1 Absalomning halokati. 19 Dovud o‘g‘liga aza tutadi.
Shohlar (ikkinchi kitob) 18 bob
1 Dovud yonida yurgan odamlarini bir joyga to‘plab, ular ustidan mingboshilar, yuzboshilar tayinladi.
2 So‘ng ularni Yo‘ab, uning akasi Abushay va Gatlik Etxayning nazorati ostida uch qismga bo‘lib jo‘natdi. Shoh odamlariga: — Men ham sizlar bilan birga boraman, — degan edi,
3 ular: — Biz bilan bormang, — deyishdi. — Bordi– yu, qochishimizga to‘g‘ri kelib qolsa, g‘animlarimiz biz bilan qiziqmaydi. Yarmimiz o‘lib ketganimizda ham e’tibor berishmaydi. Siz bizning o‘n mingtamizga arziysiz. Siz bizga shahardan turib yordam bering, bizga shunisi yaxshi.
4 — Sizlarga qaysinisi ma’qul bo‘lsa, shuni qilganim bo‘lsin, — dedi shoh. Odamlar yuz, ming kishilik to‘dalarga bo‘linib shahardan chiqishayotganda, shoh darvoza yonida turgan edi.
5 Shoh Yo‘abga, Abushay va Etxayga: — Absalom yosh, mening hurmatim uchun unga ziyon keltirmanglar, — deb tayinladi. Shohning lashkarboshilarga Absalomga aloqador buyruq berganini hamma sipohlar eshitishdi.
6 Absalomga ergashgan Isroil lashkari bilan jang qilish uchun Dovudning odamlari maydonga chiqishdi. Jang Efrayim o‘rmonida bo‘ldi.
7 Dovudning odamlari Isroil lashkarini mag‘lub qildi. Katta talafot bo‘ldi, o‘sha kuni yigirma ming kishi o‘ldi.
8 Jang tobora yoyilib borardi. O‘sha kuni o‘rmondagi falokatdan nobud bo‘lgan odamlarning soni jangda o‘ldirilganlarning sonidan ko‘p edi.
9 Jang payti Absalom xachirini minib yolg‘iz o‘zi qochib ketayotgan edi, to‘satdan Dovudning odamlariga duch kelib qoldi. Xachir katta eman daraxtining qalin shoxlari tagidan yelib ketayotganda, Absalomning boshi shoxlar orasiga kirib qoldi. Xachir yelib ketaverdi, Absalom esa daraxtga osilib qoldi.
10 Dovudning odamlaridan biri Absalomning osilib yotganini ko‘rib qoldi va borib Yo‘abga aytdi: — Absalomni ko‘rdim, u bir eman daraxtida osilib yotibdi!
11 Yo‘ab xabar olib kelgan odamga: — Uni ko‘rgan bo‘lsang, nimaga yerga qulatib o‘ldirmading? Senga o‘n kumush tanga va bir kamar in’om etgan bo‘lardim, — dedi.
12 O‘sha odam Yo‘abga shunday javob berdi: — Hatto ming kumush tanga sanab berganingizda ham, shoh o‘g‘liga qo‘limni tekkizmayman. Chunki shohning sizga, Abushay va Etxayga “Yosh Absalomning jonini saqlang” degan buyrug‘ini biz ham eshitgan edik.
13 Bordi–yu, Absalomning joniga qasd qilganimda, siz o‘zingizni chetga tortmasmidingiz, axir?! Baribir, shohimiz hamma narsadan voqif bo‘ladi–ku!
14 Yo‘ab: — Sen bilan pachakilashib vaqtimni yo‘qotmay, — dedi–yu, qo‘liga uchta nayza olib o‘sha yerga bordi. Absalom eman daraxtida muallaq osilib turar, hali tirik edi. Yo‘ab Absalomning yuragiga nayza sanchdi.
15 So‘ngra Yo‘abning o‘nta qurolbardori Absalomni o‘rab olib, tamomila o‘ldirishdi.
16 Yo‘ab jangni to‘xtatish uchun burg‘u chaldirdi, shunda Dovudning odamlari Isroil lashkarini quvlashdan to‘xtab orqaga qaytishdi.
17 Absalomni esa daraxtdan ko‘tarib olib, o‘rmondagi chuqur bir xandaqqa uloqtirishdi. Bir talay tosh uyib, xandaq og‘zini berkitishdi. Shu paytda Isroil lashkarining hammasi uy–uylariga qochib ketishgan edi.
