Довюраклар (Макс Лукадо) 3 bob

Макс Лукадо. Довюраклар - (3-боб) Китоб Ўзбек тилида

Dovyuraklar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Тасаввур қилинг: сизнинг ҳаётингизда энди қўрқув йўқ Dovyuraklar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Мундарижа

Миннатдорчилик

1-боб Нима учун биз қўрқамиз?

2-боб Манман қишлоғининг аҳолиси

Ўзининг аҳамиятсизлигидан қўрқиш

3-боб Худо мендан чарчади

Худонинг ҳафсаласини пир қилишдан қўрқиш

4-боб Ташвишлар, йўқолинглар!

Нималардир етишмаслиги қўрқуви

5-боб Менинг фарзандим хавф остида

Ўз фарзандини эҳтиёт қила олмаслик қўрқуви

6-боб Мен жуда тез чўкяпман

Ҳаддан ортиқ машаққатлар олдидаги қўрқув

7-боб Менинг жавонимда аждарҳолар бор

Воқеаларнинг ёмон ривожидан қўрқиш

8-боб Бу шафқатсиз сайёра

Зўравонлик олдидаги қўрқув

9-боб Ўйинчоқ пуллар

Яқинлашиб келаётган қиш олдида қўрқув

10-боб Ўлимигача қўрққанлар

Ҳаётнинг сўнгги лаҳзалари олдидаги қўрқув

11-боб Кофеинли ҳаёт

Келажакдан қўрқиш

12-боб Шубҳалар сояси

Худо йўқ деган қўрқув

13-боб Агар бирон даҳшатли ҳодиса юз берса, нима бўлади?

Дунё миқёсидаги офатлардан қўрқиш

14-боб Битта соғлом қўрқув

Худо менинг қутичамга сиғмайди деган қўрқув

Хотима. Вильямнинг саноси

3-боб. Худо мендан чарчади

… Дадил бўл, ўғлим, гуноҳларинг кечирилди.

Матто 9:2

Худонинг ҳафсаласини пир қилишдан қўрқиш

Нобль Досс тўпни қўлидан тушириб юборди. Бор-йўғи битта тўпни. Биттагина узатиш. Биттагина хато. Досс бу хатони 1941 йил қилган эди.Ўшандан бери бу хато унинг виждонини қийнаб кела эди.

– Мен туфайли миллий чемпионатда ютқаздингизлар, –дейди у.

Техас университетининг футбол командаси чемпионатнинг сардори эди. Команда мавсумни мағлубиятсиз тугатиб, «Пушти ранг қадаҳ» матчида иштирок этишга умид қилган эди. Команда университет бирлашмасидаги ўзларининг рақиби – Бейлор университети футболчилари билан яккама-якка олишувга чиқди. «Узун шохлилар»нинг асосий ўйинчиси, учинчи даврада, ҳисобни 7:0 қилиб, очиқ турган Доссга анчагина узоқдан тўпни узатди.

— Мени дарвозадан фақатгина йигирма ярд ((91, 44 сантиметрга тенг узунлик ўлчови – таржимон изоҳи) ажратиб турарди, — деб хотирлайди Досс.

Тўп роса мўлжаллаб тепилган эди. «Узун шохлилар» ишқибозлари ўринларидан ирғиб туриб кетдилар. Досс «ишончли қўллар»и билан тўпни кўрди, уни қабул қилди, аммо тўп сирғаниб чиқиб кетди.

Бейлор футболчилари зўр бердилар ва мусобақа охирига бир неча сония қолганда ҳисобни тенглаштирдилар. Техасликлар энг юқори рейтингларидан маҳрум бўлдилар ва шу билан бирга, «Пушти ранг қадаҳ» мусобақасига иштирок этиш имкониятини ҳам йўқотдилар.

– Мен ўша ўйин ҳақида ҳар куни эслайман, – тан олади Досс.

