Урсула Марк. Подшоҳнинг сири - (7-боб) Китоб Ўзбек тилида
Podshohning siri (Urusla Mark) O‘zbek tilida Audiokitob
Подшоҳнинг ўғли, Томга қўйилган янги талаблар
МУНДАРИЖА
1 Боб. Ўқ билан енгилган
2 Боб. Қизалок
3 Боб. Парда
4 Боб. У ёғига беш киши бўлиб
5 Боб. Ниҳоят уйдамиз
6 Боб. Кураш
7 Боб. Кутилмаган ҳолат
8 Боб. Женни
9 Боб. Сенинг қароринг
10 Боб. Ўсимлик
11 Боб. Озодлик
12 Боб. Янги топшириқ.
13 Боб. Унинг оркестри
14 Боб. Шефферларникида
15 Боб. Мўъжизавий денгиз
16 Боб. Кема қурувчиси
17 Боб. Кутилмаган совғалар
18 Боб. Денгизда
19 Боб. Олов
20 Боб. Манзилга етиб келиш
21 Боб. Болталар
22 Боб. Зулмат қаърида
23 Боб. Тош девор ортидан
24 Боб. Янги вақт
7 БОБ
Кутилмаган ҳолат.
Уларнинг кейинги учрашувларида Ой кутилмаганда Томдан:
- Сен шер ҳақида кўпроқ айтиб бера оласанми? Ой у билан танишишни хоҳлайди! - деб сўради.
У Педро буни эшитиб қолишидан олдин, Том билан озгина гаплашиб олиш учун унинг олдига бир оз масофани югуриб ўтди.
Йигит отдан тушди:
- Хўжайиним менинг мен орқали ўзинг унга гапир! – деб ўзининг юрагида ибодат қилди у, бундан кейин эса бошлади:
- У сени билади Ой ва ҳар доим сени билар эди. У сени ота-онангдан айиришганларида сен билан бирга йиғлаган. Ёвуз жодугар сенинг устингдан зўрлаб ҳукм ўтказганида у сен билан бирга азоб чекди. У сендан ўғирлаб олинган барча нарсани сенга қайтариб бермоқчи.
Қиз ҳайрон бўлиб йигитга қараб турарди. У қизнинг ҳаётидаги бу нарсаларни қаердан билади? Бу йигит, бундай нотабиий билимлар билан худди қизнинг ўзидай жодугармиди? Лекин у қиз билан шунчалик мулойим ва севги билан гаплашар эдики, қиз буни бошқа кўтара олмади. Қиз ерга ўтириб, қаттиқ йиғлади ва қўллари билан юзини ёпиб олди.
- Сен шундай яхшисан! Шер шундай яхши! Ой шундай ёмон!
Донат жон деб, уни бағрига босиб юпатмоқчи эди, аммо унинг хўжайини:
- Буни менга қўйиб бер! – деганини сезди.
Шундай қилиб Донат уни ўша ерда бир ўзини қолдирди ва отга миниб Педронинг олдига кетди. Дўстининг юрагида қандайдир ўзгаришлар рўй бермадимикин? Том ва бошқа жангчилар, кечқурун подшоҳнинг ўғли орқали, кўп авлодлар давомида қароқчиларни бошлиғининг оиласида бир одат бор бўлгани: ҳар доим катта ўғил, тўданинг аъзоларини устидан ҳукмронлик қилиш учун ёвуз кучлар билан шартнома тузишганларини билиб олишди. Бунинг ҳаммаси жодугар орқали, албатта катта нарх эвазига қилинар эди. Бу жуда даҳшатли эди! Фақат ҳозир Том, аслида Педро қароқчиларнинг олдида нималарни бошидан ўтказганларини тушуниши мумкин эди. Унинг мағрурлиги ва биринчи бўлишга иштиёқининг илдизи шу ерда бўлиши мумкин. Шунингдек, у нима сабабдан қароқчиларнинг бошлиғи уларнинг ортидан подшоҳнинг қасрига бора олмагани ва уни ер ютиб юборганини тушунди.
- Наҳотки Педро ҳам худди шундай даҳшатли шартномани тузган бўлса, - деб сўради болалардан бири.
- Йўқ, албатта йўқ. Ахир у шунчалик даражада отасини рад этарди, - айтди Мирош.
Том, подшоҳнинг ўғли унга хужра ҳақида айтиб бергани эсига тушди: унинг ўз отаси ёвуз кучларга сажда қилгани учун улар унинг ўғлини ҳам забт этишни хоҳлар эди. Оталар ва ўғиллар орасида белгиланган алоқа бор эди.
