Н.Е.Бойко. Абадийликка ишонаман - (17-боб) Китоб Ўзбек тилида
Abadiylikka ishonaman (N.E.Boyko) O‘zbek tilida Audiokitob
XVII боб
1988 йилнинг сентябр ойида милиция бошлиғи мени чақиртирди. Кўринишидан у нимадандир ташвишда эди.
- Бойко, сиз “Аргументы ва факты” газетасидаги мақолани ўқидингизми? – хўрсиниб сўради у.
- Ҳа, ўқидим.
- Гап нимадалигини тушундингизми, барча имонлиларни қамоқдан озод қилишар экан, сизни эса негадир йўқ? – бошлиқ менга синчиклаб қаради ва қандай жавоб беришимни кутди.
- Худога шукур, барча жамоат хизматчилари тез орада озодликка чиқишади! Менга келсак, Худо менга қанча қамоқда ўтиришни раво кўрган бўлса, шунча ўтираман. Худо ҳақида одамларга гувоҳлик бериш учун мен Аянда умримнинг охиригача қолишга ҳам розиман.
Бошлиқ жим туриб мени тинглади ва менга қандай жавоб қайтаришни билмай, елкасини қисиб қўйди, холос.
- Биласизми, - узоқ сукунатни бузиб унга мурожат қилдим мен, - сиздан бир нарсани илтимос қилмоқчиман: шу муносабат билан менга таътил берсангиз, бориб оилам билан кўришсам. Уларни кўрганимга ҳам 8 йилдан ошибди! Ҳаттоки, набираларим ҳам бобосини бирор марта кўрмай катта бўлишмоқда.
У бошини кўтарди, қатъий бўлмаса-да, аммо ҳукмини ўтказмоқчи бўлиб деди:
- Бойко, ўзингиз жуда ҳам яхши биласиз: сизга таътил бериш ман этилган, чунки сиз меҳнат қилмайсиз. Хуллас, - у бир дақиқа жим бўлиб қолди, - уч кунлардан кейин олдимга киринг, мен бу вақт ичида Хабаровск бошқармасига қўнғироқ қиламан...
Мен чуқур ўйга толганимча, орқамга қайтиб кетдим. Илгарилари жамоат хизматчиларини ҳибсга олишдан олдин, газета, радио ва телевидение орқали бутун дунёга ёмон сўзлар билан уларни ҳақоратлашарди. Бу фақат битта мақсадда қилинар эди: халқда имонлиларга нисбатан нафрат уйғотиш, сўнг эса уларнинг эътирозларига қарамасдан, хизматчиларни узоқ муддатга озодликдан маҳрум қилиш. Ҳозирда эса бу вазият олдингидай тус олди, газетада ёзилган бўхтонларга кўра, жуда хунук воқеалар юз бераётган эди.
Ҳаётга тажовузни ёки янги муддатга жазоларни кутиш мумкин, - жамоатчилик таъсирчан газеталар орқали олдиндан шайлаб қўйилган.
Аянда яшаётганимга ҳам бир йил бўлиб қолибди. Шу қисқа вақт ичида милиция ходимларининг баъзилари оилалари билан Инжилни, бошқалари эса Муқаддас Китобни ҳам ўқиб чиқишди. Қишлоқда имонлилар жамоати гуруҳи ташкил этилди. Аянга келганимдан кейин бир мунча вақт қишлоқ аҳолиси менга қарши эди, аммо менинг ҳаёт тарзимни, оиламни ўзини тутиши кўриб, уларнинг менга бўлган муносабатлари ижобий томонга ўзгарди. Мен уларга Худо ҳақида гувоҳлик берганимда, гапларимни диққат билан тинглардилар.
Уч кундан сўнг мен милиция бошлиғининг ҳузурига келдим.
-Хабаровскдан қандай жавоб келди?
-Бойко, сизни хурсанд қилмоқчиман: уйингизга бориб, оила аъзоларингиз билан учрашишга сизга рухсат этишди. – Бошқаларга қараганда, мен билан яхши муносабатда бўлган комендантга мурожаат қилиб, ундан сўради: - Таътилга бориб келиш учун Бойкога неча кунга рухсатнома берамиз?
-Бойко қанча хоҳласа, шунчага жавоб берамиз, - деди бошини кўтармай хотиржамлик билан комендант.
Уларнинг гаплари мени ҳайрон қолдирди, майли ҳаттоки таажжублантирди ҳам. “Мамлакатда нималар юз бермоқда?” – ҳайратланардим мен.
-Ҳеч бўлмаса бир ойга, - илтимос қилишга журъат этдим мен.
-Бир ойга рухсатномани расмийлаштиравер. Кетаверсин... Барча маҳбуслар агар Бойкога ўхшаганларида эди, биз ҳеч нарсадан ҳавотир олмасдик, бизга қиладиган иш ҳам қолмасди.
