1 “Ehtiyot bo‘linglar, savobli ishingizni odamlarga ko‘z–ko‘z qilmanglar. Aks holda osmondagi Otangizdan mukofot ololmaysizlar.
2 Birovga sadaqa berganingiz haqida hammaga jar solib yurmanglar. Ikkiyuzlamachilargina odamlardan olqish olish uchun sinagogalarda va ko‘cha–ko‘yda shunday qiladilar. Sizlarga chinini aytayin: ular o‘z mukofotini olib bo‘lganlar.
3 Siz esa sadaqa berayotganingizda, o‘ng qo‘lingiz nima qilayotganini chap qo‘lingiz bilmasin.
4 Sadaqangizni hech kimga bildirmay bering. Yashirincha qilgan bu ishingizni ko‘rgan Otangiz sizni taqdirlaydi.”
5 “Ibodat qilganingizda, ikkiyuzlamachilarga o‘xshamanglar. Ular o‘zlarini hammaga ko‘rsatish uchun sinagogalarda va ko‘chalarning burchaklarida turib ibodat qilishni yaxshi ko‘radilar. Sizlarga chinini aytay: ular o‘zlarining mukofotlarini olib bo‘lganlar.
6 Siz esa ibodat qilayotganingizda ichkari xonaga kirib, eshikni berkitib oling va yashirin bo‘lgan Otangizga ibodat qiling. Yashirin qilgan ishlaringizni ko‘rgan Otangiz sizni taqdirlaydi.
7 Ibodat qilayotganingizda, butparastlar kabi behuda so‘zlarni hadeb takrorlayvermang. Ular: ko‘p so‘zlasam, ibodatim ijobat bo‘ladi, deb o‘ylaydilar.
8 Ularga o‘xshamanglar, chunki Otangiz so‘ramasingizdan oldin nimaga muhtojligingizni biladi.
9 Sizlar esa shunday ibodat qilinglar: Bizning osmondagi Otamiz! Sening muqaddas noming ulug‘lansin.
10 Sening Shohliging kelsin. Osmonda bo‘lgani kabi, Yerda ham Sening irodang bajo bo‘lsin.
11 Bugungi rizqimizni bergin.
12 Bizga qarshi gunoh qilganlarni biz kechirgandek, Sen ham gunohlarimizni kechirgin.
13 Bizni vasvasaga duchor qilmagin, Ammo yovuz shaytondan xalos qilgin.
14 Agar sizlar boshqalarning gunohlarini kechirsangizlar, osmondagi Otangiz ham sizni kechiradi.
15 Bordi–yu, sizlar boshqalarning gunohlarini kechirmasangizlar, Otangiz ham sizni kechirmaydi.”
16 “Ro‘za tutayotganingizda, ikkiyuzlamachilar kabi qovoq solib yurmanglar. Ular ro‘za tutayotganlarini boshqalarga ko‘rsatish uchun yuvinib, taranmaydilar. Sizlarga chinini aytayin: ular o‘zlarining mukofotlarini olib bo‘lganlar.
17 Sizlar ro‘za tutganlaringizda yuzlaringizni yuvib, sochlaringizni tarab yuring,
18 toki ro‘za tutganingizni yashirin bo‘lgan Otangizdan boshqa hech kim bilmasin. Shunda yashirin qilgan ishingizni ko‘rgan Otangiz sizni taqdirlaydi.”
19 “Bu dunyoda o‘zlaringiz uchun boylik g‘amlamanglar. Axir, bunday boylikni kuya yeydi, zang bosadi, o‘g‘ri tushib o‘g‘irlaydi.
20 Aksincha, o‘zlaringiz uchun osmonda boylik yig‘inglar. Bunday boylikni kuya yemaydi, zang bosmaydi, o‘g‘ri ham o‘g‘irlay olmaydi.
