Дон Мак-Керри. Иброҳимнинг оиласи: парчаланган шажарани шифолаш - (38-боб) Китоб Ўзбек тилида
Ibrohimning oilasi: parchalangan shajarani shifolash (Don Mak-Kerri) O‘zbek tilida Audiokitob 
Мундарижа
1-ҚИСМ
1-боб: Худонинг дўсти Иброҳим
2-боб: Худонинг дўсти иккиланади
3-боб: Ҳожарнинг фожеаси
4-боб: Исмоил: Худо эшитади
5-боб: Ака-укалар ўртасидаги адоват
2-ҚИСМ. ИСМОИЛНИНГ ЭНГ МАШҲУР ЎҒЛИ
6-боб: Муҳаммад – биринчи мусулмон
7-боб: Қуръон – Муҳаммаднинг китоби
8-боб: Шаклланган ислом: ҳадис ва қонун
9-боб: Ислом. Унинг эътиқод белгилари ва диний вазифалари
3-ҚИСМ. КЎП ҚИЁФАЛИ ИСЛОМ
10-боб: Исломда этник мансублик ва сиёсат
11-боб: Катта бўлиниш: суннийлар ва шиалар
12-боб: Мистицизм: қонундан қочиш
13-боб: Халқ исломи: мусулмонлик ва руҳий кучлар
14-боб: Жанговар ислом: аслиятга қайтиш
15-боб: Ислом ва секуляризм
16-боб: Рақиб пайғамбар Мирзо Ғулом Аҳмад
17-боб: Ирқчи ислом. Африка-Америкадан келиб чиққан мусулмонлар
4-ҚИСМ. МУСУЛМОНЛАРГА ХИЗМАТ ҚИЛИШ
18-боб: Исонинг йўли
19-боб: Худо Шоҳлиги ва маданият
20-боб: Мусулмонларга хизматчи
21-боб: Руҳий кучдан фойдаланиш
22-боб: Аниқ ҳаракатлар доираси
5-ҚИСМ МУСУЛМОНЛАР БИЛАН ИШЛАШ МЕТОДЛАРИ
23-боб: Исо ва суннийлар
24-боб: Исо ва шиалар
25-боб: Исо ва келишувчан мусулмонлар
26-боб: Исо ва жанговар мусулмонлар
27-боб: Исо ва мутасаввифлар
28-боб: Исо ва халқ исломига итоат этувчи мусулмонлар
29-боб: Исо ва аҳмадийлар
30-боб: Исо ва Африка-Америкадан келиб чиққан мусулмонлар
6-ҚИСМ. ИСЛОМ ВА МАСИҲИЙЛИК ЎРТАСИДАГИ ИЛОҲИЙ ЗИДДИЯТЛАР
31-боб: Мусулмонларнинг Муқаддас Битикка ҳужумлари
32-боб: Муҳаммад ўзини пайғамбар дебэълон қилади
33-боб: Муҳаммаднинг Қуръон ҳақидаги таъкидлари
7-ҚИСМ. ИБРОҲИМ ОИЛАСИДА ЯРАШУВ
34-боб: Бошқа эътиқодга ўтишдан жароҳат олиш
35-боб: Мураббийлик баҳоси
36-боб: Мураббийликнинг аниқ мақсадлари
37-боб: Жамоанинг шаклланиш модели
38-боб: Машаққатнинг ниҳояси
Сўнг сўз
38 – боб
Машаққатнинг ниҳояси
“Шундан кейин Эгамиз Ибромга* деди: “Ўз юртингдан, қариндош–уруғларинг олдидан — отанг хонадонидан чиқиб кет. Мен сенга бир юртни кўрсатаман, ўша ерга борасан.
Буюк халқнинг отаси қиламан сени,
Барака бераман сенга,
Улуғ қиламан сенинг номингни,
Барака манбаи бўлурсан сен.
Мен барака берурман сени дуо қилганларга,
Сени лаънатлаганларни Мен лаънатлайман.
Сен орқали барака топарлар
Ер юзидаги жамики халқлар
” (Ибтидо 12:1-3).
“Улар қуйидагича янги қўшиқ айтишар эди:
“Сен ўрамни олишга,
Унинг муҳрларини ечишга лойиқсан!
