Н.Е.Бойко. Абадийликка ишонаман - (14-боб) Китоб Ўзбек тилида
Abadiylikka ishonaman (N.E.Boyko) O‘zbek tilida Audiokitob
XIV боб
Любанинг эсдаликларидан:
“1985 йилнинг 14 июль отамни Хабаровск ўлкаси Амурск район Эльбан қишлоғидаги лагерга етказишди. 18-19 сентябрларда ва ниҳоят бизга учрашишга рухсат берилди. Белгиланган куни биз кеч қолиб келдик.
Маъмурий бинога яқинлашдик. Соқчиликда турган аскар сўради:
-Ҳозир бу ердан бир тўда маҳбусларни олиб ўтишади, бирор кор-ҳол юз бермаслиги учун иккинчи қаватга чиқиб олинглар.
Мен чамадон ва сумкамни кўтардим. Аскар менга ёрдам бермоқчи бўлди. У чамадонни кўтариши биланоқ ёнбошга чайқалиб кетди.
-Шундай оғир юкни қандай қилиб кўтариб келдингиз?! – сўради у ҳайрон бўлиб.
-Бутун мамлакат бўйлаб кўтариб келдик-да, - жавоб берди онам.
Шу вақт назоратчи аёл етиб келди. Бизнинг паспортларимизни синчиклаб текширди ва қатъий оҳангда деди:
-Учрашувга фақатгина иккита катта одамларни ўтказишга рухсат берилган!
-Учинчимиз Лиля-чи? Нега энди отамизни кўргани ҳамма фарзандлар кира олмайди?
-Хўп, қаерда тунайсизлар?
-Қаерда жой топсак! Ердами, ўтирибми барибир! Ишқилиб отамизни кўрсак бўлди!
-Биринчидан, сиз кеч қолдингиз! Учрашув вақти бироз қисқаради...
-Бошлиққа мурожаат қилсак бўладими? – хавотирланди онам.
-Фойдасиз! Бу ерда ҳаммаси менга боғлиқ! Агар учрашув хоналари бўшаса, вақтни узайтираман...
Назоратчи олиб келган нарсаларимизни кўриб чиқди: спиртли ичимликлар йўқ. Биз ибодат қилдик ва отамнинг келишини кута бошладик. Уни тез олиб келишди, текширишмади ҳам. Биз саломлашдик ва ибодат қилиш учун бошимизни қуйи туширдик. Учрашувга келган бошқа маҳбуслар хоналардан чиқдилар ва бизни ибодат қилаётганимизни кўриб ҳайрон бўлишди.
Ибодат вақтида отамнинг кўзларидан ёшлар тинмай оқарди. Беш йил ичида биринчи бор бўлиб ўтаётган учрашув учун у Раббийга шукроналар айтди! Бутун жазони ўташ муддати мобайнида отамга оилавий учрашувга ҳеч рухсат берилмаган эди.
Жума куни кечқурун отам Қутлуғ зиёфатни ўтказди. Онам унга Муқаддас Китобни тақдим қилди. Отам китобни олиб бағрига босди, хурсанд бўлиб зудлик билан ўқий бошлади. Кейин жамоат ҳақида сўраб-суриштирди: жамоат аъзоларининг ҳаммаси эсида, улар учун ибодат қилди. Сўнгра биз билан узоқ суҳбатлашди, бизни қизиқтирган саволларга жавоб берди. Лагер ҳаёти тўғрисидаги ҳикояларнинг чек-чегараси йўқ эди. Раббий отамга қанчалик марҳаматлар кўрсатибди! Барча маҳбуслар ичбуруғ касалига мубтало бўлишибди. Отам ибодат қилиб маҳбусларга айтибди: “Менга Худонинг Ўзи шифо беради”, мўъжизани қарангки, у бошқа бу дардга чалинмабди. Бир маҳбуснинг бел оғриғи кучайибди. Маҳбус отамдан у учун ибодат қилишини сўрабди. “Агар сен мен билан ибодат қилишга рози бўлсанг”, - деб шарт қўйибди отам. Маҳбус рози бўлибди. Улар биргаликда ибодат қилишганидан кейин, маҳбус соғайиб кетибди.