21 Xazinangiz qayerda bo‘lsa, yuragingiz ham o‘sha yerda bo‘ladi.
22 Tananing chirog‘i — ko‘z. Agar ko‘zingiz yaxshi bo‘lsa, butun tanangiz yop–yorug‘ bo‘ladi.
23 Ammo ko‘zingiz yomon bo‘lsa, butun tanangiz zulmatga to‘ladi. Agarda ichingizdagi nur zulmat bo‘lsa, zimziyo zulmatda qolgan ekansiz.
24 Hech kim ikki xo‘jayinga xizmat qilolmaydi. U yo birini yomon ko‘rib, boshqasini yaxshi ko‘radi, yoki biriga bag‘ishlanib, boshqasini mensimaydi. Sizlar ham Xudoga, ham boylikka birdek xizmat qila olmaysizlar.”
25 “Shuning uchun sizlarga aytaman: “Tirikchiligingizdan xavotir olib, nima yeymiz, nima ichamiz, ustimizga nima kiyamiz, demanglar. Axir, hayot ovqatdan, tana esa kiyimdan muhimroq emasmi?!
26 Qushlarga qaranglar: ular na ekadi, na o‘radi, na omborga don yig‘adi. Shunga qaramay, osmondagi Otangiz ularning rizqini beradi. Sizlar esa ulardan ancha qadrlisizlar–ku!
27 Birontangiz tashvishlanib, umringizni bir lahzaga bo‘lsa ham uzaytira olarmidingiz?!
28 Nega kiyim uchun tashvishlanasizlar? Nilufar gullarning qanday o‘sishiga e’tibor qiling: ular mehnat qilmaydi, ip yigirmaydi.
29 Ammo sizlarga aytamanki, hatto shoh Sulaymon shuhrat cho‘qqisida ham o‘sha gullarning biriday kiyinmagan.
30 Bugun bor, ertaga esa o‘choqqa tashlanadigan dala o‘tini Xudo shunday bezagan bo‘lsa, nahotki sizlarni kiyintirmasa, ey imoni sustlar?!
31 Shunday ekan, nima yeymiz, nima ichamiz, nima kiyamiz, deb tashvishlanib yurmanglar.
32 Butparastlar hadeb bu narsalarning tashvishida yuradilar. Lekin osmondagi Otangiz bularning hammasiga muhtoj ekaningizni biladi–ku!
33 Sizlar avvalo Xudoning Shohligi va Uning irodasi payida bo‘linglar, shunda bularning hammasi sizga beriladi.
34 Xullas, ertangi kun uchun tashvish tortmanglar. Ertaning tashvishi ertaning o‘ziga tegishlidir. Har bir kunning g‘am–tashvishi o‘ziga yetadi.”
Matto Muqaddas xushxabar: 6 Bob
MakDonaldning Injil kitobiga o'zbek tilidagi sharhlari
K. Chin dildan qilaylik (6:1−4)
6:1 Bu bobda Iso alohida odamlar hayotidagi amaliy solihlikning uchta o‘ziga xos sohasi haqida gapiradi: xayr-ehson (1-4-oyatlar), ibodat (5-15-oyatlar) va ro‘za (16-18-oyatlar). "Ota" so‘zi ushbu o‘n sakkiz oyatda o‘n marta uchraydi va ularni tushunishning kaliti hisoblanadi. Amaliy solih amallarni odamlar emas, balki Ota ma’qullashi uchun qilish kerak.
Iso va’zining bu qismini boshqalarga ko‘rinish uchun xayr-ehson berib, o‘z taqvodorligimizni namoyish qilish vasvasasi haqida ogohlantirish bilan boshlaydi. U qilmishni emas, balki uning sababini qoralaydi. Agar harakatlarimizning sababi omma e’tibori bo‘lsa, bu bizga yagona mukofot bo‘ladi, chunki Xudo ikkiyuzlamachilik uchun mukofotlamaydi.
6:2 Munofiqlar ibodatxonalarda sadaqa berishlari yoki ko‘chalarda kambag‘allarga xayr-ehson ulashish orqali shovqin ko‘tarib, e’tibor tortishlari dargumon. Rabbimiz ularning xatti-harakatlarini qisqacha ta’kidlash bilan qoraladi: "Ular o‘z mukofotlarini olmoqdalar" (ya’ni, ularning yagona mukofoti yer yuzida orttirgan obro‘-e’tiboridir).