Маҳбус сифатида хужжатларимда, менга йўналишларни белгилаб беришди. Мен белгиланган йўналишдан четга оғмаслигим керак. Акс ҳолда, мени тўхтатиб, қонунни бузганликда айблашлари, кейин эса шунга биноан жазо белгилашлари мумкин.
Менга берилган таътил ҳақида уйдагиларга хабар бердим. Одессага учиб кетаётганлигимни яқинларим билиб, мени озодликка чиқди, деб ўйлашибди. Жонажон жамоатимга мен бевосита Ҳосил байрами арафасида етиб келдим.
“Мана нима учун Ҳосил байрамини нишонлашни жамоатимизда икки марта ортга суришган экан! – хурсанд бўлшарди биродарлар. – Сизнинг келишингизни Худо билган!”
Бир неча кундан кейин менинг олдимга биродарлик хизматчиси Михаил Сергеевич Кривко келди. Жонажон хизматдошим билан учрашганимдан бениҳоят хурсандман, ўтмишда у ҳам мен каби, Масиҳ иши учун бир неча бор қамоқхоналарда ўтириб чиққан.
-Николай Ерофеевич! Ношир биродаримиз Николай Боринский озодликка чиқибди. Кўплаб имонлилар учрашувга ташриф буюришади, у сизни ҳам таклиф қилмоқда.
-Менинг рухсатнома қоғозимда бу йўналиш белгиланмаган.
-Азиз биродарим, келинг ибодат қиламиз, Худонинг Ўзи бизнинг ишимизни ўнглайди.
-Тўғри айтасиз, Михаил Сергеевич! Ибодат қиламиз, Раббимиз бизни турлича текширувлардан ва барча кўнгилсизликлардан сақлайди! – мамнуният билан розилик билдирдим ва тўлиқ Худонинг марҳаматига умид боғладим.
Юрагим тинч, мен Худо халқини азиз маҳбуси билан бўлиб ўтган қувончли учрашувида иштирок этдим. Мени ҳам анчадан бери кўплаб биродарларимиз кўришмаган эди, биз салом-алик қилиб бўлгач, узоқ суҳбатлашдик. Мулоқотимиз жуда кўнгилдагидек бўлди.
Мен белгиланган йўналишдан яна оғиб, у ердан ватаним, Вознесенскка бордим.
Уйга қайтиб келганимда, хотиним мени ажойиб хушхабар билан кутиб олди:
“Коля, Аяндаги милиция бошлиғидан телеграмма келди. Телеграммада ёзилишича, сиз зудлик билан қайтиб бориб, озодликка чиққанлигингиз ҳақидаги хужжатларни олиб келар экансиз”.
Ҳаммаси кутилмаганда юз берди, ишониш ҳам қийин: наҳотки мени сургунда бўлишим бекор қилинган бўлса? Таътилда эндигина ярим ой бўлдим, ва тўсатдан орқага қайтишим ҳақида хабар келса?!
Доимо яхшиликни ҳисобга олмай, одамзод ёмон нарсаларга тайёр туради. Бу сафар фақатгина мени эмас, балки кўплаб асирларни Раббий ҳайратда қолдирди: мустаҳкам ришталарни бузиб Ўз фарзандларини озодликка чиқарди. Худованднинг мўъжизавий ғалабаси таъқиб этувчиларга ҳам, Худо халқига ҳам намоён бўлди.
Аянга қайтиб келдим – чиндан ҳам мени сургундан озод этишибди.
2 июль 1985 йилидаги Комсомольск-Амурдаги Марказий район халқ суди ҳукмига Хабаровск ўлкаси суди раиси эътирози бўйича 1988 йил 14 октябрда менинг ишим қайта кўриб чиқилди. Унда айтилишича, ҳали битта жазо муддати тугамасдан, сиёсий машғулотларга қатнашмаганим учун ЖК 188-3 моддасига биноан менга қўшимча яна 2 йилга озодликдан маҳрум қилиш жазоси тайинланган.
Хабаровск ўлкаси суди президиум Қарорида шундай дейилган (қисқа қилиб келтираман):
Ҳукмни бекор қилиш ва жиноят таркиби йўқлиги сабабли ишни тўхтатиш тўғрисидаги масала қўйилган ва шу сабабдан ишни қараб чиқиб ҳамда Хабаровск ўлкаси прокурорининг хулосасини тинглаб, давлат суди қарор қилади: жиноят таркиби йўқлиги сабабли халқ судининг қарори бекор қилинади…
“Ахлоқ тузатиш қонунчилиги асослари”нинг 19–моддасига биноан, ҳукм қилинган одам зиммасига сиёсий машғулотларга иштирок этишни юклаш қонун билан асосланмаган. Шунинг учун маҳбусни сиёсий машғулотларга қатнамаган деб жазолаш мумкин эмас. Бундай вазиятда Бойкони камерага жойлаштириш ва бошқа жазолар ноқонуний бўлган. Шунинг учун ҳукм бекор қилиниши керак. Жиноят таркиби йўқлиги сабабли иш тўхтатилиши лозим.”
