1 Shomuilning o‘limi. 2 Dovud va Obigayl.
Shohlar (birinchi kitob) 25 bob
1 Shu orada Shomuil olamdan o‘tdi. Butun Isroil xalqi yig‘ilishib, Shomuilga aza tutdi. Uni o‘z ona shahri Ramada dafn qilishdi. Shundan keyin Dovud Poron dashtiga ketdi.
2 Moyun shahrida bir boy–badavlat odam yashar, mol–mulki Karmil shahri yaqinidagi yerda bo‘lib, uch mingta qo‘yi, mingta echkisi bor edi. Bu paytda u Karmilda qo‘ylarining junini qirqayotgan edi.
3 O‘sha odamning ismi Navol, xotinining ismi esa Obigayl edi. Ayol aql–farosatli va chiroyli edi. Eri Xolib urug‘idan bo‘lib, qo‘rs, fe’l–atvori yomon odam edi.
4 Dovud dashtda yurganda, Navol qo‘ylarining junini qirqyapti, degan xabarni eshitib qoldi.
5 Dovud yigitlaridan o‘ntasini Karmilga — Navolning huzuriga jo‘natayotib, ularga dedi:
6 — Navolga mendan salom aytib, shu gaplarimni yetkazinglar: “Umring uzoq bo‘lsin! Senga, xonadoningga, qaramog‘ingdagi har bir odamga tinchlik–omonlik bo‘lsin.
7 Qo‘ylaringning junini qirqayotganingni eshitdim. Cho‘ponlaring biz bilan birga edi. Ularni xafa qilmadik, Karmilda bo‘lgan kunlarida hech narsasi yo‘qolmadi.
8 Xizmatkorlaringdan so‘rab ko‘rsang, o‘zlari ham senga aytib berishadi. Shuning uchun odamlarimga iltifot ko‘rsat, sening huzuringga ziyofat kuni keldik. Bu qullaringga va o‘g‘ling Dovudga qo‘lingdan kelgancha marhamat qilib, yordam ko‘rsat.”
9 Dovudning odamlari Navol huzuriga borib, Dovudning nomidan unga shu gaplarni yetkazishdi va javob kuta boshlashdi.
10 Navol esa Dovudning odamlariga shunday javob berdi: — Dovud degani kim o‘zi?! Essayning o‘g‘li bo‘lsa, nima qipti?! Shu kunlarda o‘z xo‘jayinlaridan qochib ketayotgan qullar juda ko‘payib ketdi–da!
11 Nonimni, suvimni, jun qirqayotgan odamlarim uchun so‘ygan qo‘ylarimning go‘shtini olib, allaqaydan kelgan odamlarga beraymi?!
12 Dovudning odamlari kelgan yo‘liga qaytib ketishdi. Navolning hamma aytganlarini Dovudga yetkazishdi.
13 — Hamma qilichini beliga bog‘lasin! — deb amr berdi Dovud odamlariga. Dovudning o‘zi ham, odamlari ham qilichlarini bellariga bog‘lashdi. To‘rt yuzga yaqin odam Dovud bilan birga ketdi. Ikki yuztasi esa anjomlar yonida qoldi.
14 Navolning xizmatkorlaridan biri uning xotini Obigaylga dedi: — Dovud xo‘jayinimiz Navolga salom yo‘llab, dashtdan xabarchilar jo‘natgan ekan, lekin Navol ularni haqorat qildi.
15 U odamlar esa bizga ko‘p yaxshi munosabatda bo‘lishgan edi. Har doim dashtda ular bilan qolgan paytlarimizda bizni xafa qilishmasdi, biror narsamiz ham yo‘qolmasdi.
16 Qo‘ylarimizni boqib yurganimizda, har doim — kechayu kunduz bizni himoya qilishardi.
17 Endi nima qilish lozimligini o‘zingiz yaxshilab o‘ylang. Chunki xo‘jayinimizning va uning butun xonadonining boshiga falokat xavf solib turibdi. Xo‘jayinimiz esa shu qadar badjahlki, biror kimsa unga bir og‘iz gap ayta olmaydi.
18 Obigayl vaqtni boy bermay, ikki yuzta non, ikki mesh sharob, beshta qo‘yning pishirilgan go‘shtini, ikki tog‘ora qovurilgan bug‘doy, yuz hovuch mayiz va ikki yuz hovuch anjir qoqi olib eshaklarga yukladi.
19 So‘ng xizmatkorlariga: — Sizlar mendan oldin yuringlar, men orqalaringizdan boraman, — dedi. Eri Navolga esa hech narsa demadi.
20 Obigayl eshakka minib, tog‘ning yolg‘izoyoq yo‘llaridan tushib kelayotganda, unga tomon kelayotgan Dovudning odamlariga duch kelib qoldi.
21 Dovud shu gaplarni aytayotgan ekan: — Bu odamning dashtdagi mol–holini behudaga qo‘riqlabman–da. Uning qo‘tonidan biror qo‘y yo‘qolmadiyu, oqibatda u mening yaxshiligimga yomonlik bilan javob qaytardi.
