Аюб 15 bob
1 Кейин Темонлик Элифаз шундай деди:
2 “Доно киши шундай беҳуда сўзлар билан жавоб бермаган бўларди! Оғзини қуруқ гаплар билан тўлдирмас эди!
3 Бефойда сўзлар айтиб баҳслашмаган бўларди! Қуруқ гаплар айтмас эди!
4 Сен Худодан қўрқмай қўйдинг! Тоат–ибодатга тўсқинлик қиляпсан.
5 Гуноҳларинг сенга гап ўргатяпти, Худди айёрлардай гапиряпсан.
6 Мен эмас, ўз оғзинг сени ҳукм қиляпти, Ўз лабларинг сенга қарши гувоҳлик беряпти.
7 Нима, сен одамзоднинг тўнғичимисан?! Қирлар яратилмасдан олдин туғилганмисан?!
8 Худонинг кенгашида қатнашганмисан?! Нима, фақатгина ўзингни доно деб биласанми?!
9 Хўш, биз билмаган нимани биласан? Биз тушунмаганларни сен тушунасанми?
10 Ҳа, оқсоқоллар, кексалар, Отангдан ҳам ёши улуғроқ бўлганлар биз томонда.
11 Худонинг тасаллиси сенга камлик қиляптими?! Мулойимлик билан айтган сўзи сенга етмаяптими?!
12 Нима учун юрагингнинг амрига қараб иш тутасан? Нима учун кўзларингни чақчайтирасан?
13 Нима учун сен Худо билан тескарисан? Нимага оғзингдан шундай сўзлар чиқяпти?
14 Инсон ўзи недирки, пок бўла олса?! Аёл зотидан туғилган инсон қандай қилиб солиҳ бўла олади?!
15 Худо ҳатто Ўз фаришталарига ҳам ишонмайди, Ҳатто само ҳам Унинг назарида пок эмас.
16 Шундай экан, қабиҳ ва бузуқ инсон қанчалик тубан, Ахир, инсон ёвузликни сувдай ичиб юборади–ку!
17 Қулоқ сол, мен сенга тушунтираман, Кўрганимни айтиб бераман.
18 Сенга донишмандларнинг гапларини айтаман. Улар аждодларидан ўрганиб, яширмасдан айтганларини сўзлаб бераман.
19 Фақат ўша доно инсонларга юрт берилган эди, Уларнинг орасида бегоналар йўқ эди.
20 Фосиқларнинг бутун умри азоб билан ўтади, Зўравонларга берилган барча йиллар саноқлидир.
21 Даҳшатли товушлар қулоқларига тинчлик бермайди. Фаровонлик чоғида ҳам уларнинг устига босқинчи бостириб келади.
22 Фосиқлар зулматдан қочиб қутулишга умид қилмайдилар, Уларнинг пешанасига қиличдан ўлиш ёзилган.
23 Улар нон излаб дайдиб юрадилар, Зулмат куни яқинлигини биладилар.
24 Қўрқув ва қайғу уларни даҳшатга солади, Урушга тайёрланаётган шоҳдай, ваҳимада яшайдилар.
25 Улар қўлларини Худога қарши кўтаргани, Қодир Худога бўйсунмаганлари учун шундай бўлади.
26 Мустаҳкам қалқонларини кўтариб, Ўжарлик билан Унга қарши чиқадилар.
27 Чунки улар семириб, юзлари йилтираб кетган, Қорнию белларини ёғ боғлаб кетган.
28 Улар вайрона шаҳарларда яшайдилар. Қулаб тушай деб турган, Ҳеч ким яшамайдиган уйларда турадилар.
29 Улар бойлигича қолавермайдилар, бойликлари абадий эмас. Мол–дунёси ер юзидан йўқ бўлиб кетади.
30 Улар зулматдан қочиб қутула олмайдилар. Ҳа, улар шохлари ёнган дарахтга ўхшайдилар. Худонинг нафаси уларни учириб юборади.
31 Беҳуда нарсаларга умид боғлаб, ўзларини алдамасинлар, Уларнинг мукофоти ўша беҳуда нарсалар бўлади.
32 Вақти–соати етмай туриб, улар тўлиқ жазо оладилар, Новдалари гуллаб–яшнамайди.
33 Узумлари пишмай туриб узиб олинган токдай, Гуллари тўкилиб, мева тугмаган зайтун дарахтидай бўлиб қоладилар.
34 Бетавфиқлар тўдаси бирор авлод қолдирмай ўтиб кетади, Порахўрларнинг чодирларини олов ёндириб юборади.
35 Фосиқлар бузуқликка ҳомиладор бўлиб, ёвузлик туғадилар, Юракларида фақат ёлғон туғилади.”