6:3−4 Masihning izdoshi xayr-ehson qilganda, buni yashirincha qilishi kerak. Shunchalik yashirinki, Iso shogirdlariga: "O‘ng qo‘lingiz nima qilayotganini chap qo‘lingiz bilmasin", deb aytdi. Iso ushbu majoziy iborani qo‘llab, bizga xayr-ehsonimizni shuhrat qozonish uchun emas, balki Otamiz uchun qilishimiz kerakligini ko‘rsatmoqda.
Bu parchani odamlar ko‘rishi mumkin bo‘lgan har qanday sovg‘ani taqiqlash uchun ishlatish kerak emas, chunki barcha xayriyalarimizni mutlaqo yashirin qilish deyarli imkonsiz. Iso shunchaki maqtanchoqlik bilan qilingan xayr-ehsonni qoralaydi.
L. Samimiy ibodat qiling (6:5−8)
6:5 Keyin Iso shogirdlarini ibodat qilayotganda ikkiyuzlamachilik qilmaslikka chaqiradi. Ular odamlar gavjum joylarda ibodat qilayotganlarini ko‘rib, taqvodorliklaridan hayratlanishlari uchun o‘zlarini alohida tutmasliklari kerak. Agar mashhurlikka bo‘lgan ishtiyoq ibodatning yagona sababi bo‘lsa, Iso aytganidek, erishilgan shuhrat ularning yagona mukofotidir.
6:6 5 va 7-oyatlarda "sen" deb tarjima qilingan yunoncha olmosh ko‘plikda kelgan. Ammo 6-oyatda Xudo bilan shaxsiy muloqotni ta’kidlash uchun u birlikda ishlatilgan. Duoning ijobat bo‘lishining kaliti uni yashirin aytishdadir (ya’ni, xonangga kirib, eshigingni yop). Agar chinakam istagimiz Xudoning bizni eshitishi bo‘lsa, U albatta eshitadi va javob beradi. Agar bu parchani jamoat ibodatini taqiqlash uchun qo‘llamoqchi bo‘lsak, matnni yaxshilab o‘qib chiqishimiz kerak. Ilk jamoat birgalikda ibodat qilish uchun yig‘ilgan (Havoriylar 2:42; 12:12; 13:3; 14:23; 20:36). Asosiysi, qayerda ibodat qilishimiz emas, balki nima uchun ibodat qilishimizdir: odamlar ko‘rishi uchunmi yoki Xudo eshitishi uchunmi?
6:7 Ibodat ortiqcha takrorlardan, ya’ni ma’nosiz jumlalar yoki quruq iboralardan iborat bo‘lmasligi kerak. Najot topmagan odamlar shunday ibodat qiladilar, lekin ko‘p so‘zlilik Xudoga ta’sir qilmaydi. U yurakdan chiqqan samimiy so‘zlarni eshitishni istaydi.
6:8 Agar Otamiz biz so‘rashimizdan oldin nimaga muhtojligimizni bilsa, unda "Nega umuman ibodat qilish kerak?" degan savol o‘rinli. Sabab shuki, ibodatda biz Xudoga bog‘liqligimizni va muhtojligimizni tan olamiz. Bu Xudo bilan munosabatimizning asosidir. Xudo esa ibodatga javoban boshqa holatda qilmaydigan ishlarni amalga oshiradi (Yoqub 4:2).
M. Iso ibodat namunasini beradi (6:9−15)
6:9 13-oyatlarda odatda "Rabbimizning ibodati" deb ataladigan matnni o‘qiymiz. Bu nomni ishlatganda, Isoning o‘zi hech qachon bu ibodatni aytmaganini esda tutishimiz kerak. U shogirdlariga ibodat namunasi sifatida berilgan. Bu ular doim ishlatishi shart bo‘lgan so‘zlar to‘plami emas (7-oyat bunga ishora qiladi), chunki ko‘p yodlangan so‘zlar ma’nosiz iboralarga aylanib qolishi mumkin.
