1 Ўша кунларда яна кўпдан-кўп одам йиғилган эди. Ейиш учун ҳеч нарсалари қолмаганда, Исо шогирдларини ёнига чақириб деди:
2 – Халққа ачиняпман. Уч кундан бери Менинг олдимда туришибди ва ейдиган ҳеч нарсалари йўқ.
3 Агар уларни уйларига овқат бермай жўнатиб юборсам, йўлда ҳолдан тоядилар, чунки баъзилари олис ерлардан келишган.
4 Шогирдлари бунга жавобан: – Уларни тўйдириш учун бу саҳрода ким қаердан нон топа оларди? – дейишди.
5 – Қанча нонларингиз бор? – сўради Исо. – Еттита, – деди шогирдлар.
6 Шундан кейин Исо халққа ерга ўтиришни буюрди. Еттита нонни олиб, шукрона дуосини ўқиб синдирди ва тарқатиш учун шогирдларига берди. Шогирдлар халққа тарқатишди.
7 Уларда бир оз балиқ ҳам бор эди. Исо дуо ўқиб, буларни ҳам тарқатишни буюрди.
8 Халқ еб тўйди. Ортиб қолган бурдаларни теришганда, етти сават чиқди.
9 У ерда тўрт мингга яқин одам бор эди. Исо халойиққа жавоб берди
10 ва тезда шогирдлари билан қайиққа тушиб, Далманута юртига сузиб ўтди.
11 Фарзийлар Исонинг олдига бориб, У билан баҳслаша бошладилар. Уни синаб кўриш мақсадида кўкдан далил кўрсатишини сўрадилар.
12 Лекин Исо чуқур хўрсинди: – Нега бу авлод далилни талаб қиляпти? Сизларга айтиб қўяй, бу авлодга ҳеч қандай далил кўрсатилмайди!
13 Шундай деди-ю, уларни қолдириб, яна қайиққа тушди ва нариги қирғоққа сузиб ўтди.
14 Шогирдлар ўзлари билан нон олишни унутибдилар. Қайиқда биттагина нондан бошқа нарса йўқ эди.
15 Шу орада Исо шогирдларини огоҳлантириб: – Менга қаранглар, фарзийларнинг ва Ҳироднинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар! – деди.
16 Улар ўзларича: «Буни нон олмаганимиз учун айтди, чоғи», – деб фикр юритишди.
17 Исо буни билиб қолиб, уларга деди: – Нега сизлар, нонимиз йўқ, деб қайғуряпсизлар? Ҳали ҳам тушунмаяпсизларми, англамаяпсизларми? Ҳали ҳам юрагингиз сўқирми?
18 Наҳотки кўзларингиз бўлиб, кўрмайсизлар, қулоқларингиз бўлиб, эшитмайсизлар? Эсингизда йўқми?
19 Мен бешта нонни синдириб, беш минг кишига бўлиб берганимда, сизлар нон бурдаларидан неча сават териб олдинглар? – Ўн икки сават, – деди улар.
20 – Мен еттита нонни синдириб, тўрт минг кишига бўлиб берганимда, бурдаларидан неча сават териб олдинглар? – Етти сават, – дейишди.
21 – Ҳали ҳам англамадингларми? – деди уларга Исо.
22 Исо Байтсайда қишлоғига келди. Унинг олдига бир кўрни олиб келиб, унга қўл тегизишини сўрашди.
23 Исо кўрнинг қўлидан ушлаб, қишлоқ ташқарисига олиб чиқди. Кўзларига тупуриб, қўлларини унинг бошига қўйди-да: – Бирон нарса кўряпсанми? – деб сўради.
24 Кўр бошини кўтариб: – Одамларни кўряпман, лекин улар менга юраётган дарахтлардай туюлмоқдалар, – деди.
25 Шундан кейин Исо қўлларини яна кўрнинг кўзларига тегизиб, унга бир қарашни буюрди. У кўзларини очиб қараса, соғайиб қолган, ҳамма нарсани аниқ кўраётган эди.
26 Исо уни уйига жўнатаркан: – Қишлоққа кирма, [қишлоқда ҳеч кимга буни айтма,] – деди.
27 Исо ўз шогирдлари билан Филип Кесариясига мансуб қишлоқларга кетди. Йўлда У шогирдларидан: – Одамлар Мени ким деб ҳисоблайдилар? – деб сўради.
28 Шогирдлар деди: – Баъзилари Яҳё пайғамбар деб, бошқалари Илёс пайғамбар деб, яна бирлари эса ўтган пайғамбарлардан бири деб ҳисоблайдилар.
29 Исо улардан сўради: – Сизлар-чи, Мени ким деб ҳисоблайсизлар? Бутрус Унга жавоб бериб: – Сен Масиҳсан, – деди.
30 Бундан сўнг Исо, Мен ҳақимда ҳеч кимга гапирманглар, деб шогирдларига қатъий буюрди.
31 Инсон Ўғли кўп азоб чекиши, оқсоқоллар, олий руҳонийлар ва уламолар томонидан рад қилиниб, ўлдирилиши, учинчи куни эса қайта тирилиши керак, деб Исо шогирдларига уқтира бошлади.
32 Бу ҳақда очиқдан-очиқ гапирар эди. Шунда Бутрус Исони четга тортиб, фикридан айнитишга ҳаракат қилди.
33 Лекин Исо ўгирилиб шогирдларини кўрди-да, Бутрусга таъна қилди: – Йўқол кўзимдан, шайтон! Сен Худонинг ишларини эмас, инсон ишларини ўйлаяпсан, – деди.
34 Шундан сўнг Исо халқ билан шогирдларини олдига чақириб деди: – Кимда-ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ўз хочини кўтариб, орқамдан юрсин.
35 Ким жонини аямоқчи бўлса, жонини йўқотади. Ким Мен ва Инжил учун жонини берса, жонини қутқаради.
36 Агар инсон бутун дунёни эгаллаб олса-ю, ўз жонига зарар келтирса, бундан унга нима фойда?
37 Инсон ўз жони эвазига қандай тўлов топиб бераркан?
38 Кимки бу вафосизу гуноҳкор насл орасида Мендан ва Менинг сўзларимдан уялар экан, Инсон Ўғли ҳам муқаддас фаришталар билан бирга Отасининг улуғворлигида келганда, ундан уялади.
