1 Бешинчи фаришта карнай чалди. Осмондан ерга тушган бир юлдузни кўрдим. Унга тубсизлик қаърининг калити берилган эди.
2 У тубсизлик қаърининг қулфини очди. Тубсизлик қаъридан катта ўчоқдан ўрлаётган дудга ўхшаш тутунлар чиқди. Тубсизлик қаъридан ўрлаётган тутундан қуёш ва ҳаво қоронғилашиб кетди.
3 Тутундан чигирткалар чиқиб, ер юзига тарқалди. Уларга ер юзидаги чаёнларнинг кучига ўхшаш бир куч берилган эди.
4 Чигирткаларга ер юзидаги ўт-ўланларга ҳам, биронта кўкаламзор ёки дарахтга ҳам тегманглар, фақат пешаналарида Худонинг муҳри бўлмаган одамларгагина зарар етказинглар, деб буюрилди.
5 Чигирткаларга одамларни ўлдиришга эмас, фақат уларга беш ой азоб беришга рухсат этилди. Улар берган азоб эса чаён инсонни чаққандаги азобдай эди.
6 Бу ҳодиса содир бўладиган кунларда инсонлар ўлимни излайдилар, аммо уни топа олмайдилар. Ўлимни истаб қоладилар, аммо ўлим улардан қочади.
7 Чигирткаларнинг кўриниши жангга шайланган отларга ўхшар эди. Уларнинг бошида олтин тожга ўхшаш буюмлар бор, юзлари эса одамсимон эди.
8 Сочлари аёллар сочига, тишлари эса арслон тишига ўхшар эди.
9 Кўкраклари худди темир зирҳдай, қанотларининг товуши эса урушга елиб бораётган тумонат отлару жанг араваларининг товушини эслатар эди.
10 Чаёнларга ўхшаш думлари ва нишлари бор эди. Инсонларга беш ой зарар етказиш учун олган қудратлари ўша думларида эди.
11 Уларнинг устида тубсизлик қаърининг фариштаси ҳукмронлик қилади. Бу фариштанинг оти яҳудийча Абаддўн, юнонча Аполлион демакдир.
12 Биринчи «вой» ўтди, мана бундан кейин яна иккита «вой» бор.
13 Олтинчи фаришта карнай чалди. Худо ҳузуридаги олтин қурбонгоҳнинг тўртта шохи томондан бир овоз эшитдим.
14 Бу овоз қўлида карнай бўлган олтинчи фариштага: «Буюк Фрот дарёси бўйида боғлаб қўйилган тўрт фариштани ечиб юбор!» – деди.
15 Инсонларнинг учдан бирини ўлдирсин деб, ўша соат, ўша кун, ўша ой ва ўша йил учун ҳозир турган тўртта фаришта бўшатиб юборилди.
16 Отлиқ қўшинлар сони икки юз миллион эди, мен уларнинг сонини эшитдим.
17 Мен ваҳийда отлар билан сувориларни бундай ҳолатда кўрдим: уларнинг олов, ложувард ва олтингугурт рангли зирҳлари бор эди. Отларнинг боши арслон бошига ўхшар, оғизларидан олов, тутун ва олтингугурт чиқиб турар эди.
18 Инсониятнинг учдан бири бу уч балодан – отлар оғзидан чиқаётган олов, тутун ва олтингугуртдан ўлди.
19 Чунки отларнинг кучи оғзи ва думларидадир. Думларида илонга ўхшаган бошлари бор, бу бошлари билан зарар етказадилар.
20 Бу балолардан омон қолган инсонлар эса ўз қилмишларидан тавба қилмадилар. Жинларга бош эгишдан, кўролмайдиган, эшитолмайдиган, юролмайдиган олтин, кумуш, мис, тош ва ёғоч бутларга сажда қилишдан воз кечмадилар.
21 Ўзларининг қотиллик, жодугарлик, зинокорлик ва ўғриликларидан ҳам тавба қилмадилар.
