Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (20-боб) Ўзбек тилида 

МУНДАРИЖА

Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат 
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер 
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла

20-боб Раббий, мени салбий қарашлардан қутқар

Олдин мен ташвиш билан, руҳий ҳолатда ва ноиложликда яшаш — оддий ҳолат деб ўйлардим. «Балким, мен шундайдирман», — дердим мен ўзимга-ўзим. Аммо Исога ишониб Уни қабул қилганимдан кейин, кимки Худога ибодат қилса, Унинг йўлларидан юрса, ҳамма нарсанинг иложи бор экан. Демак, номаъқул одатларсиз тинчгина ҳаёт кечирса ҳам бўлар экан. Агар биз Худога мурожаат қилсак, У бизнинг устимиздан қалин ҳўл кўрпани олиб ташлагандай, салбий одатлардан озод қилар экан, фақатгина биз Унга мурожаат қилишимиз лозим. Шунинг учун бизлар бу ҳақда ибодат қилишимиз керак.

Худо сизни ўз ҳолингизга ташлаб қўйганга ўхшаш ҳолатни ҳис этганмисиз? Агар «ҳа», деб жавоб берсангиз, демак, сиз ёлғиз эмассиз, аслида сиз яхши одамлар қуршовидасиз. Бу ҳис-туйғуни нафақат миллионлаб одамлар бошларидан кечиришади, балки Исонинг Ўзи ҳам бундай ҳолатга тушган. Ўз ҳаётининг энг оғир дақиқаларида У шундай деб фарёд қилган: «Тангрим! Тангрим, нега Мени ташлаб қўйдинг?» (Матто 27:46). Бизнинг ҳаммамизда шундай дақиқалар бўладики, гўё бизлар яккаланиб ўз ҳолимизга ташлаб қўйилгандаймиз. Аслида эса бундай эмас. Худо доим биз билан ва У бизга ёрдамга тайёр, фақат биз Унга илтижо қилишимиз керак. Муаммолар ва талофотлар уммонида бизлар салбий ҳис-туйғуларга ғарқ бўлиб кетмаслигимиз даркор. Худонинг Каломини ҳақиқат деб билиб, биз ибодатда бу қўргуликларга қарши тура оламиз.

Салбий ҳис-туйғулардан қутулишнинг ҳақиқий етти усули

1. Безовталикни инкор этинг. Сизнинг ҳаёт йўлингизда учраётган тўсиқлар қанчалик жиддий бўлишидан қатъий назар, Исо уларни енгиб ўтганини ёдингизда сақланг. «Дунёда қайғу-алам чекасизлар, лекин дадил бўлинглар. Мен дунёни енгдим» (Юҳ. 16:33). Худонинг ҳузурида бўлишимиз билан хавотирлардан озод бўламиз. «Ичимда қайғуларим тошиб борганида, таскинларингдан кўнглим қувончга тўлди» (Забур 93:19).

Қайғу-алам бошимизга тушганда, бизларга ёрдам берувчи Масиҳга ишонмай қўямиз. Агар сиз Унга мурожаат қилсангиз, У албатта Ўз содиқлигини исботлаб беради. «Нима еймиз, нима ичамиз, деб қайғуриб юриб безовта бўлманглар. Дунё халқлари ҳадеб бу нарсаларнинг пайида юрадилар. Лекин сизларнинг Отангиз (яъни Худо) буларга муҳтож эканлигингизни билади-ку! Сизлар, яхшиси, Худо Шоҳлиги пайида бўлинглар ва қолгани сизга насиб этади» (Лука 12:29-31). Худованд бизга шундай дейди: «Сизлар ҳеч нимадан безовта бўлманглар, лекин ҳамма нарса учун ибодат қилинглар!»