Маҳбуслар отамни яхши кўриб, ҳурмат қилишарди. Клубдаги маърузалардан сўнг унинг олдига келиб, шундай дейишарди: “Агар Коля амаки Муқаддас Китоб билан чиқиш қилганида эди, ҳеч кимни зўрлаб клубга олиб келишмасди. Биз оғзимизни очганимизча, диққат билан уни тинглаб ўтирган бўлар эдик! Сизга ўхшаганларни кўпроқ қамоқхоналарга юборганларида эди, Худо ҳақида бирор нималарни билиб олардик...”
ШИЗОга отам доимо хурсандчилик билан, кулиб борарди. “Мен шундай заиф бўлсам ҳам, - дейди отам, - осмон Шоҳини ҳимоя қила оламан!”
Биз учрашувда уч куну ва яна бир соат бўлдик! “Ҳақиқат даракчиси”- “Вестник истины” журналининг учта сонини олиб келган эдик, отам ҳаммасини ўқиб чиқди.
Хайрлашаётганимизда отам нафақат ўзига, балки барча маҳбусларга хат ёзиб туришимизни маслаҳат берди, зеро бу маъмурият учун ҳам, маҳбуслар учун ҳам катта гувоҳлик бўлади.
Отам “Муқаддас Ватан учун азоб чекишга кетмоқдаман” номли шеърини биздан бериб юборди.
Муқаддас Ватан учун азоб чекишга кетмоқдаман,
Раббий Масиҳ эътиқоди учун!
Абадий ҳаёт учун ўлимга ҳам тайёрман,
Гўлгўта хочи йўлидан бормоқ учун!
Ҳаётда азоб чекиб бормоқдаман,
Бекорга эмас, ўлмоққа Масиҳ учун,
Ахир ёвузлик ҳаётга илдиз отиб кетган,
Тоза қалб даркор у билан курашиш учун.
Йўқ, биродарлар, эҳтиёткорликни унутмадим мен,
Тақдирингизнинг гуноҳкори бўлмайман асло,
Имкон бўлган ҳаммасини айтдим мен,
Масиҳга хизмат қилиб, жонимни айлайман фидо.
Юксак севгига етишишни истайман мен,
У бизни севгани, ҳозирда севиши каби,
Бу гуноҳкор оламда У барчани севгани сингари,
Мен ҳам У билан сиз учун ўлишга тайёрман.
Менинг ўлимим, азобларим якуни ахир, -
Унда мен барча дарбадарликка якунни
Ва Отанинг меҳрибон қучоғини кўрмоқдаман.
Тақдиримда ҳаммаси аён:
Унда мақсад ва маъно мужассам топган.
Гар Масиҳ учун ўлсам – беҳуда эмас!
Одамларни қутқариш – мана бизнинг муқаддас ҳисса!”
* * *
Суддан кейин мен кассацион шикоят ёздим. Шикоят-аризамда мени масиҳий сифатида суд қилганларини таъкидлаб ўтдим. Аслида, судда бир неча бор менга шундай дейишган: “Биз сизни эътиқодингиз учун эмас, балки сиёсий машғулотларга қатнашмаганингиз учун суд қиляпмиз”. Гап шундаки, айблов ҳукмида айтилганидек, мен сиёсий машғулотларга “лагер тартиб-қоидаларига риоя қилмаганлигим сабабли эмас”, балки масиҳий имон-эътиқодим йўл қўймаганлиги учун қатнашмаганман, чунки буни мен гуноҳ деб билганман.