Osmondagi Otamiz! Ibodat Xudoga qaratilishi va Uning butun koinot ustidan oliy hokimiyatini tan olishi kerak.
Sening muqaddas isming ulug‘lansin. Ibodatimizni sajda bilan boshlashimiz, shunday ulug‘vorlikka loyiq bo‘lgan Zotga hamdu sanolar aytishimiz lozim.
6:10 Sening Shohliging kelsin. Sajda qilgach, Xudoning ishi kengayishini so‘rashimiz, ya’ni Uning manfaatlarini birinchi o‘ringa qo‘yishimiz kerak. Ayniqsa, Xaloskorimiz Rabbimiz Iso Masih yer yuzida O‘z Shohligini o‘rnatib, adolat bilan hukmronlik qiladigan kun haqida ibodat qilishimiz lozim.
Sening irodang bajo keltirilsin. Bu iltimosda biz Xudo biz uchun nima yaxshiroq ekanini bilishini tan olamiz va o‘z irodamizni Uning irodasiga bo‘ysundiramiz. Bu yerda yana Uning irodasi butun dunyoda tan olinishini istash ham ifodalangan.
Osmonda bo‘lgani kabi yerda ham. Bu ibora oldingi uchta iltimosni o‘zgartiradi. Xudoga sajda qilish, Uning oliy rahbarligi va irodasini bajarish - bularning barchasi osmonda ro‘y beradi. Bu ibodat ushbu holatlar osmondagidek yer yuzida ham amalga oshishini so‘raydi.
6:11 Bugungi kunlik nonimizni bizga bergin. Xudoning manfaatlarini birinchi o‘ringa qo‘yganimizdan so‘ng, shaxsiy ehtiyojlarimizni ham aytishimiz mumkin. Bu iltimos kundalik oziq-ovqat masalasida, ham jismoniy, ham ruhiy jihatdan Xudoga bog‘liq ekanligimizni ifodalaydi.
6:12 Bizga qarzdor bo‘lganlarni kechirganmiz kabi, Sen ham bizning qarzlarimizni kechirgin. Bu yerda gap gunohning qonuniy kechirilishi haqida emas (bunday kechirim Xudoning O‘g‘liga ishonish orqali erishiladi). Bu ko‘proq samoviy Otamiz bilan munosabatlarimizni saqlab qolish uchun zarur bo‘lgan otalik kechirimi haqida. Agar imonlilar o‘zlariga yomonlik qilganlarni kechirmoqchi bo‘lmasalar, ular o‘zlarining gunohlarini nohaq kechirib yuborgan samoviy Ota bilan qanday muloqotda bo‘lishni umid qilishlari mumkin?
6:13 Bizni vasvasaga duchor qilmagin. Bu iltimos Yoqub 1:13 ga zid ko‘rinishi mumkin, u yerda Xudo hech kimni vasvasaga solmasligi aytilgan. Ammo Xudo O‘z xalqining sinovdan o‘tishiga yo‘l qo‘yadi. Bu iltimos vasvasalarga qarshi turish yoki sinovlarga bardosh berish qobiliyatiga bo‘lgan sog‘lom ishonchsizlikni ifodalaydi.
U Rabbimizning himoyasiga to‘liq tayanishni bildiradi.
Ammo bizni yovuzdan xalos et. Bu Xudoning kuchi bilan ularni gunohdan saqlashini chin dildan istaganlarning ibodatidir. Bu hayotda har kuni gunoh va shaytonning hokimiyatidan qutulish haqidagi qalb nidosidir.
