизларни гапларингизни тушунмасдим, лекин дарровда қандайдир буюк кимса билан юракдан боғланган дўстлигингизни ва у кўринмас тарзда сизларни ёнингизда бўлганини тушундим. Менга ҳақиқатдан ҳам у сизлар билан биргадек туюларди! Бу мени қаттиқ таъсирлантирди. Мен жоним билан сизлар ҳақингизда кўпроқ билишни истардим.
Сизларни овқатингизга қўшилган махсус дориворлар ёрдамида қимирлай олмайдиган ҳолатга келтиришганида, сизлар учун қўрқишни бошладим. Бу мамлакатда жуда кам ҳолларда махбуслар билан бундай қилишади. Бу яширинча сизлардан кўрқишларидан далолат берарди: сизларни қўшиқларингиздан ва ортингизда турган кучдан. Бунданда қўрқинчлироқ нима юз бериши мумкин эди? Ҳеч бўлмаганда, гангитадиган таъсирини камайтириш учун, сизларга кўпроқ сув ичиришга ҳаракат қилдим ва қайсидир миқдорда кучларингизни сақлаб қолишингиз учун сувга қувват бўладиган моддалар қўшардим. Сизларни қутқарилишингиз учун яна нима қила олардим? Ахир уйда, умуман бутун мамлакатда ишониб бўладиган ҳеч кимим йўқда.
Ниҳоят, тўртинчи ёки бешинчи куни, ёнларингизга кирганимда, ҳаёлимга ажойиб бир фикр келди: ҳали соғлом бўлган пайтингизда сизлар гаплашган ҳўжайинингиз балки шу ердадир? Шунда мен тўғридан‑тўғри ва баланд овозда унга мурожаат қилишга қарор қилдим. У шунақа кучли ёш йигитлар фалаж ҳолда ётишига қараб тура олармиди? Шу пайт мен югуриб ташқарига чиқиш кераклигини ҳис қилдим. Иш қизиган пайти! Бу ақлга сиғмасди, чунки нима қилишни ҳам билмасдим. Ёнимда кўзга ташланадиган қирра соқолли бир киши кетаётганди. Мен уни бир марта кўрганман ва у ҳақда фақат Кенгаш биносининг хавфсизлик бошлиғи эканлигини билардим. У менга дўстона қарагани учун, мардлик йиғиб, сизларни оғир аҳволда эканлигингиз ҳақида айтишга қарор қилдим. Қолганлари эса, – сизларга маълум!
Гапини шу ерида жим бўлиб, кейин давом этди:
‑ Сизлар хавфсиз эканлигингиздан хурсандман! – ва уй бекасига қараб деди: ‑ ўша ёмон уйда бошқа ишламаслигимдан ҳам! Мен уйингизда ҳар қандай ишни қилишим мумкин!
Никодимнинг оиласи билан қилган нонуштадан кейин, уй бекаси уларни ертўласи ва ошхонаси бор катта эски бир уйга олиб борди. Том, ошхонадан бошқа, ибодатхонани энг чиройли жой деб билди. Ибодатхона деб, ранг‑баранг ойнали кичкина баланд хонани айтишарди. Деворларига усталик билан ажойиб суратлар – шоҳ ўғлининг ҳаётидан лавҳалар чизилганди. Том дўстлари билан уларни дарровда таниди. Суратларнинг бирида у касалга шифо бераётгани, бошқасида эса – денгиз устидан юргани, яна бирида – дўстлари билан суҳбатлашгани чизилган эди.
‑ Шоҳнинг ўғли, биз уни яхши биламиз! – хурсанд бўлди Мирош.
Хурсандчиликка тўлган, ўзларининг тажрибасидан келиб чиққан ҳолда навбат билан у ва унинг отаси– шоҳ ҳақида гапириб беришарди. Никодим хоним, болалари ва Лора ҳайрат билан уларга қарарди. Ҳеч ким, ҳеч қачон Қудратли ҳақида бундай гапирмаганди!
‑ Илтимос, гапиришда давом этинг, у ҳақида кўпроқ билишни хоҳлаймиз! –улар чақнаб турган кўзлари билан қайта ва қайта ҳитоб қилишарди.