18 Absalom hayotligida “Nomimni davom ettiradigan bitta o‘g‘lim yo‘q”, deb Shoh soyligida o‘ziga atab bir yodgorlik toshi o‘rnatgan va yodgorlik toshiga o‘zining nomini bergan edi. Bu yodgorlik shu kungacha “Absalom yodgorligi” deyiladi.
19 Zodo‘xning o‘g‘li Oximas Yo‘abga: — Ijozat bersangiz, tez borib shohimizga: “Egam sizni g‘animlaringiz qo‘lidan qutqardi”, deb xabar yetkazsam, — dedi.
20 — Yo‘q, — dedi Yo‘ab, — bugun sen xabar olib bormaysan. Boshqa safar xabar yetkazarsan, lekin bugun emas. Chunki shohning o‘g‘li o‘ldi.
21 Keyin Yo‘ab bir Habashistonlik odamga: — Sen borib, ko‘rganlaringni shohga ayt, — deb buyurdi. O‘sha odam Yo‘abga ta’zim qildi–yu, yugurib ketdi.
22 Ammo Oximas yana: — Nima bo‘lsa bo‘lar, ijozat bering, men anavi Habashistonlikning orqasidan yugurib borayin, — deb iltimos qildi. — O‘g‘lim, nimaga yugurib borishni istab qolding? Senga manfaat keltiradigan xabar yo‘q– ku! — dedi Yo‘ab.
23 — Nima bo‘lsa bo‘lar, hozir yugurib boray, — deb yana iltimos qildi Oximas. — Mayli, yugur, — dedi Yo‘ab. Oximas shu zahoti Iordan tekisligi bo‘ylab yugurib, Habashistonlikdan o‘zib ketdi.
24 Dovud bu vaqtda shahar darvozasi oldida o‘tirgan edi. Qorovul shahar darvozasi tepasiga chiqdi. Atrofga nazar tashlab, bittasining yugurib kelayotganini ko‘rdi
25 va bu haqda shohga aytdi. — Bittasi kelayotgan bo‘lsa, demak, yaxshi xabar olib kelyapti, — dedi shoh. O‘sha odam tobora yaqinlashib kelardi.
26 Qorovul yana boshqasining yugurib kelayotganini ko‘rib, darvozabonga: — Ana, yana bittasi yugurib kelyapti, — deb xabar berdi. — U ham yaxshi xabar olib kelayotir, — dedi shoh.
27 — Menimcha, oldindagi odam yugurishidan Zodo‘x o‘g‘li Oximasga o‘xshaydi, — dedi qorovul. — Oximas — yaxshi odam, yaxshi xabar olib keladi, — deya javob berdi shoh.
28 Shu payt Oximas baland ovoz bilan shohga: — Tinchlik–omonlik bo‘lsin, shohim! — dedi. So‘ng shohning oldida muk tushib ta’zim qilib: — Shoh hazratlariga qo‘l ko‘targanlar ustidan g‘alaba ato qilgan sizning Egangiz Xudoga hamdu sanolar bo‘lsin! — dedi.
29 — Bolam Absalom sog‘–salomatmi? — deb so‘radi shoh. — Yo‘ab men, qulingizni jo‘natgan paytda katta g‘alayon bo‘layotgan edi, keyin nima bo‘lganini bilmayman, — dedi Oximas.
30 — Bu tomonga o‘t, shu yerda kutib tur, — dedi shoh. Oximas nariga o‘tib kuta boshladi.
31 Shu orada Habashistonlik yetib keldi. — Shoh hazratlariga xushxabar! — dedi u. — Egam adolat qilib, sizga qarshi isyon ko‘targanlar ustidan g‘alaba ato qildi.
32 — Bolam Absalom sog‘–salomatmi? — deb so‘radi shoh Habashistonlikdan. — Shoh hazratlari! — dedi Habashistonlik. — G‘animlaringizning, yomon niyat bilan sizga qarshi otlanganlarning oxirati shu yigitning oxirati kabi bo‘lsin.
33 Shoh esankirab qoldi. Darvoza tepasidagi boloxonaga chiqib faryod qila boshladi. U boloxonaga chiqar ekan: — Oh, o‘g‘lim Absalom! Oh, o‘g‘ilginam, bolam Absalom! Sening o‘rningga men o‘lsam bo‘lmasmidi, o‘g‘lim?! Voy, bolam Absalom! — deb faryod qilardi.
