1 Ey Egam, qaniydi samolarni yorib, pastga tushsang, Tog‘lar oldingda titrasaydi!
2 Alanga o‘tinni yondirib, suvni qaynatganday, Sen ham pastga tushib, xalqlarni titrat. Toki g‘animlaring nomingni bilsin.
3 Biz kutmagan ajoyib ishlar qilding! Pastga tushding, oldingda tog‘lar titradi!
4 Axir, Senga umid bog‘laganlarni, deb Ajoyib ish qiladigan Xudo Sensan. Senga o‘xshagan xudo haqida Azaldan hech kim eshitmagan, Hech bir quloqqa ham kirmagan. Senga o‘xshagan xudoni hech bir ko‘z ko‘rmagan.
5 Quvonch bilan to‘g‘ri yo‘ldan yurganlarga, Sening amrlaringni bajarganlarga Sen peshvoz chiqasan. Mana, Sen g‘azabdasan, Biz esa gunoh qildik. Biz azaldan gunohga botganmiz, Endi najot topa olamizmi?
6 Hammamiz harom bo‘lib qoldik, Yaxshi ishlarimizning hammasi hayz lattalari kabidir. Yaproqlar kabi so‘lib boryapmiz, Ayblarimiz shamol kabi bizni uchirib ketyapti.
7 Hech kim Senga sajda qilmaydi, Hech kim, Egamga o‘zimni bog‘lay, demaydi. Axir, Sen bizdan yuz o‘girding, Bizni o‘z gunohlarimiz izmiga topshirding!
8 Ammo endi Sen bizning otamizsan, ey Egamiz! Biz loymiz, Sen esa kulolsan, Hammamiz qo‘llaringning ijodimiz!
9 Ey Egamiz, bizga bunchalik g‘azabingni sochaverma, Gunohlarimizni to abad yodda tutma. Qara, axir, hammamiz Sening xalqingmiz!
10 Muqaddas shaharlaring sahroga aylandi, Quddus ham vayronaga aylandi, Sion ham biyobon bo‘lib qoldi.
11 Bizning muqaddas Ma’badimiz, faxrimiz, Ota–bobolarimiz Senga madhlar kuylagan joy Endi yonib bitdi. Bizga qadrli bo‘lganlarning hammasi Vayronaga aylandi.
12 Ey Egam! Nahot shunda ham O‘zingni tutib turaversang?! Sukut saqlab, bizni qattiq jazolayversang?!