Лекин у хотирлаши мумкин бўлган яхши нарсалар йўқ дея олмаймиз. Олтмиш йилдан ортиқ даврда бахтиёр эр-хотинлик муносабатлари. Ота. Бобо. Иккинчи жаҳон уруши даврида флотда хизмат қилган. Бир марта ҳатто командадаги ўртоқлари билан «Лайф» журнали муқовасида ҳам сурати чиққан. Талабалик йилларидаги ўйинларда ўн етти марта узатилган тўпни ушлаб қолди – бу университет бўйича рекорд эди. ≪Филадельфия Иглз≫ командасида ўйнаганда, икки марта Миллий футбол лигасининг чемпиони бўлган. Унинг номи Техасдаги мактаби ва «Узун шохлилар» командасининг шон-шуҳрат залларида бор.

Кўпчилик ишқибозлар айнан Досс туфайли команда ғолиб бўлган мусобақаларни ва тепилган тўпни Досс қандай ушлаб олганини эслайдилар. Досс эса ушлаб ололмаган тўпни эслайди. Бир куни «Узун шохлилар»нинг янги бош тренери билан бўлган учрашувда Досс унга бузиб қўйган ўйини ҳақида гапириб берган эди. Ўша ўйиндан бери эллик йил ўтди, аммо бу воқеани у кўзларида ёш билан ҳикоя қилиб берар эди1.

Бузиб қўйган ўйинлар ҳақидаги хотиралар аста-секин хиралашиб боради. Улар ёлғизлик қўрқувини туғдиради, бу одамларни умидсизлантириш, командага панд бериш, умидларни оқламаслигимиздан қўрқишдир. Зарур бўлган вақтда вазифамизни бажара олмаслигимиз, бошқалар бизнинг қинғир қўллигимиз ва ғилай кўзлигимиз оқибатида азият чекишлари қўрқуви. Албатта, кўпчилигимиз Досснинг ўша хатосига ўз хатоларимизни мамнуният билан алиштирган бўлардик. Қани эди, кулфатимиз фақатгина бир тўпни қабул қила олмаганимиз бўлганида эди… Биз фақатгина ўзимизнинг футбол командамизнинг ҳафсаласини пир қилган бўлсак эди…

Менинг бир ошнам бор. Унинг айтишича, у ўз ҳаётининг биринчи ярмини беҳудага ўтказган экан. Соғлом ақлдан кўра, кўпроқ истеъдодга эга бўлган ошнам маблағларни ҳам, душманларни ҳам бош айланар даражадаги тезлик билан орттирган. Эндиликда, бошқа айримлар қатори, унинг номига кантри усулида ғамгин қўшиқлар куйланмоқда. Оила вайрон. Аччиқланган фарзандлар. Жигари худди ароқни шимиб олган сингари ишлайди (айтгандай, нима учун «гўё»?)

Биз у билан суҳбатлашаётганимизда, унинг кўзлари кимнингдир қадамларига қулоқ тутаётган одамники каби ўйнаб туради. Ўтмиш, полиция изқувари сингари уни таъқиб қилади. Бизнинг суҳбатимиз бир савол: «Худо мени кечирармикин?» – саволи атрофида айланаверади.

— Худо менга хотин берди, мен оиламни расво қилдим. У менга фарзандлар ато қилди, мен уларни бой бердим.

Мен ошнамга тушунтиришга ҳаракат қиламан:

— Тўғри, сен хато қилдинг, аммо ўзинг — хато эмассан-ку! Худо ер юзига биз сингари одамлар учун келган.

Ошнам менинг сўзларимни худди саҳро жалани ўзига шимдиргани каби тинглайди. Кейинги сафар учрашганимизда, у яна ўша сўзларни эшитишига зарурат бўлади. Ҳа, қўрқувдан қуриб қолган тупроқ доимий равишда суғорилиб туриши керак.

