1 Хамиртурушсиз нон ёпиладиган Фисиҳ байрами яқинлашаётган эди.
2 Олий руҳонийлар билан уламолар халқдан қўрқиб, Исони орадан кўтариш чорасини излардилар.
3 Шунда ўн икки ҳаворийдан бири – Яҳудо Ишқариётнинг ичига шайтон кириб олди.
4 Яҳудо бориб, олий руҳонийлар ва маъбад миршаббошилари билан Исони қандай қўлга тушириш тўғрисида маслаҳатлашиб олди.
5 Улар севиниб, унга пул беришга аҳд қилдилар.
6 Яҳудо бунга розилик берди ва Исони халқ кўзидан яширинча уларнинг қўлига тутиб бериш учун қулай пайт излайдиган бўлди.
7 Хамиртурушсиз нон ейиладиган ва қурбонлик қўзи сўйиладиган Фисиҳ байрамининг қутлуғ куни келди.
8 Исо Бутрус билан Юҳаннони юбориб: – Боринглар, Фисиҳ байрами таомини ейишимиз учун тайёргарлик кўринглар, – деди.
9 Улар Исодан сўради: – Қаерда тайёрлашимизни буюрасан?
10 Исо уларга деди: – Хўш, шаҳарга киришингизда кўзада сув кўтариб кетаётган бир одам учрайди. Ортидан у кирадиган уйга эргашиб киринг
11 ва уй эгасига шундай денглар: «Устоз сендан: Шогирдларим билан Фисиҳ байрам таомини ейдиган хона қаерда, деб сўраётир».
12 Шунда у сизга тўшалган катта болохонани кўрсатади. Ўша ерда ҳозирлик кўринглар.
13 Шогирдлар бориб, худди Исонинг айтганини топдилар ва Фисиҳ таомини тайёрлаб қўйдилар.
14 Зиёфат вақти етгач, Исо ўн иккала ҳаворий билан бирга дастурхон атрофида жой олди
15 ва уларга деди: – Мен азоб чекмасимдан аввал бу Фисиҳ таомини сизлар билан бирга ейишни жуда ҳам орзу қилгандим.
16 Сизларга айтиб қўяй: бу таом Худо Шоҳлигида тўла маъносини топмагунча, Мен уни бошқа емайман.
17 Кейин Исо косани олиб, шукрона дуосини айтиб деди: – Буни олинглар, ўзаро бўлишинглар.
18 Сизларга айтиб қўяй: Худонинг Шоҳлиги амалга ошмагунча, Мен узум ичкилигини бошқа ичмайман.
19 Сўнгра нонни олди, шукрона дуосини айтиб синдирди ва шогирдларига бериб: – Бу сизлар учун фидо бўлаётган Менинг танамдир. Мени эслаб туриш учун шундай қилинглар, – деди.
20 Овқатланиб бўлишгач, Исо яна бир бор косани олиб, шундай деди: – Бу коса Худо одамзод ила тузган Янги Аҳдни билдиради. Бу аҳд Менинг сизлар учун тўкаётган қоним эвазига кучга киради.
21 Бироқ, Менга хиёнат қилувчининг қўли ҳам Мен билан бир дастурхонга чўзилмоқда.
22 Ҳа, Инсон Ўғли тақдирида бўлган йўлдан кетиб борадир. Аммо Унга хиёнат қилгучи кишининг ҳолига вой!
23 – Ким экан ичимизда бу ишни қиладиган? – дея ҳаворийлар ўзаро суриштира бошладилар.
24 Ҳаворийлар орасида, биздан ким энг буюк деб ҳисобланмоғи керак, деган масала ҳақида тортишув ҳам юз берди.
25 Исо уларга деди: «Эл-юрт подшоҳлари ўз халқлари устидан ҳукмронлик қиладилар. Элни бошқарувчилар олиҳиммат деб олқишланадилар.
