YONAYOTGAN BUTA
Chiqish kitobi, 3-12-boblar
Bir kuni Muso Sinay tog‘i etaklarida qo‘ylarini boqib yurgan edi. Bir mahal g‘aroyib hodisaning guvohi bo‘ldi: buta yonib borar edi. “Juda g‘alati, buta alanga ichida-yu, lekin yonib tugamayapti!” – hayratga tushdi Muso va yaqinroq bordi. Shunda u kimningdir unga gapirayotganini eshitdi:
- Muso! Muso! Men Ibrohim, Ishoq va Yoqubga gapirgan Xudoman. Men xalqim Isroilning chekkan azoblarini ko‘rdim va ularning nolasini eshitdim. Men ularni qullikdan ozod qilib, sut va asal oqib yotgan Kan’on yeriga olib borishga ahd qildim. Endi bor: seni fir’avnning oldiga yuboraman, Isroil xalqini Misrdan olib chiqasan. Qo‘rqma! Men sen bilanman!
- Men-a? Xalqimning oldiga borib, ota-bobolarimizning Xudosi meni yubordi desam, Uning ismi nima deb so‘rashmaydimi?
- Men Egangizman, - yana javob keldi yonayotgan butadan. – Men yagona Xudoman, Ibrohim, Ishoq va Yoqubning Xudosiman.
- Bolaligimdan gapga chechan emasman, buning ustiga tilim chuchuk, - davom ettirdi Muso. – Menga hech kim, ayniqsa fir’avn quloq solmaydi.
- Odamlarni yaratgan, ularga gapirishni o‘rgatgan Men emasmi? – dedi Xudo. – Sening og‘zingga ham kerakli so‘zni O‘zim solib qo‘yaman.
Lekin Muso qarshilik qilishda davom etdi.
- Boshqa birortasini yubora qol. Shunda Xudoning g‘azabi qaynadi.
- Yo‘q, Muso, buni aynan sen bajarasan! Agar gapirishga qo‘rqsang, akang Horunni yoningga ol, u sening o‘rningga gapiradi. Lekin Mening xabarchim sen bo‘lasan va Isroilni qullikdan olib chiqasan!
Shunday qilib, Muso, Xudoning unga amr etganlarini bajo keltirish
uchun Misrga qaytib bordi. Biroq akasi Horun bilan birga fir’avnni qanchalik ko‘ndirishga urinishmasin, fir’avn Isroil xalqini ozod qilishga rozilik bermasdi. Bu orada esa fir’avn isroil xalqining yumushini yanada og‘rilashtirib, beriladigan jazoni yanada kuchaytirdi. Xudo Misr yurti bilan fir’avnning boshiga o‘nta ofat yubordi. Bular kasallik keltiruvchi va don-dunlarga zarar keltiruvchi ofatlar edi. Biroq shunda ham fir’avn Isroil xalqinining va’da qilingan yerga borishiga ijozat bermadi.
Shunda Xudo Muso orqali Isroil xalqiga amr etib, har bir oila uchun tanasida nuqsoni bo‘lmagan bittadan qo‘zini Fisih qurbonligi qilib so‘yilsin dedi. Fisih “chetlab o‘tish” degan ma’noni anglatadi. Qo‘zining qonini idishga solib, kechki payt uni eshik kesakisi va yondorlariga surtish lozim edi. O‘sha tunda hech kim uydan tashqariga chiqmasligi kerak edi, chunki Xudoning farishtasi Misr yurti bo‘ylab butun to‘ng‘ichlarni o‘ldirayotgan edi. Eshigiga qon surtilgan uylarni esa, o‘lim farishtasi chetlab o‘tar edi.
Ovqatdan oldin yana bir ish qilishimiz lozim, - dedi oila bosh- liqlari.