Мен бир маҳбус билан хат ёзишиб тураман. Аслида, ёзишманинг кўп қисмини у ёзади. У йўл қўйган молиявий қонунбузарлик ҳақида яна уч йилдан беш йилгача фикр юритишига тўғри келади. Унинг хатларида уялиш ва хавотирлик ҳисси – хатолари учун уялиш, хатоларининг оқибатлари учун эса хавотирлик ҳисси навбатма-навбат устун келаверади. Уни севганларнинг ҳаммасининг у ҳафсаласини пир қилган. Жумладан, Худонинг ҳам. Айниқса, Худонинг ҳафсаласини пир қилган. Унинг гуноҳлари Худонинг сабр косасини тўлдириб юборганидан қўрқади.

Бу борада у ёлғиз эмас. «Худонинг иноят булоғининг ҳам туби бўлиши керак», деб фикр юритамиз биз. «Худо маълум белгиланган миқдорда кечириши мумкин, ундан ортиқ эмас», деб маъқуллайди бизнинг соғлом ақлимиз. ≪Агар ҳар доим қарзга раҳмдилликдан фойдалансангиз, эртами ё кечми, банкрот бўласиз≫. Иблис шундай мантиқни жуда яхши кўради. Агар иблис бизни, Худонинг инояти қатъий квота бўйича берилади, деб ишонтира олганида эди, биз қуйидагича мантиқий хулосага келган бўлардик: бизнинг ҳисобимиз охирига етди. Худо Ўз тахтига борадиган эшикларни беркитди. Истаганингизча тақиллатинг, жонингизга теккунича ибодат қилинг. Худога йўл ёпиқ.

≪Худога йўл ёпиқ≫ – хавотирнинг бутун бир галаси устимизга ёпирилади. Биз –етимлармиз, ҳимоясизлармиз ва ожизлармиз. Осмон – агар у ҳақиқатан мавжуд бўлса – бизнинг йўл варақамиздан ўчириб ташланган. Бу ҳаётда яраланган ва кейингисида ҳалокатга маҳкумлар. Худонинг ҳафсаласини пир қилиш қўрқувининг тишлари ўткир.

Аммо Масиҳнинг омбури бор. У қўрқув ҳақида биринчи марта гапирганда, қўрқувнинг қозиқ тишларини суғуриб ташлай бошлайди: «… Дадил бўл, ўғлим, гуноҳларинг кечирилди≫ (Матто 9:2). Эътибор беринг: Исо Масиҳ жасоратни ва гуноҳларнинг кечирилишини битта гапда бирлаштиряпти. Жасорат гуноҳ муаммосини ҳал қилишдан бошланиши мумкинми? Келинг, қараб чиқамиз.

Исо Масиҳ бу гапни юра олмайдиган одамга айтди. ≪… Унинг олдига тўшакда ётган бир шол одамни кўтариб келдилар≫ (Матто 9:2). Шол одам итни айлантириб кела олмайди ёки югура олмайди. Аммо унинг илҳомланиб ҳаракат қиладиган тўрт нафар дўсти бор эди. Уларнинг қулоғига, шаҳримизга Исо Масиҳ келибди, деган хабар етиб келганида, тўрталаси ўзларининг дўстини бордонга солиб, Устознинг ҳузурига олиб келдилар. Масиҳ билан учрашув уларнинг дўстига кўп яхши нарсалардан дарак берарди.

Исо Масиҳ таълим бераётган хонадон оломонга тўла эди. Одамлар деразалар токчаларида ўтиришар, эшик олдига тиқилар эдилар. Агар сиз ҳам ўша ерда бўлганингизда эди, Кафарнаҳумда ҳақиқий Худо намоён бўлибди, деб ўйлашингиз табиий эди. Аммо шол одамнинг дўстлари осонликча таслим бўладиганлардан эмас эдилар ва улар ўз режаларини ўйлаб чиқдилар. ≪… Оломон кўплигидан улар шолни Исонинг олдига олиб бора олмай, уйнинг томидан тешик очдилар. Шолни тўшаги билан Исонинг олдига туширдилар≫ (Марк 2:4).