Чунки Сен бўғизланган эдинг,
Ўз қонинг эвазига ҳар бир қабила, миллат, элату халқдан
Худо учун одамларни қутқариб олдинг.
Улардан Шоҳлик яратдинг,
Уларни Худойимизга хизмат қиладиган
Руҳонийлар қилиб тайинладинг.
Улар ер юзида ҳукм сурадилар
” (Ваҳий 5:9-10).
Миссионер машаққатининг ниҳояси
Юқорида Муқаддас Битикдан олинган биринчи парчада Худо Иброҳимни чақириб, барча халқларни дуо қилишни унга буюрди. Иккинчи парчада эса – биз шукрона қўшиғини ўқиймиз. Бу қўшиқни инсон ҳаётининг сўнгида, Арши аълога кетишдан олдин Масиҳ Ўз машаққатли хизматини тугатиши шарафига (Иброҳимнинг ваъда қилинган “уруғи”) ҳамду сано сифатида айтишади. Ҳосил даласидагилар турли қавм, қабила, тил ва халққа мансуб одамлардир. Албатта, уларнинг орасида барча оқимларга қарашли мусулмонлар, Исмоил авлодлари ҳам бўладилар.
Олимлар томонидан “охирзамон ҳақидаги парча” деб номланувчи бошқа парчада Исо миссионер хизматининг ниҳоясига етгани тўғрисида, Ўзининг қайта келиши сабаби айнан шунга боғлиқлиги ҳақида гапиради. Мана Унинг сўзлари: “Худо салтанати тўғрисидаги Инжил Хушхабари ҳамма халқларга (“ҳамма халқларга” – юнонча) далолат бўлиш учун жаҳон бўйлаб тарғиб қилинади ва ўшандагина сўнг бўлади” (Матто 24:14). Юнонча “ҳамма халқларга” иборасини оддийгина қилиб “халқларга” деб эмас, балки “этник гуруҳларга” деб таржима қилиш мумкин. Айнан шундай таржима матнда мавжуд бўлишига муаллифнинг ишончи комил. Бундай ҳолатда барча мусулмон халқлардан Масиҳ учун шогирдлар тайёрлашга иштиёқимизнинг йўқлиги Исо Масиҳнинг қайта келишига катта тўсиқ бўлаётганлигини биз тан олишимиз керак. (Биз Худо учун Масиҳга ишонувчиларни ҳар бир қабила, тил, халқ ва миллатдан нафақат мусулмонларни, балки номусулмон одамларни ҳам тўплашимиз лозим, айнан шу йўл билан Масиҳнинг қайтиши учун биз замин яратган бўламиз).
Валийлик ибодатининг муҳимлиги
Қуйида келтирилган парчада дуо ва ибодатларнинг намунаси ҳақида гап боради. Унда нажот топган одамлар орасида Худо барча халқ вакилларини кўрмоқ истагида эканлиги тасвирланган:
“Авваламбор, насиҳатим шуки, бутун инсоният учун илтижо қилинглар, тоат–ибодатда бўлиб, дуолар ўқинглар, шукроналар айтинглар.
Худо йўлида обрў–эътиборли, осойишта, сокин ҳаёт кечиришимиз учун, ҳукмдорлару бошлиқлар учун ибодат қилинглар.
Бу хайрли иш бўлиб, Нажоткоримиз Худога мақбулдир.
У ҳамма инсонларнинг нажот топишини ва ҳақиқатни билиб олишларини истайди.
Зеро, ҳаммамизга маълумки:
Худо ягонадир,
Худо билан инсонлар орасидаги
Воситачи ҳам ягонадир.
Бу Воситачи Исо Масиҳдир.
У Ўзи инсон бўла туриб,
Бутун инсониятни қутқариш учун
Ўз жонини фидо қилди.
Шу орқали Худо Ўзи белгилаган пайтда нажот режасини аён этди” (1 Тимўтийга 2:1-6).
