Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (26-боб) Ўзбек тилида 

МУНДАРИЖА

Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат 
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер 
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла

26-боб Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин

Мен 14 ёшлигимда қўшни ўспиринни бир дугонам билан таништирмоқчи бўлиб, шундай дедим: «Бу бақалоқ Майк». Ҳамма болалар уни бошқа Майклардан ажратиш учун шундай деб аташарди. Худди шу пайт мен Майкга қарадиму унинг кўзларидаги маюсликни кўрдим. Уни «бақалоқ» деб атаганим ёқмаганини тушундим. Мен жуда ёмон вазиятда қолдим, чунки мен уни хафа қилмоқчи эмасдим. Аслида у мен учун келишган бола, нега энди у ташқи кўринишидан норози эканлигини мен тушунмасдим. Мен учун «бақалоқ Майк» лақаби хазил эди, Майкнинг ўзи ҳам илгари хафа бўлмасди. Аммо адашган эканман, бундай лақабдан у хафа экан. Ўшанда хафа қиладиган сўзлар қалбни яралаши мумкинлигини мен тушунмасдим. Мен жуда уялиб кетдим, ҳатто кечирим сўраш ҳам ҳаёлимга келмабди. Бу воқеани эсдан чиқаришга қарор қилдим. Мен, Майк ҳам буни эсидан чиқаради, ҳаммаси ўз ўрнига тушиб кетади, деган фикрга келдим.

Тез орада биз у ердан бошқа жойга кўчиб кетдик, Майкни эса бошқа ҳеч кўрмадим. Ўша воқеа унут бўлиб кетганди. Фақат ўн беш йил ўтгач, яъни имонли бўлганимдан кейин, мен бу ҳақда эсладим. Юрагимни Худо олдида тўлиқ поклаш учун ҳар бир қилган гуноҳимни эсимга солишини Худодан сўраб ибодат қилдим, чунки барча гуноҳларимни мен тан олиб иқрор бўлишим ва тавба қилишим керак эди. Бундай ибодатдан кейин дарҳақиқат, барча аҳмоқона қилиқларим, шу жумладан, Майкни ҳақорат қилганим тўғрисидаги хотиралар сел каби оқиб келаверди. Мен айтган сўзларимдан, қахримнинг қаттиқлигидан ва Майкка етказган дилозорликдан афсусландим. Мен ҳайратда қолдим, чунки ўзим неча бор қаҳри қаттиқ ва қўпол одамлардан озор чекканман, худди шундай озорни ўзим ҳам Майкка етказдим. Мен Худодан, нодонлигимни, шафқатсизлигимни кечир, деб сўрадим.

Мен Майкни излаб топиб кечирим сўрашим мумкин эди, шундай қилардим ҳам, аммо бунинг иложи йўқ эди. Мен гуноҳимни ювишга ҳаракат қилдим, Раббийдан Майкни марҳаматлашини сўрадим. Майкка айтган сўзларимни унинг хотирасидан ўчириб ташлашини сўраб ибодат қилдим.

Ияк ва бурун ўртасида жойлашган шундай аъзо борки, у кўплаб кўнгилсизликлар ва нохушликлар келтириб чиқаришга қодир. Баъзида суяги йўқ тилдан шундай номаъқул сўзлар чиқадики, натижада биз бошқаларнинг дилини оғритамиз, сўнг ўзимиз номаъқул сўзларимиздан азоб чекамиз. Ўн беш йил олдин гапирган сўзларим учун мен жуда катта тўлов тўладим. Айтилган сўз — отилган ўқ. Бундан кейин жавоб олиш ниятида фақат кечирим сўраш мумкин. Бизнинг оғзимиздан номаъқул сўзлар чиқмаслиги учун, юракларимиз севгига ва эзгулик қилиш истагига тўла бўлиши керак. «Зеро одамнинг дилида нима бўлса, тили ўшани гапиради» (Матто 12:34). Агар бизнинг юракларимиз Худонинг ҳақиқати ва севгисига тўла бўлса, нима пок ва илтифотли бўлса, биз шу ҳақда гапирамиз.

Фақат нолийдиган ёки бошқалар тўғрисида фақат ёмон гапирадиган одам билан учрашганмисиз? Бу зерикарли эмасми? Истаган пайтда оғзидан қабиҳ сўзлар отилиб чиқадиган жамиятда бўлганмисиз? Бундай суҳбатдошлардан қочиб кетгинг келади, тўғрими? Муқаддас Китоб шундай дейди: «Ҳамма нарсани нолимай ва шубҳаланмай қилинглар…» (Флп. 2:14). Ҳаётдан нолишимиз билан биз Худога ишонмаслигимизни, У бизни бошқаришига, ғамхўрлик қилишига, ибодатимизга жавоб қайтаришига ишончимиз сустлигини яққол намоён қиламиз. Бу бизнинг ибодат қилмаслигимиздан далолат беради. Бундай имони суст одамлар билан мулоқот қилишимиз бизнинг юрагимизни эзадиган таъсирини ўтказмай қўймайди.

