1 Бел деген қудай дизе бүкти, Небо деген қудай бүгилди, Олардың бутлары жаныўарларға ҳәм өгизлерге жүкленди. Бурын салтанатлы түрде көтерип жүрген нәрселериңиз, Енди шаршаған ҳайўанларға жүк болды.
2 Олардың қудайлары бүгилип, дизе бүкти, Олар жүклерди қутқара алмас, Өзлери сүргин етилип атыр.
3 «Яқып урпақлары, Израилдың аман қалғанлары, Мени тыңлаңлар! Қурсақта ўақтыңызда қабыл етип алып, Туўылғаныңыздан бери, көтерип жүрдим.
4 Қартайғаныңызда да, Мен солай ислеймен, Шашыңыз ағарғанда да, сизлерди көтеремен. Мен сизлерди жараттым, Өзим қоллайман, Сизлерди көтерип жүремен, қутқараман.
5 Мени кимге уқсатып, кимге теңлестирежақсыз? Кимге салыстырып, уқсатажақсыз?
6 Адамлар алтынды шыжланынан шығарып төлеп, Гүмисти тәрезиде өлшеп, Бир зергерди жаллап алады. Зергер олардан бир қудай соғып береди, Адамлар жерге жығылып, оған табынады.
7 Қудайын ийнинде көтерип алып жүреди, Орнына қояды, ол сол жерде тура береди. Орнынан қозғала алмайды. Оған жалбарынса, жуўап бермейди, Ҳеш бир апаттан да қутқармайды.
8 Ҳәй, гүнакарлар, буны умытпаң, Мәрт болың, ядтан шығармаң.
9 Әййемги болып өткен ислерди еслең. Мен Қудайман, басқасы жоқ, Мен Қудайман, Маған уқсағаны жоқ
10 Мен ақырғы болатуғынларды әўел бастан, Келешекте болатуғынларды әййемнен билдирип келемен. Мен: „Мақсетлеримди иске асырып, Өзиме унаған нәрселердиң ҳәммесин ислеймен“, – деймен.
11 Шығыстан жыртқыш қусты, Мақсетимди орынлайтуғын бир адамды, Узақ журттан шақыраман. Мен айтқанымды орынлайман, Жобаластырғанымды әмелге асыраман.
12 Жүреги қайсарлар, Жеңисти узақ деп ойлағанлар, мени тыңлаңлар
13 Жеңисим жақын, Ол узақ емес, Қутқарыўым кешикпейди. Мен Сионға қутқарылыў, Израилға даңқымды сыйлайман».