Рим ва Яҳудия ҳукумат аъзолари бирлашиб Павлусга қарши чиққанларида, у шу сўзларни ёзган эди. Лекин барибир ҳукмдорларда валийлик ибодати ва Худонинг барча одамларини қутқариш истаги ўртасида алоқа мавжудлигини Павлус билар эди. Бизнинг вазифамиз – ундан ўрнак олишдир. Масалан, мусулмон ҳукмдорлари – ироқлик Саддам Хусайн ёки ливиялик полковник Каддафи олиб келган бахтсизликлар ҳаммамизнинг ёдимизда. Бундай ёвуз ҳукмдорлар учун ибодат қилиш бизга ғайриоддий бўлиб туюлса ҳам, лекин барибир ироқликларни ва ливияликларни қутқариш ва ибодат билан бўйсундиришимиз ўртасида алоқа мавжуд. Худди шу алоқа мусулмон дунёсининг қолган қирқ беш мамлакатига ҳам тааллуқлидир.
Ҳосил даласига ишчилар чиқиши керак
Биз нафақат ибодат қилишимиз керак. Мен яна Раббимиз Исо Масиҳнинг мисолига, У хизмат вазифасини бошлаган илк кунларга мурожаат қилишни хоҳлардим. Мана, Матто баён этган Муқаддас Хушхабарнинг 9:35-38 оятлари:
“Исо ҳамма шаҳару қишлоқларга бориб, синагогаларда таълим берарди, Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни эълон қилиб, одамларнинг турли хасталигу дардларига шифо берарди. Исо оломонни кўриб, уларга ачиниб кетди, чунки улар чўпонсиз қўйлардай довдираган ва ҳолдан тойган эдилар.
Шунда Исо шогирдларига деди:— Ҳосил мўл, аммо ишчилар оз.Шунинг учун ҳосил Эгасидан: “Ҳосилингни йиғиб олишга яна ишчилар юбор”, деб сўранглар”.
Кўп қамровли стратегиянинг зарурлиги
Худонинг хизмат қилиш мисолидан биз сабоқ олишимиз керак бўлган қуйидаги намуналарга сизнинг эътиборингизни қаратишни хоҳлардим. Биринчидан, Исонинг Жалилада хизмат қилишига оид кўп қамровли стратегиясига қаранг. “Исо Бутун шаҳар ва қишлоқларни босиб ўтди”. Олимларнинг айтишларича, бу тахминан икки юз эллик аҳоли пунктини ташкил этади. Исо уларнинг ҳар бирида бўлди. Хизматга чин дилдан ёндашишнинг яққол намунаси мана шу! Биз учун сабоқ – биз ҳам мусулмон дунёсида худди шундай пухталик билан ўз хизматимизни адо этишимиз керак. Биз ҳар бир қабила, тил, халқ ва миллатдаги мусулмон ҳузурига кириб боришимиз лозим. Биз то шуларни бажармагунимизча, хизматимиз ниҳоясига етмайди. Яна бир бор қайтариб айтаман, биз то “Осмон Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабар бутун дунё бўйлаб ваъз қилинмагунча, ҳамма халқлар уни эшитмагунча...” (Матто 24:14), Исо ер юзига қайтиб келмайди.
Синагогалар ва мачитлар тўғрисидаги таълимот
Кўзга ташланадиган иккинчи сабоқ - бу Исонинг синагогалардаги олган таълимотидир. Юнонча “синагога” сўзи йиғилиш ўтказиладиган жойни англатади. Араб тилида “жамоа, масжид” ибораси кўпчиликка “мачит” сўзи билан маълум. Агар Исо бугунги кунда биз билан бирга бўлганда, буларнинг ҳаммаси нимани англатар эди? Менинг ўйлашимча, У мачитга кириб борган бўларди (агар Унга мачитга киришга рухсат беришса). Мусулмонлар номоз ўқиш учун тўпланган жойга, Қуръондан айтиладиган ваъзларни эшитиш учун Исо мачитга борарди. Бундай жамоага кириб боргач, Исо Илоҳий Шоҳлик тўғрисидаги Хушхабарни мусулмонларга етказган бўлар эди.
