1 Атқарыўшылардың жетекшисине. Қорах әўладының* айрықша жыры
2 Суўын ағын суўды қалай аңсаса, Қудай, мениң жаным да Сени солай аңсайды!
3 Жаным Қудайға, тири Қудайға шөллейди, Қашан бараман Қудайдың жүзин көриўге?
4 Ҳәр күни: «Қудайың қай жерде?» дегени ушын, Көз жасларым азығым болды күни-түни.
5 Жүрер едим аламан арасында, Барар едим Қудайдың үйине. Байрамды белгилер едик көпшилик пенен, Қуўаныш ҳәм алғыс жаңғырығы менен. Усылар түссе ядыма, сырқырайды жүрегим.
6 Не ушын түскинликке түсесең, ҳәй жаным? Не ушын тынышсызланасаң? Қудайға үмит байла, Мен Оған және алғыс айтаман, Қутқарыўшым ҳәм Қудайыма.
7 Түскинликке түсип кеткенмен, Соның ушын, Қудайым, Сени Иордан бойында, Хермон ҳәм Мисар таўларында еслеймен.
8 Гүркиреген теңизлердей, Гүўилдеген булақлардай, Сениң жиберген қүдиретли толқынларың, Басып өтти үстимнен мениң.
9 Күндиз Жаратқан Ийе көрсетер сүйиспеншилигин, Түнде Оған арнап қосық айтаман. Өмирим болған Қудайға дуўа етемен.
10 Қорғаўшы жартасым болған Қудайға былай деймен: «Не ушын мени умыттың? Душпанларымның зулымынан, Не ушын қайғы-ғам шегип жүриўим керек?»
11 Күни бойы душпанларым: «Қай жерде Қудайың?» деп, Мени кемситкенде, сырқырайды сүйеклерим.
12 Не ушын түскинликке түсесең, ҳәй жаным? Не ушын тынышсызланасаң? Қудайға үмит байла, Мен Оған және алғыс айтаман, Қутқарыўшым ҳәм Қудайыма.