2. Қаҳр-ғазабни инкор этинг. Биз кўпинча ғазабланамиз ва Худонинг марҳамати ҳаётимизга кириб келишига ғазаб тўсқинлик қилади. Жуда кўп маротаба ғазаб отига минган одамлар Худо уларнинг ҳаётига кириб келишига халақит қилишаётганига гувоҳ бўлганман. Ғазаб ҳиссига берилиб, биз қалбимиз эшикларини гуноҳга ва иблисга ланг очиб берамиз. Улар қалбларимиз ҳукмдори бўлиб олишади. «ғазабланиб, гуноҳ қилманглар: қуёш ботгунча, ғазабдан қайтинглар; иблисга фурсат берманглар» (Ефес. 4:26-27).

Ғазабланган одам атрофдаги ҳамма нарсаларни қўпориб, чилпарчин қилади, натижада жиддий хатоликларга йўл қўяди. «ғазабланган одам жанжал чиқаради, жиззаки эса кўп гуноҳ қилади» (Ҳикмат. 29:22). Қанчадан-қанча эркаклар ғазабланиб ўз хотинларини калтаклайдилар, ҳаттоки ўз ҳаётларини бузиб уларни ўлдирадилар ҳам. Қанчадан-қанча аччиқланган аёллар таниш-билишлар ва ўз оиласи билан алоқаларини узиб, Худо улар учун ҳозирлаб қўйган нарсалардан маҳрум бўладилар. Фақат ақлсиз одамгина ғазабланади, доно эса аламини бировдан олиш оқибатида ўз ҳаётидан ажраб қолишни истамайди. «ғазабланишга шошилма, чунки ғазаб фақат аҳмоқларнинг юрагида ин қуриб олган» (Воиз 7:9). Сизни ғазабланишдан асрашни Худодан сўранг, ўшанда сиз У ваъда қилган бахт-саодатга эришасиз.

3. Норозиликни инкор этинг. Салбий ҳис-туйғуларни билиш ва ўз ҳаётингиздаги норозиликларни англаш жуда ҳам осон. Унда тинчлик ва хотиржамликнинг йўқлиги нафақат кишини, балки унинг атрофидаги барча одамларни бахтсиз қилади. Инсон ўз ҳаётини ўзгартирмоқчи бўлса, бунинг ҳеч қандай ёмон томони йўқ. Агарда бу мияга ўрнашиб қолган фикр бўлса-чи, унда ўз ички ҳиссиётларимизни қурбон қилишимизга тўғри келади. Ҳар гал тушкунликда қолганингда ҳаворий Павлуснинг сўзларини эсла: «…Буларни муҳтожликдан айтганим йўқ. Чунки мен ҳар қандай шароитда борига қаноат қилишга ўрганганман. Мен танқисликда ҳам, мўл-кўлчиликда ҳам қандай ҳаёт кечиришни биламан. Ҳар қандай шароитда ва ҳар ерда ҳам тўқ бўлиш, ҳам оч қолиш, ҳам фаровонликда яшаш, ҳам муҳтожликда қолишнинг сирларини ўрганганман. Мени қўллаб-қувватлаётган Исо Масиҳнинг мадади билан ҳар нарсани қила оламан» (Флп. 4:11-13).

Худо сизга фароғатни ваъда қилади: «Демак, Худо халқининг фароғат куни (яъни Парвардигор дунёни яратишнинг еттинчи кунида Ўз фаолиятидан тинганига ўхшаб, имонлилар ҳам ҳаётларини охирида абадий ором ва ҳузур-ҳаловатга эришади) келажакка қолади» (рус Синодал Инжилида: «Демак, Худо халқининг фароғат кунига шанба қолади» — Изоҳ тарж.) (Ибр. 4:9). Ҳар қандай шароитда ҳам тинчлик, осойишталик ва шодликка эришиш мумкин. Худога, олдимга шундай мақсад қўйдим, деб ваъда бериш учун Унинг ёрдамини сўранг.

