Филип Янси. НЕГА? - (2–қисм) Ўзбек тилида
NEGA? (Philip Yansi) O‘zbek tilida Audiokitob
Ҳар доим жавобсиз қолаётган савол
Мундарижа
1–қисм: Худо қаерда, ўзи?
Савол қайтмоқда
Ғамгин Мавлуд байрами
2–қисм: «Билишни хоҳлайман: Нега!»
Аввал силкинишлар, кейин тўлқин
Фожиа билан юзма–юз
Нега?
Бизнинг ягона умидимиз
Диққатнинг чалғиши
«Ёрдамчиларни изла»
Зиён қилиб қўйма
3–қисм: Худо ухлаб қолганда
«Бундай шафқатсизлик қаердан келди?»
Кўр ва кемшик дунё
Ёрдам сўраб қилинган нолалар
Қўшнилар
Умид учқуни
Эзгуликка элтувчи азоб
Ўсиш учун макон
4–қисм: Ёвузликни даволай туриб
Қайғу шаҳри
Ўт ўчириш қисмида
Синовдан ўтган ва мустаҳкамланган эътиқод
Узилган ҳаёт
Икки универсалия
Қийин саволлар
Ўлим, кеккаяверма
5–қисм: Уч буюк синов
Миннатдорчиликлар
Бизнинг ягона умидимиз
Илоҳиётшуносларнинг айтишича, биз таназзулга юз тутган сайёрада яшаяпмиз. Бунга шубҳа қиладиган ҳар бир киши Японияга ташриф буюриши керак. Мен кучли зилзилани олдиндан айтган сейсмологларнинг ҳисоботларини ўқидим, улар Тохоку қирғоғидан етмиш километр узоқликдаги эпицентрни эмас, балки, янада жиддий вайронагарчиликка олиб келиши мумкин бўлган Токионинг жануби ҳақида айтишганди. Ва у содир бўлди ҳам. Зилзила шу қадар кучли бўлдики, у ер ўқини силжитиб, кунни бир неча микросекундга қисқартирди, бу эса бутун дунё бўйлаб GPS–кузатув станцияларининг ишдан чиқишига олиб келиб, 1945 йилда Японияга ташланган атом бомбаларининг кучидан 600 миллион баравар кўп энергияни чиқариб юборди.
Шу билан бирга, 2011 йилда айнан ҳалокатли тектоник кучлар бир вақтлар Япония оролларини шакллантирган. Сайёрамиз бўйлаб намликни тақсимловчи иқлим тизимлари учун шу даражада жуда катта зарар келтирадиган бўронлар ва циклонлар асосий роль ўйнайди. Ҳар қандай нуқтаи назардан қараманг – табиийми ёки илоҳийми – бу дунё «жараёнда». У чала, тугалланмаган ва мукаммал эмас.
Одам Атодан бошлаб биз одамларга бошқарув вазифалари юклатилган: тиканлар ва қушқўнмас ўртасига боғлар экиш, ҳайвонларга ғамхўрлик қилиш, цивилизациялар қуриш. Худо суратида яратилган ўзига хос «бўйсунувчи яратувчи» сифатида биз тартибсизликдан тартибни ажратиб олиш учун жавобгармиз. Тан олиш керак, биз улкан муваффақиятларга эришдик. Икки юз йил аввал, болаларнинг ярми беш ёшга тўлмасдан вафот этарди ва ўртача умр кўриш ўттиз беш йил эди. Биз дарёларни ўзлаштирдик, осмонни тезкор трассага айлантирдик, қишда иссиқ, ёзда салқин бўлиш йўлларини ихтиро қилдик ва бутун дунёни электрон тармоқ билан ўраб олдик.
Бироқ, бу ютуқлар қимматга тушди: ресурсларнинг камайиши ва аҳоли сонининг кўпайиши; атроф–муҳитнинг ифлосланиши ва унинг иқлимга таъсири; бировнинг бошқалар ҳисобига қулайликда яшашига имкон берувчи адолатсизлик. Тарих олдинга қараб олға юрмоқда ва шу ўтган вақт ичида танқидчиларнинг айбловларига кўра, Худо «қўл қовуштириб ўтирган». У Европа ҳукмдорлари қитъаларни бўлиб олаётганида ва Янги Дунё миллионлаб қулларни олиб келганида ёки кўплаб геноцид уринишларининг энг машҳурида нацистлар «танланган халқни» ер юзидан йўқ қилишга ҳаракат қилганда аралашмаган. Негадир Худо тарихга ўз йўли билан кетишига йўл қўйиб беришга қарор қилган.
