1 Атқарыўшылардың жетекшисине. Қорах әўладының жыры
2 Тыңлаң, ҳәй, барлық халықлар! Қулақ салың ҳәммеңиз, жер жүзинде жасайтуғынлар,
3 Әпиўайы ҳәм ақсүйеклер, бай ҳәм жарлылар!
4 Аўзымнан шығар даналық сөзлер, Кеўлимдеги пикирим түсиник берер.
5 Қулақ түремен ҳикметли сөзлерге, Лира менен мәнисин ашып беремен.
6 Не ушын қорқаман апат күнлерде, Нийети бузық душпанларым мени қоршап алғанда?
7 Олар өз мал-дүньясына исенер, Есапсыз байлықлары менен мақтанар.
8 Ҳеш ким биреўдиң өмириниң төлемин өтей алмас, Ол ушын Қудайға қун төлей алмас.
9 Адам өмириниң төлеми қымбат, Ҳеш ким ҳеш қашан өтей алмас.
10 Олай болмағанда, мәңги жасар еди адамзат, Көрмес еди қәбир жүзин.
11 Ҳәмме билер даналардың да өлетуғынын, Ақмақ ҳәм биймәни адамлардың жоқ болатуғынын. Олардың байлығын басқалар ийелер.
12 Жерлерине өз атларын қойса да, Қәбирлери мәңги үйи болып, Әўладтан-әўладқа мәканы болар.
13 Абырайлы инсан да мәңги турмас, Өлип кететуғын ҳайўанға мегзер.
14 Өзине исенгенлердиң ақыбети, Олардың сөзин мақуллағанлардың тәғдири мынадай болар:
15 Сүриў сыяқлы өлилер мәканына айдалар, Өлим олардың шопаны болар. Таңда ҳақ адамлар оларға ҳүкимдарлық қылар, Денелери ширип кетер, Өлилер мәканы олардың үйи болар
16 Бирақ Қудай мени өлилер мәканының пәнжесинен қутқарар, Ол мени Өз дәргайына алар.
17 Қорқпа, егер бир адам байып кетсе, Үйиниң мал-дүньясы артып кетсе.
18 Ол өлгенде, өзи менен ҳеш нәрсе алып кете алмас, Байлығы да оның изинен қәбирге ерип кетпес.
19 Тири ўақтында, ол өзин бахытлы санаса да, Табыслы болғаны ушын көплерден мақтаў алса да,
20 Ол да ата-бабалары жатқан жерге кетип, Жақтылықты артық көрмес.
21 Абырайлы болса да, ақылсыз болғанлар, Өлип кететуғын ҳайўанларға мегзер.