Chunki Shohlik, qudrat va shon-sharaf to abad Seniki. Omin. Oxirgi jumla Rim-katolik va ko‘pchilik protestant zamonaviy Injillarida tushirib qoldirilgan, chunki u ko‘plab qo‘lyozmalarda yo‘q. Biroq, bunday hamdu sano ibodatning ajoyib yakunidir va ko‘pchilik qo‘lyozmalarda mavjud. (Ba’zi ilohiyotshunoslar bu hamdu sano ibodatning bir qismi sifatida 1-Solnomalar 29:11 dan olingan deb hisoblashadi. Bu shunchaki taxmin. An’anaviy protestant ibodat matni o‘zini to‘la oqlaydi.) Jon Kalvin yozganidek, u "nafaqat qalblarimizni isitishi, ularni Xudoni madh etishga undashi... balki qalblarimizga aytishi kerakki, barcha ibodatlarimiz... yolg‘iz Xudodan boshqa asosga ega emas".
6:14−15 Bu oyatlar 12-oyatga izoh vazifasini o‘taydi. Bu ibodatning bir qismi emas, balki 12-oyatda aytilgan Otaning kechirimi shartli ekanligini ta’kidlovchi qo‘shimchadir.
N. Iso ro‘za tutishni o‘rgatadi (6:16−18)
6:16 Iso diniy ikkiyuzlamachilikning uchinchi shaklini, ya’ni ataylab o‘zini ro‘zador qilib ko‘rsatishni qoralagan. Munofiqlar ro‘za tutganlarida o‘zlarini holsiz, qiynalgan va azob chekkan ko‘rsatish uchun yuzlarini ma’yus va g‘amgin qilardilar. Biroq Rabbimiz Iso aytadiki, o‘zini muqaddas qilib ko‘rsatish bema’nilikdir.
6:17−18 Haqiqiy imonlilar yashirincha, birov sezmagan holda ro‘za tutishlari kerak. Boshni moylash va yuzni yuvish odatdagidek ko‘rinish deganidir. Buni faqat Ota bilsa yetarli; Uning mukofoti insonlarning maqtovidan afzalroq bo‘ladi.
RO‘ZA
Ro‘za tutish - har qanday jismoniy ovqatlanish ehtiyojidan tiyilish demakdir. Ro‘za ushbu parchada ko‘rsatilganidek ixtiyoriy yoki Havoriylar 27:33 va 2-Korinfliklarga 11:27 da ko‘rsatilganidek majburiy bo‘lishi mumkin. Yangi Ahdda ro‘za qayg‘u (Matto 9:14-15) va ibodat (Luqo 2:37; Havoriylar 14:23) bilan bog‘liq. Ushbu parchalarda ro‘za ibodat bilan birga kelgan, bu esa ro‘zadorning Xudoning irodasini qabul qilishdagi samimiyligini tasdiqlaydi.
Ro‘za najot kabi ahamiyatga ega emas va masihiyni Xudo oldida alohida mavqega qo‘ymaydi. Bir kuni farziy haftada ikki marta ro‘za tutishi bilan maqtandi, ammo bu unga kutilgan oqlovni keltirmadi (Luqo 18:12, 14). Biroq masihiy yashirincha ro‘za tutib, ruhan mashq qilsa, Xudo buni ko‘radi va mukofotlaydi. Yangi Ahd ro‘za tutishni buyurmasa-da, ro‘za mukofot va’dasi bilan rag‘batlantiriladi. U insonning ma’naviy hayotiga yordam berishi, sustlik va mudroqni ketkazishi mumkin. Inson Xudoning irodasini bilishni istagan muhim paytlarda ro‘zaning ahamiyati katta. Ro‘za alohida shaxs va Xudoning ishi bo‘lib, Uni mamnun qilish istagi bilan amalga oshiriladi.
Ro‘za noto‘g‘ri sabablar bilan majburlanganida yoki ko‘z-ko‘z qilinganida o‘z qiymatini yo‘qotadi.
O. O‘zingizga osmonda xazina to‘plang (6:19−21)
Ushbu parcha Rabbimizning eng inqilobiy va shu bilan birga eng e’tiborsiz qoldirilgan ta’limotlarini o‘z ichiga oladi. Bobning qolgan qismining mavzusi: kelajakdagi ishonchni qanday ta’minlash mumkin.