- Шундай қилиб биз шу ёвуз кучларнинг ҳаракатлари ва қилмоқчи бўлган нарсаларга қарши жанг қилишимиз зарур - жасорат билан деди у.
Бутун тун улар жанг қилишди: олдин қўшиқларда, кейин ибодатда ва подшоҳнинг китобини ўқиш билан, кейин яна қўшиқларда. Улар ўтмишда қароқчилар тўдасининг аъзоларини улар билан бирга ибодат қилишларини сўрашди. Женнининг миясига эса яхши фикр келди, отасининг тахт хонасидаги таниш бўлган зотлар ҳам бу нарсада иштирок этишларини таклиф қилиш. Энди Том, биргаликда улар ёвуз кучлардан Педронинг ҳаётига эгалик қилиш хуқуқини тортиб олишганига амин эди.
- Сен қайтиб келдингми Донат?! Илтимос мени кечир! – деб бақирди Педро уни кутиб олиб. У дарахтнинг ўзагига суяниб, йиғлаб ўтирган эди.
- Мен бунга лойиқман! – ўзининг йиртилган кўйлагининг тагидаги, аҳволи ёмон бўлган ва йиринглаши давом этаётган жароҳатини шошилиб кўрсатди.
- О, мен қанчалик подшоҳнинг ўғлини ранжитдим! Мен учун фақат ўша қора уруғлар ва яшил коптокчалар муҳим эди. Мен шунчаки унинг олидига боришни хоҳламадим. Мен унинг кўзига тушишни ва у менга ёрдам беришига ишонишни хоҳламадим. Ҳаттоки, Ой кучли шер ҳақида орзу қилганида кулгим ҳам...
Том, Педро юрагидаги нарсаларни айтиб олиши учун вақт беришга қарор қилди. Озгина жим туриб, у давом этди:
- Ростини айтчи, наҳотки сен, у мен қилган бу нарсаларнинг ҳаммасини кечириши мумкин деб ўйласанг?
Том жароҳатланганнинг олдига тиззаси билан ўтирди. Бундан кейин у юракдан ва аминлик билан унга:
- Менинг қадрли дўстим, подшоҳнинг ўғли сени аллақачон кечирган – деб айтди.
Педро ҳайрон бўлиб унга қаради. Унинг кўзларида ҳайрат ва ажабланишни кўриш мумкин эди.
- О, агар у буни қилгани рост бўлса, агар у мени яна қабул қила олса, мен унга илгаригидан ҳам кўпроқ хизмат қилишни хоҳлайман – деб айтди йигит.
- Уни ўзингга чорла – деб баланд овозда ҳайқирди Том.
- Илтимос подшоҳнинг қасрига тезроқ қайт Донат ва ундан сўрагин, мен ҳақиқатдан ҳам, мен билан бўлиб ўтган нарсалардан кейин ҳам унинг олдига қайтишим мумкинми? – деб илтимос қилди Педро.
- Ҳм, бугун у уни Донат, деб чақирди!
Кейинги кун Том отга миниб келганида, Педро дарров умид билан сўради:
- Сен подшоҳнинг ўғлидан, мен унинг олдига қайта олишим ҳақида сўрадингми? У нима деди?
- Бу турган гап! Нима учун йўқ экан? - хурсанд бўлиб хабар берди Том.
Педро жилмайишига тўғри келди, чунки подшоҳнинг ўғли унга, унинг тилида худди ўзидек жавоб қайтарди. Аммо у ўша пайтнинг ўзида унинг “Нима учун йўқ экан?” деган савол туфайли ўйланиб қолди. Ҳа, у Том ҳақида қандай ёмон гапириб, ўйлаганини билар эдида! У буни эсидан чиқара олмас эди. Нима бўлса ҳам энди йигит орқага – Эммануэлнинг шоҳлигини ҳудудига қайтиши керак.
Унинг ўйларини Донат бўлиб қўйди:
- Педро, сен учун яна бир нарса бор: подшоҳнинг ўзи сенга хабар юборди. Сен уни эшитишни истайсанми?
У ҳеч нима тушунмай рози бўлиб бошини қимирлатди. Қудратли подшоҳ! Унга - хабар берди? У бунга лойиқми?
Бу унга яхши таниш бўлган уч қатор сўзлар эди. Лекин улар йигитга узатилган икки қўл уни чорлаётгандек таъсир қилар эди.
Сен - менинг севикли ўғлимсан!
Менинг юрагимга яқинлаш!
У сени ўзига чақираяпти!
- Мен – сенинг ўғлингман?! – йиғлар эди ёш ёигит. – Рахмат, ота! Бу менга ҳам тегишли бўлгани қайдай ажойиб!..
