1 Өш алыўшы Қудай, Жаратқан Ийе, Өш алыўшы Қудай, нурыңды шаш!
2 Тур, жер жүзин ҳүким етиўши, Менменлерге ылайықлы жазасын бер!
3 Жаўызлар қашанға дейин, Жаратқан Ийе, Қашанға дейин, үстем болып шадланады?
4 Аўызларынан менмен сөзлер шығып, Залымлардың ҳәммеси мақтанып атыр.
5 Жаратқан Ийе, олар халқыңды езип, Өзиң таңлаған халқыңа азап берип атыр.
6 Жесир ҳәм келгиндини өлтирип, Жетимлерди жоқ қылып атыр.
7 Олар: «Жаратқан Ийе көрмейди, Яқыптың Қудайы итибар бермейди», – дейди.
8 Ҳәй, халықтың ишиндеги ойсызлар, дыққат етиң, Ҳәй, ақмақлар, қашан сизлерге ақыл киреди?
9 Қулақты жаратқан еситпей ме? Көзди дөреткен көрмей ме?
10 Миллетлерге тәртип берген, Адамзатқа билим берген жазаламай ма?
11 Жаратқан Ийе адамзаттың пикирлерин, Ҳәм оның бийҳуда екенин биледи.
12 Жаратқан Ийе, қандай бахытлы Сен тәртип берген, Нызамыңды Өзиң үйреткен ада!
13 Қыйын күнлерде оған тынышлық бересең, Жаўызлар ушын шуқыр қазылғанша, ол аман болады.
14 Аўа, Жаратқан Ийе халқын таслап кетпейди, Өз меншик халқын тәрк етпейди.
15 Ҳүкимниң тийкары және әдалат болады, Әдил адамлар оның изине ереди.
16 Ким мени қорғаў ушын жаўызларға қарсы шығады? Ким мен ушын залымларға қарсы турады?
17 Егер Жаратқан Ийе маған жәрдем бермегенде, Жаным үнсиз өлим мәканына түсер еди.
18 «Аяғым тайып атыр», – дегенимде, Сениң сүйиспеншилигиң мени қоллады, Жаратқан Ийе.
19 Ишим қайғы-уўайымға толып кеткенде, Сениң жубанышың кеўлимди көтерди.
20 Қағыйданы бәнелеп, наҳақлық қылған ҳүкимдар, Сениң менен шерик бола ала ма?
21 Олар ҳақ адамға қарсы бирлеседи, Айыпсызға өлим жазасын береди.
22 Бирақ Жаратқан Ийе мениң қорғаным, Қудайым, паналайтуғын жартасым.
23 Қудайымыз Жаратқан Ийе олардың жаўыз ислерин, Өз басына келтиреди. Жаўызлықлары ушын оларды жоқ қылады, Аўа, оларды жоқ қылады.