– Har biringiz xuddi uzoq safarga otlanganday kiyinib oling, tayog‘ingiz qo‘lingizdan tushmasin. Qo‘zi go‘shtini tong otguncha yeb bitiring. Bu Egamizning Fisih bayramidir. Xudo bizga bu kunni asrlar osha eslab qolib, avloddan-avlodga o‘tadigan bayram sifatida nishonlashni buyurgan. Oila dasturxon atrofiga yig‘ilganida, qo‘zi go‘shtini taxir o‘tlar bilan birga tortishdi. Bolalarga taxir o‘tlarning ta’mi yoqmagan bo‘lsa-da, oila boshi ularga shunday tushuntirdi:
- Xuddi shu o‘tlar kabi, bizning Misrdagi hayotimiz va qiyinchiliklarimiz ham achchiq bo‘ldi.
Non bilan qo‘shib yeyishlari uchun odatdagidan boshqacha non berishdi.
- Bu nonga xamirturush qo‘shilmagan, - tushuntirdi onalar. – Muso bizga xamirturushsiz non yopishni buyurdi. Bu bilan safarga hozirligimizni namoyon etamiz, chunki uzoq yo‘lga xamirturushli non olib bo‘lmaydi. Nihoyat oilalar uxlashga yotishdi.
Erta tongda isroilliklarning hammasi uylari oldilarida yo‘lga shay bo‘lib turishardi. Uzoq kutishgan o‘sha buyuk kun keldimikan-a?
Mana uzoqdan otliq ko‘rindi. Bu isroillik xabarchi edi.
- Hammasi Xudo aytganday bo‘lib chiqdi! – qichqirdi u hali uzoqda turib. – Har bir misrlikning xonadonida to‘ng‘ich o‘g‘il halok bo‘ldi, shu jumladan fir’avnning xonadonida ham. Bugun Xudo fir’avn Uning irodasiga boshqa qarshilib qila olmasligini ko‘rsatdi!
- Endi nima qilamiz? – so‘rashdi odamlar.
- Sizlar yo‘lga chiqishga tayyorsizlarku, - dedi xabarchi. – Bor- budingizni olib yo‘lga tushinglar.
Odamlar bor-budlarini olish uchun uylariga yo‘l oldilar. Otalar bo‘lsa o‘g‘illarining qo‘llaridan ushlab, ularga eshik kesakisi va yondoridagi qonni ko‘rsatishdi:
- Bu qon isroilliklar shu yerda yashaganliklariga belgi bo‘ladi. Mana shu qon seni Xudoning hukmidan asrab qoldi, o‘g‘lim!
Fisih bayrami shu tariqa joriy etilgan edi, ayna shu kuni Egamiz O‘z xalqini qullikdan olib chiqqan edi.
Fir’avn Muso bilan Horunga shunday dedi:
- O‘zlaringiz ham, Isroil xalqingiz ham yo‘qolinglar! Mening yurtimdan chiqib ketinglar!
Misrliklar isroilliklarni tezroq ketinglar, deb shoshirishar edi... Egamiz qudratli qo‘li ila isroilliklarni ozod qilguniga qadar, isroilliklar
Misr diyorida to‘rt yuz o‘ttiz yil yashadilar.
Misrdan chiqib ketayotganlarning soni ayollar va bolalardan tashqari olti yuz ming erkak edi.
SAVOLLAR
1) Muso sahroda qanday g‘aroyib hodisaning guvohi bo‘ldi?
2) Xudo Musoga qanday amr berdi?
3) Fir’avn beshinchi ofatdan so‘ng isroilliklarni ozod qildimi?
4) Fisih bayrami nimani anglatadi?
Hikoyalar. Muqaddas Kitob (Oilaviy o‘qish uchun) o‘zbek tilida.
Birinchi qism. ESKI AHD Hikoyalar kitobi, Tavrot - Odam Ato, Nuh, Ibrohim, Is'hoq, Ismoil, Muso. Zabur - Dovud. YANGI AHD - Ikkinchi qism. Injil - Hikoyalari Iso Masih.
Muqaddas Kitobdan olingan hikoyalar to‘plami keng doiradagi kitobxonlarga mo‘ljallangan bo‘lib, saralab olingan, yorqin manzaralar bilan bezatilgan yuzdan ziyod illyustratsiyalarni o‘z ichiga oladi.
Ushbu hikoyalar kitobxonga hamda uning har bir oila a’zosiga Muqaddas Kitobning boy mazmuni bilan tanishish imkonini beradi.