6:19−20 19−21-oyatlarda Iso moliyaviy xavfsiz kelajakni ta’minlash bo‘yicha barcha insoniy maslahatlarga zid bo‘lgan narsani aytadi. U: "O‘zingizga yer yuzida xazina to‘plamanglar", deya moddiy boyliklarning ishonchsizligini ko‘rsatadi.
Yer yuzidagi har qanday moddiy boylik yo tabiiy sharoitlar (kuya yoki zang) ta’sirida yo‘q qilinishi, yoki o‘g‘rilar tomonidan o‘g‘irlanishi mumkin. Iso aytadiki, yo‘qotib bo‘lmaydigan yagona boylik - bu osmondagi xazinadir.
6:21 Bunday keskin moliyaviy siyosat asosiy tamoyilga asoslanadi: xazinangiz qayerda bo‘lsa, yuragingiz ham o‘sha yerda bo‘ladi. Agar pulingiz jamg‘armada bo‘lsa, demak, qalbingiz va istaklaringiz ham o‘sha yerda.
Agar xazinangiz osmonda bo‘lsa, manfaatlaringiz ham u yerda bo‘ladi. Bu ta’limot bizni Iso aytgan so‘zlari haqida o‘ylab ko‘rishga undaydi. Agar u haqiqatan shunday degan bo‘lsa, yer yuzidagi boyliklarimiz bilan nima qilishimiz kerak, degan savol tug‘iladi. Agar unday bo‘lmasa, boshqa savol paydo bo‘ladi: Muqaddas Kitobimiz bilan nima qilishimiz kerak?
P. Tana chirog‘i (6:22−23)
Iso shogirdlarining Uning kelajakka kafolat berish haqidagi murakkab ta’limotini qanday qilib hayotga tatbiq etishlari mumkinligini tushunishlari qiyin bo‘lishini bilardi. Shuning uchun, U ma’naviy ko‘rish qobiliyatini tushuntirish uchun inson ko‘ziga o‘xshatishdan foydalandi. U ko‘z tana uchun chiroq ekanligini aytdi. Ko‘z orqali tana yorug‘lik oladi va ko‘ra oladi. Agar ko‘z sog‘lom bo‘lsa, butun tana nurga to‘ladi. Agar ko‘z kasalmand bo‘lsa, ko‘rish qobiliyati yomonlashadi. Yorug‘lik o‘rniga zulmat cho‘kadi. Bundan shunday xulosa kelib chiqadiki, sog‘lom ko‘z pok niyatli va yagona istagi Xudo manfaatlari bo‘lgan, Masih ta’limotini asl ma’nosida qabul qilishni xohlagan insonga tegishli. Uning butun hayoti nur taratadi. U Isoning so‘zlariga ishonadi, yerdagi boyliklarni tark etadi, osmonda o‘ziga xazina to‘playdi va bu uning xavfsizligining yagona haqiqiy kafolati ekanligini biladi. Boshqa tomondan, kasalmand ko‘z ikki dunyo uchun yashashga urinayotgan odamniki. U yerdagi xazinasidan voz kechishni istamaydi, ammo osmondagi xazinaga ham ega bo‘lishni xohlaydi. Isoning ta’limoti unga amaliy emas va bajarib bo‘lmaydigan tuyuladi. Uning aniq yo‘nalishi yo‘q, chunki uni zulmat qamrab olgan.
Iso yana qo‘shimcha qilib aytadiki, agar sendagi yorug‘lik zulmat bo‘lsa, unda zulmat naqadar ulkan! Boshqacha aytganda, agar sen Iso yerdagi boyliklarga kelajakning kafolati sifatida umid qilishni taqiqlaganini bilsang-u, shunga qaramay buni qilsang, unda sen bo‘ysunmagan ta’limot zulmatga aylanadi. Sen boylikni haqiqiy mohiyatida ko‘ra olmaysan.