Фараз қилайлик, ҳар гал биз оғзимизни очганимизда ундан Худонинг кучига, раҳм-шафқатига, тасаллига, доноликка, севги ва ҳақиқатга тўла сўзлар чиқади. Агар Худодан ёрдам сўралса, бунинг иложи бор. Тилингизга келганини гапириб, кейин ўйланишингиз, унинг устига, юрагингиз қаҳр-ғазабга тўлиб турган бўлса, хавфли ҳолат. Агарда сиз олдин нима ҳақиқатлигини билиб, кейин гапирадиган бўлсангиз, сизнинг оғзингиздан чиқаётган сўзлар сизнинг меҳрибонлигингиздан далолат беради.

Ҳар куни нималар тўғрисида фиқр қилишинг керак (қаранг: Флп. 4:8).

1. Нима ҳақиқат эканлиги ҳақида. Агар сиз нима ҳақиқат, тўғри, ишончли, софдил ва аниқлиги ҳақида фикр юритсангиз, унда сиз ёлғон, нотўғри, янглиш ёки ҳақиқат бўлмаган нарсалар тўғрисида гапирмайсиз.

2. Нима мўътабар эканлиги ҳақида. Агар сиз нима соз, ажойиб, юксак, олижаноб, гўзал ва ҳимматли эканлиги тўғрисида фикр юритсангиз, унда сиз жирканч, ифлос, ярамас, майда-чуйда, қабиҳ ва чиркин сўзларни айтмайсиз.

3. Нима адолатли эканлиги ҳақида. Агар сиз нима адолатли, тўғри, одил, ҳақ, ҳаққоний ва қимматли эканлиги ҳақида фикр юритсангиз, унда сиз қонунга хилоф, яхши ўйланмаган, асоссиз, ўринсиз ва беҳуда гапларни айтмайсиз.

4. Нима соф эканлиги ҳақида. Агар сиз соф, тоза, покиза, доғсиз ва айбсиз нарсалар тўғрисида фикр юритсангиз, унда сиз қабиҳ, разил, қабоҳат ва гуноҳ ҳисобланмиш сўзларни гапирмайсиз.

5. Нима ёқимли эканлиги ҳақида. Агар сиз нима ёқимли, жозибали, дилкаш, ҳайратда қолдирадиган ва гўзал нарсалар тўғрисида фикр юритсангиз, унда сиз ҳақоратли, таҳқиромуз, ранжитадиган ва ярамас гапларни айтмайсиз.

6. Нима фахрли эканлиги ҳақида. Агар сиз нима фахрли, лойиқ, муносиб, арзигулик ва иззатли эканлиги тўғрисида фикр юритсангиз, унда сиз бемаъни, расво, ярамас ва ножўя сўзларни гапирмайсиз.

7. Нима фазилатли эканлиги ҳақида. Агар сиз нима эзгу, марҳаматли, ҳимматли ва шафқатли эканлиги тўғрисида фикр юритсангиз, унда сиз ахлоқсиз, беадаб, уятсиз ва тавфиқсиз гапларни айтмайсиз.

8. Нима мақтовга сазовор эканлиги ҳақида. Агар сиз нима диққатга сазовор, мақтовга лойиқ, соз, ёқимли, юксак, олижаноб, диёнатли ва тавфиқли эканлиги тўғрисида фикр юритсангиз, унда сиз танбеҳ, қоралайдиган, айблайдиган, койийдиган, қамситадиган ёки хўрлайдиган сўзларни гапирмайсиз.