Унинг овози унга бўйсунмас эди, лекин йўталиб олиб, Педро ҳайқирди:
- Мен келаман, – ва жасорат билан турди у.
Ой буни ҳаммасини кузатиб, ҳаммасини эшитди. У узоқ вақт индамай турди, кейин ўрнидан туриб, қайрилди ва кетмоқчи эди – аммо бошқа тарафга қараб!
- Агар Педро қасрга борса, Ой мутлақо бир ўзи, - ғамгин бўлиб айтди у.
- Қаерга бормоқчисан? Наҳотки катта шер билан танишишни хоҳламасанг? – афсус билан айтди Донат ва унинг йўлини тўсмоқчи бўлди.
- Ой кетади! Ой Ойни тортади! Сувнинг руҳи Ойни орқага тортади.
О, йўқ! Қиз ҳали ҳам ўзини, у қўрққан ва илгари сажда қилган ўша ёвуз кучларга тегишли деб ўйлаяпти. Улар ҳали ҳам унинг устидан қайсидир маънода кучга эга эдилар, аммо кучга, шу сўзнинг маъносига эга эдилар, қиз аслида буни ортидан ким турганини ва ўзини улардан кучлироқни қўлига бермасдан, буларни тушуна олмайди.
Лекин ҳозир уларнинг, Ой учун қилинган тунги жанги самарали бўлганми шу кўриниши керак эди.
Ой, катта шер ойдан, сувдан ва момақалдироқдан кучли. Сен кучлироқ бўлганга тегишли бўлмоқчимисан?
Ўзининг юрагида Том ибодат қилди: “Илтимос, подшоҳнинг ўғли, уни ўзингга чорла!”.
Катта ҳайрат билан қиз унга қаради ва кўп ўйламай розилик билан бошини силкитди. Юзидаги яшириб бўлмайдиган хурсандчилик билан Донат унга қўлларини узатди ва қиз уларнинг устига ўзининг қўлларини қўйди.
- Сен ўзинг бу ҳақида унга айтишинг мумкин! У сени эшитяпти ва сен билан учрашувни кутаяпти! – деб далда берди у қизга.
Қиз бир неча бор чуқур нафас олди ва кейин унинг оғзидан шу сўзлар чиқди:
- Катта шер ўзингни олдингга Ойни қабул қилишдан бош тортма!
Шу онда Том, катта хурсандчилик билан Ойни қучоқлаб, “яшасин” деб бақириб ва унинг ўзининг атрофида айлантиришни хоҳлади. Лекин йигит бу ерда яна бир нима қилиш кераклигини сезди.
- Сен унга, бошқа ҳеч кимга тегишли бўлишни хоҳламаслигингни айтишни хоҳлайсанми? - мулойимлик билан сўради Том ундан.
Йигит тушунар эди - қиз бошидан ўтказган нарсалардан кейин, у қизни бир қарорга келишга мажбурлай олмайди.
Бир оз вақт унинг ичида жанг бўлаётган эди. Донат буни ўзининг бошидан ўтгани учун билади. Лекин у унинг қўлларидан ушлаб кутди ва шу пайтнинг ўзида ўзининг юрагида подшоҳга, худди кудратли отасига ишонадиган фарзанддек мурожаат қилди. Ой гапириш учун яна ва яна оғзини очар эди, лекин кейин яна лабларини ёпар эди.
- Узоқ вақтдан кейин қиз ҳеч нарсани айта олмаганидан сўнг, йигит унга ёрдам бериб:
- Ой катта шерга тегишли бўлмоқчи! Сен шуни айта оласанми? – деб айтди.
У йигитнинг ортидан шу сўзларни такрорлади, лекин Том тўхтамади:
- Ой бошқа сув, ой ва момақалдироққа тегишли эмас.
Янада аниқлаштириш учун у яна қўшиб қўйди:
- Чақмоқга, юлдузларга, оловга, ботқоққа тегишли эмас.
Бу унинг фикрига келгани ғалати эди, аммо бу у учун муҳимдек туюлди. Чунки Ой у учун жуда жиддий бўлган, худди шу нарсаларни такрорлар эди. Ниҳоят, йигитнинг фикрига энг муҳим нарса келди:
- Ва жодугарга ҳам тегишли эмас!
Қиз бу сўзларни такрорлаганида, тез орқасига ўгирилди. Уларнинг устидан бойўғли, учиб ўтди. Шунда у ўзига паноҳ излаб, Томнинг бағрига кириб кетиб, юзини унинг белининг орқасига беркитди. Йигит уни шу ҳолатда кўп вақт ушлаб туриб, уни шифолай оладиган ва унинг юрагини ўз севгиси билан тўлдирган подшоҳнинг ўғли озод қилганини билди.