Хавфли қадам. Кўплаб хонадон эгаларига кимдир томларини бузиши ёқмайди. Шол одамлар орасида томдаги тешикдан уйнинг ичига сакраб тушишга ишқибозлар кам учрайди. Ҳамма муаллимлар ҳам дарслари пайтида ўйналган саҳна кўринишларини ёқтирмайдилар. Юз бераётган ҳодисаларга уй эгаси ва “лифтдаги” йўловчи қандай жавоб берганини биз билмаймиз. Аммо Исо Масиҳ эътироз қилмаганини биламиз. Унинг юзида қандай табассум пайдо бўлганини Матто тасвирлаб бермайди. Улар сўрамасларидан олдиноқ Масиҳ дуо қилади. Аммо тамомила кутилмаган дуо бўлди: ≪…Дадил бўл, ўғлим, гуноҳларинг кечирилди≫ (Матто 9:2). Биз мутлақ бошқа сўзларни эшитишни кутмаган эдикми?! ≪Дадил бўл. Оёқларинг шифо топди. Фалаж ўтиб кетди. Бостон марафонида иштирок этиш учун ариза беравер≫.

Ўша одамнинг оёғи қайнатилган макаронга ўхшарди, аммо Исо Масиҳ унга мушаклар эмас, балки раҳм-шафқат инъом қилди. Исо Масиҳ нимани ўйлаяпти? Жавоб жуда оддий – Исо Масиҳ бизнинг энг чуқур муаммоларимиз бўлган гуноҳ ҳақида ўйлаяпти. У бизнинг энг қаттиқ қўрқувимиздан – Худонинг биздан кутганларини оқлай олмаслигимиз қўрқуви ҳақида қайғуради. Исо Масиҳ танани шифолашдан олдин (бу кейин юз берди), қалбни шифолади: ≪…Дадил бўл, ўғлим, гуноҳларинг кечирилди≫ (Матто 9:2).

Гуноҳ қилмоқ — Худо билан ҳисоблашмаслик, Унинг амрларини менсимаслик, Унинг баракаларини рад қилиш демакдир. Гуноҳ — Худосиз ҳаёт кечириш, ўзи учун ва ўзининг ҳақи-ҳурмати учун яшаш демакдир. Гуноҳкорнинг ҳаёти Худога эмас, балки унинг «мен»ига қаратилган. Одам Ато билан Момо Ҳаво ҳам шуни танламаганмидилар?

Улар гуноҳ қилгунларига қадар оламда қўрқувсиз яшаган эдилар. Улар мавжудот билан бирликда, Худо билан бирликда, бир-бирлари билан бирликда эдилар. Адан битта амр билан – яхшилик ва ёмонликни билиш дарахтига қўл тегизмаслик амри билан яшаш лозим бўлган амр олами эди. Одам Ато ва Момо Ҳаво танловга эга бўлиб, кундан-кунга Худога ишонишни танлаётган эдилар. Кейин эса илон пайдо бўлди, шубҳа уруғларини экди ва ўзига тортадиган таклифни айтди. ≪Ҳақиқатан ҳам, Худо шундай деб айтдими...≫ —сўрайди илон (Ибтидо 3:1). ≪…Сизлар ҳам худоларга ўхшаб қоласизлар…≫ —деб ваъда беради у (Ибтидо 3:5).

Чамаси, Момо Ҳаво қўрқиб кетди. Кимдир, Момо Ҳаво кибрга, қўрсликка, итоатсизликка тўлди, дейди... аммо биринчи навбатда қўрқув бўлмаганмиди? Худо унга муҳим бир нарсани бермаётганидан қўрқув, у нимадандир маҳрум бўлишидан қўрқув? Адан боғи унга етарли бўлмаслиги қўрқуви? Худо ҳам унга етарли бўлмаслиги қўрқуви? Худо уни қутқармаслиги қўрқуви?