Барча шикоятларимга жавоб бир хил эди: “Талаб қониқтирилмасин. Суд чиқарган ҳукмни қайта кўриб чиқишга ҳеч қандай асос йўқ. Бойкога нисбатан қўлланилган жазо унинг қилмишига яраша белгиланган...”
Лагер бошлиқлари менга шундай таҳдид қилишган эди: “Сен ўз эътиқодингдан воз кечишинг учун биз қўлимиздан келганини қиламиз. Агар шунда ҳам сен ўз эътиқодингдан воз кечмасанг, биз сени “ёпиқ” изоляторларга, заҳ камераларга қамаб, чиритамиз...”. Эльбан лагерида ҳаммаси шундай бўлаётган эди. Сиёсий машғулотларга боришдан воз кечганлигим учун изоляторларнинг ҳисобидан ҳам адашиб кетдим. Кейин мени Камерага ўхшаш хонага 6 ойга қамаб қўйишди.
Менинг организмим дош бера олмади: олдинига қон босимим ниҳоятда кўтарилиб кетди, кейин эса – инсульт... Чап қўлим ва оёғим шол бўлиб қолди.
“Биз сизни санитария бўлимига олиб борамиз...” – дейишди маҳбуслар менга раҳмилари келиб.
Мен эътироз билдирмадим, лекин уколлардан воз кечишга қарор қилдим, чунки мени қўриқлашга тайинланган КГБ ходими мени доимо назорат қилиб туриши керак эди. Таҳмин қилишимча, менинг ҳолатимни янада ёмонлаштиришга у қўлидан келган ҳаракатни қилса керак.
Санитария бўлими бош шифокори мени даволашга мажбурламаслиги учун Раббий унинг юрагини юмшатишини Худога ибодат қилиб сўрадим.
-Сизга нима бўлди? – сўради шифокор.
-Чап томоним ишламай қолди…
У мени текширди ва санитарни шоширди:
-Зудлик билан шприцларни келтиринг!
-Ўртоқ капитан, кечирасиз, уколлардан мен қатъиян воз кечаман.
-Нега?
-Мен ўз Шифокоримга ишонаман, - дедим мен ва ўнг қўлим билан осмонни кўрсатдим. – Масиҳ ўликларни тирилтиради, менинг инсультим Унга нима деган гап бўлибди?!
Бош шифокор кўзларимга тикилиб қаради. Бироз жим туриб деди:
-Хоҳламайсанми? Унда керак эмас!
Мени палатага бир ўзимни ётқизиб қўйишди. Ўнг қўлим ишлаётганлиги сабабли, мен Новосибирск ва Омск жамоатларига мен учун ибодат қилишларини сўраб хат ёздим. (Лагерда 12та яқинларим бўлиб, улар ҳам мен учун ибодат қилишар эди.)
Бир ҳафтадан сўнг қўлим ва оёғим сеза бошлади. Мен соппа-соғ одам каби ўрнимдан туриб, юриб кетдим! Кўпчилик менинг мўъжизавий шифо топишимдан ҳайрон қолди. Одамлар инсультдан кейин ҳеч қандай ўзгаришсиз йиллаб шифохоналарда ётадилар. Ёзган хатимга жавоб олганимдан сўнг мен ҳаммасини тушундим: биродарларим менинг хатимни олишгач мен учун ибодат қилишган, Раббий ўша куниёқ менга шифо ато этган эди. Мен соғломман – бу Худонинг мўъжизаси.
Шунга қарамасдан, мени Биробиджан ўлкасидаги шифохонага юборишди. У ерда ҳамшира қийинчилик билан бармоғимдан қон олди.
-Қонингиз қаерга кетиб қолди? – ажабланарди у.
-Изоляторларда қолиб кетди…
Бир кундан кейин шифокор менга деди: “Сизда инсульт йўқ. Қон босимнинг баландлиги ва юрак хасталиги - умрбод бўлади...”