Бироқ тушлик пайти келиб қолди. Тушликдан кейин, Том дўстлари билан атрофни, яйловларни ва қаср атрофидаги ўрмонни отга миниб, томоша қилишни хоҳлашарди. Лекин аёл афсусланиш билан бошини чайқади. Афсуски, улар ҳеч қаерга чиқиши мумкин эмасди. Умр йўлдоши хайрлашаётганда, буни қатъийлик билан назорат қилишини топширганди.
‑ Биласизларми нима, ‑ хитоб қилди Педро, ‑ келинглар бўлмасам, ҳаммамиз биргаликда ибодатхонага бориб, шоҳдан ҳаммасини яхшилик билан тугашини сўраймиз!
Ҳа, бу хонада шоҳ билан мулоқот қилиш осон эди! Балки, бу оиланинг ота‑боболари кўп йиллар давомида буни қилишган бўлса керак.
Ота‑боболар – бу сўз ҳозиргина Томни ҳаёлига келди ва ҳали уйида бўлганида шоҳ унга айтган бир далил эсига тушди. Энди бу унга муҳим тушунча бўлиб қолганди. Ҳм, шу пайтгача ҳаёт қайсидир миқдорда ўзининг бошини узоқ ўтмишда бошлаши ҳақида ҳеч ўйламаган экан. Бу нарса ҳозирги замонга қандайдир таъсири борми? Унинг ўзига–чи? Ҳаёлига бу ерда шундай фикр келгани ғалати!
Ҳозиргина уни дўстлари қўшиқ айтишни бошлади. Улар бу мамлакатни тилига энг осон ашулани таржима қилишга уринишди. Таржима яхши чиқди, шунинг учун болалар, Лора ва уй бекаси қўшилишиб айтишганида, жуда хурсанд бўлишди.
Уларни дарвозани шошилинч тақиллаши тўхтатди. Никодим хоним ҳаммасини аниқлаши зарур эди. Кимдир дарвоза олдида туриб, уни киритишларини сўрарди.
‑ Илтимос, ҳаммангиз ошхонага боринглар! Бу хонани ёпиб қўйишим керак, бу ҳақида ҳеч ким билмаслиги керак! – шошиб ҳитоб қилди у.
Том, унинг дўстлари ва Лора бўйсунишди. Улар беихтиёр чиғаноқларига ёпишишди, балки шоҳ уларга бирон нарса демоқчидир. Далда жавобини олиб, уларни юраклари тинчлик ва хотиржамликка тўлди. Ҳаммаси жойида эди.
Уй бекаси ҳовли орқали, кичкина зина бўйлаб, дарвоза томондаги тепада жойлашган кузатув минорасига шошилди. Тепадан у дарвоза олдида туриб, киришни сўраётган ким эканини кўриши мумкин эди.
‑ О, устоз Гамалиил! – хитоб қилди уй бекаси. – Илтимос, ноодатий кутиб олаётганимиз учун бизни кечиринг! Сизни кўрганимиздан хурсандмиз!
Уй бекаси пастга тушганида, устоз Гурион тезда ҳовлига кириб келди. Жуда букчайган ва мутлақо ҳолдан тойганди! У билан яна бир киши, уни ишончли хизматкори, биродар Кондрад бор эди. Уни кекса ёши учун бу жуда хавфли ва ноодатий эди.
‑ Нимага файтонингизда келмадингиз? – деб сўрамоқчи бўлди уй бекаси, бироқ уни нигоҳлари ҳар қандай саволни тўҳтатарди.
Никодим хоним ва қалин жун рўмол билан ўраниб олиб, креслода ўтирган устоз уй эгасини ишчи хонасида ўтиришарди, шунда устоз тушунтиришни бошлади:
- Олижаноб хоним, мени чин дилдан кутиб олганингиз учун ташаккур. Сизга маълум бўлсин, мен қочқин каби келдим.
- Сиз – қочқин каби, устоз! Наҳотки, мамлакатда шунчалик қалтис вазият бўлса?! – хитоб қилди уй бекаси. – Ҳўжайинимни ишлари қандай?
