1 Даўыттың жыры. Жаратқан Ийениң үйи бағышланған ўақытта айтылған қосық
2 Сени уллылайман, Жаратқан Ийе, Мени жоқары алып шықтың, Душпанларымның мениң үстимнен, Күлиўине жол қоймадың.
3 Қудайым Жаратқан Ийе, Саған жалбарындым, маған шыпа бердиң.
4 Жаратқан Ийе, жанымды өлилер мәканынан алып шықтың, Өлим шуқырына түсип баратырғанымда, мени қутқардың.
5 Ҳәй Жаратқан Ийениң садық қуллары, Саз шертип, Оны алғыслаң, Оның мухаддес атын тәрийиплең!
6 Оның ғәзеби бир мезгил, Ал меҳрибанлығы бир өмир даўам етер. Қайғы-азап бир түн болар, Бирақ азан менен қуўаныш кирип келер.
7 Әўметли болып, исим жүрискенде, «Ҳасла сүрникпеспен!» – деген едим.
8 Жаратқан Ийе, меҳриң менен, Мени таўдай қылып беккемледиң. Бирақ Сен жүзиңди жасырғаныңда, Қорқыныш бийлеп алды мени.
9 Жаратқан Ийе, Сени шақырдым, Ийеме жалбарынып, реҳим сорадым:
10 «Егер мен кирсем қәбирге, Өлимимнен Саған не пайда? Топырақ Саған алғыс айта ма? Сениң садықлығыңды жәриялай ма?
11 Қулақ сал, Жаратқан Ийе, маған реҳим қыл, Жәрдемшим бол, Жаратқан Ийе!»
12 Қайғымды ойын-күлкиге айландырдың, Аза кийимимди шешип, шадлыққа бөледиң.
13 Кеўлим Сени алғыслап қосық айтсын, үнсиз қалмасын, Саған мәңги миннетдаршылық билдиремен, Қудай Ийем.
