1 Фарзийлар ва Қуддусдан келган айрим уламолар Исонинг ёнига тўпландилар.
2 Улар Исо шогирдларининг баъзилари ҳаром, яъни ювилмаган қўллари билан нон еяётганларини кўриб, таъна қилдилар.
3 Сабабки, фарзийлар ва умуман яҳудийлар ота-боболарининг урф-одатини сақлаб, қўлларини яхшилаб ювмай ҳеч овқат емайдилар.
4 Бозордан қайтганларида ҳам ювинмай овқат емайдилар. Шунингдек, коса, товоқ, қозон, курси ювиш билан боғлиқ кўпгина удумларга риоя қиладилар.
5 Шундай қилиб, фарзийлар ва уламолар Исодан: – Сенинг шогирдларинг нега ота-боболар урф-одатини сақламайдилар? Нима учун ювилмаган қўллари билан нон ейишади? – деб сўрадилар.
6 Исо уларга шундай жавоб берди: – Ишаъё пайғамбарнинг каромати сиз иккиюзламачиларга жуда тўғри келади, мана унинг китобида Худо нима деган: «Бу халқ Мени ҳурматлар тилида, Лекин дили эса Мендан узоқдур.
7 Улар Менга беҳудага ўқир санолар, Инсонлар амру таълимин фарз деб».
8 [Сизлар-ку қозон-товоқ чайиш билан боғлиқ ва бошқа яна кўп удумларга риоя қилиб,] Худонинг амрини ташлайсиз-у, инсонлар урф-одатини эса пеш қиласизлар.
9 Яна уларга деди: – Сиз ўз урф-одатларингизни деб Худонинг амрларини бир четга йиғиштириб қўйишни боплайсиз-да!
10 Мусо пайғамбар айтган эди: «Ота-онангни ҳурмат қил», ва «Ота-онасини ҳақорат қилган мутлақо ўлдирилсин».
11 Аммо сизлар: Агар ким ота ёки онасига: Менинг сенга ёрдамим қурбон, яъни Худога бағишланган, – деса,
12 у ота ёки онасига бирон яхшилик қилмаса ҳам бўлади, дейсизлар.
13 Шу билан сиз ўзларингиз ўрнатган урф-одатларингизни деб Худонинг каломини бекор қиласизлар. Ва шунга ўхшаш яна кўп ишларни қиласизлар.
14 Кейин Исо бутун халқни ёнига чақириб, деди: – Ҳаммаларингиз Менга қулоқ солиб, мияга жойланг!
15 Сиртдан инсон ичига кирадиган ҳеч нарса инсонни ҳаром қила олмайди. Аксинча, инсон ичидан чиқадиган нарса инсонни ҳаром қилади.
16 [Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!]
17 Исо халойиқ орасидан чиқиб уйга кирди, шогирдлари Ундан бояги масал ҳақида сўрадилар.
18 У уларга деди: – Сизлар ҳам шунчалик бефаҳммисизлар? Сиртдан инсоннинг ичига кирадиган ҳеч нарса уни ҳаром қила олмаслигини англамайсизларми?
19 Бу нарсалар инсоннинг қалбига эмас, қорнига киради ва керак жойдан чиқиб кетади. Шу билан Исо ҳар қандай озиқ-овқатларни ҳалоллади.
20 У яна деди: – Инсоннинг ичидан чиқадиган нарсалар инсонни ҳаром қилади.
21 Чунки ичдан, яъни инсон қалбидан ёмон фикрлар, фаҳшу зино, қотиллик,
22 ўғрилик, тамагирлик, бадниятлик, маккорлик, нафсга берилганлик, ғайирлик, куфр, манманлик ва нодонлик чиқади.
23 Ана шу ёмонликларнинг ҳаммаси инсоннинг ичидан чиқиб, уни ҳаром қилади.
24 Исо у ердан чиқиб, Тир ва Сидўн тарафларига келди. Бир уйга кирди ва буни ҳеч ким билиб қолишини истамас эди, лекин яширина олмади.
25 Қизалоғини ёвуз руҳ чалган бир аёл Исо ҳақида эшитиб қолди-да, тез келиб Унинг оёғига йиқилди.
26 Бу аёл Суриянинг Финикия музофотида туғилган бўлиб, яҳудий эмас эди. Қизидан жинни қувиб чиқаришни Исодан илтимос қилди.
27 Бироқ Исо унга: – Аввал болалар тўйсин, болалардан нонни олиб итларга ташлаш яхши эмас, – деди.
28 Аёл: – Худди шундай, Ҳазрат, лекин итлар ҳам болалар дастурхонидан тўкилган ушоқларни териб ейди-ку, – деб жавоб берди.
29 Исо унга: – Бор, мана шу гапинг учун қизингдан жин чиқиб кетди, – деди.
30 Аёл бориб уйига келганда, қизини жиндан қутулиб, тўшакда ётган ҳолда кўрди.
31 Исо Тир ва Сидўн чегарасидан жўнаб, Ўнкент вилоятидан ўтиб, яна Жалила кўли бўйига келди.
32 Исонинг олдига бир кар-соқовни келтириб, унга қўл тегизишини сўрашди.
33 Исо у одамни халойиқ орасидан олиб чиқиб бир четга тортди-да, бармоқларини унинг қулоқларига тиқиб қўйди ва тупуриб тилига тегизди.
34 Кейин осмонга қараб, чуқур хўрсинди-да, унга: – Эффатаҳ! – деди. Бу сўзнинг таржимаси «Очил!» демакдир.
35 Шу онда у одамнинг қулоқлари очилиб, тилга кирди, равонгина гапира бошлади.
36 Исо у ердагиларга, буни ҳеч кимга айтманглар, деб буюрди. Бироқ У одамларга қанча ман этса ҳам, улар янада кўпроқ ошкор этишарди.
37 Улар ҳаддан ташқари тонг қолиб: «У ҳамма нарсани яхши қилади, карларни эшитадиган, соқовларни гапирадиган қилади», – дейишарди.