Хонимни кўзлари ёшга тўлди. Устоз тинчлантиргандай, уни майин қўлларига тегди:
‑ Мен сизга ундан салом етказишим лозим. Уни оқланиш учун ҳали имконияти бор. Бу билан нима демоқчи билмадим‑у, лекин кеча уни кўришга борганимда, у ҳақиқатдан ишончи комилдек кўринди. Тўғрироғи, у шаҳардаги хонадонингизда, уй қамоғида ўтирибди.
Шаҳардаги хонадонда! Қамоқда эмас! Хоним енгил нафас олди. Демак, иш хавфсирагандек ёмон эмас.
- Азиз меҳмонларингизни чақиришни хоҳламайсизми? Мен айтишим керак бўлган нарса, уларга ҳам тегишли! – илтимос қилди кекса. Хоним тезда ўрнидан туриб, тўрт дўстни ва Лорани киришга таклиф қилди, болаларга эса дадаси соғлом эканини ва салом йўллаётганини айтди. болалар янги меҳмон учун кичкина байрам тайёрлашга қарор қилишди ва топшириқни олиб, хурсандчилик, завқ билан ва ғурурланиб чиқиб кетишди.
‑ Никодим, Кенгаш хавфсизлик кучлари президенти томонидан махсус танлаган қўриқчилари билан қўриқланаяпти. Ўғирлаш пайтида у қиличини ишлатмагини учун қонун устози Каиафа уни судга бермоқчи, ‑ маълумот берди устоз. – Уни уйига кирган ҳар бир киши қаттиқ текширилаяпти ва рўйхатдан ўтказилаяпти. Бу мени ҳам ўйлантириб қўйди, чунки Кенгаш президенти мени ҳам унчалик ёқтирмайди. Шунинг учун мен кўп ўйлаб ўтирмай, кечаси яширинча керакли нарсаларимни жойлашини сўрадим - да, уйимдан ва шаҳардан чиқиб кетдим.
Мен шаҳар дарвозаларидан яширин чиқиш йўлини биламан.
‑ Ўшандан бери йўлдамисиз? – ҳамдардлик билан гапирди уй бекаси. Ҳа, шу кечанинг ўзидаёқ у шаҳардан хавфсиз масофага узоқлашишга улгурганди ва саҳар пайти кўзга ташланмаслик учун овчилар уйида ухлаб олганди.
Тўрт дўст ва Лора бу жаноб атрофида ўтиришиб, ўйланиб, диққат билан эшитишарди.
‑ Кенгаш президенти – бу ўша Кал бўлса керак? – сўради Том.
Устоз Гамалиил ижобий бошини қимирлатди:
‑ Уни исми Каиафа, қонун устози Каиафа. У жуда анчадан бери бу лавозимни эгаллаб келаяпти. У бирон нарсани ушласа, қўйиб юбормайди.
‑ Уни ўйлаши бўйича! – аниқлаштирди Мирош.
Гамалиил унга хайрон бўлиб қаради ва юзи ёришди.
‑ Ҳа, ёш дўстим, сен ҳақсан! Бу шунчаки унинг фикри! Лекин ундан кучлироқ бир кимса бор! Ахир сен шуни айтмоқчи эдинг‑ку, шундай эмасми?
Ўтирганларни олтиталаси кулиб юборишди.
- Келинглар, дарҳол шоҳга мурожат қиламиз! – давом эттирди Том. - Хавотирланиш ва ташвишланишда қийналиб ўтиришимизнинг ҳожати йўқ. Зеро, унда бизлар учун энг аъло режалар бор.
Эҳтимол, ҳурматли устозни олдида бу одобсизликдир, ёки жасурликми? Бироқ устоз кўзлари чақнаб деди:
‑ Жуда соз, ёш дўстим! Демак, ишга киришайлик! Менга сезишим бўйича, биз сизлардан бирон нарса ўрганишимиз мумкин! Ўзларингиз билгандай ибодат қилинг! Қўлимиздан келганича сизларга қўшиламиз.
Уй бекаси миннатдорчилик билан бошини чайқади, Лора ҳам кўринмайдиган Қудратлига яна мурожаат қилишларидан хурсанд бўлиб кетди.