Мен режимни бузмаётганимни билардим. Лагер бошлиқлари ҳам бу ҳақда жуда яхши билардилар.
Хуллас, озод қилиш ҳақидаги хужжатларни менга тақдим этишди. Мен рўйхатдан ўчирилдим. Қишлоқ бошлиқлари билан хайрлашаётганимда, менинг ҳар бир қадамимни назорат қилиб юрган участка нозири келди ва умуман бошқача оҳангда (унинг кеккайган қарашлари бир зумда қаерга ғойиб бўлди экан) деди:
-Бойко, мен эндигина сизнинг қандай одам эканлигингизни тушуна бошладим...
-Энди кеч, жуда кеч...
-Илоҳиёт тўғрисида сизда яна бирор адабиёт борми, жону дилим билан ўқиб чиқардим... – деб, мени тўхтатиб қолди. Эҳтимол, шу тарзда у ўзининг менга ёмон муносабатини бирозгина силлиқламоқчи бўлдими.
Мен унга Муқаддас Китобни ва П. И. Рогозиннинг “Охиратда ҳаёт мавжудми?” номли китобини совға қилдим. Мен илк бор сургунга келганимда, қишлоқдаги менинг ҳаётимни азоб-уқубатга тўлдирмоқчи бўлган нозирни эндиликда таниб бўлмасди. Қутқарилиш йўлини топишда Худонинг Ўзи унга мадад берсин.
Мени марҳаматловчи Меҳрибон Чўпонимнинг қўли остида 1988 йилнинг 13 декабрида мен уйимга, ўз оиламга ва жонажон жамоатимга қайтдим.
Хуллас, асирликдаги муддатим: ҳаммасини қўшганда, мен 45 йилу 10 ойга озодликдан маҳрум этилдим, бунга қўшимча равишда 5 йил яшаш жойимни ўзгартирмаслик ёки тарк этмаслик шарти билан, бироқ жазо муддатини камроқ ўтказдим.
1945 йилнинг 13 декабрида мени РСФСР ЖК 58-1 модда “б” бандига биноан 15 йилга озодликдан маҳрум қилишди. (Концлагерда 3 йилу 10 ой бўлдим. 1945 йилдан 1954 йилгача Воркута лагерларида 8 йилу 9 ой бўлдим).
1968 йилнинг 26 октябрида УССР ЖК 138-модданинг 2-қисми, 209- модданинг 1-қисми бўйича 5 йил сургунда бўлиш шарти билан, 5 йилга озодликдан маҳрум қилиндим. Жазони тўлиқ ўтадим.
1980 йилнинг 19 декабрида УССР ЖК 138-модданинг 2-қисми, 209-модданинг 1-қисми бўйича 5 йил сургунда бўлиш шарти билан, 5 йилга озодликдан маҳрум қилиндим.
1985 йилнинг 2 июлида жазо муддатини охиригача ўтамай, ва озодликка чиқмай, Комсомольс-Амурск шаҳрининг Марказий район суди ҳукмига биноан УССР ЖК 188-3 моддасига кўра яна 2 йилга озодликдан маҳрум қилиндим. УССР ЖК 41-моддасига биноан шу жазога 1980 йилнинг 19 декабрида ўталмай қолган жазо муддати қўшилди. Ҳаммаси бўлиб 1 йилу 5 ой ва 17 кун озодликдан маҳрум қилиш жазоси, ундан кейин яна 5 йил сургун муддатини ўташ белгиланди.
1984 йили сургунга кетишдан олдин мен лагерда 157 суткани карцерларда ва Камерага ўхшаш хоналарда ўтказдим. Бундан ташқари, мени узоқ вақтли учрашувлардан ва бир ой давомида магазинлардан фойдаланиш ҳуқуқидан маҳрум қилишган.
Старт қишлоғидаги лагер карцерларида неча суткалар ўтказганимнинг ҳисобидан ҳам адашиб кетдим. Қолаверса, у ерда жазо муддатини ўтаганимда, 5 йил ичида бирор марта ҳам оила аъзоларим билан учрашувга рухсат беришмаган.
Книга на Узбекском языке: - Верю в бессмертие (Николай Бойко)
Очень впечатляющее свидетельство одного верующего узника за имя Христово, прошедшего тюрьмы и лагеря, и повсюду Бог подкреплял его и исцелял. Одному Богу известно, сколько издевательств претерпел Николай Ерофеевич в неволе. Его лишали свиданий, не отдавали писем и в буквальном смысле уничтожали, сажая в камеру—холодильник в то время, когда у него было воспаление легких. Но, по неизреченной Своей милости, Господь сберегал жизнь Своему слуге. Он оставался непреклонным и не шел на сотрудничество с гонителями. Его глубоко почтенный 82-летний возраст — яркое доказательство того, что жребий наш всецело находится в руках Господа и вовсе не условия существования определяют длительность жизни, а лишь Божья воля. Несмотря на суровый путь, он достиг рубежа большей крепости и отошел к Господу как и насыщенные днями патриархи. Земная брань его закончилась победно.