Мени яна Эльбан қишлоғига юборишди. Олдинига сиёсий машғулотларга қатнашмаганлигим учун изоляторга қамамадилар, кейин эса касал бўлсам ҳам изоляторга ташлашди, - жазо муддати тугагунга қадар шундай бўлди.
Мен Эльбан қишлоғи ИТК/17 бошлиғи, капитан М.И. Мостовойга ариза ёздим. Аризамда ўз масиҳий эътиқодларимга кўра, кинога бормаётганлигимни ва сиёсий машғулотларга қатнашмаётганлигимни, шунингдек, лагер маъмурияти менга куч билан атеистик дунёқарашларни мажбурлашга ҳақ-ҳуқуқлари йўқлигини унга айтдим. Гапларимга тасдиқ сифатида Меҳнат-интизоми қонунияти Кодексининг 19 моддасида келтирилган шарҳни кўрсатдим. 4 банд “Озодликдан маҳрум этиш жойларида тартибнинг асосий талаблари”да шундай дейилган: “Қонун талабларига асосланмаган мажбуриятларни маҳбусларга юклаш ножоиз. Масалан, қамоқхона маъмурияти томонидан ўтказиладиган сиёсий тадбирлар (ташаббус ва шу кабилар)да маҳбусларнинг фаол иштирок этиши, сиёсий машғулотларда қатнашиши мажбурий эмас. Шунинг учун ҳам ҳаваскорлар тўгаракларида ва бошқа оммавий сиёсий тадбирларда иштирок этишдан бош тортган маҳбусларни жазолаш мумкин эмас”.
Мени эса қонунга хилоф равишда, айнан шулар учун доимо жазолар эдилар. Булар камлик қилгандай, ариза ёзганим учун ҳам мени 10 суткага ШИЗОга қамаб қўйдилар.
Изоляторда кўпинча бош оғриқ менга азоб берарди, ҳаттоки санитария бўлимига ётишимга тўғри келди. Жазо муддати охирлаб қолганди. Сургундан олдин негадир иккинчи гуруҳ ногиронлигини учинчи -- ишчи гуруҳга алмаштиришди. Бу ҳийла эканлигини кейинроқ тушундим.
Тез орада мени яна бошқа босқичга чақиртиришди.
* * *
Биродар Иван Яковлевич ва синглимиз Неониле Антоноваларга ёзилган хатдан бир парча.
“Мен севгилимники, севгилим эса меникидир! У нилуфарлар териб, ўз боғидан завқ олади”. Сулаймоннинг гўзал Қўшиқлари 6:3.
Севикли ва ҳурматли биродарларим, Худо сизга ёр бўлсин!
Исо Масиҳдаги менинг абадий дўстларим!
Бизни севувчи, келиш куни яқинлашаётган ва жуда шошувчи Зот, Исо Масиҳ номидан сизларни қутлайман...
Худонинг иродаси туфайли бу ерда сизлар билан яна бир бор дийдорлашишга жуда-жуда муҳтожман. Унда хурсанд бўлишга ва юзма-юз суҳбатлашишга интиқман, - севги ҳар доим суҳбатлашишга ташнадир. Раббийдаги маҳбусларга нафақат биродарлари билан, балки қариндош- уруғлари билан мулоқот қилиш жуда оғир.
Тез орада бу ердаги жазо муддатим тугайди ва мени Хабаровск ўлкасига яна беш йилга сургун қилишади. Агар мен сургунга кетгудек бўлсам, бу ерда, лагерда қолган, Раббийни севувчи ва Унинг йўлидан юрувчи биродарларим, дўстларим ҳам Худонинг фарзандлари билан мулоқот қилишга муштоқдирлар...
Биз барчамиз жипслашиб, бедор бўлишимиз лозим, зеро биз ҳаммамиз энг қимматли, ниҳоятда қизиқарли, масъулиятли ва оғир даврда яшаётганлигимизни мен яхши биламан. Масиҳ Жамоатига эга бўлиш вақти унинг туғилиш кунидан кўра муқаддасроқ ва юксакроқ бўлади!