Q. Siz Xudoga ham, mamonaga ham xizmat qila olmaysiz (6:24)
Xudoga ham, pulga ham xizmat qila olmaslik bu yerda "xo‘jayinlar" va "qullar" atamalari orqali tushuntiriladi. Hech kim ikki xo‘jayinga xizmat qila olmaydi. Ulardan biri sadoqat va itoatda birinchi o‘rinni egallashi muqarrar. Xudo va mammon bilan ham shunday. Ular raqiblar, shuning uchun tanlov qilish kerak. Yoki biz Xudoni birinchi o‘ringa qo‘yib, moddiy narsalar hokimiyatini rad etishimiz kerak, yoki o‘tkinchi narsalar uchun yashab, Xudoning hayotimizga bo‘lgan da’vosini rad etishimiz kerak.
R. Tashvishlanmang (6:25−34)
6:25 Ushbu parchada Iso hayotning asl ma’nosini yo‘qotib, oziq-ovqat va kiyimga e’tibor qaratish moyilligimizga qarshi chiqmoqda. Muammo bugun nima yeyayotganimiz yoki kiyayotganimizda emas, balki o‘n, yigirma yoki o‘ttiz yildan keyin nima yeyishimiz va kiyishimizdadir. Kelajak haqida bunday tashvishlanish gunohdir, chunki u Xudoning sevgisi, donoligi va qudratini inkor etadi. U Xudoning sevgisini rad etib, U bizga g‘amxo‘rlik qilmasligini nazarda tutadi. U Uning donoligini rad etib, U nima qilayotganini bilmasligiga ishora qiladi. Va U bizning ehtiyojlarimizni qondira olishini shubha ostiga qo‘yib, Uning qudratini inkor etadi.
Bunday tashvish bizni hayotimiz uchun yetarlicha narsalarga ega bo‘lishimizga ishonch hosil qilish uchun bor kuchimizni sarflashga majbur qiladi. Bunga ishonch hosil qilgunimizcha, hayotimiz o‘tib ketadi va biz yaratilgan asosiy maqsadimizni yo‘qotamiz. Alloh taolo bizni taom iste’mol qilishdan ko‘ra yuksakroq maqsad uchun O‘ziga o‘xshatib yaratgan. Biz bu yerda Xudoni sevish, Unga sajda qilish va xizmat qilish hamda Uning yer yuzidagi manfaatlarini ifodalash uchun mavjudmiz. Tanamiz xo‘jayin emas, xizmatkor bo‘lishi kerak.
6:26 Osmondagi qushlar Xudoning O‘z yaratganlariga g‘amxo‘rligini ko‘rsatadi. Ular bizga tashvishlanishning hojati yo‘qligini isbotlaydi. Ular ekmaydilaru o‘rmaydilar ham, lekin Xudo ularni boqadi. Insonlar Xudoning nazarida qushlardan ko‘ra qadrli bo‘lgani uchun, Xudo bizning ehtiyojlarimizga g‘amxo‘rlik qilishiga ishonch bilan umid qilishimiz mumkin.
Lekin bundan bugungi ehtiyojlarimizni qondirish uchun ishlashimiz shart emas, degan xulosa chiqarmasligimiz kerak. Pavlus eslatganidek: "...agar kim ishlamasdan yeb-ichsa, u ovqatlanmasin ham" (2 Salonikaliklarga 3:10). Shuningdek, dehqonning ekishi, o‘rishi va hosil yig‘ishi xato, degan xulosaga kelmasligimiz kerak. Bu ish uning kundalik ehtiyojlarini ta’minlashda zarur qismdir.
Iso bu yerda Xudoga bog‘liq bo‘lmagan holda kelajakka ishonch hosil qilish uchun omborlarni kengaytirishni taqiqlaydi (U o‘zining boy odam haqidagi masalida qoralagan odat, Luqo 12:16−21). "Kundalik Izohlar" jurnalida 26-oyatning qisqacha mazmuni shunday berilgan:
"Xulosa shuki, agar Xudo quyi darajadagi mavjudotlarni ularning ongli ishtirokisiz oziqlantirsa, U dunyo yaratilgan insonlarni ularning ishtirokida yanada ko‘proq oziqlantiradi."