Нега? Бизда Аюб олганидан кўра аниқроқ жавоб йўқ. Бизнинг ягона мустаҳкам умидимиз – ва у содда оптимизмдан тубдан фарқ қилади! – ўлиш ва тирилишни ўз ичига олган Исонинг тарихи Худо бутун сайёра учун нима қилишининг аниқ тимсолидир. Оптимизм вазият яхши томонга ўзгаришига ваъда беради, бироқ масиҳийча умид мавжудот ўз қиёфасини ўзгартиришига ваъда беради. Унгача Худо – бу қанчалик даҳшатли бўлмасин – ҳар қандай ёвузлик ёки табиий офатга аралашмасликни афзал кўради. Бунинг ўрнига, У бизни душман ва разил дунё ўртасида аралашув агенти бўлишни тайинлаган.
«Менинг кетишим сизлар учун яхшироқдир», – деди Исо бизга тақлид учун намуна ҳадя қилиб, ҳайрон қолган шогирдларига топшириқнинг охирги ваколатларни бошқариш ҳаракати пайтида. «Сизлар билан сўзлашишга деярли вақтим қолмади. Чунки бу дунёнинг ёвуз ҳукмдори келяпти. У Менга ҳукмини ўтказа олмайди. Лекин дунё билсинки, Мен Отани севаман, Ота Менга неки буюрган бўлса, худди шуни бажараман». Бу сўзлардан сўнг, Исо азоб–уқубатларга тўла бўлган узоқ тунни кутиб олди, унга қарши астойдил ибодат қилди, лекин унинг олдини олиш учун Ўз ҳокимиятидан фойдаланишдан бош тортди.
«Бутун коинот, туғилаётгандаги каби, ҳозиргача нола ва азоб чекмоқда», – деди бизнинг сайёрамизнинг ҳолати ҳақида ҳеч қандай тасаввурга эга бўлмаган Павлус римликларга. Бизнинг ягона умидимиз – бу коинотдаги қандайдир қайта туғилиш жараёнида яратилиш «ўлим қуллигидан халос бўладиган» радикал аралашувдир. Шу пайтгача азоб ҳақидаги саволга жавоб, ҳатто биз уни тушуниш қобилиятига эга бўлсак ҳам, қониқарли тарзда жарангламайди. Аюб сингари, биз ҳам барча қарши далилларга қарамай имонга ёпишиб, бутун бир тасвир учун Худога ишонган ҳолда, тасвирнинг фақат кичик бир қисминигина қамраб оламиз. Мен қуйидаги хулосага келдим: Имон – фақатина ортга қараганингизда мазмун касб этадиган дастлабки ишончдир.
Книга на Узбекском языке: - Почему? (Филип Янси)
Где Бог, когда я страдаю? Этот вопрос звучит безмолвным рефреном каждый раз, когда случается беда – неважно, с одним человеком или целыми нациями. Стоит произойти природному катаклизму, эпидемии, войне или очередному теракту – и сразу же сотни людей взывают к небесам: «Доколе, Господи?!» Если мы не можем доверить Богу безопасность наших детей или защиту близких от мучительной смерти, то в чем вообще можно Ему доверять? Почти 25 лет назад Филип Янси написал нашумевшую книгу, где попытался изложить свой взгляд на эту извечную проблему. Сегодня события на трех континентах, которые лихорадят человечество, заставляют его снова взяться за перо. C характерной для автора прямотой и честностью книга обращается к тем, кто несет тяжкое бремя страданий, чья вера пошатнулась от перенесенной боли, кто испытал разочарование в Боге и людях, но все равно пытается найти смысл в том, что происходит вокруг, и разобраться в этом ВОПРОСЕ, КОТОРЫЙ ОСТАЕТСЯ ВСЕГДА.
