1 Dovud sanosi. Fosiqlarga g‘ayirlik qilmagin, Badkirdorlarga hasad qilmagin.
2 Ular maysaday tezda qurib qoladi, Yam–yashil o‘tday tezda so‘lib qoladi.
3 Egamizga umid bog‘lab, yaxshilik qilgin, Shu yurtda yashab, halovat topgin.
4 Egamizni o‘zingning shodliging deb bil, Ko‘nglingdagi orzularingga U yetkazadi.
5 Yo‘llaringni topshirgin Egamizga, Ishon Unga, U madad beradi.
6 Solihligingni U tong kabi porlatadi, Haqligingni kunduzgi quyosh kabi qiladi.
7 Sabrli bo‘l, muntazir bo‘l Egamizga, G‘ayirlik qilmagin yo‘llarini topganlarga, Fosiq niyatlarin amalga oshirganlarga.
8 G‘azabdan o‘zingni tiy, qahrdan qaytgin, Ich–etingni yema, bu faqatgina zararga olib boradi.
9 Yovuzlar yo‘q qilib tashlanadi, Egamizdan umidvorlar yurtga egalik qiladi.
10 Tez orada fosiqlarning kuni bitadi, Sen har qancha qidirmagin, Ularni bu yerdan topa olmaysan.
11 Beozorlar esa yurtga egalik qiladi, Mo‘l baxt–saodatdan bahramand bo‘ladi.
12 Fosiq solihlarga qarshi fitna qiladi, Ularga qarshi tishlarini g‘ijirlatadi.
13 Rabbiy fosiqlarni masxara qiladi, Ularning kuni bitayotir, buni Rabbiy biladi.
14 Fosiq qilichini sug‘urib, kamonini bog‘laydi, Bechora, mazlumni yiqitishga shaylanadi, To‘g‘ri odamlarni o‘ldirmoq istaydi.
15 Ammo qilichlari o‘zlarining boshini yeydi, Kamonlari ham parcha–parcha bo‘lib ketadi.
16 Solihning qo‘lidagi oz narsa afzal, Jamiki fosiqning boyligidan ko‘ra.
17 Fosiqning kuchi qirqilib ketadi, Solihni esa Egamiz qo‘llab–quvvatlaydi.
18 Aybsizlarning ehtiyoji Egamiz e’tiborida, Ularning mulki to abad davom etadi.
19 Qaro kunlarda ham ular zavol topmaydi, Qahatchilik kunlarda ham farovon yashaydi.
20 Fosiqlar esa albatta halok bo‘ladi, Egamiz g‘animlari qirdagi gullarday quriydi, Ular tutun kabi tarqalib, yo‘q bo‘lib ketadi.
21 Fosiq qarz oladi–yu, qaytarib bermaydi, Solih esa himmat ila in’om qiladi.
22 Egamiz baraka bergan insonlar yurtni egallaydi, Egamiz la’natlagan odamlar esa yo‘q bo‘lib ketadi.
23 Egamiz insonning yo‘lidan mamnun bo‘lsa, Uning qadamlarini sobit qiladi.
24 Hatto qoqilsa ham yiqilib tushmaydi, Egamiz madad berib, qo‘lidan ushlaydi.
25 Men ham yosh edim, endi keksaydim, Solihlarning tark etilganini, Ularning zurriyoti non tilaganini ko‘rmadim.
26 Ular doim himmat ila qarz beradi, Farzandlari ham baraka topadi.
27 Fosiqlikni tashla, yaxshilik qilgin, Toki yurtda to abad maskan qilgin.
28 Zotan, Egamiz yaxshi ko‘radi adolatni, Tark etmaydi taqvodorlarni, Ularni to abad himoya qiladi, Fosiqlar naslini qirib tashlaydi.
29 Solih yurtga egalik qiladi, Bu yurtda to abad istiqomat qiladi.
30 Solihning og‘zi donolikdan so‘zlaydi, Uning tili adolatni so‘ylaydi.
31 Yuragida Xudosining qonuni joy olgan, Shuning uchun qadamida adashmaydi.
32 Fosiq solihni doim kuzatadi, Uni o‘ldirmoqni mo‘ljallab yuradi.
33 Egamiz solihni fosiqning ixtiyoriga topshirmaydi, Hukmga olib kelinganda, solih mahkum bo‘lmaydi.
34 Egamizdan umid qil, Uning yo‘llarini tutgin, U seni yuksaltiradi, bu yurtni egallaysan, Fosiqning qirilib ketishini sen ko‘rasan.
35 Ko‘rganman fosiq, zolim odamning O‘z yurtida yam–yashil daraxtday unganini.
36 Ko‘p o‘tmay u o‘tib ketdi, yo‘q bo‘ldi, Qancha qidirsam ham, topa olmadim.
37 Aybsizga e’tibor ber, sofdilni kuzat, Tinchlikparvarning istiqboli yorqin.
38 Gunohkorlarning hammasi qirilib bitadi, Fosiqning kelajagi barham topadi.
39 Solih kishi Egamiz tufayli najot topgaydir, Kulfat chog‘i Egamiz solihning qal’asidir.
40 Egamizdan panoh topgani uchun Solihga Egamiz madad beradi, uni qutqaradi, Fosiqdan omon saqlaydi, unga najot beradi.
