1 Саяқ адам қара басын ойлар, Барлық саў пикирге қарсы шығар.
2 Ақмақ түсиниўди жек көрер, Ол өз ойын билдириўди хош көрер.
3 Залым өзи менен кемситиўшилик, Бийабырайлық өзи менен масқарашылық алып келер.
4 Адамның аўзынан шыққан сөзлер терең суўларға, Даналық булағы ағын суўға мегзер.
5 Ҳүкимде залымды жақлап, Айыпсызды наҳаққа шығарыў жақсы емес.
6 Ақмақтың тили жәнжел туўдырар, Аўзы менен дүррени шақырар.
7 Ақылсыздың аўзы өзине әжел, Оның тили болса, жанына дузақ болар.
8 Өсекшиниң сөзи сондай татлы, Олар адамның жан дүньясына кирип алар.
9 Өз жумысына немқурайды болыў – Бузғыншының туўысқаны.
10 Жаратқан Ийениң аты – беккем минара, Әдил оған қашып, бас саўғалар.
11 Байлардың байлығы олардың беккем қаласы, Өз қыялына бийик дийўалдай көринер.
12 Қулар алдынан адамның жүреги тәкаббирленер, Ҳүрметтен алдын кишипейиллик келер.
13 Тыңламай жуўап бериў, Ақмақлық ҳәм уятсызлық.
14 Адамның дәртине руўхы төзим берер, Бирақ езилген руўхқа ким шыдам берер?
15 Ақыллының жүреги билимди ийелер, Дананың қулағы билимди излер.
16 Сый бериў адамға жол ашар, Ҳүрметли адамлар алдына дейин апарар.
17 Қарсыласы келип, оған сораў қойып тексермегенше, Биринши болып даўласқан ҳақ болып көринер.
18 Шек таслаў даўды тоқтатар, Күшли қарсыласлардың даўын шешер.
19 Өкпели туўысқан бекитилген қалаға, Арасындағы даў болса, қорған қала дәрўазасының тәмбисине уқсар.
20 Адам аўзының жемисинен қарнын, Тилиниң өниминен өзин тойдырар.
21 Өлим ҳәм өмир тилдиң ықтыярында, Тил не сөйлесе, соның жемисинен дәм татар.
22 Үйленген берекет табар, Жаратқан Ийениң мийримине ерисер.
23 Жарлы жалынып сөйлер, Бай турпайы жуўап берер.
24 Дослар бар, өзин дос қылып көрсеткен, Бирақ шын дос та бар, туўысқаннан да жақын.