22 Agar ertalabgacha unga qarashli erkak zotidan birortasini tirik qoldirsam, Xudo mening jazomni bersin, hatto undan battarrog‘iga duchor qilsin!
23 Obigayl Dovudni ko‘riboq eshakdan tushdi. Dovudga ta’zim qilib, yerga muk tushdi.
24 Uning oyoqlariga bosh urib yolvordi: — To‘ram, men aybdorman, ayb menda. Ijozat bering, bu cho‘ringiz sizga bir og‘iz gap aytsin, aytganlarimga quloq soling.
25 Yolvoraman, to‘ram! O‘sha battol Navolga e’tibor bermasinlar. Uning fe’l–atvori xuddi ismining o‘zi. Navol — aqlsiz degani. Men, cho‘ringiz, to‘ram yuborgan odamlarni ko‘rmabman.
26 Endi, to‘ram, Egamiz sizning qon to‘kishingizga, o‘z qo‘lingiz bilan qasos olmog‘ingizga izn bermagan. Xudo shohid! To‘g‘risini aytay, g‘animlaringiz, qolaversa, to‘ramga qasd qilgan hammaning boshiga Navolning kuni tushsin.
27 Men, cho‘ringizning to‘ramga keltirgan mana bu in’omlari sizga ergashib xizmat qilayotgan odamlaringizga berilsin.
28 Bu cho‘ringizning gunohidan o‘ting. Egamiz albatta to‘ramning xonadonini mustahkam qiladi, chunki to‘ram Egamiz uchun jang qilyapti. Umringiz oxirigacha siz tomondan biron–bir haqsizlik bo‘lmasin.
29 Birontasi ortingizdan tushib, joningizga qasd qilsa, hayotingizni Egangiz Xudo o‘z panohida asrasin. G‘animlaringizni esa palaxmondan otilgan toshday uloqtirib yuborsin.
30 Egamiz to‘ramga va’da qilgan barcha ezguliklarni bajo keltirib, sizni Isroilning yo‘lboshchisi qiladigan kun keladi, albatta.
31 O‘shanda o‘zim uchun o‘ch olib, behudaga qon to‘kdim, deb pushaymon bo‘lmagaysiz. Egamiz to‘ramga baraka berganda, bu cho‘risini unutmasin.
32 — Bugun seni men bilan uchrashtirgan Isroil xalqining Xudosi — Egamizga hamdu sanolar bo‘lsin! — dedi Dovud.
33 — Aqlingga balli, baraka top! Bugun meni qon to‘kishdan, o‘z qo‘lim bilan o‘ch olishdan saqlab qolding, buning uchun seni Xudo yorlaqasin.
34 Isroil xalqining Xudosi — Egamiz senga yomonlik qilishimning oldini oldi. Agar sen meni tezda uchratib qolmaganingda, Xudo haqi, kun chiqquncha Navolga qarashli erkak zotidan birortasi tirik qolmagan bo‘lardi!
35 Dovud Obigayl olib kelgan hadyalarni oldi. Keyin: — Eson–omon uyingga bor, bilib qo‘y, gaplaringga quloq solib, arzingga e’tibor berdim, — dedi.
36 Obigayl Navolning yoniga qaytib keldi. Navol uyida shohona ziyofat uyushtirgan, mast, juda vaqti chog‘ edi. Obigayl esa ertalabgacha unga bir og‘iz gap aytmadi.
37 Ertasiga ertalab Navol o‘ziga kelgach, xotini unga bo‘lib o‘tgan voqealarni aytib berdi. O‘sha zahotiyoq Navolning yuragi muzlab, shol bo‘lib qoldi.
38 O‘n kunlardan keyin Egamiz Navolning jonini oldi.
39 Xudo Navolning jonini olganini Dovud eshitdi. — Navol meni haqorat qilgan edi, Egamizning O‘zi meni oqladi, bu qulini yomonlik qilmoqdan asradi. Unga hamdu sanolar bo‘lsin! Egamiz Navolning yomonligini o‘zining boshiga solibdi, — dedi. Shundan so‘ng Dovud Obigaylning oldiga xabarchilar jo‘natib, unga uylanmoqchi ekanligini bildirdi.
40 Dovud yuborgan xabarchilar Karmilga — Obigaylning huzuriga borib: — Dovudning senga uylanish istagi bor, shuni bildirish uchun bizni yubordi, — dedilar.
41 Obigayl o‘rnidan turdi, boshi yerga tekkuday bo‘lib ta’zim qildi–da: — Men to‘ramga xizmat qilmoqqa va to‘ramning xizmatkorlari oyoqlarini yuvishga tayyorman, — deb javob berdi.
42 Obigayl tezda o‘rnidan turib, eshakka mindi. Yoniga beshta cho‘risini olib, Dovudning xabarchilari orqasidan yo‘lga tushdi. Shunday qilib, Obigayl Dovudga turmushga chiqdi.
43 Dovud Yizrillik Oxinavamga ham uylangan edi. Shu tariqa Dovud ikki xotinlik bo‘ldi.
44 Dovudning birinchi xotini Mixalni esa otasi Shoul Paltiga berib yuborgan edi. Palti Galimlik Layish deganning o‘g‘li edi.