Доно аёл гапирганда

Доно аёл ўз ишончи ва имони ҳақида гапирганда, у ўз фикрларини аниқ ва равшан баён этади. Энг асосий ва муҳим сўзларни биз имон, эътиқоднинг моҳиятини билиш, эшитиш истагида юрган ҳар бир инсонга тушунтираётганимизда айтамиз. Биз дилимиздаги умид ҳақида биздан ҳар бир сўраган кишига доим мулойимлик ва эҳтиром билан жавоб беришга тайёр туришимиз керак (қаранг: 1 Бут. 3:15). Худо ва Унга эътиқодимиз ҳақида гапирганимизда, ўз фикрларимизни намоён этишимиз учун Ундан қатъиятлик ато этишини сўраймиз. Нега Исони Масиҳ деб аташимизни, нима учун биз Муқаддас Руҳсиз яшай олмаслигимизни, нега Худо иродасига биноан ҳаёт кечиришимизни бошқаларга тушунтиришда биз Ундан сўрасак, Раббий ёрдам беради. Бундан ташқари, биз бу ҳақда севги ва эҳтиром билан гапиришимиз керак, чунки Худо Ўзига жалб қилмоқчи бўлган инсонларни биз чўчитиб юборишимиз мумкин. Агарда бизда Худонинг севгиси бўлмаса, биз ҳеч қачон бу севги ҳақида гувоҳлик беролмаймиз, қолаверса, бизнинг сўзларимиз одамларни Худовандга олиб келмайди. Аксинча, бизнинг сўзларимиз одамларга тескари таъсир қилади.

Доно аёл гапирганда, у суҳбат қуриш учун тўғри вақт танлайди. Маълум бир сўзларнинг маъносини тингловчига муваффақиятли етказиш учун, тингловчи сизнинг сўзларингизни қабул қилишга тайёрми — ана шуни аниқлаб олиш керак. Буни аниқлаш учун эса, авваламбор ибодат қилиш керак. Муқаддас Китоб тезлик қилмай, ўйлаб гапиришга ўргатади (қаранг: Ҳикмат. 29:6-20). Доно аёл ўз фикрларини овоз чиқариб айтмайди. «Нодон бор жаҳлини тўкиб солади, доно эса ичида сақлайди» (Ҳикмат. 29:11). Ҳатто сиз хақ бўлсангиз ҳам, одамлар ҳар доим ҳам буни тушунавермайдилар. Ким ва қачон суҳбатга тайёрлигини фақат Худо билади. Сизга буни очиб беришини Худодан сўранг.

Доно аёл гапирганда, у ҳақиқатни айтади. Ёлғонни гапириб биз ўзимизга ҳам, бошқаларга ҳам зиён етказамиз. «Ёлғонни рад этиб, ҳар бирингиз ўз биродарингиз билан ҳакиқатни гаплашинглар, чунки биз бир-биримизга тананинг аъзоларидаймиз» (Ефес. 4:25). Агар сиз Худодан донолик сўрамай, мулоқот учун фурсат келишини кутмай, одамларга улар ҳақидаги ҳақиқатни айтишни бошласангиз, жуда катта хатоликка йўл қўйган бўласиз. Одамлар ҳар дақиқада танбеҳ эшитишни хоҳламайдилар, чунки бу ниҳоятда улар учун оғир. Баъзида индамай туриб Худодан, бу одамни қачон очиқчасига гаплашишга тайёрлигини билай, деб сўраб, билиб олсангиз, шунинг ўзи кифоя.

Доно аёл гапирганда, у камгап бўлади. Керагидан ортиғини гапирмаслик учун, донолик даркор. «Тилинг билан шошма…» (Воиз 5:1). Мен доимо ибодат гуруҳим аъзоларига, ўзимизнинг муаммоларимиз ҳақида, муаммоларимизнинг ҳал бўлиши ҳақидаги ибодатга қараганда, камроқ гапиришимиз керак, деб эслатиб тураман. Айтмоқчи бўлган гапларимизни олдиндан яхшилаб ўйламай туриб, тилимизга эрк беришимизга ҳақимиз йўқ. Чунки биз айтган ҳар бир беҳуда сўз учун қиёмат кунида ҳисоб берамиз (қаранг: Матто 12:36). Қатъий огоҳлантириш: у ёки бу вазиятда биз қанчалар узоқ гапиришимиз мумкинлигини тушунишимиз учун, Худодан донолик сўрашимиз керак.

Доно аёл гапирганда, унинг оғзидан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқади. Биз ёлғон, қўпол, кескин, такаббур ва кўнгилни оғритадиган гапларни айтишимизга ҳаққимиз йўқ, чунки биз ҳар бир сўзимиз учун ҳисоб берамиз. Ўз сўзларимиз билан ҳаётни ё тиклаймиз, ёки барбод қиламиз. «Оғиздан чиқадиган нарсалар эса юракдан чиқади, ана шулар инсонни ҳаром қилади» (Матто 15:18). «Дононинг сўзлари — роҳатбахш, нодоннинг сўзлари эса унинг ўзини бадном қилади…» (Воиз 10:12). Худодан, юрагимни тоза қилиб ярат, деб сўранг. Зеро, сизнинг сўзларингиз бу севги, ҳақиқат ва шифо берувчи кучга ҳам тўлсин. Сизга ҳаётбахш сўзларни ато этишни Ундан ибодат қилиб сўранг.

