1 Исҳоқ тўнғичини дуо қилмоқчи. 18 Ёқуб акасининг дуосини ўғирлагани. 30 Исҳоқ Эсовни дуо қилолмагани. 41 Ёқубни қочириб уйлантирмоқчилар
Ибтидо 27 bob
1 Исҳоқ қариб, кўзлари хиралашиб қолган чоғда, у катта ўғли Эсовни ёнига чақириб: – Ўғлим! – деди. – Лаббай! – деди Эсов.
2 - Мана, мен энди қариб қолдим, ажалим келадиган кунни билмайман.
3 Энди сен ўқ-ёй ва садоқни олиб даштга бор, мен учун ов қилиб кел.
4 Мен яхши кўрган таомдан тайёр қилиб келтир, токи мен еб, ўлмасимдан олдин, жоним танимда борида сени дуо қилайин, – деди.
5 Исҳоқ ўғли Эсовга гапираётган вақтда, онаси Ривқо эшитиб турган эди. Эсов ов қилиб келиш учун даштга кетганидан кейин,
6 Ривқо ўғли Ёқубга деди: – Мен отангнинг аканг Эсовга айтган гапини эшитдим. У Эсовга:
7 «Менга ов қилиб кел, мен яхши кўрган таомдан тайёр қил, – деди, – ўлишимдан олдин сени Худованд ҳузурида дуо қилайин», – деди.
8 Энди ўғлим, менинг гапимга қулоқ сол!
9 Қўтонга бориб, у ердан менга иккита яхши улоқ олиб кел. Мен улардан отанг яхши кўрадиган таомни тайёрлайман.
10 Сен отангга олиб бориб унга едирасан, токи у сени ўлимидан олдин дуо қилсин.
11 Ёқуб онаси Ривқога: – Эсов акам сержун одам, менинг терим эса силлиққина.
12 Бордию отам мени пайпаслаб кўрса, мен унинг олдида алдамчи бўлиб қоламан-у, ўзимга дуо ўрнига лаънат оламан, – деди.
13 Онаси унга: – Сен оладиган лаънат менинг бўйнимга бўлсин, ўғлим. Сен гапимга қулоқ сол, қани энди бориб, мен айтганни олиб кел! – деди.
14 Шунда Ёқуб бориб, онасига истаганини олиб келди. Онаси эса Ёқубнинг отаси яхши кўрадиган таомни тайёр қилиб қўйди.
15 Уйда катта ўғли Эсовнинг сақланаётган энг чиройли кийимларини олиб, кичик ўғли Ёқубга кийгизди.
16 Унинг қўлларини ва бўйнининг силлиқ жойини эса сўйилган улоқларнинг териси билан ёпди.
17 Сўнг у тайёрлаган лаззатли таом билан нонни ўғли Ёқубнинг қўлига берди.
18 Ёқуб отаси ёнига келиб: – Ота! – деди. – Лаббай ўғлим, сен кимсан? – деди у.
19 Ёқуб отасига: – Мен сизнинг тўнғичингиз Эсовман. Сиз айтгандек қилдим. Марҳамат дастурхонга ўтириб, овимдан тайёрланган таомдан енг, токи мени тириклигингизда дуо қилинг, – деди.
20 Исҳоқ ўғлидан: – Қандай қилиб бунчалик тез топдинг, ўғлим? – деб сўради. – Худованд, сизнинг Худойингиз менга рўпара қилди, – деди у.
21 Исҳоқ Ёқубга: – Яқинроқ кел-чи, ўғлим, мен сени бир пайпаслаб кўрайин, сен ўғлим Эсовмисан, ёки йўқми? – деди.
22 Ёқуб отаси Исҳоққа яқинлашгач, отаси уни пайпаслаб кўрди-да: – Овоз – Ёқубнинг овозию, аммо қўллар – Эсовнинг қўллари, – деди.
23 Уни танимади, чунки унинг қўллари акаси Эсовнинг қўлларидай сержун туюлар эди. Барибир уни дуо қилди.
24 Бир оздан кейин яна сўради: – Сен ўғлим Эсовмисан? – Ҳа, менман, – деди у.
25 - Ундай бўлса, майли, менга овингнинг ўлжасидан келтириб бер, ўғлим. Мен уни еб, жоним борида сени дуо қилайин, – деди. Ёқуб ўлжасидан отасига келтириб берди, отаси еди. Шароб келтирди, уни ҳам ичди.