Тасаввур қилинг: Момо Ҳаво Одам Ато билан бирга бу қўрқувни енгганлар. Илон эккан шубҳалар уруғига замин қолдирмаганлар. ≪Хато қиляпсан, эй судралиб юрувчи жонзот! Яратувчимиз бизга керакли нарсаларнинг ҳаммасини берди. Ундан шубҳаланишимизга сабаб йўқ. Ўзинг чиққан тешигингга кириб кет≫. Аммо улар бундай гапларни асло гапирмадилар. Улар қўрқувдан устун кела олмадилар ва қўрқув уларни эгаллаб олди.

Момо Ҳаво Худога ишонишни бас қилди ва ишини қилди – мевани қўлига олди. ≪Агар Худо бу ишни қила олмайдиган бўлса, ўзим ҳаммасини қиламан≫. Одам Ато унга қўшилди.

Одам Ато ва Момо Ҳаво ниҳоятда қўрқиб кетган одамлар қиладиган ишни қилдилар. Улар қочиб қутулишга ҳаракат қилдилар. ≪… Улар Пар-

вардигор Эгамизнинг назаридан қочиб, боғдаги дарахтлар орасига яширинди лар. Парвардигор Эгамиз:

— Қаердасан? — деб одамни чақирди.

Одам:

— Мен боғда юрганингни билдим–у, яланғоч бўлганим учун қўрқиб, яшириндим, — деди…≫ (Ибтидо 3:8–10).

Агар қўрқувни бўйсундирмасангиз, у гуноҳга олиб келади. Гуноҳ эса яширинишга олиб келади. Ҳаммамиз ҳам гуноҳ қилганимиз учун ҳаммамиз яширинамиз. Гарчи буталар орасида яширинмасак ҳам, ўзимизнинг саксон соатлик иш ҳафталаримиз ичида, ғазабимиз портлаганда, диний фаоллигимиз жараёнида яширинамиз. Ҳа, биз Худо билан мулоқот қилишдан қочамиз.

Ишончимиз комилки, Худо бизнинг ёмонликка мойиллигимиздан нафратланиши керак. Албатта, ишончимиз комил! Ахир бизлар айтаётган сўзларимиз ва қилаётган ишларимиз ўзимизга ҳам ёқмайди. Ўзимизнинг шаҳватга оид фикрларимиздан, шафқатсиз ўйларимиздан ва худбинона хатти-ҳаракатларимиздан нафратланамиз. Қилган гуноҳларимиздан ўзимизнинг кўнглимиз шу қадар айнир экан, гуноҳларимиз муқаддас Худо учун нақадар жирканч бўлса керак! Биз шундай хулоса қиламиз: Биз Худони шунчалик қаттиқ ғазаблантирдикки, буни тузатиб бўлмайди. Шунинг учун Унинг овозини эшитганимизда бута остига киришдан бошқа яна нима қоляпти?!

Ишаё пайғамбар айтганидай, биз гуноҳ оқибатида адашган қўйлардай ёлғизлик ва бесаранжомликкача етиб борамиз.

≪Ҳаммамиз қўйлардай йўлдан адашдик,

Ҳаммамиз ўз йўлимиздан кетдик…≫ (Ишаё 53:6).

Агар пайғамбар ҳеч бўлмаса бир марта менинг итимни кўрганда эди, у шундай деб ёзган бўларди: ≪Ҳаммамиз Моллидай адашдик...≫.

Шундай ажойиб итнинг ҳам қандайдир қайсарлиги, ўзбошимчалиги бор. Итимнинг бурнига қўшни ҳовлидаги пишаётган кабоб ёки янгигина овқат қолдиқлари ҳиди урадиган бўлса, уни ҳеч қандай буйруқ билан тўхтатиб бўлмайди. О, сиз билмайсизки, бу чўпонингиз ўша худобезор кучукчага чўпонларнинг ваъзига ўхшамайдиган сўзлар билан ўгит бериб, кўчама-кўча қувиб юрган. У «гуноҳ қилади», яъни шундай яшайдики, гўё унинг хўжайини ва устози йўқдай. У доим адашиб юради.

