1 Иброҳимга ўғил хабарлаган фаришталар 16 Иброҳимнинг Садўм учун ёлвориши
Ибтидо 18 bob
1 Куннинг жазирама иссиқ вақтида Иброҳим чодирининг эшиги олдида ўтирган эди. Бирданига Худованд Мамре болутзори ичидан унга зоҳир бўлди.
2 Иброҳим бир қараб, рўпарада уч киши турганини кўрди. Иброҳим уларни кўриши биланоқ чодир эшигидан туриб, уларни кутиб олгани чопди-да, ергача эгилганча таъзим қилди.
3 - Ҳазратим, – деди, – Агар мендан рози бўлсанг, бандангдан юз ўгириб кетма.
4 Бир оз сув келтирсин, оёқларингизни ювинглар, шу дарахт тагида ёнбошлаб дам олинглар.
5 Мен бир луқма нон олиб келай. Дилингизга қувват киритиб, яна сафарни давом эттирасизлар. Бандангиз томон йўлингиз тушибди, ахир. – Хўп, худди айтганингдек қилавер! – деди улар.
6 Иброҳим чодирга, Соронинг ёнига шошилиб кирди-да: – Тез бўл, уч тоғора майда ун олиб, хамир қил ва патир ёп, – деди.
7 Сўнг Иброҳим пода томон чопди-ю, битта яхши, ёш бузоқни олиб, хизматчи йигитга берди. Йигит эса дарҳол бузоқни сўйиб пиширишга қўл урди.
8 Шу орада Иброҳим сариёғ билан сут келтирди. Бузоқ пишгач, уни ҳам меҳмонлар олдига қўйди. Улар овқатланар эканлар, Иброҳим дарахтнинг тагида ҳозир бўлиб турарди.
9 Улар Иброҳимдан сўрашди: – Хотининг Соро қаерда? – Шу ерда, чодирда, – деди Иброҳим.
10 Улардан Бири: – Келгуси йил шу вақтда Мен сенинг олдингга қайтиб келганимда, хотининг Соронинг бир ўғли бўлади, – деди. Соро эса Унинг орқа томонида, чодирнинг эшиги олдида гапни тинглаб турарди.
11 -
12 У бу гапни эшитиб, ич-ичидан кулиб юборди. Чунки Иброҳим билан Соро энди жуда қариб қолишган, умрлари охирлаб қолган, Сорода хотинларга хос хусусият ҳам тугаган эди. «Қариганимдан кейин мен яна гаштимни сурар эканман-да! Жанобим ҳам қариб қолганлар-ку, ахир», – деб кўнглидан кечирди.
13 Худованд Иброҳимга деди: – Нима учун Соро кулиб, «Мен қариганимда яна бола туғсам бўлармикин», деб айтди?
14 Худованд учун имконсиз нарса борми? Келгуси йил белгиланган вақтда Мен сенинг олдингга қайтиб келганимда, Соронинг бир ўғли бўлади, – деди.
15 Шунда Соро қўрқиб: – Кулганим йўқ, – деб сўзидан тонди. Лекин У: – Йўқ, кулдинг! – деди.
16 Фаришталар у ердан пастга қараб, Садўм томон жўнаб кетдилар. Иброҳим эса уларни кузатиб қўйгани бирпас уларга йўлдош бўлди.
17 Шу орада Худованд деди: «Мен қиладиган ишимни Иброҳимдан яширмайман.
18 Иброҳимдан-ку улуғ ва кучли халқ келиб чиқади. Бутун ер юзидаги халқлар ундан барака топадилар.
19 У ўзидан кейинги ўғилларига ва уй аҳлига ҳам Худованд йўлидан боришни, тўғрилик ва одиллик билан иш қилишни амр этсин, деб Мен уни танладим. Шу амрга амал қилишса, Мен, Худованд, Иброҳим ҳақида сўзлаганларимни амалга ошираман».
20 Худованд яна деди: «Садўм ва Ғамўра устидан оҳу воҳлар кўп бўлган, уларнинг гуноҳлари жуда оғир бўлган.
21 Энди Мен пастга тушай, қулоғимга етиб келган оҳ- фиғонлар ростмикин, улар эшитганимча разилликка борганмикин, бир кўрайин. Рост бўлмаса уни ҳам билайин».
22 Шу орада фаришталар Садўмга қараб жўнаб кетишган, Иброҳим эса ёлғиз ўзи Худованд олдида тик турган эди.
23 Иброҳим Унга яқинроқ келиб деди: – Наҳотки Сен солиҳни ёвуз киши билан бирга қириб ташласанг?
24 Балки бу шаҳарда эллик нафар солиҳ киши бордир. Наҳотки ўша эллик нафар солиҳ ҳақи бу жойга омонлик бермасанг?
25 Асло, солиҳни ёвуз билан бирга қириб ташлама! Солиҳ билан ёвузнинг қисматини баробар тутиш ҳеч ҳам Сенга муносиб иш эмас. Сен бутун ернинг Ҳокимисан, шак-шубҳасизки, Сен адолат билан ҳукм қиласан.
26 Худованд: – Агар Мен Садўм шаҳрида эллик нафар солиҳ киши топсам, улар ҳақи бутун бу жойга омонлик бераман, – деди.
27 Иброҳим жавоб берди: – Мана мен тупроқ ва кул бўла туриб, Раббимга гапиришга журъат этдим.
28 Агар эллик солиҳга беш нафар етмаса-чи, шу беш нафар учун Сен бутун шаҳарни хароб қиласанми? – Агар у ерда қирқ беш нафар солиҳ топсам, хароб этмайман, – деди Худованд.
29 Иброҳим яна Унга гапиришда давом этиб: – Бордию, у ерда қирқ нафар топилса-чи? – деди. – Шу қирқ нафар ҳақи учун ҳам бу ишни қилмайман, – деди Худованд.
30 Иброҳим яна: – Айтадиган сўзимга Раббим ғазабланмасин-у, мабодо у ерда ўттиз нафар топилса-чи? – деди. Худованд: – Агар у ерда ўттиз нафар топилса ҳам, бу ишни қилмайман, – деди.
31 Иброҳим: – Мана, мен Раббимга гапиришга кўп журъат қилдим, бордию у ерда йигирма нафар топилса-чи? – деди. Худованд: – Ўша йигирма нафар ҳақи учун ҳам бу жойни хароб қилмайман, – деди.
32 Иброҳим Унга: – Мен яна бир марта сўзласам, Раббим дарғазаб бўлмасин: бордию у ерда ўн нафаргина топилса-чи? – деди. Худованд: – Ўша ўн нафар ҳақи учун ҳам бу жойни хароб қилмайман, – деди.
33 Худованд Иброҳим билан гапини тамом қилиб, ундан айрилиб кетди. Иброҳим эса ўз маконига қайтиб кетди.