4. Ҳасадни инкор этинг. Сиз ўз нигоҳингизни Худога қаратиб, Унинг нимага эга эканлигини ўйлаш ўрнига, сиз бошқа одамга қараб, унинг нималарга эга эканлигини кўрганингизда, ҳасад руҳи сизни қамраб олади. «Чунки қаерда ҳасадгўйлик ва худбинлик ҳукм сурса, у ерда тартибсизлик ва ҳар хил ярамаслик пайдо бўлади. Лекин юқоридан тушган донолик эса, биринчидан, покдир. Иккинчидан эса муросали, мулойим, бўйсунувчан, тўла меҳр-шафқатли, яхши самаралар билан тўлиб-тошган, беғараз ва риёсиздир» (Ёқуб 3:16-17). Зинҳор қуйидагича ўйламанг: «Агарда менинг сочларим уникига ўхшаганида, юзим… жуссам уникидай бўлганида… агар менинг кийимларим ўшаникидай бўлганда, агар менда ўша қизнинг иқтидори, унинг қобилияти, унинг бойлиги, унинг эҳтироми бўлганда эди!.. Агар менинг ҳам эрим унинг турмуш ўртоғига, болаларим эса унинг фарзандларига ўхшасайди!» Бундай гапларнинг ўрнига сиз нигоҳингизни Раббийга қаратинг. Унинг келишганлигини, Унинг бойликларини, Унинг иқтидорини, У Ўзини тутишини, Унинг ёрдами ва Унинг кучи ҳақида ўйланг. У сизга қолдирган бой мероси учун Унга шукроналар айтинг, бу меросни интизорлик билан кутаётганингизни Унга билдиринг.

Қобил акаси Ҳобилни барча нарсаларига эгалик қилиш ниятида уни ўлдиради. Мана ҳасад қачон ва қандай пайдо бўлган. Аммо Қобил қилган жиноятидан бутун умр азобланади. «Сизлар ҳам бу дунёнинг одамларидай юрибсизлар. Орангизда ҳасад, жанжал ва келишмовчиликлар бор экан, дунёвий эмасмисизлар? Бундай ҳаракат қиларкансизлар, бошқа одамлардан нима билан фарқланасиз?» (1 Кор. 3:3). Қолган умримизни бошқа одамнинг мол-мулкига эга бўлиш ниятида ҳасад билан яшашни биз хоҳламаймиз. Ҳасад бизга жуда қимматга тушади. «Беозор юрак тана учун ҳаёт, ҳасад эса — суякка ёпишган чиринди» (Ҳикмат. 14:30). Сиз Раббийнинг севгисига гувоҳлик бериш, бошқа одамларга бу севгини улашиш учун ибодат қилинг. «Севги сабрли ва кўнгилчангдир. Севги ҳасад қилмас, кеккаймас, шишинмас» (1 Кор. 13:4).

5. Руҳий азобланиш ҳолатини инкор этинг. Васваса — қалбнинг салбий ҳолатларини энг тарқалгани. Бизнинг орамиздаги кўпчилик одамлар руҳий азобланиш ҳолатида яшайдилар, буни ҳатто ҳис ҳам этмайдилар. Қалбнинг азоб чекиш ҳисси ҳаммага маълум, биз бунга оддий ҳолатдай қараймиз. Аммо Худо сизни руҳан азобланишингизни кўришни хоҳламайди.

Муқаддас Китоб қаҳрамонларининг кўпчилигига ҳам васваса ҳолати маълум. «Мен оҳ-зор қилавериб ғоятда чарчадим, ҳар кеча кўрпам нам бўлади, кўз ёшим-ла ҳўллайман тўшагим. Кўзим нури қайғудан адо бўлди, ёву ағёр мадоримни тамом қилди» (Забур 6:7-8). «Шармандаликдан юрагим қон бўлди, ўлар ҳолатда дармонсизман. Шафқат кутдим, аммо беҳуда; тасалли қидирдим, лекин топмадим» (Забур 68:21). «Жоним ғам-ғуссадан адо бўлмоқда, Каломинг билан мени мустаҳкамлагин» (Забур 118:28). Лекин хушхабар шундан иборатки, Худо бизни бундай руҳий ҳолатда кўришни истамайди. Бизлар Унинг шодлигини ҳис этишимизни, бу шодлик васваса туйғусини бизлардан қувиб чиқаришини У хоҳлайди. «Худованд эшитди муножотимни; ҳа, ибодатимни Худованд қабул этади» (Забур 6:10). Худо бизларнинг Унга қаратилган ноламизни эшитишни ва бизни васвасадан қутқариб олиб чиқишни истайди.