Ўтган ҳафтада биз: «Тамом, Молли бирон фалокатга йўлиқди», деб ўйладик. Унинг суратини ҳамма устунларга ёпиштириб чиқдик, чор атрофга югуриб-елдик, уни роса чақирдик. Ниҳоят, кун бўйи астойдил қилган ҳаракатларимиз беҳуда кетгандан кейин, мен дайди ҳайвонлар бошпанасига бордим. Мен бошқарувчи аёлга Моллининг ташқи кўринишини тасвирлаб бердим. У менга муваффақият тилаб, эшиклари тепасига «Йўқолган итлар» деган ёзув осилган саройни кўрсатди.

Жонзотларнинг кўнгли юмшоқ ишқибозларига огоҳлантириш: у ерга борманг! Менинг она шаҳримда ҳайдовчилар учун кинотеатрни беркитганларидан бери бундай фожиага дуч келмаган эдим. Қатор кетган қафасларда ғамгин, қўрқув тўла кўзлар сизга мунғайиб боқади. Катта-катта, юмалоқ кўзлар. Кичкина, қоп-қора кўзлар. Мана, қалин қошлари остидан қатъий боқиб турган кокер-спаниэл зотидаги итлар. Мана, яна битта диққат билан боқиб турган ит – тиззадек кал, чихуахуа зотидан. Зоти ҳар хил, кулфати битта. Худди кўзи ожиз ғозлар каби паришон, уйига қандай қилиб қайтиб боришни билмайди.

Қўтон тепасидаги ёзувга мувофиқ, терьер зотига мансуб иккита зотдор ит учун узоқдаги катта йўлдан олиб келинган экан. Қари пуделни кимдир гаражлар орқасидан топиб олган экан. Қаттиқ жунли олтинранг ретривер зотига мансуб итни кўрибоқ, Моллини топдим, деб ўйлаган эдим. Аммо у Молли эмас экан. Бу ўғил бола ит бўлиб, кўзлари Моллиникига ўхшаш жигар ранг, ёлғизликдан шу қадар куйган эдики, қарийб машинамнинг орқа ўриндиғида жойга совриндор бўлди.

Бу бошпанада Моллини топа олмадим.

Шу пайт мени кучли шижоат қамраб олди. Менда Исонинг хабарини эълон қилиш истаги жўш урди: ≪Шодланинглар! Энди сизлар адашганлардан эмассизлар!≫ Ҳамма уйсиз итларни ўзим билан олиб кетиш истаги пайдо бўлди, ҳамма эшикларни очиб, акиллаётган ва думини ликиллатаётган адашган кичик биродарларимизни машинамга олиб кетсам деган ўй менга тинчлик бермасди. Мен буни қилмадим. Итларга ёрдам беришни қанчалик истамайин, оилали одам бўлиб қолиш истаги менда устун келди.

Аммо шундай шижоат менда пайдо бўлди ва у нима учун Исо Масиҳ жасоратни илк бора эълон қилаётганида кечирим ҳақида гапирганини тушунишимга ёрдам берди. Ҳа, биз Худонинг ҳафсаласини пир қилдик. Аммо Худо бизни ҳеч қачон ташлаб қўймайди.

… У бизни зулмат ҳукмронлигидан қутқариб, севикли Ўғлининг Шоҳлигига қабул қилди …

Кол. 1:13.

Унга ишонган одам ҳукм қилинмайди…

Юҳанно. 3:18.

… Ҳа, Ўғилга кўз тиккан ва Унга ишонган ҳар бир одам абадий ҳаётга эга бўлиши Отамнинг иродасидир. Мен бундай одамларни охиратда тирилтираман.

Юҳанно 6:40.

Эй Худонинг Ўғлига ишонганлар, сизлар абадий ҳаётга эгасизлар. Шуни билиб олинглар деб сизларга бу мактубни ёзяпман.