26 Сизлар эса бундай бўлманглар. Аксинча, ичингизда ким катта бўлса, энг кичикдай бўлсин. Ким раҳбар бўлса, хизматкордек бўлсин.
27 Қай бири улуғдир – дастурхонга ўтирганми, ёки хизмат қилиб турганми? Дастурхонга ўтирган эмасми? Мен эса орангизда бамисоли хизматкордирман.
28 Синов чоғларимда Мен билан бирга дош берганлар сизлар бўлдингиз.
29 Шу сабабдан, Отам Менга васият қилгани каби, Мен ҳам сизга Шоҳликни васият қиламан.
30 Сиз Менинг Шоҳлигим дастурхонида ўтириб еб-ичасизлар, тахтларга ўтириб, Исроилнинг ўн икки қабиласи устидан ҳукмронлик қиласизлар».
31 Раббимиз Исо яна деди: – Симун, Симун! Мана, шайтон сизларни буғдой каби ғалвирдан ўтказишга изн сўради.
32 Бироқ Мен, имондан тоймагил, дея сен учун ибодат қилдим. Сен бир кун қайтиб келганингда, биродарларинг имонини мустаҳкамла.
33 Симун Исога жавобан: – Раббий! Мен Сен билан зиндонга ҳам, ўлимга ҳам боришга тайёрман! – деди.
34 Исо деди: – Сенга шуни айтайин, Бутрус, бугун хўроз қичқирмасдан аввалоқ сен Мени танишдан уч марта тонасан.
35 Исо шогирдларига деди: – Мен сизларни ҳамёнсиз, тўрвасиз, чориқсиз юборганимда, бирон нарсада камчилигингиз бормиди? – Ҳеч нарсада! – жавоб берди улар.
36 Исо уларга шундай деди: – Бироқ энди кимнинг ҳамёни бўлса, ўзи билан олсин. Кимнинг тўрваси бўлса, ёнида кўтариб юрсин. Бўлмаса, кийимини сотиб қиличга алмаштирсин.
37 Сизларга айтиб қўяй: Тавротдаги «У жиноятчилар қаторида турди», – деган оят Менда амалга ошмоғи лозим. Чиндан ҳам, Мен тўғримда ёзилган барча оятлар бажо бўлмоқда.
38 Шогирдлар: – Раббий, ана бу ерда иккита қилич бор! – дейишди. – Бас! – деди Исо.
39 Исо у ердан жўнаб, одати бўйича Зайтун тоғига чиқиб кетди. Шогирдлари ҳам Унинг орқасидан кетдилар.
40 Бу ерга келганда, Исо уларга: – Васвасага тушмаслик учун ибодат қила туринглар, – деди.
41 Ўзи улардан бир тош отар масофача нари борди-да, тиз чўкиб ибодат қила бошлади:
42 – Эй Ота, кошки бу заққум косани Мендан ўтказиб юборсанг! Лекин Мен айтгандек эмас, Сен айтгандек бўлсин.
43 Шу орада осмондан бир фаришта Исога зоҳир бўлиб, Уни қувватлаб турди.
44 У жон илинжида янада ҳафсала билан ибодат қилди. Ундан чиққан тер эса ерга томаётган қон томчиларига ўхшар эди.
45 Ибодатдан туриб, Исо шогирдлари ёнига келди. Уларни қайғудан ухлаб ётган ҳолда кўрди.
46 Уларга: – Нега ухлаб ётибсизлар? Қани туринглар, васвасага тушмаслик учун ибодат қила туринглар, – деди.
47 Исо ҳали буларни гапириб бўлмасдан, бир оломон кўзга кўринди. Ўн икки ҳаворийдан Яҳудо исмлиси олдинда келаётиб, Исога яқинлашди-да, Уни ўпишга чоғланди. [Чунки у: «Мен кимни ўпсам, У Ўша кишидир», деб эшларига айтиб қўйган эди.]