26 Сўнг Исҳоқ Ёқубга: – Яқинроқ келиб мени ўпгин, ўғлим! – деди.
27 У яқинлашиб отасини ўпди. Исҳоқ ўғлининг кийимини искаб, уни дуо қилиб деди: «Мана, ўғлимнинг иси – Худованд муборак қилган даштнинг исидай!
28 Худо сенга кўк шабнамини ва ер семизлигини, Ғалла ҳам узум фаровонлигини ато этсин.
29 Халқлар сенга қарам бўлсин, Улуслар сенга бўйин сунсин. Ака-укаларингга сарвар бўлгил, Оға-иниларинг сенга бўйсунсин. Сенга лаънат ўқиганлар лаънати бўлгай, Сени дуо қилувчилар муборак бўлгай».
30 Ёқуб Исҳоқнинг дуосини эндигина олиб, отаси олдидан ташқарига чиққан ҳам эдики, акаси Эсов овдан қайтиб келиб қолди.
31 У ҳам лаззатли таом тайёрлади ва отасига келтириб: – Ота! Марҳамат қилиб ўғлингизнинг овидан тайёрланган таомдан енг, токи жонингиз борида мени дуо қилгайсиз, – деди.
32 Отаси Исҳоқ ундан: – Сен кимсан? – деб сўради. – Мен тўнғич ўғлингиз Эсовман, – деди у.
33 Шунда Исҳоқни ғоят шиддатли титроқ босди: – Анави ов овлаб менга келтирган ким эди, ахир? Сенинг келишингдан олдин мен кимнинг ови ўлжасидан еб уни дуо қилган бўлсам, ўша табаррук бўлади, – деди.
34 Эсов отасининг сўзларини эшитгач, баланд ва ғоят аччиқ фарёд кўтариб: – Ота, мени ҳам дуо қилсангиз-чи! – деб отасига ёлворди.
35 - Уканг ҳийла ишлатиб, сенинг дуойингни олиб кетди-ку, ахир, – деди отаси.
36 Эсов: – Унга Ёқуб деб от қўйишлари бекорга эмас- да! Икки марта у мени алдади: аввал тўнғичлигимни олди, мана энди дуойимни ҳам олиб кетибди! – деди. Сўнг у яна сўради: – Мен учун бирон дуо қолдирмадингизми?
37 Исҳоқ жавоб бериб: – Мен укангни сенга сарвар қилдим, ҳамма биродарларини ҳам унга қул қилиб бердим. Ғалла ва узум неъмати билан уни таъминладим. Энди сен учун нима қилайин, ўғлим? – деди.
38 Эсов отасига: – Ота, наҳотки дуо сизда биттагина бўлса? Ота, мени ҳам дуо қилинг! – деб қаттиқ дод солиб йиғлади.
39 Отаси Исҳоқ унга шундай жавоб берди: «Сенинг масканинг унумдор ерлардан йироқ, Юқоридан тушган кўк шабнамидан йироқ бўлгай.
40 Сен қиличинг тиғида яшаб, Укангга қарам бўлгайсан. Бир вақт силкинганингда эса, Унинг зулмини бўйнингдан ташларсан».
41 Ёқуб отасининг дуосини олгани сабабли, Эсов укасини ёмон кўриб қолди. Эсов: «Отамнинг куни битяпти, ана ўшанда укам Ёқубни ўлдираман», – деб ўйлаб юрди.
42 Ривқо биби катта ўғли Эсовнинг фикридан хабардор бўлгач, кичик ўғли Ёқубни чақириб унга деди: «Мана, аканг Эсов сендан ўч олмоқчи, сени ўлдириш ниятида юрибди.
43 Энди ўғлим, менинг сўзимга қулоқ сол: сен бу ердан чиқиб, Ҳоронга, акам Лобоннинг ёнига қочиб кет.
44 Аканг ғазабидан тушмагунча, сен бир муддат Лобоннинг ёнида яшагин.
45 Қўй, акангнинг ғазаби сендан қайтсин, унга қилган ишинг эсидан чиқсин, ўшанда мен киши юбориб сени у ердан олдириб келарман. Акс ҳолда мен бир куннинг ўзида икковларингиздан ҳам маҳрум бўлиб қоламан-ку!»
46 Кейин Ривқо Исҳоққа сўзлаб: «Ҳетий келинларимиз дастидан мен жонимдан безор бўлдим. Агар Ёқуб ҳам бу ернинг қизлари – Ҳет қизларидан хотин олса, унда менга яшашнинг нима кераги бор?» – деди.