Ибодат

Эй, Раббий, мени шундай одам бўлишимга ёрдам бергинки, токи мен хароб қиладиган эмас, балки яратувчи, бадном қиладиган эмас, балки қутқарувчи сўзларни гапирайин. Ҳар куни менинг юрагимни Ўзингнинг Муқаддас Руҳинг билан тўлдир, чунки юрагимдаги Сенинг севгинг ва марҳаматингга тўла сўзларни изҳор этай. Менга фақат ҳақиқат, муносиб, марҳаматли, юксак, диёнатли, мақтовга лойиқ, покиза ва дилкаш сўзларни айтишни ўргат. «Эй, Худованд, оғзимдан чиқадиган сўзлар, қалбимдан кечадиган андишалар Сенинг олдингда мақбул бўлсин; эй, менинг суянчим ва Халоскорим!» (Забур 18:15). Ёвуз ва ёлғон гапларни сўзлашдан мени тўхтатиб қол. Эй Муқаддас Руҳ, мени ҳакиқат билан бошқар. Мен нимани айтсам, «Худонинг сўзлари каби» янграсин, чунки Сен ҳар бир иш ва сўзда улуғлангин (қаранг: 1 Бут. 4:11). Менинг ҳар бир гапирган сўзим, Сенинг поклигинг ва севгингдан дарак бериб турсин.

Муқаддас Ёзувда шундай дейилган: «Режалар одамнинг юрагида, тилдаги жавоб эса Эгамиздан» (Ҳикмат. 16:1). Ҳар куни Сенинг Каломинг билан бўлиб, Сенинг қонунларингга бўйсуниб, юрагимни юмшатишингни истайман. Сенга итоат этиб, ҳаммаси учун Сендан миннатдор бўлиб, юрагимни юмшатишни истайман. Менинг юрагимни севгига, тинчликка ва шодликка тўлдир, чунки мен уларни изҳор қилай. Ҳаётимдан нолиганимда ёки бирор кимса тўғрисида ёмон гапирганимда, айбимни ошкор қил. Ўз фикримни айтишга шошмасликка ва ниҳоятда кўп гапирмасликка мени ўргат, зеро қалбни жароҳатловчи сўзларни ҳеч қачон айтмайин. Сендан ўтиниб сўрайман: ҳар сафар айтишга лойиқ сўзларни гапиришимга ёрдам бер. Қачон сўзлашим ва қачон жим туришим кераклигини кўрсат. Мен оғзимни очганимда эса, унга ҳаётбахш сўзларни жойла.

Мени доно, мўътабар, соф ва ёқимли сўзларни айтадиган, қўпол, кўнгилни оғритадиган гапларни сўзламайдиган аёл қилиб ярат. Мени эшитаётганларга Сенинг қонунларинг моҳиятини тушунтириб бера олишим учун, умидга тўла сўзларни айтиб бер. Менинг гапирган сўзларим бошқа одамларга Сени янада яқинроқ билишлари учун ёрдам берсин.

МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар

Кимки узоқ умр кўришни севиб, Яхши кунлар келишини хоҳласа, У тилини ёмон сўздан тутсин, Оғзини эгри гапдан тийсин.

1 Бут. 3:10

Дононинг юраги тилига идрок беради, сўзларини ишончли қилади.

Ҳикмат. 16:23

Раббингиз Масиҳга юракларингиздан муқаддас жой беринглар.  илингиздаги умид ҳақида сиздан ҳар бир сўраган кишига жавоб беришга доимо тайёр бўлинглар. Лекин буни мулойимлик ва эҳтиром билан бажо қилинглар, виждонингизни тоза тутинглар. Шундай қилиб, Масиҳ йўлидаги яхши юриш-туришингизни мазаммат қилганлар сизларни ёмонлаб айтган гапларидан уялсинлар. Агар Худонинг иродаси билан азоб чекишингиз лозим бўлса, ёмонлик қилиб азоб чекишдан кўра, яхшилик қилиб азоб чекиш афзалдир.

1 Бут. 3:15-17

Ёқимли сўз асал кабидир, жонга роҳат, суякларга малҳамдир.

Ҳикмат. 16:24

Тўғри сўз шоҳнинг қувончидир, у ростгўйларни яхши кўради.

Ҳикмат. 16:13

Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины  (Сторми Омартиан)