Гапимни давом эттиришдан олдин, араб тилида “хушхабар”ни англатувчи сўзга тўхталиб ўтмоқчи эдим. Қизиқ, Қуръонда “эзгу хабар” сўз ибораси мавжуд, у “инжил” сўзи сингари ифодаланади. Шубҳасиз, бу юнонча “евангелион”, яъни хуш хабар сўзини бузиб кўрсатиш, холос. Янги Аҳд нуқтаи назаридан бу сўз нимани англатишини на Муҳаммад, на унинг мусулмон-издошлари ўшандан бери билмайдилар. Худди шу тарзда “Илоҳий Шоҳлик” ибораси Қуръонда бир неча бор айтиб ўтилган. Лекин Шоҳ Исо Масиҳнинг келиши ва хизмат қилиши билан Илоҳий Шоҳлик ўртасидаги алоқани Муҳаммад тушунганлиги тўғрисида ҳеч қандай кўрсатмалар берилмаган.
Шоҳлик тўғрисидаги Хушхабар
Айнан шу ерда ишга сиз - менинг ўқувчим, мен ҳам киришамиз. Илоҳий Шоҳлик нима эканлигини биз яхши биламиз. Қолаверса, биз қўлимизда “Шоҳликнинг Каломи”ни тутиб турибмиз. Ушбу Шоҳликнинг ҳокимияти бизга берилган. Шоҳ номидан фойдаланишга бизнинг ваколатимиз ва имтиёзимиз бор. Биз Шоҳлик табиатини ва У асосланган тамойилларни биламиз. Шунингдек, Шоҳлик Исо Масиҳга имон келтирганлар юрагида ҳозир ҳам бор эканлигини ва Шоҳ иккинчи бор келган вақтида бу Шоҳлик тамомила намоён бўлишини биз биламиз. Хушхабар ҳақида бутун одамзодга, барча тиллар, қабилалар, халқ ва миллатлар вакилларига айтиб беришимиз кераклигини биз биламиз. Шоҳ қайтиб келишга муҳтож эканлигини, У бизга берган хизматни якунлаганимизда, У албатта қайтиб келишини биз биламиз. Шунинг учун бизда танлаш имкони йўқ: биз Исо Масиҳ Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни ўрганишимиз ва Шоҳликка гувоҳлик бермоғимиз даркор.
Баъзида “Илоҳий Шоҳлик” иборасидан биз енгилтаклик билан фойдаланамиз. Мен яна бир бор ҳаммага шуни эслатиб қўймоқчиман: хушхабар шундан иборатки, Худо бутун оламнинг гуноҳини ювиш учун Ўзининг ягона Ўғлини – Худонинг Қўзисини юборди. У қурбонлик сифатида хочдаги ўлимни қабул қилди. Мусулмонлар ва барча қолган инсоният учун хушхабар шундан иборатки, Исо уларнинг гуноҳлари учун ўлди, ҳар бир одам эвазига ўлди ва ўлим устидан ғалаба қозониб, яна қайта тирилди. Кимки Унга имон келтирса, бу ғалабани ва унинг самараси – Худо ҳузуридаги абадий ҳаётдан улар ҳам баҳраманд бўладилар.
Бунга гувоҳлик бериш ва уни мачитларда ёки бозорларда, радио ёки кассеталар орқали, шахсий намуна ёки калом ёрдамида ўргатиш – бизнинг имтиёзимиз. Бу хушхабарни ҳамма мусулмонлар билишлари шарт.
Шифолашнинг қудрати ва ҳукмронлиги
Яна нималардир бор. Исо қаерга бормасин, У ҳамма жойда ҳар қандай касалликларни ва иллатларни шифолар эди. Бундай буюк мўъжизалар туфайли Исо Илоҳий севгини, Худонинг куч-қудратини, Ўз шахсиятида Шоҳликнинг мавжудлигини намоён қилди. Янада ажабланарлиси шуки, У бизга шифо бериш қудратини ва кучини ато қилди, ахир, бизнинг ўзимиз шифо топишга, шайтон васвасаларидан қутулишга муҳтожмиз. Бу “куч ва аломатлар” Инжилнинг ҳақиқийлигини тасдиқлаш учунгина берилгани йўқ. Бу – Шоҳ хизматини, Унинг Шоҳлигининг бу дунё шоҳликлари орасида устунлигини намоён қилишда бирлашувчи Илоҳий севги ва Илоҳий куч-қудратнинг зуҳуридир. Бу – Иброҳим ва унинг “уруғи” ер юзидаги барча қабилаларга барака олиб келиши тўғрисидаги башоратнинг тўлиқ амалга ошишидир. Исонинг Жалиладаги хизмат даври – биз мусулмон дунёсида қилишимиз керак бўлган ишнинг ажойиб ва яққол намунасидир.
