1 Egamiz Quddusni jazolaydi.
Yeremiyoning marsiyasi 2 bob
1 Voy sho‘rim! Rabbimiz g‘azablanib, Qiz Quddusni zulmat bilan qopladi, U Isroilning salobatini Osmondan yerga uloqtirdi. Achchiq qahri kelganda, O‘z poyandozi bo‘lgan Ma’badini esga olmadi.
2 Rabbiy ayovsiz vayron qildi Yoqub naslining maskanlarini. G‘azabi kelib yakson qildi Qiz Yahudoning qal’alarini. Oyoq osti qilib, xo‘rladi Shohlik va uning hukmdorlarini.
3 U qattiq g‘azabga minib, Isroilning bor qudratini yo‘q qildi. G‘animlar hujum qilganda, O‘z xalqini himoya qilmadi. Avjiga chiqqan olov kabi, Yoqubning yurtini yondirib yubordi.
4 U g‘animday bizga qarata yoyini tortdi, O‘q uzishga Uning qo‘li tayyor turardi. U dushmanday kelishgan yigitlarimizni o‘ldirdi. Qiz Quddusning chodirlariga olovday qahrini sochdi.
5 Rabbiy dushmanga o‘xshab qoldi, Isroil yurtini vayron qildi. Xarob qildi barcha saroylarini, Yakson etdi Isroil qal’alarini. Qiz Yahudoga keltirdi g‘am–g‘ussa, Uning qayg‘usini orttirdi ming hissa.
6 Bog‘dagi chaylani yiqitganday, Ma’badini U buzib tashladi. Quddusdagi bayram va Shabbat kunlarni Egamiz bekor qildi. Shohlar va ruhoniylarni G‘azab ustida rad etdi.
7 Rabbiy O‘z qurbongohidan voz kechdi, O‘z maskanini tashlab ketdi. Quddus saroylarini yovning qo‘liga berdi. Egamiz uyidagi yovning hayqirig‘i Bayramdagi shodon ovozlarga o‘xshaydi.
8 Ha, Egamiz qiz Quddusning devorlarini Vayron etishga qaror qildi. Devorlarga birma–bir qarab chiqdi, Shashtidan qaytmadi, hammasini yakson qildi. Endi qal’ayu devorlar qayg‘uryapti, Hammasi xarob bo‘lib yotibdi.
9 Quddus darvozalari tuproqqa belanib yotibdi, Darvoza tambalari parchalanib yotibdi. Shohu amaldorlari surgun bo‘lishdi, Qonunlar xalqqa o‘rgatilmas endi. Egamizdan kelgan vahiylarni Payg‘ambarlar endi ko‘rmaydi.
10 Qiz Quddusning oqsoqollari Sukut saqlab yerda o‘tiribdi. Boshlaridan ular tuproq sochgan, O‘zlari qanorga o‘rangan. Boshlarini solib quyi O‘tiribdi Quddus qizlari.
11 Yig‘layverib ko‘zlarim tolgan, Ichimda yuragim to‘kilib ketgan. Jigar–bag‘rim ezilib ketdi, Axir, mening xalqim qirilib ketdi! Och qolgan go‘dagu chaqaloqlar Shahar ko‘chalarida hushsiz yotibdi!
12 “Qornim ochdi! Chanqadim!” deb Onalariga ular faryod qilar. Yarador jangchiday shahar ko‘chalarida hushsiz yotishar. Onalarining bag‘rida jon taslim etishar.
13 Sen haqingda nima aytay?! Seni kimga solishtiray, ey qiz Quddus? Nima deb yupatay?! Seni kimlarga o‘xshatay, ey bokira qiz Sion? Dengizday cheksizdir sening kulfating, Endi shifo bera olmas senga hech kim!
14 Sening payg‘ambarlaring Yolg‘on va behuda vahiylar aytishdi. Gunohlaringni fosh qilmay, Surgunning oldini olishmadi. Yolg‘on bashoratlar aytib, Seni yo‘ldan ozdirishdi.
15 O‘tgan–ketganlar sendan or qilib, Qo‘l siltab ketadilar. Yoqasini ushlab, boshlarini chayqaydilar, Ey qiz Quddus, seni mazax qilib shunday aytadilar: “Go‘zallikda komil shaharmi shu?! Butun dunyoning sevinchimish u!”
16 Barcha yovlaring ustingdan kuladi, Holingni ko‘rib yoqasini ushlaydi. Tishlarini g‘ijirlatib aytishadi: “Biz uni yamladik! Voh, qanday intizorlik bilan Bu kunni kutgan edik! Nihoyat, o‘sha kunga yetdik!”
17 Evoh, Egamiz O‘z rejalarini amalga oshirdi, O‘z aytganlarini bitta qoldirmay bajardi. Azaldan ogohlantirib kelganday Sizlarni ayovsiz qirib tashladi. G‘animlarning qudratini yuksaltirdi, Holingizdan dushmanlarni xursand qildi.
18 Shaxar ahlining qalbi Rabbiyga faryod qilmoqda, Ey, qiz Quddusning devorlari! Ko‘z yoshingiz kechayu kunduz daryo bo‘lib oqsin. O‘zingizga tinim bermang, Ko‘z yoshingizni aslo to‘xtatmang!
19 Tur, ey qiz Quddus! Kechasi bilan Xudoga iltijo qilib chiqqin! Yuragingni Rabbiyga suvday to‘kib solgin! Qo‘llaringni uzat osmonga, Farzandlaring uchun yolvorgin Unga! Axir, ular ochlikdan hushsiz yotibdi Har bir ko‘chaning boshida.
20 Shunday ibodat qilgin: “Ey Egam, ko‘rmaysanmi buni: Ne ko‘ylarga solib qo‘yding Sen xalqingni?! Onalar erkalatib o‘stirgan farzandlarini yeyishyapti–ku! Ruhoniyu payg‘ambarlar maskaningda qirilib ketyapti–ku!
21 Yoshu qarilarning jasadlari ko‘chada changga belanib yotibdi. Qilich tufayli yigitu qizlarim juvonmarg bo‘ldi. Sen g‘azabing chiqqan kuni ularni halok qilding, Ayovsiz ularni qirib tashlading.
22 Menga qarshi yig‘ding Sen tevarakdagi yovlarni, Go‘yo ziyofatga chaqirganday taklif qilding ularni. O‘sha kuni Sening g‘azabingdan hech kim qutilolmadi, Biror odam o‘z jonini saqlab qololmadi. Evoh, erkalab o‘stirgan bolalarimni Dushmanlarim o‘ldirdi.”