1 Юҳанно 5:13.

Исо Масиҳ бизни жуда қаттиқ севади, шунинг учун Унинг иноятига шубҳа қолдирмайди. ≪Худонинг севгиси қўрқувни қувади≫ (1 Юҳанно 4:18). Агар Худонинг севгиси комил бўлмаганда эди, безовталик учун ҳамма асослар бизда бўлган бўларди. Комил бўлмаган севги бизнинг гуноҳларимиз рўйхатини сақлайди ва тез-тез унга назар солиб туради. Худо бизнинг хатоларимиз ҳисобини олиб бормайди. Унинг севгиси бизнинг қўрқувимизни қувади, чунки У бизнинг гуноҳларимизни қувади!

Қуйидаги ваъдани қалбингизга жойлаштириб олинг ва тугиб қўйинг. Юҳанно мактубидан қуйидаги сўзларни ёдингизда тутинг:

≪Ҳаттоки виждонимиз қийналганда ҳам “Худо ҳамма нарсани билади, У виждонимиздан ҳам улуғ” деган ҳақиқат билан Худонинг ҳузурида ўзимизни тинчлантира оламиз≫ (1-Юҳанно 3:20). Ўзингизни кечирилмаган ҳис қилганингизда, бу ҳиссиётлардан халос бўлинг. Ҳиссиётлар овоз бериш ҳуқуқига эга эмас. Муқаддас Битикка қайтинг. Худонинг Каломи ўзимизни ўзимиз танқид қилишимиздан ва шубҳалардан бир калла баланддир.

Мана, ҳаворий Павлус Титусга қандай ўгит берган эди: ≪Зеро, Худо бутун инсониятга нажот йўлини очиб бериб, Ўз иноятини кўрсатди... Айтганларимнинг ҳаммасини сен жамоатдагиларга ўргат…≫ (Титус 2:11, 15). Сиз Худонинг иноятини биласизми? Унда дадил, улкан қадамлар билан яшашингиз мумкин. Мунтазам равишда парвозга шайланишингиз мумкин – Унинг хавфсизлик тўри сизни қуласангиз ҳам тутиб қолади.

Ҳеч нима иноятнинг таъсирини аниқ ҳис қилиш каби юракда жасоратни уйғота олмайди.

Шунингдек, ҳеч нима шафқатни билмаслик каби юракда қўрқувни уйғота олмайди. Сизга очиқ айтсам майлими? Агар сиз Худонинг кечиримини қабул қилмаган бўлсангиз, сиз қўрқувга маҳкумсиз. Сиз Ўз Яратганингизни менсимаганингиз ва Унинг ўгитларини бажармаётганингизни қалбни тирновчи англашдан сизнинг жонингизни ҳеч нима қутқара олмайди. Ҳеч қандай таблеткалар, ҳаётбахш шиорлар, психиатр шифокорлар, моддий бойликлар гуноҳкорнинг қалбини хотиржам қила олмайди. Сиз ўзингиздаги қўрқувни пасайтириша оласиз, аммо ундан қутула олмайсиз. Буни фақат Худонинг инояти қила олади, холос.

Сиз Масиҳнинг кечиримини қабул қилдингизми? Агар қабул қилмаган бўлсангиз, марҳамат, қабул қилинг. «Борди–ю, гуноҳларимизни эътироф этсак, содиқ ва адолатли бўлган Худо гуноҳларимизни кечириб, бизни ҳар қандай ёмонликдан фориғ қилади» (1Юҳанно 1:9). Сизнинг ибодатингиз оддийгина бўлиши мумкин: «Эй Ота! Менга сенинг кечириминг керак. Сендан юз ўгирганимни тан оламан. Илтимос, мени кечиргин. Мен жонимни Сенинг қўлларингга топширяпман ва Сенинг иноятингга ишонаман. Исо Масиҳ ҳақи Сенга ибодат қиламан. Омин».