Ҳақоратланган ва ожизларга ҳамдард бўлиш
Юқорида келтирилган парчадан биз яна ибрат олишимиз керак бўлган бир қанча сабоқлар мавжуд. Исо ҳамма жойда учратган халқ оломонига қандай қаради? Боғдод кўчаларида бақириб юрган оломонга сиз қандай қарайсиз? Ёки Теҳрон кўчаларидаги халойиққа–чи? Ёки Бангладешдаги сон-саноқсиз қашшоқларга–чи? Исо Ўзининг ер юзидаги сафарида оломон ичига кириб борганда, У умидсизликка тушмаган. Исо уларнинг ҳақиқий ҳолатини кўрган, уларнинг бемаъни шиорларини бошқа тарафдан кўрган, бошқа Худога сидқидилдан берилганликларини кўра билган. Улар чўпонсиз қўйлардай адашиб юришганини Исо кўрган. У эса Меҳрибон Чўпон бўлиб, бу адашиб юрган қўйларнинг ахволини билиб, Унинг юраги раҳм-шафқатга тўлди. Биз-чи, оламга Исонинг кўзлари билан боқа оламизми? Телбаликдан, камбағалликдан ва мадорсизликдан қутурган ва ўз Қутқарувчиларисиз халок бўлаётган халқ қалбига биз назар солишни билишимиз керак. Биз уларнинг олдига боришимиз кераклигини Исо айтган бўлар эди. Исо худди ҳаммамиз учун ўлгандек, улар учун ҳам ўлди. Биз Унинг йўлидан бориб шогирдлар орттиришимизни, шу йўлда биз барча халқларни, мусулмон оламининг этнолингвистик гуруҳларини Ота, Ўғил ва Муқаддас Руҳ номи билан сувга чўмдириб, имонга киритишимизни У хоҳлайди (Матто 28:18-20).
Бўлғуси ҳосилни кўриш
Биз Исонинг имони бўлганига эътибор қаратишимиз керак. Кўплаб одамлар, Исо бизнинг ҳузуримизга келади, деган гапларига Унинг Ўзи ишонган. Исо шогирдларига шундай деган: “Ҳосил кўп, бироқ юмушчилар оз” (Матто 9:37). Қаттиқ севгига, умид ва ишончга, одамлар келажакда албатта Инжил Хушхабарини қабул қилишларини У кўргани учун Худога ҳамду санолар бўлсин. Агар шундай деб айтиш мумкин бўлса, Исода “ҳосил тасаввури” бўлган. Худо ҳосил беришига У ишонган. Ҳар бир қабила, тил, халқ ва миллатдан одамлар Унинг абадий ва ҳузур-ҳаловатли Шоҳлигига тўпланишларини У кўрган.
Юмушчилар тўғрисида ибодат
Исо яна юмушчиларнинг озлигини ҳам таъкидлаган. Натижа шундай бўлиши мумкинки, юмушчиларнинг озлигидан ҳосилнинг кўп қисми йиғилмай далаларда қолиб кетиши мумкин. Исо ва Унинг илк шогирдлари ўз ҳаётлари давомида иложи борича кўпроқ ишни амалга ошириш учун, ўз ҳаётларини узайтиришга ҳаракат қилардилар. Бироқ узоқни кўзламаслик Исога хос одат эмас эди. Ҳосил йиғишни асрлар оша ер юзининг барча бурчакларида амалга ошишини У кўрган. Исо шогирдларига шундай деган: “Шунинг учун ҳосил Эгасидан: “Ҳосилингни йиғиб олишга яна ишчилар юбор”, деб сўранглаШунинг учун ҳосил Эгасидан: “Ҳосилингни йиғиб олишга яна ишчилар юбор”, деб сўранглар” (Матто 9:38).