Хатни сизга икки бўлиб ёзяпман, зеро қалбнинг ҳаяжонли хурсандчилиги кўз ёшларимни оқизмоқда, кўз ёшлар эса менга ёзишга халақит бермоқда. Бирозгина чалғишимга тўғри келди ва тушдан кейин мактубимни давом эттирдим”.
Қизғин биродарлик севгиси ила Масиҳдаги дўстингиз ва Раббийдаги банда – Николай Бойко.
* * *
Эльбан қишлоғи лагеридан яқинларга юборилган сўнгги мактубларнинг биридан олинган парча.
“...Мен Кимга эътиқод қилганимни биламан ва аминманки, Унинг менга топширган омонатини маҳшар кунига қадар Ўзи сақлашга қодир” 2 Тимўтийга 1:12.
Энг муҳими – Раббийда бедор бўлиш ва мустаҳкамланиш, бошқа нарсаларни эса Раббийнинг Ўзи ҳал қилади.
Ҳурматли менинг оилам! Раббийнинг маҳшар куни яқинлашиб келаётганини доимо эсда сақланг. Раббий билан қачонлардир эмас, бугунги кунда учрашишга тайёр туринг. Агар кимда-ким ҳозирда тайёр бўлмаса, у эртага тайёр бўладими? – Ўйлашимча, йўқ. Шунинг учун барчангизга илтижо қиламан: ўзингизни ва таълимотни ўрганиб билинг, бу билан доимо шуғулланинг, зеро Унинг Каломи – бу сизнинг қалбларингиз учун ойна. Агар сиз диққат билан ва жиддий Худонинг Каломини ўргансангиз, шунда қалбингизнинг ҳолатини кўрасиз: У билан учрашишга тайёрмисиз. Ўз-ўзингизни текширинглар: имонда эканини билмаяпсизларми? (2 Коринфликларга 13 боб).”Агар Масиҳ ичингизда экан, бадан гуноҳ учун ўлимга маҳкум бўлса-да, руҳ оқланганингиз учун ҳаётдир” (Римликларга 8:10). “Бинобарин, ким Масиҳга тегишли бўлса, у янги ижоддир. Қадимги ҳолат ўтиб кетди, энди ҳаммаси янги бўлди” (2 Коринфликларга 5:17).
Сизга шуни маълум қиламан, узоқ учрашувдан бизни маҳрум қилмадилар, аммо рухсат бермадилар ҳам. Мен отряд бошлиғидан сўрадим. Гап нимадалигини билиб беришга ваъда қилган, аммо шу кунгача нега рухсат бермаётганликларини айтмади. Яна кутишнинг фойдаси йўқ, бугун 29 июль...
Исо Масиҳдаги кичик биродарингиз ва Раббийдаги абадий банда – Николай.
Книга на Узбекском языке: - Верю в бессмертие (Николай Бойко)
Очень впечатляющее свидетельство одного верующего узника за имя Христово, прошедшего тюрьмы и лагеря, и повсюду Бог подкреплял его и исцелял. Одному Богу известно, сколько издевательств претерпел Николай Ерофеевич в неволе. Его лишали свиданий, не отдавали писем и в буквальном смысле уничтожали, сажая в камеру—холодильник в то время, когда у него было воспаление легких. Но, по неизреченной Своей милости, Господь сберегал жизнь Своему слуге. Он оставался непреклонным и не шел на сотрудничество с гонителями. Его глубоко почтенный 82-летний возраст — яркое доказательство того, что жребий наш всецело находится в руках Господа и вовсе не условия существования определяют длительность жизни, а лишь Божья воля. Несмотря на суровый путь, он достиг рубежа большей крепости и отошел к Господу как и насыщенные днями патриархи. Земная брань его закончилась победно.