Худонинг кечиримини қабул қилиб, кечирилган бўлиб яшанг! Исо Масиҳ сизнинг оёқларингизга шифо бермоқда, шундай экан юринг! Исо Масиҳ қўтоннинг эшикларини очди, энди озодлик томон қадам ташланг. Исо Масиҳ сизни озод қилганда, сиз ҳақиқатан ҳам озод бўласиз.

Балки, дастлаб сиз қандайдир хўрознинг қичқириғи масаласини ҳал қилишингиз керак бўлар. Букер Т. Вашингтон кунларнинг бирида унинг онаси бир иш қилган фойдали ва ибратли воқеани ҳикоя қилади. У болалигида ҳар куни эрталаб, плантациядаги ҳамма қуллар сингари, хўрознинг қаттиқ қичқириғидан уйғониб кетаркан. Қуёш чиқишидан анча олдин, ёқимсиз фарёд палахса кулбаларга ёриб кираркан. Бу овоз Вашингтонга ва унинг дўстларига, ўрнидан туриб, пахта даласиги жўнаши лозимлигини эслатар экан. Хўроз қичқириғи уларнинг тонг саҳардан кун ботгунча қиладиган мажбурий қуллик меҳнатининг рамзи бўлиб қолган экан.

Шундан кейин озодлик ҳақидаги Декларация чиқарилди. Авраам Линкольн қулларни озод деб эълон қилди. Эртаси куни кичкинагина Букерни яна хўроз уйғотди. Бу сафар унинг онаси қўлида болта билан ҳовли бўйлаб хўрозни қувиб кетди. Вашингтоннинг оиласи бу будильникни қовуриб, нонуштага ебди. Уларнинг эркинлигининг биринчи намойиши қуллик ҳақидаги хотирани суғуриб ташлаш бўлди.

Сизга хўрознинг қичқириғи халақит бермаяптими? Балки, болтани ўткирлаш вақти келгандир? Бу Хушхабарнинг буюк хабари – ҳа, иноят воқедир, бизнинг эркинлигимиз ҳам воқедир2.

Айтгандай, менинг йўқолган итим Моллига нима бўлган экан, деб сўрарсиз? У қўшнимнинг ҳовлисидан топилди. Бизлар ҳаммамиз қўрққанимиздек, у уйимиздан узоқда йўқолган эмас экан. Сиз билан ҳам худди шундай.

Калифорния штатидаги Пасадена шаҳрида талабалар футбол командасидан энг яхши иккитаси ҳар йили ўтказадиган мусобақа; бу мусобақа 1902 йилдан бери ўтказиб келинади, 1932 йилдан бери «Пушти ранг қадаҳ» стадионида ўтказилади. – Таҳририят изоҳи.

≪Узун шохлилар≫ — техасликларнинг лақаби. — Таҳририят изоҳи.

Янги Аҳднинг юнон тилидан нозир Кассиан (Безобразов) таҳрири остидаги таржимаси билан қиёсланг: ≪…биз —ҳақиқатдан пайдо бўлганмиз ва юрагимиз бизни нимададир ҳукм қилмасин, Унинг қаршисида юрагимизни хотиржам қиламиз; чунки Худо бизнинг юрагимиздан катта ва ҳамма нарсани билади≫ (1 -Юҳанно 3:19, 20). — Таҳририят изоҳи.

Менежер Талиафер (Тальяферро) Вашингтон (1856 —1915) — Америка қора танлиларининг маърифатли бўлиши учун курашган нотиқ, сиёсатчи, ёзувчи. – Таҳририят изоҳи

Книга на Узбекском языке: - Бесстрашные (Макс Лукадо)

Все мы чего-либо боимся, но Макс Лукадо спешит нас порадовать: от страха есть противоядие! В своей новой книге он призывает читателей задуматься над словами Христа, настойчиво призывавшего Своих учеников не бояться, и предлагает действенное духовное лекарство от страха