48 Исо унга: – Яҳудо, сен Инсон Ўғлига ўпиш билан хиёнат қиляпсанми? – деди.
49 Исонинг ёнидагилар воқеа қаёққа йўналаётганини пайқаб: – Раббий, қилични ишга солайликми? – дейишди.
50 Улардан бири эса олий руҳонийнинг қаролини бир уриб, ўнг қулоғини узиб туширди.
51 Шунда Исо: – Қўйинглар, бас! – деди-да, қаролнинг қулоғига қўл тегизиб уни асл ҳолига қайтарди.
52 Сўнг Ўзига рўпара бўлган олий руҳонийлар, маъбад миршаббошилари ва оқсоқоллар томон қайрилиб, деди: – Сизлар худди қароқчининг пайига тушгандек қиличу таёқ билан Мени олгани келибсизлар!
53 Лекин ҳар куни сизлар билан бирга маъбадда бўлганимда Менга қўл тегизмадинглар. Бироқ энди замон сизники, энди зулумот ҳукмрон.
54 Исони ушлаб, бош олий руҳонийнинг уйига олиб бордилар. Бутрус эса узоқдан уларга эргашиб келди.
55 Ҳовлининг ўртасида олов ёқиб бирга ўтиришганда, Бутрус ҳам у кишиларнинг орасига ўтирди.
56 Бир оқсоч Бутруснинг олов ёнида ўтирганини кўриб, унга тикилиб қаради-да: – Бу одам ҳам У билан бирга бўлган! – деди.
57 Лекин Бутрус у аёлга: – Эй синглим, мен Уни танимайман! – деб инкор этди.
58 Бир оздан кейин бошқа бир одам Бутрусни кўриб: – Сен ҳам улардан бирисан-ку! – деди. Лекин Бутрус унга ҳам: – Эй биродар, мен улардан эмасман! – деди.
59 Бирон соат ўтгандан сўнг яна кимдир: – Ҳақиқатан бу одам ҳам У билан бирга бўлган, асли у ҳам жалилалик, – деди комил ишонч билан.
60 Лекин Бутрус: – Биродар, ўзи нима деяпсан? – деди унга ҳам. Шу заҳоти, у гапини тугатмасданоқ, хўроз қичқирди.
61 Раббимиз Исо Бутрусга қайрилиб, унга кўзини тикди. Шунда Бутрус Раббимизнинг унга: «Бугун хўроз қичқирмасдан, сен Мендан уч марта тонасан», – деган сўзини эслади.
62 Ва ташқарига чиқиб, аччиқ-аччиқ йиғлади.
63 Исони ушлаб турган одамлар эса Уни ҳақоратлаб ура бошладилар.
64 Унинг кўзларини боғлаб, юзига шапалоқлар тортиб: – Қани кароматингни кўрсат-чи, Сени ким уряпти экан? – деб сўрашди Ундан.
65 Яна анча куфр сўзлар билан Уни таҳқирладилар.
66 Тонг отгач, халқ оқсоқоллари ва олий руҳонийлар билан уламолар тўпланиб, Исони ўзларининг Олий Кенгаши ўтказилувчи машваратхоналарига келтирдилар.
67 – Сен Масиҳмисан? Бизларга очиғини айт! – дейишди Уни сўроқ қилиб. Исо уларга шундоқ деди: – Сизларга айтсам, ишонмайсизлар.
68 Сизларга савол берсам, жавоб бермайсиз, Мени озод ҳам қилмайсизлар.
69 Бироқ бундан буён Инсон Ўғли Қодир Тангрининг ўнг томонида ўлтиражак.
70 Шунда ҳамма бирданига: – Демак, Сен Худонинг Ўғлимисан? – деб сўрашди. – Ўша Мен эканимни ўзингиз айтдингизлар, – деди уларга Исо.
71 Шунда улар: – Бизга яна қандай гувоҳлик керак? Ўз оғзидан ўзимиз эшитдик, ахир! – дейишди.