Кутилмаганда Томнинг ортидан отларни кишнаши эшитилди. У ўгирилганида, ҳайрон қолганидан қотиб қолди. Уларнинг олдига, ўзи билар иккинчи отни – чиройли оқ отни эргаштириб, бор кучи билан учиб келаётган Мирошни кўрди. Қандай совға! Ҳали узоқдан у бақирди:
- Ой, бу сенга подшоҳнинг ўғлидан совға! Сен унинг олдига боришинг мумкин!
Бу янада ажаблантирар эди. Ой ҳаяжонланиб кетди, чунки подшоҳнинг ўғли унинг юрагида чуқур жойлашган орзусини биларди! Олдинига у Мирошга ҳайрон бўлиб қараб турди, кейин кулиб юборди. Қиз, ўзининг отини мулойимлик билан силаб, кулиб турганида, ўзининг нигоҳи билан инсонни мафтун этар эди. У кўз ёши тўкиб кулди, ва дудуқланиб, ниҳоят дўстларига бу совғадан нимага ҳайрон қолганини айтиб берди: қиз ўзини таниганидан бери ҳар доим унинг даҳшатли жодугарининг, отнинг олдида ҳолдан тоймагунича югуришга тўғри келган. У буни ҳар доим, ҳеч қандай оёқ кийимсиз қилган. Бундан ташқари, қаергадир шошаётган жодугарнинг ортидан улгурмаганида, хивич билан калтак еган...
Энди йигитларнинг кўзларида ёш кўринди. Қандай қилиб бу одам шунчалик қаттиққўл бўлиши мумкин? Бунга ақл бовар қилмайди! Бечора Ой, унинг бошидан нималар ўтмаган? Лекин бу унинг ҳикоясининг охири эмасди. Қиз давомини айтиб берди:
Бир куни у бутун кучини йиғиб, ўзининг қўли билан гаплашадиган тилида – жодугардан, у ҳам отга эга бўлиши мумкинми – деб сўради. Шунда у баланд овозда ва жахл билан унинг устидан кулди:
- Сенинг миянгга нима келди? Сен? Отга? Сен ўзинг уни топишинг керак! Мендан сен унга ҳеч қачон эга бўла олмайсан!
Ва у ҳар доимгидек уни энг жирканчли сўзлар билар урушди. Лекин айнан шу сабабдан қизнинг хоҳиши янада кучлироқ бўлди. Бу фикр уни бутунлай қамраб олди. Ой ҳамма нарсани отга эга бўлиш учун қилар эди! Шунинг учун ҳеч кимга билдирмай жодугарнинг отбоқарларидан биридан унга яхши отни топиб беришини сўради. Ниҳоят у йўлга ўзи билан қизни олиб кетишга рози бўлди. Шундан кейин бўлиб ўтган воқеа дўстларга аён.
Мана нима учун қиз Педронинг отини қўйиб юбормоқчи эмас эди, ва биринчи имконият пайдо бўлганида, яна унга миниб кетмоқчи эди.
Ой жароҳатланганга юрагида оғриқ билан қаради.
- Педро илтимос, жаҳлдор бўлма! Ой яна ҳаммасини тўғирлайди!
Оҳ, бу ҳақиқатдан ҳам шундай эди! Энди у буни билар эди. Қиз унинг барча ҳалокатларида айбдор эди! Буни у бошқа ҳеч қачон тўғирлай олмайди! Йигит инграб, отнинг боғичларидан шунчалик қаттиқ тутиб олдики, унинг қўллари оқариб кетди.
- Педро, сен унинг севикли ўғлисан...! - эшитилди овоз.
Бу Донат эди. Буни Ойга нима дахли бор? Ҳа, Педро подшоҳнинг ўғли. У унинг олидига кетаяпти. У ҳозиргина хабарини олиб, унинг севгисини сезди. Ва... Ҳа, бу севги ҳозир ўша бечора қизга ҳам етади.
- Ой, кел бу ҳақида унутамиз – қатъият билан айтди у. Энди сен менинг даволанишим билан шуғулланишинг керак эмас. Юр подшоҳнинг ўғлининг олдига борамиз. У - кучли шер ва ҳамма нарсани тўғирлаши мумкин!
Книга на Узбекском языке: - Тайна царя (Марк Урсула)
В последней книге трилогии – «Тайна царя» – Урсула Марк заканчивает разговор о жизни Тома, бывшего мальчика-разбойника, усыновленного царем. Детей и подростков ждут двадцать четыре истории о его новых приключениях.