6:27 Kelajak haqidagi tashvishimiz nafaqat Xudoga sharaf keltirmaydi, balki befoyda hamdir. Parvardigor buni quyidagi savol bilan ko‘rsatmoqda: "Qaysi biringiz tashvishlanib, bo‘yingizni bir qarichga ham o‘stira olasiz?" Past bo‘yli odam qanchalik harakat qilmasin, bir yarim metr baland bo‘la olmaydi. Shunga qaramay, nisbatan olganda, kelajakdagi ehtiyojlarni qondirish uchun tashvishlanib, oziq-ovqat zaxirasini yaratgandan ko‘ra, bunday ishni amalga oshirish ancha osonroq.
6:28−30 Keyin Rabbimiz kelajakda kiyim-kechagimiz yetishmasligi haqida tashvishlanish befoyda ekanini aytadi. Dala nilufarlari (ehtimol, yovvoyi anemonlar) mehnat qilmaydi, ip yigirmaydi, ammo ularning go‘zalligi Sulaymonning shohona liboslaridan ham ortiqdir. Agar Xudo umri qisqa bo‘lgan dala gullarini shunday nafis kiyintirib, so‘ng ularni novvoyning o‘chog‘iga o‘tin sifatida ishlatsa, albatta, U O‘ziga sig‘inayotgan va xizmat qilayotgan xalqiga g‘amxo‘rlik qiladi.
6:31−32 Shu bois, biz hayotimizni kelajagimiz uchun ovqat, ichimlik va kiyim-kechak izlab bezovtalik bilan o‘tkazmasligimiz lozim. Iymonsiz butparastlar moddiy boyliklarni behuda to‘plash uchun yashaydilar, go‘yo ularning butun hayoti faqat ovqat va kiyimdan iboratdek. Biroq asosiy ehtiyojlarini biladigan samoviy Otasi bor masihiylar bunday yashmasligi kerak.
Agar masihiylar oldida kelajakdagi ehtiyojlari uchun zarur bo‘lgan barcha narsalarni g‘amlash vazifasi turganida, ularning vaqti va kuchi moliyaviy zaxiralarni to‘plashga sarflanardi. Ular hech qachon yetarlicha jamg‘arganlariga ishonishmaydi, chunki doim narxlarning tushishi, pulning qadrsizlanishi, falokatlar, uzoq davom etadigan kasalliklar, falaj qiluvchi baxtsiz hodisalar xavfi mavjud. Bu esa Xudoning O‘z xalqiga xizmat qilish imkoniyatidan mahrum bo‘lishini anglatadi. Insonlar yaratilgan va yo‘naltirilgan asl maqsad yo‘qolgan bo‘lardi. Erkaklar va ayollar Xudoning suratini aks ettirib, bu dunyoda noaniq kelajak uchun yashaydilar, vaholanki ular abadiy qadriyatlarni ko‘zlab yashashlari lozim.
6:33 Shu sababli Rabbimiz O‘z izdoshlari bilan ahd tuzadi. Buning natijasi o‘laroq, U shunday deydi: "Agar sen Xudoning manfaatlarini birinchi o‘ringa qo‘ysang, kelajakdagi ehtiyojlaringga g‘amxo‘rlik qilishimga kafolat beraman. Agar sen avvalo Xudoning Shohligini va Uning haqiqatini izlasang, hayot uchun zarur bo‘lgan hech narsaga muhtoj bo‘lmasligingni O‘zim ta’minlayman."
6:34 Bu Xudoning "ijtimoiy himoya" dasturidir. Mo‘min kishining vazifasi kelajakda Xudo unga g‘amxo‘rlik qilishiga qat’iy ishonch bilan Xudovand uchun yashashdir.
Ish - bu shunchaki joriy ehtiyojlarni qondirish vositasi; bundan ortig‘i Xudovandning ishiga kiradi. Biz bir kun bilan yashashga da’vat etilganmiz: ertangi kun o‘z tashvishini o‘zi ko‘tarishi kerak.