1 Qo‘zi va 144.000 kishi. 6 Uch farishtaning xabari. 14 Yerning hosili o‘riladi.
Yuhannoga ko‘rsatilgan vahiy 14 bob
1 Men Sion tog‘ida Qo‘zining turganini ko‘rdim. Qo‘zi bilan birga 144.000 kishi bor edi. Ularning peshanalariga Qo‘zining va Otasining ismi yozilgandi.
2 Shunda men osmondan bir tovush eshitdim. Bu tovush dengizning shovullashiday, gumburlagan momaqaldiroq tovushiday edi. U xuddi arfa chalayotgan cholg‘uchilarning kuyiga o‘xshardi.
3 O‘sha 144.000 kishi taxt oldida, to‘rtta jonli mavjudot va oqsoqollar oldida yangi bir qo‘shiq kuylayotgan edilar. Dunyodan qutqarib olingan bu 144.000 kishidan boshqa hech kim bu qo‘shiqni o‘rgana olmas edi.
4 Bu odamlar bulg‘anmaganlar, bokira qizlarday o‘zlarini pok saqlaganlar. Qo‘zi qayoqqa borsa, Uning orqasidan ergashganlar. Insonlar orasidan qutqarib olingan bu odamlar ilk hosil singari Xudo va Qo‘ziga nazr qilinganlar.
5 Ularning tilida yolg‘on– makr yo‘q, ular benuqsondirlar.
6 Shundan keyin boshim uzra uchib borayotgan bir farishtani ko‘rdim. Bu farishta yer yuzida yashovchi har bir xalq va qabilaga, har qanday millatu elatga abadiy Xushxabarni e’lon qilayotgan edi.
7 U baland ovozda shunday dedi: “Xudodan qo‘rqing, Uni ulug‘lang! U xalqlarni hukm qiladigan vaqt keldi. Yeru osmonni, dengizu buloqlarni Yaratganga sajda qiling!”
8 Uning ketidan ikkinchi farishta uchib kelib, shunday dedi: “Vayron bo‘ldi! Buyuk Bobil shahri vayron bo‘ldi! Bobil shahvoniy hirsi sharobidan Hamma xalqlarga ichirgandi.”
9 Ularning ketidan uchinchi farishta uchib kelib, baland ovozda shunday dedi: — Kimki mahluqqa va uning tasviriga sajda qilib, peshanasi yoki qo‘liga tamg‘a qabul qilsa,
10 u Xudoning g‘azab sharobidan ichadi. Qahr kosasiga quyilgan bu sharob nihoyatda kuchlidir. Bunday odamlar muqaddas farishtalar va Qo‘zi oldida yonayotgan oltingugurt ichida azob chekadilar.
11 Azoblarining tutuni abadulabad burqirab turadi. Mahluq va uning tasviriga sajda qilib, mahluq nomli tamg‘ani qabul qilganlar kechayu kunduz tinchlik ko‘rmaydilar.
12 Bunday vaziyatda Xudoning amrlariga itoat qilgan va Isoga sodiq qolgan Xudoning azizlaridan sabr–toqat talab qilinadi.
13 Shunda men osmondan bir ovoz eshitdim. U menga dedi: — Shunday deb yoz: Bundan buyon Rabbimiz Isoga umid bog‘lab, olamdan ko‘z yumganlar baxtlidir! — Ha, — deydi Ruh, — ular qilgan og‘ir mehnatidan dam olsinlar, mehnatining rohatini ko‘rsinlar.
14 Shundan keyin men oq bir bulutni ko‘rdim. Bulut ustida inson qiyofasidagi bir Zot o‘tirgandi. Uning boshida oltin toj, qo‘lida o‘tkir o‘roq bor edi.
15 Keyin Ma’baddan bir farishta chiqdi. U bulut ustida o‘tirgan Zotga baland ovozda shunday dedi: “O‘rog‘ingizni ishga soling, chunki o‘rim– terim vaqti keldi. Mana, yerning hosili yetildi.”
16 Bulut ustida o‘tirgan Zot yerga o‘roq soldi, yerning hosili o‘rildi.
17 Osmondagi Ma’baddan boshqa bir farishta chiqdi. Uning ham o‘tkir o‘rog‘i bor edi.
18 So‘ng qurbongoh oldidan yana boshqa bir farishta keldi. U qurbongohdagi olov uchun mas’ul edi. U o‘tkir o‘roqli farishtaga baland ovozda xitob qildi: “O‘tkir o‘rog‘ingni ishga sol. Yerdagi uzum boshlarini yig‘. Axir, uzum pishib bo‘ldi.”
19 Farishta o‘rog‘ini yerga soldi. Yerdagi uzum boshlarini yig‘ib, Xudoning uzum ezadigan katta qahr–g‘azabi chuquriga uloqtirdi.
20 Shahar tashqarisidagi o‘sha chuqurda uzumlarni eza boshlashdi. Chuqurdan qon daryo bo‘lib oqib chiqdi. Bu qonli daryo 1600 o‘q otimi masofaga oqib bordi, u shunchalik chuqur ediki, deyarli otni ko‘mib yuborar edi.