6. Ғам-ғуссани инкор этинг. Кислота терини емиргандай, ғам бизнинг ич-этимизни кемириб ташлайди. Агар ғам-ғусса сизни эгаллаб олса, сиз Раббий марҳаматидан маҳрум бўласиз. «Чунки сенинг аччиқ зардага бўлган ва ёвузлик занжирига боғланганингни кўряпман» (Ҳаворий. 8:23). Агар сиз ҳар куни сано айтувчига ўхшаб, ўз-ўзингиздан: «Қачонгача қийнар эканман жонимни, туну кун талвасада тўлғаниб қалбим? Токайгача душман мендан ғолиб чиқар экан?» (Забур 12:3), деб сўрасангиз, демак, ғам-ғусса сизнинг қалбингизда рак безидай томир отиб кетган. Лекин биз бундай ҳаёллардан воз кечиб, уни калламиздан чиқариб ташлашимиз мумкин. Биз ғас-ғуссага қарши туришимиз учун Худодан ёрдам сўрашимиз керак. «Диққат этинглар, бирортангиз ҳам Худонинг иноятидан маҳрум қолманг. Яна орангизда бирор аччиқ томир униб-ўсиб, оғуси кўпчиликка юқиб, заҳарламасин» (Ибр. 12:15).

Сиз ҳар қандай ғам-ғуссадан озод бўлиш учун ва сизнинг қалбингизни шукроналик, тоат-ибодат туйғуси қоплаб олиши учун Худога ибодат қилинг. Раббийдан бўлмаган барча нарсаларни юрагимдан ҳайда, деб Муқаддас Руҳдан сўранг.

7. Умидсизликни инкор этинг. Умидсизлик — бу тезлик билан эмас, аста-секин қалбингизга ва танангизга таъсир этиб ўлдирадиган душман. Агар сиз ўзингизни Худовандга топширишга қарор қилсангиз, У сизнинг барча эҳтиёжларингизни тўлдиришга ва умидсизликдан қутулишингизга ёрдам беради. Ҳаётдаги у ёки бу ҳодисаларга муносабат билдиришимиз каби, бизлар бугун умидимизни Худога ишониб топширишимиз мумкин. Бизнинг қалбимизни сақлаб қолиш имконияти бор. «Маккорнинг йўли машаққатли ва ҳатарли; кимки ўз қалбини асрамоқчи бўлса улардан узоқлашсин» (Ҳикмат. 22:5). Умидсизлик — қалб ўлими. Уни тарк этишга қарор қилинг. Ҳаётингиз қанчалар зимистон бўлмасин, сизнинг ҳар доим Раббийга ишончингиз комил бўлиши керак. Худодан, келажакда менга умид бер, юрагимни миннатдорчиликка тўлдир, деб Ундан сўранг.

Салбий ҳолатларнинг негизида шубҳа ётади. Ўзини батамом Худога топширганларда ҳавотирга ўрин бормикан? Уларда ғазабга, тушкунликка, ҳасадга, умидсизликка ва афсусга асос борми? Бизларнинг ҳар биримизга ҳаётимизнинг қайсидир бир даврида салбий ҳолат таъсир этган, шунинг учун муаммолар юзага келганда уялиш керак эмас. Лекин бундай туйғулар сизни узоқ вақт эгаллаши керак эмас. Бундай салбий ҳис-туйғуларни инкор этинг, токи улар сизнинг ҳаётингизга кириб олмасин. Қутулишга интилишингиз, Худо сиз учун ҳозирлаган келажак йўқ бўлишига йўл қўймаслигингиз лозим.