Тўртта ёш ўринларидан туриб, ваъда қилганидек шох ўғли уларни орасида эканлигига миннатдорчилик билдиришиб, учаласи ҳам – ёш қиз, аёл ва кекса устоз кўринмайдиган шоҳга таъзим қилишди. Кейин Том ҳаммаси навбатма‑навбат шоҳга қаратилган, қисқача олқишли ибодат қилишни таклиф қилишди.
‑ Сен ажойибсан! – таъсирланиб деди йигит, сокин жимжитликда.
‑ Сен энг кучлисисан! – бироздан кейин қўшилди Мирош.
‑ Сен – бизни нажотимизсан! – кейин аёл кишини овози келди.
Бу уй бекасининг овози эди. У шунақанги ишонч ва самимийлик билан гапираётгандики, сал бўлса устоз Гамалиилни кўзларидан ёш чиқиб кетарди.
‑ Сен тезкор ёрдамчисан! – ишонч билан қўшилди Лора, чунки охирги марта Қудратли уни илтимосини эшитганди.
Қолган уч ёш йигит юрагидан ва бутун қалбидан кўринмасдан шу ерда бўлган эгасига ўз ишончини айтаётганларида, устоз Гамалиил фақатгина ҳайрон қоларди. Хайрон қолгани шунгаки, бу ерда ҳаммаси чуқур ва соҳта эмас – мутлақо шунчаки айтиладиган сўзларсиз, олдиндан ўйланган қоидаларсиз эди. Бу ердагиларнинг ҳаммаси, аёлларни қўшиб, бирон‑бир лавозимни эгаллашмаса ҳам, кўринмайдиган жанобга шахсан мурожаат қилишарди! Уларни юзларида аллақачон Кенгашга етишмайдиган нарсаларни кўрарди: хурсандчилик, завқу‑шавқ, ҳаяжон. Тўрт дўстни жанобига қаратиб узатилган қўлларидан, улар ҳақиқатдан ниманидир кутишаётганини билса бўларди. Лекин йигитлар буни шунчаки қилишмаётганди! Шубҳасиз, Қудратли уларга инъом берганини кўп марта ўз тажрибаларида синаб кўришган.
Бугун ҳам Қудратли уларга инъом берди.
‑ Мен қуруқ ерни, сувсизликдан хароб бўлаётган ерни кўраяпман. Шарқдан жудаям кичкина оқим келаяпти. У кенгроқ ва тезроқ бўлиб кетаяпти. Ер кўкаришни, гуллар гуллашни, қуриб қолган дарахтлар новда чиқаришни бошлаяпти, ‑ деди ёш, Карл. Албатта, у буни қалбида кўрди, чунки унинг кўзлари ёпиқ эди, Педро хурсандчилик билан қўшилди:
- Ҳаёлимга шоҳнинг китобидан сўзлар келди: “Нажот манбаидан қувонч билан сув оласизлар!”. Кейин яна: ”Чанқаган, Менинг олдимга кел ва ич”. Буни бир куни бизни ҳўжайинимиз, шоҳнинг ўғли айтганди.
Бу гап шу вазиятга жуда тўғри келади!
Бу сўзлар ва сурат шу ерда турганларни ҳаётида бажо келиши ҳаммага маълум бўлди. Устоз Гамалиил ва қизлар ҳар қачонгидан ҳам кўра аниқроқ билишардики: Қудратли яқин ва одамларни ўзи ўргатаяпти. У ўз ваъдасида туради: уларни чанқаган ҳалқига ҳаёт суви инъом этилади, шахсан Унинг ўзидан. Улар эса уни бошқаларга бера олишади.
Книга на Узбекском языке: - Снова у разбойников (Марк Урусла)
Во второй части трилогии вас ждет рассказ о новых приключениях Тома, получившего от царя ряд особо важных поручений.
Увлекательная история для подростков, повествующая о том, каким должны быть отношения молодого христианина с Богом, с людьми, а особенно с врагами.
Рекомендована подросткам, а также тем, кто занят духовным воспитанием молодёжи.
