Қонунлар (5-Таврот) 33 bob
1 Худонинг одами Мусо ўлимидан олдин Исроил халқини қуйидаги сўзлар билан дуо қилди:
2 “Эгамиз Синай тоғидан Ўз халқига келди, Сеир юрти узра қуёшдай порлади, Порон қирларидан нур сочди. Ўн мингларча фаришта У билан келди, Ўнг қўлида оташин олов бор эди.
3 Дарҳақиқат, Эгамиз Ўз халқини севади, Унга бағишланган одамларни ҳимоя қилади. Улар Эгамизга таъзим қиладилар, Ундан кўрсатмалар оладилар.
4 Мусо Исроил халқига берган ушбу қонун Ёқуб наслининг бебаҳо мулкидир.
5 Исроил қабилалари йиғилганда, Халқ йўлбошчилари тўпланганда, Эгамиз азиз Исроилга шоҳ бўлди.”
6 Мусо Рубен қабиласи ҳақида шундай деди: “Рубен қабиласи яшасин, ўлмасин, Сони кам бўлса–да, омон бўлсин.”
7 Яҳудо қабиласи ҳақида шундай деди: “Эй Эгам, Яҳудонинг овозини эшитгин, Уни бошқа қабилалар билан бирлаштиргин. У ўз қўллари билан ўзини ҳимоя қилмоқда, Душманларига қарши унга мадад бергин.”
8 Леви қабиласи ҳақида шундай деди: “Эй Эгам, Сен Урим билан Туммимни Тақводор Левига бердинг. Уни Массахда синаб кўрдинг, У билан Марива сувлари бўйида беллашдинг.
9 У ота–онасидан, ака–укасидан, Бола–чақасидан Сени устун кўрди. Сенинг амрларингни бажарди, Аҳдингга содиқ қолди.
10 Ёқуб наслига қоидаларингни, Исроил халқига қонунингни ўргатади, Ҳузурингда тутатқилар тутатиб, Қурбонгоҳингда қурбонликлар куйдиради.
11 Эй Эгам, унинг давлатига барака бергин, Қилган ишларидан мамнун бўлгин. Ёвларининг белини синдиргин, Ундан нафратланганлар қайтиб туролмасин.”
12 Бенямин қабиласи ҳақида у шундай деди: “Эгамизнинг суюклиги бехатар яшайди, Худойи Таоло доим уни асрайди, У Худонинг қучоғида ором олади.”
13 Юсуф қабиласи ҳақида шундай деди: “Эгамиз унинг ерига барака берсин. Осмон ёмғири, ер ости суви билан баракаласин.
14 Қуёшга тўйган аъло ҳосиллар берсин, Ўз мавсумида мўл мевалар етиштирсин.
15 Қадимий тоғларнинг асил унумини, Кўҳна адирларнинг сероб баракасини берсин.
16 Ернинг аъло инъомлари Юсуфга насиб этсин, Ёнган бута орасида зоҳир бўлган Худо уни Ўз мурувватига муяссар қилсин, Ака–укалари орасидан танланган Юсуфга булар буюрсин.
17 Биринчи туғилган буқадай қудратлидир у! Унинг шохлари ёввойи буқанинг шохларидайдир. Бир шохи Эфрайимнинг туман лашкаридир, Бошқа шохи Манашенинг минглаб жангчиларидир. Бу шохлари билан Юсуф халқларни қувади, Ер юзининг четигача уларни ҳайдаб боради.”
18 Забулун ва Иссахор қабиласи ҳақида шундай деди: “Забулун сафарга чиққанда хурсанд бўлсин, Иссахор эса чодирларида шодлансин.
19 Улар бутун халқни тоққа чақиради, У ерда маъқул қурбонликлар келтиради, Денгизнинг бойлиги билан, Қумдаги хазина билан озиқланади.”
20 Гад қабиласи ҳақида шундай деди: “Гаднинг ерини кенгайтирган Худони олқишланг! Гад бир арслон каби яшайди, Қурбонининг қўлу бошини узиб ташлайди.
21 У ўзи учун ернинг аълосини олди, Йўлбошчининг улуши унга берилди. Халқнинг йўлбошчилари йиғилганда Гад Эгамизнинг одил иродасини бажарди, Эгамизнинг Исроил учун чиқарган қарорини адо этди.”
22 Дан қабиласи ҳақида шундай деди: “Дан ёш шерга ўхшар, У Башандан сакраб чиқар.”
23 Нафтали қабиласи ҳақида шундай деди: “Эгамизнинг муруввати Нафталига ёр! Баракаси уни тўлдирди бисёр! Ғарбу жанубга у эгалик қилар.”
24 Ошер қабиласи ҳақида шундай деди: “Ўғиллар орасида Ошер энг кўп барака топди, Ака–укалари уни афзал кўрсин, Оёғи зайтун мойида бўлсин.
25 Тамбалари темиру бронзадан бўлсин, Умри қанча узоқ бўлса, кучи шунча кўп бўлсин.” Мусо Исроил халқига шундай деди:
26 “Эй азизим Исроил, Худойингга ўхшагани йўқ, У салобат билан булутларни эгарлайди, Сенга ёрдам бергани осмондан учиб келади,
27 Қадимдан бор бўлган Худо сенинг паноҳингдир, Унинг абадий қўллари сени тутиб туради. У душманларингни олдингдан ҳайдайди, Сенга: «Уларни қириб ташла!» деб айтади.
28 Эй Исроил, хавф–хатарсиз яшайсан, Ёқуб насли, осойишта бўласан. Сенинг еринг дон ва шаробга бойдир, Юртингга осмондан шудринг тушади.
29 Эй Исроил, сен бахтлисан! Ким сенга ўхшар?! Сен Эгамиз қутқарган халқсан. Сени асрайдиган қалқонинг, Шонли қиличинг Эгамиздир. Олдингда душманларинг титраб тиз чўкади, Сен эса уларнинг белини эзасан.”