Ибодат

Эй, Раббий, Сенинг шодлигингда ва Сенинг тинчлигингда яшашимга ёрдам бер. Хавф-хатарга, ҳасадга, қаҳр-ғазабга, норозиликка, безовталикка, васвасага, умидсизликка қарши туришимга менга куч ва ақл-идрок ато эт. «Танимдаги руҳим жуда тушкун, сийнамдаги қалбим аламзада» (Забур 142:4) бўлганда мени қутқаргин. Бу салбий ҳолатларга ўз ҳаётимни бағишлашни мен истамайман. Сен мен учун ажойиб нарса ҳозирлаганингни мен биламан. Агар мен салбий ҳис-туйғуларга берилгудек бўлсам, буни менга аён қил.

Сен Ўз Каломингда бизлар сабр-бардош билан ўз жонимизни сақлаб қолишимизни айтгансан (қаранг: Лука 21:19). Шундай йўл тутишга менга сабр-тоқат ато эт. «Ўз юрагимни сақлашимга» менга ёрдам бер, зеро «у — ҳаёт манбаидир» (Ҳикмат. 4:23). Мен ўзимни бехавотир ҳис этишимга ёрдам бер, юрагимни юмшат. Бошқаларнинг заифликларини тушунишни ва ўзимга нисбатан талабчан бўлишни менга ўргат. Менинг шодлигим булоғи — Сен хочда қилган ишинг. Ҳар доим шуни ёдда сақлашимга ёрдам бер.

«Душман жонимнинг пайига тушди, ҳаётимни оёқости қилди. Дунёдан ўтиб кетганлар каби, мени қоронғуда яшашга мажбур этди. Танимдаги руҳим жуда тушкун, сийнамдаги қалбим аламзада. Илгариги кунларни эслайман, барча ишларингни фикрлаб юраман. Қўлларинг ижоди ҳақида ўйлаб юраман. Қўлларимни Сен томон чўзаман, жоним қуриган ер каби Сенга ташна. Эй, Худованд, мени тезда эшитгин! Соғинчдан руҳим ҳолдан кетмоқда! Юзингни мендан яширмагин, токи гўрга кирганлар каби бўлиб қолмайин! Саҳардан иноятли сўзингни эшиттиргин, чунки Сенга умид боғлаганман. Юрадиган йўлимни менга кўрсатгин, чунки Сенга кўнгил боғлаганман» (Забур 142:3-8). Ғам-ғуссада Сенга нола қилганимда, Сен мени эшитиб жавоб берганинг учун, эй, Тангрим, Сендан миннатдорман (қаранг: 16:6). Сени билганимдан келадиган шодлик менинг юрагимни тинчлик ва бахтга тўлдирсин.

МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар

Ҳеч нарсадан ташвиш қилманглар, лекин ҳар доим ибодатда ва илтижода бўлиб, ҳар бир тилагингизни Худонинг олдида миннатдорчилик билан изҳор қилинглар. Шунда инсон хаёлига сиғмайдиган, Худо берган тинчлик сизнинг кўнглингиз ва фикр-хаёлингизни хотиржам қилади.

Флп. 4:6-7

Эгамизга нола қилдилар кулфатда қолганларида, Эгамиз сақлади уларни азоб-уқубатлардан. Уларни зим-зиё зулматдан олиб чиқди, Уларнинг кишанларини парча-парча қилди.

Забур 106:13-14

Эй оғир юк остида қийналиб, ҳориб-толган ҳаммаларингиз! Менинг ҳузуримга келинг, Мен сизга ором бераман.

Матто 11:28

Тақводорлар ёлворар, Эгамиз эшитар, Барча балолардан уларни Эгамиз қутқарар. Кўнгли чўкканларга Эгамиз яқиндир, Руҳан эзилганларни У қутқарар.

Забур 33:18-19

Худодан умид қилганлар янгидан куч олади, бургут сингари қанот қоқади. Югуриб улар чарчамаслар, Юриб улар толиқмаслар.

Ишаё 40:31

Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины  (Сторми Омартиан)