Бир неча йил илгари, ўша вақтда ёпиқ мамлакат ҳисобланмиш Гвинеяга бориш имкониятидан фойдаландим. Ўша пайтда мамлакатни Секу Туре исмли ёвуз диктатор бошқарар эди. Биз Конакри шаҳрида юрганимизда, шаҳар қамоқхонасининг ёнидан ўтишимизга тўғри келди. Қийноққа солинаётган сиёсат қурбонларининг бақир-чақирлари бизнинг қулоғимизга чалинди. Шундай бўлдики, ўша кунларда, яъни биз мамлакатда эканлигимизда Президент Туре ҳокимиятга келганлигининг нечанчидир йиллигини байрам қилиб нишонлаётган эди. Биз майдонда ўтирганимизча, Президент ўзини турли ҳийла-найранглар билан кўкларга кўтаришини томоша қилардик. Шу билан бир вақтда қамоқхоналарда қийноқлардан азоб чекаётганларнинг оҳу-фарёдларини эшитиб турардик. Илоҳий Руҳ бизни шу майдондан кетиб, биргаликда ибодат қилишга даъват этди. Мана, биз нималар учун ибодат қилдик: “Эй Раббий, агар бу одамда тавба қилиш иқтидори бўлса, биз Сендан унинг юрагини юмшатишни, унинг ёвуз ҳаракатларини тўхтатишни ва ўз мамлакатини Хушхабарга қулоқ тутишига ундашингни Сендан илтижо қиламиз. Бироқ агар у тавба қилмайдиган “фиръавн” бўлса, унда Сен бу лавозимдан уни олиб ташла, унинг ўрнига ўз мамлакатини Хушхабарга юз тутишга интилувчи бошқа бир меҳрибон ҳукмдорни тайинлагин!” Бир йил ҳам ўтмай хоким Туре вафот этди. У ўз ўлими билан, яъни табиий ўлди, Туренинг ўрнини Гвинея эшикларини масиҳий хизматчилар учун очиб берган бошқа бир раҳмдил бошқарувчи эгаллади.
Худди ўша сафарда биз Телекоро Инжил институтида бўлдик ва у ерда қавмбошиларнинг кичикроқ бир гуруҳи билан учрашдик. Бизнинг йиғилишимиз пайтида ибодатхона деворида харита осилган бўлиб, унда турлича этник гуруҳлар белгилаб қўйилган. Сўнгра ўз юмушчиларини барча этник гуруҳдаги одамларга жўнатишини биз Ҳосил Эгасига илтижо қилдик. Худо Гвинея учун қилганларини амалга оширар экан, наҳотки У шундай ишни ҳар бир мусулмон мамлакати учун қила олмаса? Албатта қила олади. Модомики бу китоб мусулмонлар орасида иш юритишга бағишланган экан, мусулмонлар эса ўзларини Иброҳим билан боғлиқликларини таъкидлар эканлар, келинг, Иброҳим оиласининг барбод бўлган шажарасини шифолашга ҳаракат қилайлик, токи нажот топиши керак бўлган мусулмонларнинг ҳаммаси озод бўлишсин. Иброҳим оиласининг барбод бўлган шажараси Исо Масиҳнинг Хушхабари туфайли шифо топишига биз гувоҳ бўламиз.
Книга на Узбекском языке: Семья Авраама: исцеление сломанной ветви (Дон Мак-Керри)
Эта книга призвана помочь христианским работникам, научить их как трудиться с сыновьями и дочерьми Измаила, так как Мухаммад и его потомки решили отождествить себя с коленом Агари и Измаила.
Эта книга написана не для научных работников, она написана непосредственно для тружеников. Работа эта призвана стать введением в труд среди мусульман.
Для тех, кто имел счастливую возможность закончить учебное заведение, специализируясь на исламе, для тех, кто достиг определенных вершин, занимаясь практическим трудом и самообразованием, нет ничего особенного в этой книге. Но для тех, кто специально не изучал миссиологию и ислам, у кого не было доступа к самым последним исследованиям в этой сфере, книга эта может восполнить имеющийся пробел в знаниях.
